Przewodnik slow. Beskid Niski to coś więcej niż praktyczny informator. Autorka proponuje odkrywanie miejsc, które są jej szczególnie bliskie, zachęcając do niespiesznego i uważnego ich poznawania. Dzieli się swoimi wrażeniami, refleksjami i wspomnieniami, rozmawia z inspirującymi ludźmi – gospodarzami klimatycznych chat, wiejskich siedlisk i pensjonatów, miejscowymi artystami czy wytwórcami lokalnych przysmaków. Nie ma tu „obowiązkowych punktów programu” – raczej garść propozycji, które zainspirują, pozwolą zatrzymać się w biegu, rozejrzeć się uważnie wokół, poleniuchować na leżaku, pokontemplować piękno natury, porozmawiać i pomarzyć.

Śladów zbrodni nie ukryje nawet największa śnieżyca. To miał być zwykły roboczy wyjazd pracowników naukowych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Sprawy komplikują się, gdy profesor Kiszko niespodziewanie słabnie w jacuzzi i wkrótce umiera. Na domiar złego pensjonat w Rymanowie-Zdroju zostaje odcięty od świata z powodu gwałtownej śnieżycy. Sprawa nagłej śmierci profesora nie daje spokoju Alfredowi Wolskiemu, który dawno temu porzucił karierę prawniczą i zajął się pisaniem kryminałów. Pisarz prowadzi potajemne śledztwo z policją w Krośnie, a kiedy jego przypuszczenia się potwierdzają, rozpoczyna psychologiczną grę z mieszkańcami pensjonatu. Na jaw wychodzi ich nie zawsze kryształowa przeszłość. Kto odkryje zagadkę tajemniczej śmierci profesora? I jaki to będzie miało wpływ na dalsze losy pozostałych pensjonariuszy? Doskonałe intrygi, fałszywe poszlaki, przesłuchania i śledztwo, którego nie powstydziłby się sam porucznik Columbo.

Historia opisywanych wydarzeń w Dzienniku rozgrywa się w majątku Ostaszewskich w Klimkówce niedaleko Rymanowa. Autorka Aniela Ostaszewska - jako osoba zmagająca się z wieloma przeciwnościami losu - nadaje zapiskom bardzo osobisty charakter. Silne emocje wywołane wojną i zbliżaniem się wojska rosyjskiego były pobudką do czynienia zapisów. Powstał z nich doskonały obraz historii małej zbiorowości. Ponadto treść Dziennika rysuje portret Anieli Ostaszewskiei, którą postrzegamy jako osobę bardzo pobożną, wrażliwą, posiadającą zmysł obserwowania rzeczy istotnych oraz wielce zatroskaną o swoją rodzinę, a zwłaszcza o chorego męża. Od samego początku zbliżającej się zawieruchy wojennej autorka wspomnień mocno wierzy w opiekę Matki Bożej Nieustającej Pomocy i właściwie do samego końca nie traci nadziei, mimo wielu doznanych przykrości. ... Dobrze, że na wojnie nie dużo się myśli o dalekiej przyszłości, tylko się żyje z dnia na dzień, i obmyśliwa się obronę chwilową. A często powraca ta myśl, że człowiek łudzi się nadzieją, że (...) wszystko kiedyś wróci do dawnego stanu, że się kiedyś może jeszcze ujrzy krewnych i znajomych. Rano się budząc, najważniejszą rzeczą jest, czy słychać strzały i jak dalekie, po strzałach kombinujemy jaka sytuacja. Pragnie się, by strzały się przybliżały, a z drugiej strony jest obawa, by bitwa tu nie przyszla... Zdrowa religijność, wyniesiona zapewne z klasztoru Sióstr Niepokalanek w Jarosławiu i Sióstr Urszulanek w Krakowie, daje jej siłę i odwagę do podejmowania nieraz trudnych decyzji. Widzimy to zwłaszcza przy niełatwym wyborze związanym z możliwością wyjechania z dziećmi w bezpieczne miejsce na Węgry, lub pozostania przy swoim chorym mężu. Mimo jego nalegań i nakłaniania do opuszczenia niebezpiecznego terenu, Ostaszewska postanawia jednak zostać w rodzinnym domu. Decyzja o pozostaniu w domu wymusza pewne zachowania (widać je już na początku października), w celu należytego przygotowania się na najgorsze, a więc na przyjazd kozaków. (Rec. Wydawn.)

Autorzy piszący o tej południowo-wschodniej części Polski mówili mi wielokrotnie, że ich praca właśnie tu należy do najprzyjemniejszych. Bo znajdą do swych opisów rzeczy niezwykle cenne, urocze, a przy tym w wielu wypadkach dyskretnie, nie na siłę przygotowane do prezentacji i oglądania dla zwiedzających ten region turystów. Muzea, skanseny, szlaki... Z pozycji wydawcy mam podobne odczucie - to niezwykła przyjemność. Ale i pewne wyzwanie, by propozycja turystyczna przewodnika, poprzez konieczne ograniczenie dawały się bez trudu przełożyć na bardzą konkretną poodpowiedź jak spędzić tu kilka, kilkanaście dni, by pobyt uznać za udany... W przewodniku Krosno jest punktem centralnym, jakby bazą wypadową do innych historycznych miast: Jasła, Biecza, Gorlic... oraz do niezwykle pięknych jego okolic. (Fragment "Od wydawcy").