"... Autor prowadził przez całe swoje długie życie zawodowe badania z pogranicza nauk medycznych i pedagogicznych, łącząc przy tym umiejętnie doświadczenia, wynikające z jego praktyki lekarskiej i pedagogicznej z uogólnieniami teoretycznymi. (...) Wśród różnych jego pasji ważną pozycję zajmowała działalność harcerska, którą kontynuował przez całe niemal czynne życie. (...) Jednak tak się dziwnie złożyło, że wśród jego bogatego dorobku piśmienniczego zabrakło pozycji dokumentujących czy podsumowujących tę dziedzinę aktywności. (...) Dlaczego tak się stało? Może po prostu dlatego, że harcerstwo to głównie działalność praktyczna, a rozważania teoretyczne, podobnie jak dokumentacja historyczna, stanowią dla niego tylko tło. Obecnie będąc na etapie podumowywania swojego bagatego życia, postanowił nadrobić ten brak poprzez zebranie w jednym miejscu swoich doświadczeń, wspomnień i przemyśleń na temat harcerstwa - jego historii, ideologii, metodyki i co najważniejsze, znaczenia dla wychowania młodzieży, zawartych w rozproszonych w różnych publikacjach tekstu. Zbiór ten uzupełnił napisanymi specjalnie w tym celu wspomnieniami. Ponadto w książce zostały zamieszczone jego wypowiedzi, znajdujące się na blogu CICER CUM CAULE, które z samej swojej istoty są ulotne, a forma drukowana nada im dłuższy żywot. (...)" (Fragment Przedmowy)

"Postanowiłem wydać książkę. Tak - i to zupełnie inną niż te, które wydawałem do tej pory. Książka ta to - jak można określić najkrócej - zbiór moich wspomnień. Żyłem długo. Żyłem w niezwykłych czasach. Świadomie - choć dzieckiem - w okresie międzywojennym. Napisałem kiedyś, że dla mnie i dla bardzo wielu były to czasy najpiękniejsze. Oczywiście - była głodna wieś na Polesiu, było getto ławkowe i ONR, była i Bereza. Ale mnie - i wielu inteligentom żyło się pięknie. (...) Przeżyłem wyzwolenie. Czy wyzwolenie?... Entuzjazm - flagi wiszące aż do zdarcia - opaski biało-czerwone noszone prawie przez wszystkich. Polonezy Chopina w na poły zrujnowanych salach. Morze gruzów - i entuzjazm odbudowy. (...) Przeżyłem wspaniałą, niepowtarzalną przygodę z harcerstwem. Urok tego niezwykłego ruchu społeczno-wychowawczego, który trwał - od klerykalnej osiemnastki w Milanówku przez Szare Szeregi - potem tak różne, ale zawsze prawdziwe harcerstwo w Inowrocławiu, w Boernerowie, na Żoliborzu, do jezior mazurskich i spływu Dunajcem "Zawiszy Czarnego" w Islandii i chaty w Ropkach - a potem otarcie się o oszustów (niestety) podających się za harcerzy - w tychże Ropkach...!wtedy mi się odechciało harcerstwa... I studia medyczne - równie pasjonujące, jak bezzensowne i bezmyślne (pierwsze dwa lata) - i chyba najpiękniejszy okres pracy, prawie jak Judym (...) w Gorlicach."(...) "Drogi czytelniku, minęło kilka lat i postanowiłem wznowić książkę moich wspomnień. Prawdę mówiąc, niewiele się u mnie zmieniło i to, co pisałem przed laty, w zasadzie jest aktualne." (Andrzej Jaczewski) (Fragmenty wstępów)

Profesor Andrzej Jaczewski, który w roku bieżącym kończy 90. rok życia, to nestor i jeden z nielicznych obecnie autorytetów naukowych w dziedzinie badań nad rozwojem seksualnym dzieci i młodzieży. Sytuuje się na pograniczu nauk medycznych i pedagogicznych. (prof. dr hab. Józef Lipiec) Niekwestionowany, oryginalny i olbrzymi dorobek naukowy na pograniczu medycyny i pedagogiki, a także piękny przykład własnego życia i godne czyny, wyznaczyły nowe perspektywy naukom pedagogicznym oraz sprawiły, że Profesor zyskał olbrzymi, w pełni zasłużony szacunek uczniów. (dr hab. prof. ASP Maciej Tarnaś) (Z okł.)