Praca niniejsza jest próbą uporządkowania zagadnień gerontologii społecznej i oświatowej z punktu widzenia pedagoga/andragoga. Przynosi kwerendę opracowań gerontologicznych. Analizuje demograficzne, biologiczne i psychospołeczne problemy okresu starzenia się i szarości, szczególną uwagę poświęca zagadnieniu postaw, stereotypów społecznych i procesowi wychowania do starości. Przedstawia organizacje i stowarzyszenia prosenioralne, analizuje prawa człowieka w podeszłym wieku i ich respektowanie. Prezentuje instytucje i placówki służące zaspokajaniu potrzeb rozwojowych i system pomocy społecznej oraz placówki wsparcia i opieki nad człowiekiem starym.

Mówią, że starość nie radość. Może i maja rację, a może po prostu nie znają teorii, nakazujących traktować wiek podeszły jako nowy okres rozwojowy, o odmiennych możliwościach i innych niż dotychczas zadaniach. Niewątpliwym atutem starości jest mądrość, ujmowana jako suma życiowych doświadczeń. Niech nikt więc nie myli idei uniwersytetu trzeciego wieku z pomysłem, by sadzać seniorów w szkolnej ławie! Edukację należy tu rozumieć nie jako budowanie pewnego zasobu wiedzy i wyposażanie w zestaw społecznie pożądanych umiejętności, lecz raczej jako poszerzanie i aktualizowanie wiedzy/umiejętności już posiadanych. Tym samym uniwersytety te stają się miejscem wymiany doświadczeń z młodszą generacją, walnie przyczyniając się do integracji międzypokoleniowej. Starość. Między tradycją a współczesnością stanowi pewnego rodzaju relację, będąc zbiorem artykułów i referatów wygłoszonych podczas międzynarodowej konferencji, jaka odbyła się we wrześniu 2015 r. w Lublinie, wieńcząc spotkanie członków zarządu AIUTA - Międzynarodowego Stowarzyszenia Uniwersytetów Trzeciego Wieku (Association Internationale des Universités du Troisième Âge). Zbiór prezentowanych czytelnikowi tekstów został podzielony na cztery bloki tematyczne: Starość jako potencjał, Edukacja w okresie późnej dorosłości - teoria i praktyka, Uniwersytety trzeciego wieku w świecie, Uniwersytety trzeciego wieku - doświadczenia polskie. Takie ukierunkowanie tematyczne pozwala połączyć w jednym tomie wielopłaszczyznową refleksję teoretyczną nad starością z analizą konkretnych rozwiązań praktycznych, stosowanych w różnych zakątkach świata. Także i polski czytelnik z pewnością odnajdzie tu odpowiedzi na wiele z nurtujących go pytań. Oby oddany do rąk czytelnika tom był zachętą do oglądu zmieniającej się rzeczywistości społecznej, do spojrzenia na proces uczenia się przez całe życie z innej niż polska perspektywy, a także do poszukiwania odpowiedzi na wciąż otwarte pytania: Na ile znamy i rozumiemy sytuację osób starszych? W jakim stopniu społeczna i profesjonalna odpowiedź na potrzeby edukacyjne i na inne rodzaje aktywności osób starszych jest adekwatna i skuteczna? (Rec. Wydawn.)