Najnowsza powieść bestsellerowej autorki, której książki sprzedały się w ponad 23 milionach egzemplarzy! Książki Lizy Marklund przetłumaczone zostały na 40 języków i przyniosły jej wiele nagród, wyróżnień oraz pierwsze miejsce na liście bestsellerów "New York Timesa". W nowej powieści poznajemy historię Kiony, która wraz z rodzeństwem i rodzicami mieszka na niewielkiej wysepce na południowym Pacyfiku, odizolowanej od reszty świata. Kiona pracuje na farmie pereł, nurkując i doglądając hodowli. Jej spokojne życie zostaje zakłócone, gdy pewnego dnia fale wyrzucają na brzeg żaglówkę z rannym mężczyzną. To początek zapierającej dech w piersiach opowieści trwającej ponad pięć lat i rozgrywającej na czterech kontynentach. Opowieści o miłości i pieniądzach, o przemocy i samotności, o edukacji i wierze; historii, która stawia pytania dotyczące poszukiwania sensu życia i ceny, jaką płacimy za rozwój gospodarczy. (Rec. Wydawn.)

Lecący z Los Angelos do Singapuru samolot pasażerski rozbija się pośrodku Pacyfiku, a dziewięćdziesięcioro pozostałych przy życiu rozbitków trafia na z pozoru bezludną rajską wyspę, gdzie na pozbawionych kontaktu ze światem zewnętrznym nieszczęśników czyhają najprzeróżniejsze tajemnicze niebezpieczeństwa. Wśród ocalałych są przedstawiciele różnych narodów, zawodów i stanów. Narratorem opowieści jest hiszpański kompozytor Juan Barbarin, zamieszkały w Stanach Zjednoczonych miłośnik muzyki romantycznej i kobiet. Autor w mistrzowski sposób snuje historię o świecie pogrążonym w kryzysie i proponuje nową ścieżkę, która rodzi się z muzyki i milczenia. (Z okł.)

Straszliwa burza piaskowa sprawia, że marsjańska ekspedycja, w której skład wchodzi Mark Watney, musi ratować się ucieczką z Czerwonej Planety. Kiedy ciężko ranny Mark odzyskuje przytomność, stwierdza, że został na Marsie sam w zdewastowanym przez wichurę obozie, z minimalnymi zapasami powietrza i żywności, a na dodatek bez łączności z Ziemią. Co gorsza, zarówno pozostali członkowie ekspedycji, jak i sztab w Houston uważają go za martwego, nikt więc nie zorganizuje wyprawy ratunkowej; zresztą, nawet gdyby wyruszyli po niego niemal natychmiast, dotarliby na Marsa długo po tym, jak zabraknie mu powietrza, wody i żywności. Czyżby to był koniec? Nic z tego. Mark rozpoczyna heroiczną walkę o przetrwanie, w której równie ważną rolę co naukowa wiedza, zdolności techniczne i pomysłowość odgrywają niezłomna determinacja i umiejętność zachowania dystansu wobec siebie i świata, który nie zawsze gra fair…

Mieszkańcy Domu Zove znajdują na skraju polany brudnego nagiego człowieka, z którym nie potrafią się porozumieć. Podejrzewają, że jest obłąkany lub niespełna rozumu, może też być obcym albo Shingą. Przyjmują go jednak pod swój dach i zaczynają uczyć ludzkiej mowy i zwyczajów. Choć umysł nieznajomego jest dziewiczy jak u niemowlęcia, uczy się bardzo szybko, a w jego pamięci pojawiają się obrazy z innych miejsc lub czasów. Z każdym dniem coraz bardziej pragnie się dowiedzieć kim jest: przybyszem spoza Ziemi, czy kłamliwym wrogiem ludzi, którzy się nim zaopiekowali i których pokochał.

Tematyka większości książek Saint-Exupery'ego odzwierciedla jego doświadczenia jako pilota cywilnego i wojskowego, pisarzowi nie chodzi jednak o sam opis przygód lotniczych, lecz o pokazanie, że w chwili niebezpieczeństwa, w walce z żywiołami człowiek potrafi pokonać własną słabość i zdobyć się na bohaterstwo, czerpiąc siłę z poczucia wspólnoty i solidarności z ludźmi. "Nocy lot" wysuwa problem odwagi i zwycięstwa nad sobą w imię dobra innych - tematem książki jest wprowadzenie niebezpiecznych lotów nocnych dla utrzymania łączności między Europą a Ameryką Południową. "Ziemia, planeta ludzi" jest opowieścią poetycko-filozoficzną, w której Saint-Exupery, odwołując się do przeżyć własnych i przeżyć swoich przyjaciół, daje wyraz przekonaniu, że wielkość jest powołaniem każdego człowieka - trzeba mu tylko stworzyć szansę. "Pilot wojenny" to pasjonująca opowieść o przygodach lotników, która przeplata się z dramatycznym opisem tysięcy uciekinierów, ewakuujących się bezładnie pod naporem niemieckiej armii. W scenerii technicznych szczegółów samolotu dochodzą do głosu wyostrzone śmiertelnym zagrożeniem, ogołocone z patosu, dramatyczne emocje i refleksje o międzyludzkiej wspólnocie i współodpowiedzialności, o sensie ofiary.

Guliwer to „lekarz pokładowy, a z czasem kapitan kilku statków”. Całe życie marzy o dalekich i fascynujących podróżach. Jego marzenie w końcu się spełnia! Guliwer dociera do miejsc, w których nigdy nie był: do krainy Liliputów, do Brobdingnag, do krain Laputa, Balnibarbi, Glubbdubdrib, Luggnagg i do Japonii, do kraju Houyhnhnmów. Podróżując przeżywa masę przygód, również niebezpiecznych. Czy Guliwer dalej będzie chciał podróżować? Czy może zdecyduje, że jego miejsce jest na lądzie?

Podróże do wielu odległych narodów świata, przez Lemuela Guliwera, początkowo lekarza okrętowego, a następnie kapitana licznych okrętów to zarówno niezwykła powieść fantastyczna, jak i satyra na społeczeństwo angielskie XVII/XVIII wieku. Powieść ma też wymowę ogólnoludzką, gdyż każde społeczeństwo i każdy naród znajdzie w nim własne wady, a każdy człowiek w rysach i naturze siebie samego. Guliwer Lemuel odbywa cztery kolejne rejsy; każdy z nich kończy się katastrofą, z której tylko on jeden uchodzi z życiem. Książka to dziennik niezwykłych przygód podczas podróży: do krainy Liliputów, krainy olbrzymów Brodbingnagu, na wyspę Laputa, oraz do krainy rozumnych i szlachetnych koni - Hyhnhnmów.

Akcja "Przepaski z liści" rozgrywa się w 1836 roku. Jej bohaterka, prosta kornwalijska dziewczyna, odwiedza wraz ze swoim bogatym, acz słabowitym mężem szwagra zamieszkałego w Ziemi Van Diemena (dzisiejszej Tasmanii). W drodze powrotnej statek osiada na rafie, a choć rozbitkowie dopływają na szalupach do wybrzeży dzisiejszego Queensland w Australii, ratuje się jedynie pani Roxburgh. Wraz z tubylczym plemieniem przemierza niegościnne połacie egzotycznego kontynentu, by wreszcie zostać ocaloną przez zbiegłego z koloni karnej katorżnika. (Z okładki)

Książka opisuje dzieje Robinsona Crusoe, syna zamożnego kupca. Robinson nie chce wieść nudnego żywota jak jego ojciec, jako 17-latek ucieka z domu i zaciąga się na kolejne statki. Podczas jednej z wypraw jego statek rozbija się, a Robinson jest jedynym ocalałym. Trafia na bezludną wyspę, gdzie ‒ jak się okaże ‒ spędzi następne dwadzieścia osiem lat. Powoli zagospodarowuje się tam, buduje dom, uprawia zboże, oswaja kozy i papugę, wytwarza naczynia. W przetrwaniu pomagają mu znalezione przedmioty z innego rozbitego statku. Po latach na jego wyspę trafiają ludożercy, a Robinsonowi udaje się ocalić z ich rąk jedną z ofiar. Ocalałego krajowca nazywa Piętaszkiem. Po pewnym czasie do wyspy przybija statek z piracką banderą, którym kierują zbuntowani marynarze. Robinson pomaga kapitanowi odzyskać panowanie nad statkiem i może wrócić do rodzinnej Anglii.

Postaci Robinsona Cruzoe nie trzeba nikomu przedstawiać. Podróżnik, marynarz, śmiałek kochający przygody trafia w wyniku katastrofy morskiej jako rozbitek na bezludną wyspę, gdzie zostaje zdany tylko na własne siły oraz na łaskę i niełaskę dzikiej przyrody. Nie posiada niczego poza wiedzą i umiejętnościami, a musi przecież zatroszczyć się o jedzenie, ubranie, schronienie czy wreszcie własne bezpieczeństwo. Jak potoczą się losy Robinsona? Czy cywilizacja jest w stanie ocalić człowieka przed śmiercią i zapewnić mu przetrwanie pośród tak niesprzyjających warunków? Postać ta stała się znanym w całej kulturze symbolem zwycięstwa intelektu i siły woli człowieka nad naturą.

Akcja powieści toczy się w XVII wieku, gdy wiedza człowieka o świecie i rozwój techniki były na poziomie o wiele, wiele niższym niż dziś. Bohater, Robinson Kruzoe, od dziecka marzył, aby zostać żeglarzem. Mimo że rodzice stanowczo się temu sprzeciwiali, dopiął swego. Robinson dusił się na lądzie, jednak na morzu czuł się wolny i szczęśliwy. Przez osiem lat pływał po morzach i oceanach. Pewnego dnia, gdy Robinson był wśród załogi statku płynącego wzdłuż wybrzeży Afryki, zerwało się tornado. Rozpętało się piekło, fale zmywały ludzi z pokładu, a jedna z nich strzaskała szalupę i zabiła sternika. Po kilkunastu dniach marynarze z daleka zobaczyli ziemię, a potem statek wpadł na mieliznę. Udało się spuścić ostatnią szalupę. Nie dopłynęli jednak do brzegu, zmyła ich kolejna silna fala. Robinson znalazł się w wodzie. Starał się płynąć do brzegu. Gdy poczuł grunt pod nogami, wiedział, że jest ocalony. Stracił wtedy przytomność. Gdy się ocknął, zaczął nawoływać innych. Nikt mu nie odpowiedział. Był sam. Sam na nieznanej wyspie, narażony na tysiące niebezpieczeństw. Pierwszą noc spędził na drzewie. W dzień penetrował wyspę. Nie była duża. Ale, co najgorsze, okazała się bezludna. Jak na bezludnej wyspie może przeżyć człowiek pozbawiony dachu nad głową, łodzi, jakichkolwiek narzędzi? Co ma jeść, gdzie spać? Czy wyspa okaże się dla bohatera więzieniem, z którego już nigdy się nie wydostanie? Może pożrą go dzikie zwierzęta? A może bohater ocaleje? Ale jak?

Historia rozbitka, który trafia na bezludną wyspę i zdany tylko na siebie spędzi na niej następne lata. W tym czasie zbuduje dom, oswoi zwierzęta i zajmie się uprawą ziemi. Będzie walczył ze swoimi słabościami, samotnością, ale i dziką przyrodą.

Książka opisuje dzieje Robinsona Crusoe, syna zamożnego kupca. Robinson nie chce wieść nudnego żywota jak jego ojciec, jako 17-latek ucieka z domu i zaciąga się na kolejne statki. Podczas jednej z wypraw jego statek rozbija się, a Robinson jest jedynym ocalałym. Trafia na bezludną wyspę, gdzie ‒ jak się okaże ‒ spędzi następne dwadzieścia osiem lat. Powoli zagospodarowuje się tam, buduje dom, uprawia zboże, oswaja kozy i papugę, wytwarza naczynia. W przetrwaniu pomagają mu znalezione przedmioty z innego rozbitego statku. Po latach na jego wyspę trafiają ludożercy, a Robinsonowi udaje się ocalić z ich rąk jedną z ofiar. Ocalałego krajowca nazywa Piętaszkiem. Po pewnym czasie do wyspy przybija statek z piracką banderą, którym kierują zbuntowani marynarze. Robinson pomaga kapitanowi odzyskać panowanie nad statkiem i może wrócić do rodzinnej Anglii.

Książka ta, osnuta wokół autentycznej historii marynarza, który spędził kilka lat na bezludnej wyspie, jest powieścią przygodową. Od ponad dwóch wieków cieszy się niesłabnącym powodzeniem i bywa popularyzowana w licznych adaptacjach, skrótach i przeróbkach. Robinson Kruzoe w opracowaniu S. Stampf'la dostarcza niecodziennych emocji, pobudza wyobraźnię i fantazję, bywa ucieleśnieniem najskrytszych marzeń czytelników. (Rec. Wydawn.)

Książka niniejsza jest opracowaniem mego pamiętnika, który prowadziłem na łamaczu lodów "Krasinie", gdy w charakterze dziennikarza brałem udział w ekspedycji ratunkowej; spędziłem tam dwa miesiące. Niektóre rozdziały były już drukowane w prasie perjodycznej, inne ukazują się tu po raz pierwszy. Książka zawiera tylko opisy tego, co sam widziałem lub słyszałem. (Fragment Od Autora)

"Tajemnicza wyspa" opowiada o przymusowym pobycie grupy bohaterów: inżyniera, marynarza, dziennikarza, służącego i młodego chłopca na bezludnej wyspie. Wyspa, dzięki pracowitości rozbitków, zamieniona w rodzaj cywilizowanego raju, kryje w swoim wnętrzu niewidzialną siłę, której opieki doznają bohaterowie.

"Tajemnicza wyspa" opowiada o przymusowym pobycie grupy bohaterów: inżyniera, marynarza, dziennikarza, służącego i młodego chłopca na bezludnej wyspie. Wyspa, dzięki pracowitości rozbitków, zamieniona w rodzaj cywilizowanego raju, kryje w swoim wnętrzu niewidzialną siłę, której opieki doznają bohaterowie.

Tytułowy „Tajfun” to opowieść o parowcu „Nan-Shan”, który zmuszony jest stanąć oko w oko z tropikalnym huraganem na Morzu Południowochińskim w okresie Bożego Narodzenia. Z kolei „Amy Foster” opowiada o pięknej kobiecie, która ma w otoczeniu opinię czarownicy ze względu na swą miłość do morza i unikanie ludzi. Wszystko to jednak ulega zmianie gdy spotyka ukraińskiego rozbitka, którym postanawia się zaopiekować. Rodzące się uczucie nie przypada jednak do gustu purytańskiej społeczności.

Szlachcic z Piemontu, Robert de la Grive, uratowany z katastrofy morskiej, dostaje się na opuszczony statek "Daphne", zakotwiczony w pobliżu nieznanej wyspy. Na pokładzie i w licznych pomieszczeniach znajduje wiele tajemniczych przyrządów oraz ptaków i roślin. Z czasem dowiadujemy się, że Robert trafił na morze jako tajny wysłannik Mazarina i Colberta, usiłujących odkryć sekret obliczania długości geograficznej. Dziwnym zrządzeniem losu naszemu bohaterowi również na pokładzie "Daphne" przyjdzie się zajmować tą kwestią. Prawdopodobnie statek stoi w pobliżu sto osiemdziesiątego południka, zatem na leżącej po jego drugiej stronie wyspie - wedle obliczeń XVII-wiecznych geografów - powinien być jeszcze dzień poprzedni. Nękany wspomnieniami utraconej miłości i wizją nikczemnego brata-sobowtóra, Robert coraz zapamiętalej pragnie dostać się na wyspę, gdzie można ponoć ujrzeć Gołębicę Koloru Pomarańczy. W XVII stuleciu problem obliczania długości geograficznej spędzał sen z powiek możnym tego świata. Zamorskie wyprawy dawały wówczas możliwość znacznego powiększenia stanu posiadania, zapewniały nowe źródła bogactw i dobrobytu. Jednak by zawładnąć oceanami, należało poznać wszystkie tajniki nawigacji. Już samo wyznaczenie południka zerowego było kwestią sporną, gdyż południki, jako linie hipotetyczne, mają tę samą długość i żaden z nich nie został wyróżniony - jak równik wśród równoleżników - w sposób naturalny. Kolejnym problemem był pomiar czasu na morzu. Zegar wahadłowy nie nadawał się do tego ze względu na kołysanie pokładu. Próbowano wielu innych sposobów, choćby tak kuriozalnych, jak posłużenie się "proszkiem sympatii". Prototyp chronometru morskiego zbudował dopiero w 1735 roku angielski zegarmistrz, John Harrison. Ten skromny prowincjusz, obcy dworskim koteriom, długo musiał jednak czekać na oficjalne uznanie. W pierwszej połowie XVII wieku Francją rządzili dwaj ministrowie. Ludwik XIII obdarzył zaufaniem i władzą kardynała Richelieu. Po śmierci monarchy i jego zausznika część uprawnień przeszła w 1643 roku - zgodnie z wolą królowej Anny Austriaczki - na kardynała Mazarina. Ten mąż stanu, z pochodzenia Włoch (Giulio Mazzarini), faktycznie kierował państwem. Celem jego polityki zagranicznej było ugruntowanie międzynarodowej pozycji Francji, toteż kwestia wyznaczania długości geograficznej niewątpliwie pozostawała w sferze zainteresowań kardynała i jego urzędników, wśród których wyróżniał się Colbert. Po śmierci Mazarina (1661) 23-letni Ludwik XIV ogłosił, że odtąd sam będzie sprawował rządy jako Król Słońce. W sztuce dominował wtedy barok, który panuje również na kartach tej powieści.

Kolorowe książeczki na podstawie animowanego serialu Transformers Rescue Bots. Każda z 4 książek to oddzielna przygoda drużyny bohaterskich robotów i ludzi. Dzięki Rescue Botom mieszkańcy wyspy Griffin Rock mogą czuć się bezpieczni, bo główne zadanie niezwykłych maszyn to dbanie o bezpieczeństwo ludzi. Ale i Rescue Boty uczą się nowych rzeczy: poznają miasto, ludzi oraz ludzkie reakcje i zachowania.