Wystarczy 7 prostych historii, żeby nauczyć dziecko dobrych nawyków Poznajcie przyjaciół z krainy Siedmiu Dębów, którzy wam w tym pomogą. Witek nauczy organizacji czasu. Kudłatek przekona, że warto określić sobie cel działania. Lilka zwróci uwagę na współpracę z innymi, a Wandzia przypomni, dlaczego warto zadbać o siebie. Obowiązkowy tytuł dla wszystkich rodziców i dzieci - już w Polsce! 7 nawyków szczęśliwego dziecka to zbiór zabawnych i pięknie zilustrowanych opowiadań, które przybliżają rodzicom i dzieciom metodę 7 nawyków skutecznego działania. Bohaterowie każdego opowiadania uczą się jednego z dobrych nawyków. Dzięki temu dzieci poznają 7 prostych kroków, które pomogą im mądrze planować czas na naukę i odpoczynek, być dobrymi przyjaciółmi i lubianymi kolegami, radzić sobie, gdy pojawiają się kłopoty, i nie poddawać się presji grupy. (Z okł.)

Podobno aresztowano Trubadurów. Przed mięsnym śpiewali: „Znamy się tylko z widzenia”. Trudno sobie dziś wyobrazić, jak funkcjonował PRL - to najbardziej tajemniczy czas w powojennej historii polskiego społeczeństwa i państwa. Czas, kiedy wszędzie ustawiały się kolejki, bez względu na to „za czym kolejka ta stoi” - jak śpiewała Krystyna Prońko. Absurdalne było wszystko - zaopatrzenie w sklepach, mechanizmy biurokracji, relacje obywatela z władzą. Zagadki z tamtych lat do dziś fascynują. Piotr Lipiński i Michał Matys rozwiązują najbardziej niedorzeczne z nich. Dlaczego w PRL-u brakowało papieru toaletowego i cukru? Kto zjadł mięso? Kto pokazał pupę premierowi Jaroszewiczowi? Jak dolar stał się w Polsce drugą walutą? Co działo się z nastolatkami, którzy nagle znikali z ulic? Kto dokonał napadu stulecia? W jaki sposób na warzywach można było zbić fortunę? I największa zagadka: jak to się stało, że PRL w ogóle był w stanie istnieć? (Rec. Wydawn.)

Ta książka równie dobrze mogłaby być o Tobie lub o kimś najbliższym Twemu sercu, bo życie pełne jest niespodzianek - raz dobrych, a innym razem niefortunnych. Spróbuj zrobić mały eksperyment: wybierz jeden z rozdziałów, jednego z bohaterów i całą mocą swojej wyobraźni wczuj się w jego historię. Temu wyobrażeniu mogą towarzyszyć skrajnie różne emocje i uczucia: strach, rozpacz, smutek, niepewność, nadzieja, zachwyt, spokój, radość… Przyporządkuj każdej z tych emocji jakąś wartość w skali od 0 do 5. Zrób to dwukrotnie - najpierw w momencie, gdy dowiesz się kim jest bohater. Na przykład Tomek - wysportowany młody chłopak, absolwent AWF, który pomylił kroki skacząc do wody i złamał kręgosłup, w jednej chwili tracąc władzę w rękach i nogach. Strach, rozpacz, smutek, niepokój. Zero radości. Może jakaś nikła nadzieja… Czytaj dalej… Gdy dobrniesz do ostatniego zdania, sprawdź co się zmieniło. Rozpacz stopniała z piątki do zera, odwrotnie proporcjonalnie do spokoju? Jest zachwyt? No ba! Właśnie o to chodzi w „Akademii Orłów”: aby od strachu, rozpaczy, smutku i niepewności nauczyć się przejść przez drzwi nadziei do spokoju, radości, zachwytu. Bezcenne! Kto tę umiejętność opanował - jest szczęściarzem. (Rec. Wydawn.)

Pomysł był prosty: zapytać ludzi związanych zawodowo z dizajnem i projektowaniem wnętrz o wygląd polskich domów, o to, jak mieszkaliśmy kiedyś, jak mieszkamy dziś, jak zmieniają się nasze gusta i o czym marzymy. Byłam też ciekawa, czy zainteresowania i pasje moich rozmówców wynikają z atmosfery ich rodzinnych domów oraz do jakiego stopnia ich własne domy są uzewnętrznieniem ich charakterów, potrzeb i poglądów. Chciałam się dowiedzieć, jak mieszkają ludzie, których projekty - meble, szkło, porcelana, tkaniny - trafiają do wielu polskich mieszkań. Od strony materialnej domu przeszliśmy więc do historii z dzieciństwa, rodzinnych opowieści, bo dom to przecież znacznie więcej niż cztery ściany umeblowane w takim czy innym stylu, to wspomnienia, emocje, ambicje i pragnienia. Refleksje nad domem zataczały więc coraz szersze kręgi - obejmowały kwestie obyczaju, języka, kultury, mody, urody życia, poszukiwania wzorców i mentalności Polaków. Z tych bardzo osobistych opowieści wyłaniają się historia polskiego dizajnu i historia projektowania mieszkań, uzupełnione rozmowami z historykiem sztuki i socjologiem. Termin „dom polski” okazał się bardzo pojemny, rozciągnął się na kraj, miasto, krajobraz, błękit nieba i zapach śliwek. (Rec. Wydawn.)

Drastyczne nierówności w dochodach cechujące epokę globalizacji przestają być tematem tabu, o czym świadczy obfitość literatury powstałej w ostatniej dekadzie. Rozprawia się ona zazwyczaj z mitem, jakoby rosnące rozwarstwienie dochodowe miało być ceną za wzrost dobrobytu dla wszystkich, i podkreśla, że bogacenie się zamożnych zawsze oznacza zepchnięcie kogoś w dół drabiny społecznej. „Duch równości” Richarda Wilkinsona i Kate Pickett jest na tle tej literatury pozycją szczególną. Autorzy, opierając się na trzydziestu latach swoich badań, udowadniają, że duże nierówności są niekorzystne dla wszystkich warstw społecznych. Przytoczone w książce dane i wykresy pozwalają porównać duchową i zdrowotną kondycję różnych społeczeństw i grup ludności na świecie. Niezależnie od ogólnej zamożności danego kraju, niemal każdy współczesny problem społeczny bądź ekologiczny - choroby, zanik poczucia wspólnoty, przemoc, narkomania, otyłość, zaburzenia zdrowia psychicznego, brak wolnego czasu, przepełnienie więzień - z reguły występuje z większym nasileniem w społeczeństwach o większych nierównościach. „Duch równości” rozwiązuje więc zagadkę pozornej sprzeczności między klęskami społecznymi nękającymi wiele współczesnych społeczeństw a ich sukcesami materialnymi. (Z okładki)

Czy analizując życie stulatków możemy zbliżyć się do poznania istoty i źródeł długowieczności? Czego możemy nauczyć się od stulatków o długim, zdrowym i szczęśliwym życiu? Jak stulatkowie spoglądają na swoją historię życia, na swój wiek i teraźniejszość? Próbując odpowiedzieć na te i inne pytania, w książce przybliżyłem psychologiczną sylwetkę najstarszego pokolenia seniorów, zagadnienie ludzkiej długowieczności bowiem wciąż stanowi tajemnicę i fascynuje. dr Tomasz Frąckowiak Monografia stanowi wartościową próbę psychologicznego opisania ostatniego etapu życia człowieka, ze zwróceniem uwagi na poczucie jakości życia osób stanowiących elitę biologiczną – stulatków. Autor podjął problematykę rzadko prezentowaną w psychologii rozwoju człowieka, a także ważną poznawczo i społecznie. Uzyskane wyniki stanowią wartościowy wkład do wiedzy o rozwoju człowieka, pokazują, że długowieczność może być traktowana jako odrębny okres rozwojowy o wyraźnie zaznaczających się specyficznych cechach. prof. dr hab. Maria Kielar-Turska (fragment recenzji) Książka Tomasza Frąckowiaka jest nie tylko nowatorska z uwagi na rodzaj zagadnienia badawczego, lecz także twórcza ze względu na uzyskane rezultaty. Pozwoliły one Autorowi zaproponować nowe kategorie opisu zmian rozwojowych, które pojawiają się dopiero w okresie długowieczności i tym samym uzupełnić, uznawany tradycyjnie za wyczerpujący, schemat cyklu rozwojowego E. Eriksona o dodatkową, dziewiątą fazę, charakterystyczną dla długowieczności (90–105 lat). dr hab. Maria Straś-Romanowska, prof. UWr (fragment recenzji) Monografia stanowi bardzo rzetelne studium ludzkiej długowieczności. Jest napisana dobrym, przystępnym językiem, w sposób ciekawy i zachęcający nie tylko do naukowej, ale i osobistej refleksji nad życiem człowieka na jego ostatnim etapie. W moim odczuciu jest czymś więcej niż tylko raportem z badań. Przybliżając charakterystykę osób stuletnich – w kontekście przeżytych przez nie doświadczeń osobistych i globalnych wydarzeń XX wieku – Autor dociera do bogactwa doświadczeń życiowych stulatków, nieporównywalnego z żadną inną grupą wiekową. dr hab. Piotr Sorokowski, prof. UWr (fragment recenzji) (Rec. Wydawn.)

Poznaj teorię przepływu, czyli specyficznego stanu umysłu, w którym czujemy się najszczęśliwsi.Dlaczego tak wielu z nas czuje, że jakość ich życia jest niewystarczająca? Dlaczego tak często dyskretnie towarzyszy nam pustka? Jak doświadczać własnego życia, czując głębokie zadowolenie i wewnętrzny spokój, w świecie, w którym wydaje się to niemożliwe?Mihaly Csikszentmihalyi to węgiersko-amerykański psycholog, który przez lata szukał odpowiedzi na te pytania. W tej książce przedstawia sformułowaną na ich podstawie teorię przepływu, czyli specyficznego stanu umysłu, w którym czujemy się najszczęśliwsi. Pokazuje też na przykładach, jak ona działa w praktyce. Wszyscy badani – niezależnie od wykonywanego zawodu, pochodzenia czy wieku – doświadczali w swoim życiu zjawiska przepływu, co więcej, opisywali je w niemal identyczny sposób. Dzięki tej książce zrozumiesz, na czym polega istota „optymalnego doświadczenia” oraz dlaczego niektórzy ludzie bezskutecznie walczą ze złym samopoczuciem, choć osiągają w życiu to, czego chcieli, i dowiesz się, jak odnaleźć radość w pozornie beznadziejnych sytuacjach. „Uczucia dotyczące nas samych oraz radość, jaką czerpiemy z życia, wynikają bezpośrednio ze sposobu, w jaki nasz umysł filtruje i interpretuje codzienne doświadczenia. Nasze poczucie szczęścia zależy od wewnętrznej harmonii, nie od tego, czy potrafimy kontrolować siły napędzające wszechświat”. Mihaly Csikszentmihalyi (1934-2021) – węgiersko-amerykański profesor psychologii, ceniony wykładowca, założyciel Quality of Life Research Center – organizacji non profit prowadzącej badania z dziedziny psychologii pozytywnej. Wyjątkowe osiągnięcia naukowe Csikszentmihalyiego zapewniły mu miejsce wśród czołowych przedstawicieli tego nurtu, a praktyczne zastosowanie sformułowanej przez niego teorii flow (przepływu) przyczyniło się do poprawy jakości życia wielu ludzi.

Jak mierzyć standart życia dziś i w przeszłości? Dla współczesnej odmiany sekty czcicieli złotego cielca odpowiedź jest oczywista - Produkt Krajowy Brutto podzielony przez liczbę mieszkańców. Ostatnimi czasy nawet wśród ekonomistów wiara w cudowną moc owego wskaźnika uległa zachwianiu. Stale podejmowane są próby uzupełnienia go innymi miarami, takimi jak indeksy płac realnych, czy wskaźniki nierównomierności w podziale dochodu społecznego. Coraz częściej też sięga się po miary oddające biologiczny aspekt ludzkiej egzystencji - przeciętną długość życia ludzkiego, zachorowalność, wysokość i masę ciała. (Z okładki)

Pierwsze polskie wydanie wszystkich opowiadań Carson McCullers, autorki wybitnej powieści Serce to samotny myśliwy. Młoda pianistka, którą niepostrzeżenie opuścił talent. Niespełniony pisarz z rozczarowania popadający w szaleństwo. Chora dziewczynka, której jedynym marzeniem jest zanurzyć się w chłodnej wodzie basenu. Zatroskany ojciec, próbujący ukryć przed dziećmi alkoholizm żony. „Nie chcę dorosnąć, skoro to ma tak wyglądać” – mówi jedna z bohaterek. Bo dorosłość to rozczarowanie i gorycz, a ukryć można się tylko we wspomnieniach z dzieciństwa. W prozie McCullers, surowej jak amerykańskie Południe, brutalność nieustannie przeplata się z łagodnością. Autorka pozwala mówić tym, których do tej pory nikt nie chciał wysłuchać ani tym bardziej zrozumieć.

W kraju, w którym ludzie gnieździli się z maleńkich mieszkaniach, a z roku na rok półki sklepowe robiły się coraz bardziej puste, słowo „luksus” nabrało specyficznego znaczenia. Ale nawet ten luksus nie był dla wszystkich. Bo był to także kraj równych i równiejszych. Sprytnych i sprytniejszych. Aleksandra Boćkowska tropiła niczym detektyw, podążała śladem tego, co w PRL-u uchodziło za luksusowe. Szukała kontaktów. „Luksus w PRL to jest bardzo smutna opowieść” - mówili jedni, a drudzy dorzucali: „Luksus w PRL? To brzmi jak ironia”. Bo z luksusem w PRL jest trochę jak z przynależnością do partii: wszyscy kogoś znali, ale sami nie mieli nic wspólnego. Dziesiątki rozmów - z marynarzami i ich rodzinami, dyrektorami i bywalcami hoteli, prywaciarzami, sekretarzami partii, słowem, ludźmi, którzy jeśli nie mieli, to przynajmniej mogli więcej - pozwoliły przybliżyć definicję ówczesnego luksusu. Nie tylko materialnego. Luksusem mogła być polędwica, szwedzkie gwoździe albo dżinsy - kupowane w peweksie za dolary zdobywane na czarnym rynku. Albo telefon - na doprowadzenie linii czekało się latami. Zegarki, wille, zachodnie samochody - oczywiście. Ale także wolność i poczucie bezpieczeństwa. Z rozmów, lektur i podróży po całej Polsce powstał pasjonujący reportaż o tym, o czym kiedyś większość Polaków mogła tylko pomarzyć. I fascynująca historia bardzo ważnej części życia Polaków przed ’89 rokiem. (Rec. Wydawn.)

Miasto Archipelag to projekt reporterskiej podróży Filipa Springera przez mniejsze miasta, które były kiedyś stolicami województw.To jednocześnie pierwszy w Polsce dokumentalny eksperyment, który wykorzystuje internet, serwisy społecznościowe, szeroką kooperację z dużym tytułem prasowym i rozgłośnią radiową. Jego kulminację stanowi publikacja reporterskiej książki, której powstawanie wszyscy mogą śledzić niemalże w czasie rzeczywistym, od samego początku. W najmniejszym z byłych miast wojewódzkich - Białej Podlaskiej, żyje dziś 26 tysięcy ludzi, w największym - Częstochowie - prawie dziesięć razy więcej. Stolicami regionów były przez 24 lata. Dziś wiele z nich boryka się z wyludnieniem, problemami gospodarczymi, bezrobociem i narastającą stagnacją. Wracają wspomnienia sprzed lat, gdy wszystkie te ośrodki dynamicznie się rozwijały: powstawały fabryki, osiedla, domy kultury i obiekty sportowe. Na potrzeby urzędów wojewódzkich wznoszono kilkunastopiętrowe bloki aspirujące do statusu lokalnych drapaczy chmur. Do pracy w administracji i przemyśle, edukacji i kulturze napływali nowi mieszkańcy. Co robić w Koninie, Radomiu, Lesznie, Siedlcach, Pile? To pytanie zadają sobie blisko trzy miliony Polaków (tylu mieszka w byłych miastach wojewódzkich). Odpowiedź, której udzielają, nie jest jednak w większych miastach wysłuchana z należytą uwagą. Wałbrzych ciągle jest synonimem zapaści, mimo, że miasto to architektoniczna perła w sercu jednego z najpiękniejszych regionów Polski i teatralne zagłębie promieniujące na cały kraj. Jelenia Góra notorycznie jest mylona z Zieloną Górą, choć miasta te dzieli 150 kilometrów. O największej na świecie kolekcji prac Witkacego w Słupsku słyszeli tylko krytycy sztuki i koneserzy. Konin ze swoimi nadrzecznymi bulwarami mógłby być zaś pokazywany za przykład jak traktować rzeki: większość większych miast ma z nimi wielki problem. Byłe miasta wojewódzkie nadal są ważnymi centrami życia gospodarczego i kulturalnego. Poszukiwania własnej, niezależnej drogi rozwoju często przynoszą tu nieoczekiwane i fascynujące rezultaty, którym poświęca się zbyt mało uwagi w mediach skupionych na stolicy. Trzydzieści jeden ośrodków tworzy archipelag możliwości, szans, frustracji i rozczarowań. Pozytywna energia i determinacja mieszają się tu ze zwątpieniem i rezygnacją. Miasto Archipelag często zamieszkują ludzie przekonani, że miejsce, w którym żyją jest najlepsze na świecie. Opuszczają je ci, którym tę wiarę odebrała brutalna rzeczywistość. (Rec. Wydawn.)

Przez ostatnie dwa lata autor bestsellerów „New York Timesa” Tim Ferriss poznawał zwyczaje i narzędzia ludzi sukcesu z całego świata. Dzięki zdobytej wiedzy zdołał podwoić swoje dochody, stał się bardziej elastyczny i szczęśliwszy. „Narzędzia tytanów” zawierają najciekawsze spostrzeżenia i fragmenty notatek ze spotkań z tymi wyjątkowymi ludźmi. Z tej książki dowiesz się między innymi: Jak najlepiej zacząć dzień proponowaną przez Tony'ego Robbinsa metodą wprowadzania się w odpowiedni stan ducha i umysłu. Jak przejść do ofensywy we własnym życiu, korzystając z rad miliardera Chrisa Sakki. Jak Arnold Schwarzenegger wykorzystuje wojnę psychologiczną i jak zarobił miliony dolarów jeszcze zanim został gwiazdorem filmowym. Jak „Czarodziej z Hollywood” Robert Rodriguez przemienia słabości w zalety. Jak sobie radzić z komplikacjami i porażkami idąc za przykładem byłego komandosa Jocko Willinka. Jak pokonać strach i zdobyć pewność siebie wzorem Jamiego Foxxa. Jak wyszukiwać i testować nowe możliwości metodą ikony przedsiębiorczości Marka Andreessena. Jak zadawać pytania wzorem autora bestsellerów Malcolma Gladwella. Jak legendarny producent muzyczny Rick Rubin korzysta z sauny i zadaje muzykom drobne zadania domowe. Jak komik Mike Birbiglia doprowadził do tego, że prezydent Obama powiedział „kupa" (i jak rozmawiać z celebrytami). Jak poradzić sobie z blokadą twórczą, korzystając z rad Paolo Coelho, autora Alchemika (60 milionów sprzedanych egzemplarzy). Jak słynna nauczycielka medytacji Tara Brach akceptuje i wykorzystuje negatywne emocje. Jak rozwijać odporność psychiczną za pomocą trzech ćwiczeń polecanych przez emerytowanego generała Stanleya McChrystala. Jak jeden z pierwszych inżynierów Google Chade-Meng Tan odkrył tajemnicę szczęścia… …oraz wielu innych rzeczy. (Rec. Wydawn.)