Napisałem w życiu cały szereg tekstów o miastach, budynkach i ich twórcach. Złożyły się z nich nawet całe książki. Ale pisanie o rodzinnym domu to zupełnie inna materia. Szczególnie, że ten obiekt, choć naprawdę z kulturą zaprojektowany, starannie wykonany i liczący już ponad 100 lat, nie jest wielkim dziełem architektury. Nie wytycza nowych prądów ani nie stoi za nim wielka osobowość artystyczna twórcy - właściwie jest obiektem anonimowym. W skali miasta istotny, charakterystyczny, ale przecież nie rozstrzyga o krajobrazie Gorlic. Jestem jednak przekonany, że ten dom zasługuje na opowieść. Może bardziej na opowieść o ludziach, którzy się przezeń przewinęły zostawiając tu - mniej lub bardziej wyraźny - ślad. O wydarzeniach i o procesach, których był on świadkiem. O historii miasta, którego jest częścią i o tych życiorysach, które bez niego byłyby zapewne całkiem inne. (Fragment wstępu)

Przełamanie Gorlickie, jedna z trzech największych bitew Wielkiej Wojny, rozpoczęte pod Gorlicami 2 V 1915 r., zakończone zostało po 50 dniach ofensywy polowych armii Państw Centralnych zupełną klęską polowej rosyjskiej 3 Armii i przełamaniem Frontu Wschodniego! Nastąpiło to w bardzo czułym punkcie i groźne było zarówno dla polowej rosyjskiej 8 armii walczącej w Karpatach, jak i dla rosyjskich armii polowych walczących za Wisłą. Przełamanie Gorlickie zakończyło się wielkim sukcesem armii niemiecko-austro-węgierskiej, wskutek czego zachwiał się cały Front Wschodni, lecz nie miało by takiego znaczenia w historii Wielkiej Wojny gdyby nie postawa załóg Fliegerkompanie K.u.K. Luftschifferabteilung, dostarczających w okresie przygotowań do Przełamania jak i w jego trakcie rzeczy najważniejszej: aktualnych informacji o stanie obrony i poczynań przeciwnika! (Z okładki).

Rysować, aby zobaczyć. Paul Valéry zauważył kiedyś trafnie i błyskotliwie, że jest ogromna różnica pomiędzy widzeniem czegoś bez ołówka w ręce a widzeniem podczas rysowania. Każdy rysujący potwierdzi, ile odkryć dokonujesię podczas rysowania! Ile zależności, proporcji, odległości trzebaprzeanalizować, ile kształtów zdefiniować, na ile detali zwrócić uwagę. Widzenie podczas rysowania trudno jednocześnie uznać za rodzaj kontemplacji. To nie jest zanurzenie się, zatopienie w przedmiocie oglądanym. Tu potrzebna jest postawa czynna, analityczna, chciałoby się rzec – kalkulująca. To uważne, prowadzone w napięciu śledzenie linii, cieni, sylwet, ale i faktur, odbić świateł itd. (...) (Fragment "Notatki o rysowaniu" Janusz Sepioł)

"...Celem projektu była dokumentacja i popularyzacja niematerialnego dziedzictwa kulturowego - zachowanych lokalnych legend, bajek podań i opowieści ludowych oraz zainteresowanie młodego pokolenia wytworami regionalnej kultury ludowej, mową przodków, tożsamością i dziedzictwem kulturowym, uwrażliwienie na potrzebę dbałości o język rodzimy. (...) W realizację programu, zgodnie z przyjętymi założeniami zaangażowana była młodzież ze szkół powiatu gorlickiego: Publicznego Gimnazjum w Szalowej, Zespołu Szkół im. Komisji Edukacji Narodowej w Zagórzanach, Zespołu Szkół w Klęczanach, Zespołu Szkół w Szymbarku, Miejskiego Zespołu Szkół nr 6 w Gorlicach oraz Młodzieżowego Domu Kultury w Gorlicach. Projekt składał się z kilku etapów. W jednym z nich młodzież pod kierunkiem nauczycieli w swym najbliższym otoczeniu przeprowadzała wywiady z osobami dorosłymi. Tematem rozmów były legendy, opowieści z pogranicza świata rzeczywistego i magicznego, które jeszcze pozostały żywe w pamięci starszego pokolenia. (...) Informacje zawarte w wywiadach zostały następnie przeanalizowane i wykorzystane w niniejszej publikacji. (...) Dzieci i młodzież z Młodzieżowego Domu Kultury w Gorlicach oraz Miejskiego Zespołu Szkół nr 6 w Gorlicach pod opieką instruktorów zajęli się plastyczną interpretacją opowieści. Ważną częścią projektu było również wykonanie materiału filmowego, prezentującego wybrane opowieści ludowe." (Fragment Wstępu)

"... Niniejsza publikacja jest wynikiem splotu okoliczności, które mogły się były nie wydarzyć, gdyby Maryan nie pochodził z Nowego Sącza. Krzysztof Bojarczuk wspomina bowiem, że kiedy trafił w Internecie na reprodukcje obrazów tego artysty, to właśnie nazwa miasta zdecydowała o dalszym biegu wypadków. Zaczęło się więc od fascynacji twórczością, a potem nastąpiły lata żmudnej pracy, tropienia śladów, badania życiorysu, szukania ludzi mogących pomóc związać dzieje człowieka z dziejami miasta i treścią jego sztuki. (...) Miejscem tego spotkania stała się sądecka synagoga, w której Ewa Andrzejewska i Krzysztof Bojarczuk odtworzyli wnętrze nowojorskiej pracowni malarza. (...) W poszukiwaniu ciągłości jego dziejów przedarli się przez pokłady nowej, lokalnej pamięci, by dotrzeć do tej starej i powiązać ją z osobą nieznanego tu wcześniej malarza Pinchasa Bursteina, który przybrał swojsko brzmiący pseudonim Maryan; syna tej ziemi. " (Fragmenty wstępu)

„Pół Serio” to kolejna publikacja autorstwa Krzysztofa Gomoły, gorliczanina, niegdyś burmistrza, znanego choćby z kilku tomików fraszek opisujących naszą rzeczywistość. Tym razem jest nieco inaczej, bo zamiast panegiryków są wspomnienia spisane prozą. Sięgają dzieciństwa, więc nie brak w nich spostrzeżeń, których dokonywał kilkuletni autor, obserwując otaczający go świat. A ten nie był na pewno klarowny. Niech przykładem będzie jedno z pierwszych opowiadań zatytułowane „Odwilż” o tym, jak Dziadkowie małego Krzysztofa dowiedzieli się z gazety o śmierci Stalina.

„Nic wichry i burze/ kiedy w sercu góralski zew/ byle wyżej, tam w górze/ przeżyć emocji wiew” — słowa te zapisał w ostatnich dniach swojego życia Kazimierz Gnat, autor Szkiców gorlickich, nietuzinkowej pozycji, którą chcemy Państwu polecić. Kazimierz Gnat był wyjątkową postacią w gorlickim pejzażu, który swoją wiedzą i umiejętnościami wybił się na ogólnopolski rynek naukowy. Był wybitnym konstruktorem, projektantem i mechanikiem. Autorem siedmiu opatentowanych wynalazków oraz opracowań specjalistycznych. Publikował także w prasie fachowej (m.in. w „Przeglądzie Technicznym”, „Wiadomościach Technicznych”, „Przeglądzie Mechanicznym”). Jednak nie tylko praca naukowa była jego pasją, bo tak też możemy nazwać jego podejście do wyuczonego zawodu. Kazimierz Gnat był wielkim miłośnikiem sportu (ukończył kurs szybowcowy i spadochronowy), kochał góry (był instruktorem taternictwa, wspinał się w m.in. Tatrach, Alpach, Górach Riła). Gdy podupadł na zdrowiu i nie mógł już tak aktywnie spędzać wolnego czasu, zajął się pisaniem. I szło mu całkiem nieźle, zważywszy, że nie był humanistą, a typowym umysłem ścisłym. Opisywał różne okresy z dziejów Gorlic, osiągnięcia kulturalne rodzinnego miasta, swoje doświadczenia z pracy zawodowej, a także historie z wysokogórskich wycieczek. Właśnie te przeżycia składają się na Szkice gorlickie, które powstały z miłości do Gorlic, ludzi tu mieszkających, do natury będącej dla niego odskocznią od codzienności i postępu technologicznego, któremu niejednokrotnie się dziwił: „Coraz więcej mamy techniki, uniformizacji działania, typowych procedur i standardowych wyrobów fabrycznych, a coraz mniej natury, twórczej fantazji i wytworów indywidualnego dzieła człowieczego. Zamiast szerokiej i urozmaiconej gamy zapachów swojszczyzny mamy dezodoranty i odór spalin. Nic za darmo, zawsze coś za coś. Tęskno, ale trudno, bo na tym właśnie polega odwieczny postęp ludzkości”. Miał rację?

Głównym motywem napisania monografii pt. "Życie społeczno-polityczne w powiecie gorlickim w latach 1918-1939" było zainteresowanie historią regionu. Publikacja ma układ problemowo-chronologiczny, została podzielona na pięć rozdziałów. Pierwszy rozdział obejmował okres od lat 60 XIX w. do uzyskania niepodległości. Największy wpływ na życie społeczno-gospodarcze w powiecie miało powstanie i rozwój przemysłu naftowego. Był to również okres intensywnego rozwoju ruchu ludowego i robotniczego w powiecie. Drugi i trzeci rozdział został poświęcony przemianom społecznym i gospodarczym. W powiecie gorlickim mieszkali: Polacy, Żydzi oraz Łemkowie. Czwarty i piąty rozdział dotyczył działalności partii politycznych na tle wyborów w powiecie gorlickim w latach 1918-1939, oraz działalności stowarzyszeń i związków. Społeczność gorlicka żywo interesowała się wydarzeniami w kraju. W tych trudnych latach (kryzys gospodarczy, bezrobocie, redukcje etatów, klęski żywiołowe) społeczeństwo gorlickie potrafiło się organizować w licznych stowarzyszeniach i solidarnie nieść pomoc potrzebującym. Żydzi stanowili od 40-50 % mieszkańców Gorlic. Łemkowie nie interesowali się polityką. Dla większości Łemków ważniejsze były własne tradycje historyczno-kulturowe. Społeczność gorlicka aktywnie angażowała się w życie kulturalne i sportowe. (Z okładki).