Mówiły: Ty alkoholiku, ułomie, głupku. Masz zło w genach zapisane". To najbardziej wstrząsająca reportażowa książka roku. O sprawie, zakończonej skazaniem siostry Bernadetty na więzienie, słyszeliśmy wszyscy. Ale jak to, co działo się w Ośrodku przez ponad trzydzieści lat, było w ogóle możliwe? Czy gdyby nie koszmar bitych i molestowanych wychowanków - dzieci i dorosłych, normalnych i niepełnosprawnych umysłowo w wieku od czterech do trzydziestu czterech lat - doszłoby do morderstwa małego Mateusza? W lutym 2006 chłopiec został zgwałcony i zabity przez Tomasza, byłego wychowanka Ośrodka, ofiarę tamtejszej "pętli molestowania", bo Tomasz, zanim zaczął wykorzystywać chłopców, już jako kilkuletnie dziecko był gwałcony przez starszych wychowanków. "Czy Bóg wybaczy…" - opowiadająca z różnych stron historię koszmaru w Ośrodku, procesu z przesłuchaniami zastraszonych wychowanków - to przede wszystkim porażająca opowieść o przyzwoleniu. Głośnym i cichym. Jak to możliwe, że sprawy przez lata nie nagłośniły nauczycielki, widząc brudnych i pobitych uczniów, przychodzących z Ośrodka? Jak to możliwe, że kontroli nie sprawowało kuratorium, ale zakon? Pytanie, czy Bóg wybaczy siostrze Scholastyce, Bernardetcie, Monice czy Patrycji, bijącej menażką do utraty przytomności i próba odpowiedzi na to, kim były i są owe kobiety, co spotkało je we wcześniejszym życiu, że stały się potworami oraz dlaczego za potwory wcale się nie uważały - to jeszcze inna sprawa… (Rec. Wydawn.)

Celem niniejszego opracowania jest przybliżenie wiedzy na temat zadań instytucji wsparcia dziecka i rodziny przede wszystkim na podstawie obecnie obowiązujących przepisów prawa, ponieważ perspektywa pedagogiczna ich funkcjonowania jest osadzona w realiach wyznaczonych przez ustawodawcę. Zawarte w aktach prawnych wiadomości dotyczące poszczególnych instytucji mają przy tym charakter elementarny, natomiast ich znajomość wśród pedagogów nie wydaje się powszechna. Dlatego też do przygotowania niniejszej pracy posłużyły źródła prawa oraz możliwie szeroki zakres ogólnych publikacji pedagogicznych, w których opisano poszczególne instytucje wsparcia dziecka i rodziny. Niezwykle przydatne okazały się encyklopedie i słowniki oraz opracowania podręcznikowe na temat subdyscyplin pedagogicznych. Cennym źródłem wiedzy były także prace poświęcone poszczególnym instytucjom. Z uwagi na to, że książka przedstawia zagadnienia podstawowe dotyczące tytułowej problematyki, nie sięgnięto do opracowań szczegółowych na temat poszczególnych podmiotów wsparcia dziecka i rodziny. W pracy zamieszczono przypisy, które wskazują na opracowania istotne dla opisanego zagadnienia i są wskazówką dla osób, które pragnęłyby zgłębiać wiedzę dotyczącą instytucji wsparcia dziecka i rodziny, fragmenty zaś, w których nie wskazano źródła, pochodzą z aktów prawnych. Zastosowano przy tym możliwie pełne opisy wykorzystanych pozycji, zwłaszcza opracowań encyklopedycznych i słownikowych, w przypadku których wskazano nie tylko publikacje, lecz także poszczególne hasła i ich autorów. Znalazło to również odzwierciedlenie w bibliografii, w której w ten sposób uporządkowano poszczególne pozycje, a oprócz nich umieszczono także omówione w tekście akty prawne, ze wskazaniem miejsc ich promulgacji, oraz strony internetowe. (Fragment wprowadzenia)

W moich wspomnieniach i uwagach o życiu i śmierci Janusza Korczaka starałam się podać tylko fakty prawdziwe, zaczerpnięte z jego pamiętnika oraz innych utworów, z własnych moich wspomnień oraz ustnych i piśmiennych relacji ludzi bliskich mu za życia w pracy i przyjaźni.

[...] na rynku księgarskim, pomimo dostępności różnych poradników i zbiorów scenariuszy. [...] zaobserwować można lukę zauważalną w literaturze z zakresu metodyki i brak książki, która w syntetyczny sposób ujmowała­by wszystkie najważniejsze zagadnienia - wspólne dla metodyk szczegółowych, mające zastosowanie w placów­kach, niezależnie od ich typu czy przeznaczenia. Tę lukę wypełnia przedstawiony do recenzji podręcznik przygo­towany przez Beatę Górnicką [...], jest wartościowy i stanowi udaną próbę tak kompleksowego ujęcia najważniejszych zagadnień w obszarze metodyki pracy opiekuńczo-wychowawczej. Ponadto spełnia wszelkie wymogi podręcznika, co nie jest powszechne. Rekomendując zatem do druku recenzowany podręcznik, pragnę podkreślić, jest on przeznaczony dla studentów pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej, ale również dla wszyst­kich, którzy przygotowują się do roli opiekuna-wychowawcy, a także dla tych, którzy już ją pełnią.

Placówki opiekuńczo-wychowawcze, nazywane wcześniej domami dziecka, ochronkami, sierocińcami, szpitalami, pełniły zawsze tę samą funkcję wobec dzieci, które z różnych powodów i przez różny okres nie mogły przebywać we własnych rodzinach. Zajmując się opieką i wychowaniem, instytucje te zmieniały się w zależności od sytuacji społecznej rodzin i dzieci, uznawania podmiotowości dziecka i zrozumienia specyfiki jego potrzeb, a także wraz ze zmianami polityki społecznej wobec rodzin. Zmiany te były i są dzisiaj pewnym odzwierciedleniem miejsca, jakie przyznawano dziecku w rodzinie i społeczeństwie, a także relacji między rodziną a instytucjami państwa w zakresie wychowania. W książce przedstawiono zarys historii tych placówek, charakterystykę ich mieszkańców oraz zadania pracowników wobec dzieci i rodzin.