W 1987 roku w polskich szkołach pojawił się podręcznik do edukacji seksualnej. O seksie mówił bez ogródek, radził, jak się kochać, by było przyjemnie, jak nie zajść w ciążę. Związki homoseksualne prezentował jako nieróżniące się od heteroseksualnych. Nie straszył seksem w pojedynkę. W szkołach utrzymał się tylko dwa miesiące. Konserwatyści okrzyknęli go „podręcznikiem masturbacji i defloracji”. Postępowcy w zasadzie go nie bronili, uznając za zbyt progresywny. Protestowała tylko młodzież, bo wreszcie ktoś odpowiedział na nurtujące ją pytania. Wiesław Sokoluk, pomysłodawca i główny autor podręcznika, opowiada Agnieszce Kościańskiej, jak to się stało, że to właśnie on go stworzył. Jaką drogę intelektualną i życiową przeszedł? Co chcieli wiedzieć młodzi ludzie, którzy pisali do niego listy i przychodzili do poradni? Otwartość i bezpośredniość rozmówców sprawiają, że Instruktaż nadmierny przypomina walizkę seksuologiczną z tysiącami listów od młodzieży, które przez lata służyły Wiesławowi Sokolukowi jako materiał szkoleniowy, a dzisiaj są żywym świadectwem ponadczasowych lęków i fascynacji cielesnością. Na wstępie mojego listu przesyłam Wam moc pozdrowień. Ostatnio udało mi się kupić gazetę „Jestem”, którą bardzo lubię czytać, ale jest prawie nieosiągalna. I właśnie w trakcie czytania trafiłam na artykuł o Waszej Poradni Młodzieżowej, od razu prawie zdecydowałam się do Was napisać, gdyż nie mam sił już milczeć, chciałabym komuś się zwierzyć, zaufać, że uzyskam słowa otuchy, rady, jak dalej żyć, ponieważ mój problem, jak się przekonacie, jest na pewno wyjątkowy i nie mogę już sama sobie z nim poradzić. (Rec. Wydawn.)

Celem niniejszego opracowania jest przybliżenie wiedzy na temat zadań instytucji wsparcia dziecka i rodziny przede wszystkim na podstawie obecnie obowiązujących przepisów prawa, ponieważ perspektywa pedagogiczna ich funkcjonowania jest osadzona w realiach wyznaczonych przez ustawodawcę. Zawarte w aktach prawnych wiadomości dotyczące poszczególnych instytucji mają przy tym charakter elementarny, natomiast ich znajomość wśród pedagogów nie wydaje się powszechna. Dlatego też do przygotowania niniejszej pracy posłużyły źródła prawa oraz możliwie szeroki zakres ogólnych publikacji pedagogicznych, w których opisano poszczególne instytucje wsparcia dziecka i rodziny. Niezwykle przydatne okazały się encyklopedie i słowniki oraz opracowania podręcznikowe na temat subdyscyplin pedagogicznych. Cennym źródłem wiedzy były także prace poświęcone poszczególnym instytucjom. Z uwagi na to, że książka przedstawia zagadnienia podstawowe dotyczące tytułowej problematyki, nie sięgnięto do opracowań szczegółowych na temat poszczególnych podmiotów wsparcia dziecka i rodziny. W pracy zamieszczono przypisy, które wskazują na opracowania istotne dla opisanego zagadnienia i są wskazówką dla osób, które pragnęłyby zgłębiać wiedzę dotyczącą instytucji wsparcia dziecka i rodziny, fragmenty zaś, w których nie wskazano źródła, pochodzą z aktów prawnych. Zastosowano przy tym możliwie pełne opisy wykorzystanych pozycji, zwłaszcza opracowań encyklopedycznych i słownikowych, w przypadku których wskazano nie tylko publikacje, lecz także poszczególne hasła i ich autorów. Znalazło to również odzwierciedlenie w bibliografii, w której w ten sposób uporządkowano poszczególne pozycje, a oprócz nich umieszczono także omówione w tekście akty prawne, ze wskazaniem miejsc ich promulgacji, oraz strony internetowe. (Fragment wprowadzenia)

W moich wspomnieniach i uwagach o życiu i śmierci Janusza Korczaka starałam się podać tylko fakty prawdziwe, zaczerpnięte z jego pamiętnika oraz innych utworów, z własnych moich wspomnień oraz ustnych i piśmiennych relacji ludzi bliskich mu za życia w pracy i przyjaźni.

"Postanowiłem wydać książkę. Tak - i to zupełnie inną niż te, które wydawałem do tej pory. Książka ta to - jak można określić najkrócej - zbiór moich wspomnień. Żyłem długo. Żyłem w niezwykłych czasach. Świadomie - choć dzieckiem - w okresie międzywojennym. Napisałem kiedyś, że dla mnie i dla bardzo wielu były to czasy najpiękniejsze. Oczywiście - była głodna wieś na Polesiu, było getto ławkowe i ONR, była i Bereza. Ale mnie - i wielu inteligentom żyło się pięknie. (...) Przeżyłem wyzwolenie. Czy wyzwolenie?... Entuzjazm - flagi wiszące aż do zdarcia - opaski biało-czerwone noszone prawie przez wszystkich. Polonezy Chopina w na poły zrujnowanych salach. Morze gruzów - i entuzjazm odbudowy. (...) Przeżyłem wspaniałą, niepowtarzalną przygodę z harcerstwem. Urok tego niezwykłego ruchu społeczno-wychowawczego, który trwał - od klerykalnej osiemnastki w Milanówku przez Szare Szeregi - potem tak różne, ale zawsze prawdziwe harcerstwo w Inowrocławiu, w Boernerowie, na Żoliborzu, do jezior mazurskich i spływu Dunajcem "Zawiszy Czarnego" w Islandii i chaty w Ropkach - a potem otarcie się o oszustów (niestety) podających się za harcerzy - w tychże Ropkach...!wtedy mi się odechciało harcerstwa... I studia medyczne - równie pasjonujące, jak bezzensowne i bezmyślne (pierwsze dwa lata) - i chyba najpiękniejszy okres pracy, prawie jak Judym (...) w Gorlicach."(...) "Drogi czytelniku, minęło kilka lat i postanowiłem wznowić książkę moich wspomnień. Prawdę mówiąc, niewiele się u mnie zmieniło i to, co pisałem przed laty, w zasadzie jest aktualne." (Andrzej Jaczewski) (Fragmenty wstępów)

Osiemnastoletnia Kerry Dowling zostaje znaleziona martwa w basenie przy domu, a jej zrozpaczona rodzina musi stawić czoło przerażającemu przypuszczeniu, że mogła zostać zamordowana przez kogoś, kogo kochała. Pierwszym zatrzymanym jest chłopak Kerry, z którym pokłóciła się podczas imprezy zorganizowanej pod nieobecność rodziców. Podejrzenie pada też na sąsiada Dowlingów, upośledzonego umysłowo dwudziestolatka. Czy brak zaproszenia na imprezę wystarczył, by Jamie przestał nad sobą panować? I czy mokre ubranie znalezione przez matkę w jego pokoju może stanowić dowód winy? Pogrążona w żałobie starsza siostra Kerry, Aline, pracująca jako pedagog szkolny w miejscowym liceum, stara się odkryć prawdę. Współpracując z detektywem prowadzącym sprawę, zdobywa pomocne dla śledztwa informacje. Jednak im głębiej zaczyna drążyć, tym większe grozi jej niebezpieczeństwo. (Rec. Wydawn.)

"Matka i córka" to nie tylko książka o relacjach słynnej pisarki i jej córki, ale przede wszystkim szczera i poruszająca rozmowa kobiet o roli matki. Z rozmów wyłania się niezwykle ciekawa opowieść o matce i córce, ale także o wszystkich tych, którzy kształtowali ich charaktery i życiowe postawy. To książka o wspaniałych, silnych kobietach, którym pomimo przeciwności losu udało się znaleźć swoje miejsce i budować wyjątkowe relacje. Marta Mizuro pisze we wstępie, o tym z jaką odwagą i szczerością jej rozmówczynie opowiadają o swoim dzieciństwie, o wejściu w dojrzałe życie, o zmaganiu się z syndromem dorosłego dziecka alkoholika, o traumach i kompleksach. O sprawach bolesnych i wstydliwych, które dotykają milionów ludzi, niewielu jednak ma odwagę przyznać się do nich, choćby tylko przed sobą, albo szukać specjalistycznej pomocyö. To opowieść o sprawach bardzo trudnych, ale mamy nadzieję, że dzięki temu może ona stać się drogowskazem dla matek i córek, dodać im otuchy i pokazać, że nigdy nie jest za późno na to, by spróbować zmienić swoje życie.

Warszawa, 1939 roku Agnieszka Ignaciuk z synem Henrykiem na krótko przed wybuchem II wojny światowej szuka schronienia. Oboje trafiają do sierocińca, gdzie poznają Janusza Korczaka. Agnieszka zostaje opiekunką dzieci. Towarzyszy nauczycielowi w codziennej pracy. Rozpoczyna się redukcja getta warszawskiego. Naziści zamierzają się pozbyć ponad pół miliona jego mieszkańców. Janusz Korczak wraz z Agnieszką do ostatniej chwili próbuje znaleźć ocalenie dla wychowanków domu sierot. „Nauczyciel z getta” to świadectwo heroizmu człowieka, który jako lekarz, pedagog i pisarz w pełni poświęcił się dzieciom. Do końca był wierny swojemu powołaniu i stał się symbolem męczeńskiej śmierci bezbronnych ofiar Holocaustu. Mario Escobar po mistrzowsku łączy fikcję z faktami historycznymi, wprowadzając czytelnika w tragiczną sytuację polskich Żydów walczących o przetrwanie w warszawskim getcie.

Nikt nie usłyszy twojego krzyku. Marta i Piotr znają się właściwie od zawsze. Od dwóch lat tworzą szczęśliwe małżeństwo. On jest szanowanym lekarzem, a ona pedagogiem szkolnym w miejscowym liceum. Łączy ich prawdziwa miłość, ale i wspomnienie tragedii z przeszłości, kiedy w pobliskim lesie, podczas zorganizowanego po maturze ogniska, zostaje zamordowana przyjaciółka Marty – Karolina. Mimo upływu lat sprawcy do dziś nie odnaleziono. Za sprawą specjalistów z polskiego Archiwum X las zostaje ponownie przeszukany, świadkowie przesłuchani, pojawiają się nowe poszlaki i dowody, a sprawa zostaje znów otwarta. Jednocześnie Marta zaczyna dostawać anonimowe wiadomości sugerujące, że jej mąż, któremu ufa bezgranicznie, może mieć coś wspólnego z tragicznymi wydarzeniami w lesie. Czy ktoś był świadkiem morderstwa i dlaczego milczał przez tyle lat? Jak daleko jest w stanie posunąć się kobieta chcąca uchronić ukochanego mężczyznę i utrzymać wizerunek idealnego małżeństwa? I wreszcie czy człowiek z natury jest tylko dobry, albo tylko zły?

Nikt nie usłyszy twojego krzyku. Marta i Piotr znają się właściwie od zawsze. Od dwóch lat tworzą szczęśliwe małżeństwo. On jest szanowanym lekarzem, a ona pedagogiem szkolnym w miejscowym liceum. Łączy ich prawdziwa miłość, ale i wspomnienie tragedii z przeszłości, kiedy w pobliskim lesie, podczas zorganizowanego po maturze ogniska, zostaje zamordowana przyjaciółka Marty – Karolina. Mimo upływu lat sprawcy do dziś nie odnaleziono. Za sprawą specjalistów z polskiego Archiwum X las zostaje ponownie przeszukany, świadkowie przesłuchani, pojawiają się nowe poszlaki i dowody, a sprawa zostaje znów otwarta. Jednocześnie Marta zaczyna dostawać anonimowe wiadomości sugerujące, że jej mąż, któremu ufa bezgranicznie, może mieć coś wspólnego z tragicznymi wydarzeniami w lesie. Czy ktoś był świadkiem morderstwa i dlaczego milczał przez tyle lat? Jak daleko jest w stanie posunąć się kobieta chcąca uchronić ukochanego mężczyznę i utrzymać wizerunek idealnego małżeństwa? I wreszcie czy człowiek z natury jest tylko dobry, albo tylko zły?

Profesor Andrzej Jaczewski, który w roku bieżącym kończy 90. rok życia, to nestor i jeden z nielicznych obecnie autorytetów naukowych w dziedzinie badań nad rozwojem seksualnym dzieci i młodzieży. Sytuuje się na pograniczu nauk medycznych i pedagogicznych. (prof. dr hab. Józef Lipiec) Niekwestionowany, oryginalny i olbrzymi dorobek naukowy na pograniczu medycyny i pedagogiki, a także piękny przykład własnego życia i godne czyny, wyznaczyły nowe perspektywy naukom pedagogicznym oraz sprawiły, że Profesor zyskał olbrzymi, w pełni zasłużony szacunek uczniów. (dr hab. prof. ASP Maciej Tarnaś) (Z okł.)