Petra van Laak żyje typowym rytmem klasy średniej: ma czwórkę dzieci, odnoszącego sukcesy męża, pomoc domową, mieszka w okazałej willi i uczestniczy w rautach, na których pojawia się sama śmietanka towarzyska. Bańka pryska z chwilą, gdy Petra rozstaje się z mężem, ten ogłasza upadłość, a zewsząd pojawiają się dłużnicy. Jakie szanse ma samotna niepracująca matka, która lata temu skończyła studia, nie ma grosza przy duszy, a zamiast tego czwórkę dzieci? Wydaje się, że niewielkie. Kolejne rekrutacje w firmach, działających na zasadzie piramidy finansowej, jednodniowa rola w reality show, praca tłumaczki u snobistycznego artysty, wreszcie wizyty w opiece społecznej... Brakuje pieniędzy na wszystko – ubrania, przybory szkolne, jedzenie. Petra postanawia odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Ogromną podporą okazują się dzieci, które zakasują rękawy i aktywnie uczestniczą w przezwyciężaniu codziennych trudów, często zdobywając w okolicznych śmietnikach prawdziwe perły, jak na przykład trójkołowy rowerek. (Z okł.)

W świecie współczesnej medycyny napędzanej różnicami stanowisk autorytetów naukowych niewiele jest tematów budzących tyle kontrowersji, co w przypadku medycznych zastosowań marihuany. Konopie były podstawą leczniczego arsenału dla uzdrowicieli w starożytnych Chinach, Indiach czy Grecji. Dziś w wielu krajach są nielegalne, więc naukowcy, który chcą badać ich medyczny potencjał, mają pod górkę. Medyczna marihuana w Polsce wprawdzie zdała już egzamin, ale wciąż trudno mówić o przełomie. Brakuje przepisów pozwalających na jej używanie, a za jej niewłaściwe zastosowanie lekarz zgodnie z prawem może zostać skazany nawet na 15 lat więzienia. Efektem ciągłych dylematów pomiędzy uzależniającą szkodliwością a leczniczą użytecznością kanabinoidów jest zepchnięcie terapeutycznego stosowania marihuany na ziemię niczyją. Problem w tym, że zrozpaczeni pacjenci często widzą w niej jedyny ratunek. (Rec. Wydawn.)

Podobno aresztowano Trubadurów. Przed mięsnym śpiewali: „Znamy się tylko z widzenia”. Trudno sobie dziś wyobrazić, jak funkcjonował PRL - to najbardziej tajemniczy czas w powojennej historii polskiego społeczeństwa i państwa. Czas, kiedy wszędzie ustawiały się kolejki, bez względu na to „za czym kolejka ta stoi” - jak śpiewała Krystyna Prońko. Absurdalne było wszystko - zaopatrzenie w sklepach, mechanizmy biurokracji, relacje obywatela z władzą. Zagadki z tamtych lat do dziś fascynują. Piotr Lipiński i Michał Matys rozwiązują najbardziej niedorzeczne z nich. Dlaczego w PRL-u brakowało papieru toaletowego i cukru? Kto zjadł mięso? Kto pokazał pupę premierowi Jaroszewiczowi? Jak dolar stał się w Polsce drugą walutą? Co działo się z nastolatkami, którzy nagle znikali z ulic? Kto dokonał napadu stulecia? W jaki sposób na warzywach można było zbić fortunę? I największa zagadka: jak to się stało, że PRL w ogóle był w stanie istnieć? (Rec. Wydawn.)

To historia zapomnianego, a przecież słynnego przed wojną aktora uwięzionego w Auschwitz. Znanej pisarki, która - by związać koniec z końcem - otworzyła sklep z tytoniem. Artystów usługujących w kawiarniach lub występujących na jawnych, licencjonowanych przez Niemców scenach. Reżysera zaangażowanego w pracę wywiadowczą dla Armii Krajowej i piosenkarza śpiewającego na powstańczych barykadach. Książka przybliża wojenne losy Eugeniusza Bodo, Adolfa Dymszy, Stefana Jaracza, Miry Zimińskiej, Kazimierza Junoszy-Stępowskiego, Witolda Zacharewicza, Romana Niewiarowicza, Czesława Miłosza, Jerzego Andrzejewskiego, Zofii Nałkowskiej, Jarosława Iwaszkiewicza, Ferdynanda Goetla, Tadeusza Gajcego, Andrzeja Panufnika, Henryka Warsa czy Mieczysława Fogga. Przybliża też wojenną dolę wielu innych, dziś już kompletnie zapomnianych aktorów, pisarzy, poetów i muzyków. Opowiada o ich przeżyciach z września 1939 roku, a potem w trakcie Powstania Warszawskiego, o okupacyjnych latach w stolicy i na Kresach, rozmaitych zajęciach, sposobach zdobywania pieniędzy, spotkaniach towarzyskich, codziennych dylematach, troskach, małych radościach i prowadzonej w podziemiu walce. Żyjąc z dnia na dzień, artyści marzyli o końcu koszmaru lub przeciwnie - czerpali z życia pełnymi garściami. Ich pasje, przedwojenna sława i zawodowe ambicje w zderzeniu z bezwzględną polityką okupantów zeszły na plan dalszy, okazały się nierzadko przekleństwem, innym razem stawały się szansą na ułożenie sobie życia. Postawa wielu z nich do dziś budzi kontrowersje… (Wydawca)

Gdyby ludzki mózg był tak prosty, że moglibyśmy go zrozumieć, bylibyśmy tak głupi, że nie zrozumielibyśmy go i tak. Gdzie tkwi dobro człowieka, a gdzie zło? Co odróżnia nas od zwierząt? Po co nam emocje? Czy normy etyczne u polityków są zaniżone? Czy pornografia rzeczywiście szkodzi? Co dzieje się w mózgu seksoholików? Czy marihuana ma właściwości lecznicze? Czemu tak lubimy jeść, a nawet się opychać? Czy starzenie się jest nie do uniknięcia? Czy w mózgu znajdziemy kiedyś odpowiedź na pytanie, czy Bóg istnieje? Wybitny neurobiolog Jerzy Vetulani w rozmowie z Marią Mazurek opowiada o tajemnicach skomplikowanego i wciąż nie do końca poznanego organu: ludzkiego mózgu. Podejmuje niełatwe i często kontrowersyjne kwestie, takie jak: narkotyki i uzależnienia, płeć mózgu, neurobiologia polityki i religii. Wyjaśnia działanie naszego wewnętrznego kompasu, zastanawia się nad rolą sztuki w kształtowaniu mózgu, mówi o konsekwencjach zdrowotnych stresu i metodach walki z nim, a także o wielu innych zjawiskach. (Z okł.)

Tajemnica śmierci, zagadka odchodzenia, ciało i dusza... Magdalena Rigamonti odsłania fizyczność i metafizykę śmierci w rozmowie z jedynym polskim balsamistą, przed którym ludzkie ciało nie ma żadnych tajemnic. Rozmawia o znakach, energii, zdarzeniach niewyjaśnionych i fizjologii człowieka, z którą mierzy się balsamista, przygotowując go do ostatniej drogi. Na co dzień nie przyjaźnimy się ze śmiercią, nie chcemy oglądać wypadków, chorób, zmarłych... To wszystko zmienia się w chwili, kiedy odchodzą najbliżsi. Wtedy zaczynają się trudne rozmowy i decyzje. Bliscy przychodzą do prosektorium pełni bólu, żalu, w rozpaczy i z poczuciem straty. A balsamista...? Ma ich zrozumieć, opanować emocje, przyjąć na siebie pierwsze uderzenie. Zapytać, czy mama chciałaby trzymać w rękach książeczkę do nabożeństwa, bo skoro tata nie trzymał, to ona mu w niebie przekaże. Jakiego koloru ma być szminka, jakie rajstopy, jak uczesać grzywkę. I dzieci, maleńkie nieżywe płody, które zaprzeczają logice istnienia, i zmarłe kobiety w ciąży. Czy do balsamisty przychodzą duchy? Podobno nie, bo on robi wszystko tak, jak zmarli by sobie życzyli. Nie boi się z nimi przebywać. (Wydawca)

Opowieść o życiu niezwykłej kobiety i wybitnej lekarki – wnuczki zamożnego warszawskiego bankiera, córki jednego z najwybitniejszych ludzi książki, żony lekarza z warszawskiego getta. Joanna Muszkowska-Penson jak inni z Pokolenia Kolumbów zostawiła młodość w ogniu i za murami. Za działalność w konspiracji trafiła na Pawiak, a potem do Ravensbrück. Skończyła medycynę, bo tylko lekarz może pomagać w każdych okolicznościach. Już będąc cenionym profesorem aresztowana za „Solidarność”, była uczestnikiem i świadkiem historii. W jej biografię wplotły się losy znanych postaci Mileny Jesenskiej, Aliny Margolis-Edelman, Poli Gojawiczyńskiej, a nawet bratanicy generała de Gaulle’a, czy żony Tadeusza Boya-Żeleńskiego. Swój głos w sprawie Lecha Wałęsy nazywa „obroną”, mówi, że to jest ostatnie i najważniejsze, co ma do zrobienia. W jego gdańskim biurze pojawia się codziennie. Jest chyba najbardziej zaufaną osobą z otoczenia prezydenta.

Dyskretne, sprytne, bezwzględne i precyzyjne ľ niczym szpieg ze słynnej powieści Kena Folletta. Agentki, które pracowały dla polskiego ľ ale też brytyjskiego lub hitlerowskiego ľ wywiadu; rodowite Polki i kobiety, dla których Polska stała się nową ojczyzną. Arystokratki, żony dyplomatów, córki przedsiębiorców, troskliwe panie domu i przedwojenne feministki, dojrzałe opiekuńcze matki i nastolatki, którym ledwo starczało siły, by przeładować pistolet. W czasie drugiej wojny światowej miały zdobywać i dostarczać w odpowiednie ręce informacje, od których zależał los setek tysięcy ludzi. Zostały szpiegami z pobudek patriotycznych i wewnętrznej potrzeby, a czasem przez przypadek, wrodzoną naiwność lub ślepą miłość. Nie oczekiwały za swoje dokonania nagród, i wyróżnienia rzeczywiście je omijały. Podejmując się misji decydujących o losach świata, ginęły lub ľ w najlepszym razie ľ skazywano je na zapomnienie. Te, które ocalały, czekała po wojnie cela w więzieniu UB lub ciężki los na emigracji. Halina Szymańska przekazywała aliantom informacje wprost ze sztabu generalnego Wehrmachtu. Władysława Macieszyna przyczyniła się do tego, że Niemcom nie powiódł się projekt zniszczenia Londynu za pomocą rakiet V2. Maria Sapieżyna próbowała uświadomić Piusowi XII, że milczenie w sprawie Zagłady to wielka nieprawość. Krystyna Skarbek ľ äulubiona agentkaö Churchilla ľ została zamordowana kilka lat po wojnie, a okoliczności jej śmierci do dziś pozostają tajemnicą.

Kino, teatr, kabaret w przedwojennej Polsce „Lata dwudzieste…, lata trzydzieste…” - szarm i szyk, kino, kabaret, strusie pióra i rewiowy blask! Napisana z imponującą erudycją opowieść o ulubionych rozrywkach Polaków w międzywojniu, kiedy ludzie naprawdę potrafili szaleć - od ulicy po salon. Autor przywołuje to, co o kulturze, tej wyższej i tej spod znaku podkasanej muzy - pisali ówcześni. Inkrustuje swoją opowieść barwnymi anegdotami, fragmentami - często złośliwych - recenzji czy wspomnieniami postaci z artystycznego świecznika. Bohaterami tej książki są twórcy wielcy i niszowi, najjaśniejsze gwiazdy i aktorzy grywający „ogony”, właściciele kin i artystki podrzędnych teatrzyków rewiowych, kompozytorzy najświetniejszych przebojów i bankruci, którzy wszystko postawili na jedną kartę, a publiczność nie dopisała... Ordonka i jej zabójcze dla producentów gaże, niezapomniane szlagiery Warsa i Petersburskiego, Arnold Szyfman rządzący twardą ręką warszawskimi teatrami czy ulubiony bohater wielu kabaretowych skeczy Wieniawa-Długoszowski - ich życie napisało historie tak ciekawe, jak fascynująca jest opowieść, którą snuje Wojciech Kałużyński. Finezji dodają świetne zdjęcia, niektóre już znane, a inne publikowane po raz pierwszy. Mimo że są czarno-białe, sportretowany na nich świat jest niezwykle barwny. Kino stało się w dwudziestoleciu międzywojennym jednym z ulubionych sposobów spędzania wolnego czasu. Mało to, było swego rodzaju ulubionym fetyszem tamtych czasów, działając zarówno na wyobraźnię kucharek, jak i pań z wyższych sfer, węglarzy z Powiśla i dżentelmenów w melonikach, podlotków i szacownych matron. (Rec. wydaw.)

Autorka opowieści biograficznej o Zofii Kossak, tym razem przedstawia pełną galerię kobiet z kilku pokoleń rodu Kossaków. Piękne, utalentowane i nieodgadnione. O ich talentach, strojach, stosunku do mężczyzn, o tym, jak zachowywały się wobec porażki, tragedii, sukcesu, jak dbały o urodę, ile były w stanie wybaczyć, a czego nigdy nie zapomniały. Bohaterkami są m.in.: Maria, żona Wojciecha, ich córki Maria Pawlikowska-Jasnorzewska i Magdalena Samozwaniec, Jadwiga, późniejsza Witkacowa i inne. (Rec. Wydawn.)

Barwny świat literacki przedwojennej Polski. Wielkie nazwiska, kultowe miejsca, muzy artystów, alkohol, dym - nie tylko papierosowy. Jak świętowali, dokąd podróżowali i z czego co żyli ówcześni literaci? Książka Remigiusza Piotrowskiego, ukazuje mniej znane oblicze wybranych polskich pisarzy dwudziestolecia międzywojennego - twórców zarówno znanych i cenionych w szerokich kręgach, jak i tych, którzy dziś są już zapomniani, jednak w ówczesnych sferach towarzyskich świata artystyczno-literackiego święcili swoje triumfy. (Z Wydawn.)

O powodzeniu firmy decydowały: rzutkość, odwaga, wiedza, umiejętność lawirowania przedsiębiorcy wśród zmieniających się okoliczności gospodarczych i politycznych, także szczęście i pewna bezwzględność. To wyjątkowa na rynku książka, która prezentuje niezwykle różnorodne środowisko przedwojennych przemysłowców i biznesmenów – ludzi zawodowo związanych z gospodarką i finansami Drugiej Rzeczypospolitej. Przedstawia je na tle ówczesnych uwarunkowań ekonomicznych, politycznych i społecznych, pokazując jego blaski i cienie. Opisuje sytuację kraju po odzyskaniu niepodległości (zniszczenia wojenne, dziedzictwo zaborów, wahania koniunktury, wojny celne, ustawodawstwo pracy itp.), a także załamanie gospodarcze w latach wielkiego światowego kryzysu i to, w jaki sposób sobie z nim radzono. W książce nie brakuje ciekawych dygresji o badaniach naukowych, niecodziennych wynalazkach, nowoczesnej reklamie, metodach zarządzania czy podejścia do pracowników. Autorka śledzi losy kilkunastu postaci, które stanowiły o obrazie polskiej przedwojennej przedsiębiorczości, prezentując sylwetki konkretnych właścicieli firm z różnych branż i regionów, wielkich i tych mniejszych. Stara się pokazać nie tylko ich sukcesy i porażki, ale również cechy charakteru, umożliwiające im spektakularne osiągnięcia, często na skalę wykraczającą poza granice RP. Nazwiska takie, jak Wedel czy Goetz-Okocimski, medialny koncern IKC czy sukcesy przemysłu chemicznego (sztuczny kauczuk z Wolbromia), robią wrażenie nawet dzisiaj. Opowieść o ludziach i ich biznesach, o przebojowości i sprycie, ich wyborach, wartościach, jakimi się kierowali, o ich życiu codziennym, hobby, rozrywkach – ze względu na zasobność portfeli czasem bardzo widowiskowych – są nie tylko ciekawą lekturą, ale mogą też stanowić świetną inspirację na przyszłość.

Kontrowersyjny dokument, obrazujący samotną walkę o wolność i honor. Zapis doświadczenia, który można ujawnić dopiero współcześnie. Zbigniew Lubieniewski jako dziecko w 1940 roku wraz z matką i siostrami zostaje zesłany na Sybir. Jego ojciec ginie w Twerze z rozkazu "katyńskiego". Chłopak katowany i upokarzany, poprzysiąg zemstę na sowieckich oprawcach. Po powrocie do Polski trafia na Ziemie Zachodnie, gdzie panoszą się rosyjscy żołnierze. Wściekły i rozgoryczony powojenną rzeczywistością zaczyna konsekwentnie wypełniać swoje zobowiązania. Działa z ukrycia, polując na Rosjan jak samotny wilk na zwierzynę. Nie zawsze zadaje im śmierć. Czasem wystarczy, że spowoduje u nich poczucie zagrożenia, zastraszy, sprawi, że poczują się najeźdźcami na obcej ziemi. (Z okładki)

Wszyscy się zestarzejemy. A przynajmniej ten, kto dożyje starości. Każdy ma w swojej rodzinie starsze osoby, które wymagają opieki. Kochamy naszych bliskich, ale niejednokrotnie bardzo ciężko jest nam zrozumieć, czy też przyjąć do wiadomości, że ich energia słabnie, zdrowie podupada, umysł nie pracuje już tak sprawnie, jak kiedyś i nie zawsze bliscy będą dla nas kochani, czy wyrozumiali, ponieważ sami nie za bardzo potrafią poradzić sobie z postępującym niedołężnieniem. I często zdarza się wówczas, że opieka nad nimi wymaga od nas sporej dawki cierpliwości. Pozwala zrozumieć, jak nasi bliscy przeżywają własne starzenie się, czym jest dla nich starość, czym może się stać, jak się z nią oswoić, jak na nią przygotować i jak pomóc starzejącym się osobom. (Rec. Wydawn.)

Książka jest fascynującą opowieścią o polskiej modzie lat międzywojennych, kiedy przepisy savoir-vivre’u zalecały noszenie ubiorów odpowiednich nie tylko do pory roku i dnia, lecz także okoliczności, czego w sferach podporządkowujących się modzie, zasadom elegancji i dobrego wychowania konsekwentnie przestrzegano. Jak ubierano się na co dzień, a jak od święta? Jak na wyjazd do Juraty, a jak do Zakopanego? Czym kierowały się elegantki, które z domów mody były uważane za najbardziej wykwintne, skąd projektanci czerpali inspiracje i jak tworzyli swoje kolekcje? Autorka w arcyciekawy sposób pokazuje zmiany w sposobie ubierania się, najważniejsze trendy w modzie lat 20. i 30. wraz z nowinkami, jakie wówczas się pojawiły, nierzadko budząc spore kontrowersje (skrócenie spódnic, wyrazisty makijaż). W tej okraszonej wieloma anegdotami opowieści autorka, ceniona specjalistka w dziedzinie historii mody, przywołuje liczne źródła - ówczesne książki poradnikowe, ilustrowane magazyny kobiece, pamiętniki, wspomnienia... Podział na ubiory codzienne, sportowe i wieczorowe, z wyodrębnieniem strojów ślubnych, odzieży dziecięcej i bielizny, pozwala na przejrzyste uporządkowanie bogactwa zamieszczonych tu treści. Na uwagę zasługuje niezwykły materiał ilustracyjny, pozyskany między innymi dzięki współpracy z Narodowym Archiwum Cyfrowym. Specjalnie na potrzeby książki sfotografowano unikatową kolekcję ubiorów z okresu międzywojennego, której właścicielem jest Adama Leja. Moda w przedwojennej Polsce to kolejna część cieszącej się wielką popularnością serii poświęconej różnym zagadnieniom społecznym, gospodarczym, obyczajowym w dwudziestoleciu międzywojennym w Polsce. (Rec. Wydawn.)

Budził się o trzeciej nad ranem. Czytał do szóstej. Jadł śniadanie. Spacerował. Pisał do południa. To były äświęteö godziny. Potem miał czas na resztę życia. Czesław Miłosz w ciągu dziewięćdziesięciu trzech lat wiele przeżył, wiele widział, wiele przeczytał, wiele napisał... Spotykał ludzi i jego spotykano. äSwojegoö Miłosza wspominają między innymi syn Antoni Miłosz, wnuczka Erin Gilbert, bratowa Grażyna Strumiłło-Miłoszowa, sekretarka Agnieszka Kosińska, Wisława Szymborska, Adam Zagajewski, ks. Adam Boniecki, Renata Gorczyńska, Katarzyna Herbert, Barbara Toruńczyk, Wojciech Karpiński, Andrzej Zawada, Marta Wyka, Adam Michnik, Maria Iwaszkiewicz, Aleksander Fiut, Ryszard Krynicki, Marek Skwarnicki, Teresa Walas, Jarosław Mikołajewski, Jerzy Illg, Jerzy Jarzębski, Krzysztof Zanussi. I wielu innych. To książka o spotkaniach z Miłoszem.

900 dni oblężenia, głodujące miasto, trzy prawdziwe historie Blokada Leningradu od września 1941 do stycznia 1944 roku to najdłuższe oblężenie w nowożytnej historii świata. Największą ofiarę złożyli jego mieszkańcy, z których szacunkowo blisko milion nie przeżyło. Dzienniki mieszkanek Leningradu dokumentują dzień po dniu umieranie miasta i jego społeczeństwa. To trzy poruszające świadectwa konsekwencji sowieckiej propagandy, strachu przed śmiercią, wszechobecnego głodu, walki o przetrwanie i o resztki człowieczeństwa w nieludzkich okolicznościach.

Najbardziej emocjonalna książka Richarda Powersa, zdobywcy National Book Award za książkę The Echo Maker. Richard Powers z niesamowitą wrażliwością pisze o złożoności tego świata i zgłębia takie dziedziny jak muzyka, sztuka, literatura i technika. W Orfeuszu Powers opowiada historię mężczyzny, który rozpaczliwie uciekając przed teraźniejszością, wyrusza w podróż we własną przeszłość. Kompozytor Peter Els pewnego wieczoru zastaje na swym progu policję. Departament Bezpieczeństwa Krajowego Stanów Zjednoczonych zainteresował się domowym laboratorium mikrobiologicznym Elsa, najnowszym z prowadzonych przez niego od dawna eksperymentów mających na celu odkrycie muzyki w najmniej spodziewanych rejonach. Els, panikując po wizycie policji, postanawia zniknąć. Kiedy wybucha podsycana przez Internet histeria, Els "nazywany Bachem bioterroryzmu" odwiedza swoich bliskich, którzy uformowali go jako muzyka. Przy pomocy byłej żony, córki i wieloletniego współpracownika obmyśla plan, który przemieni jego niefortunną przygodę ze służbami bezpieczeństwa w dzieło sztuki przypominające ludziom o otaczających ich dźwiękach. Efektem jest powieść wznosząca się na wyżyny ducha i języka autorstwa pisarza, który zdaniem Kevina Bergera z San Francisco Chronicle jest być może najambitniejszym amerykańskim literatem. (Z Wydawn.)