Kazimierz nie jest zwyczajnym misiem. Potrafi wyczarować jezioro w umywalce, spotkać potwora w ogrodzie, skonstruować statek kosmiczny oraz odnaleźć szczęście dzięki pieczeniu naleśników. Dzięki przyjaźni z Anią ciekawy świata Kazio uczy się, że w przyjaźni najważniejsze jest zaufanie, nie warto się obrażać, marzenia nie mają ceny, a szczęście łatwo pomylić z krokodylem. Jego przygody w warszawskiej kamienicy to dopiero początek. Już wkrótce Kazio wyruszy na wakacje...

Miała rok, gdy żegnał się ze światem. Nigdy się nie spotkali. Trzydzieści pięć lat później Anna Król otwiera szafę Jarosława Iwaszkiewicza w Stawisku. Z czułością i fascynacją ogląda podszewki garniturów, odkrywa zagubione guziki, tubki kremów do golenia, bilety kolejowe, poplamione wciąż krawaty i zapiski na marginesach. Ze szpargałów, którymi nikt się nie zajmował, układa na nowo opowieść o jednym z najważniejszych polskich pisarzy XX w. Tytułowe rzeczy prowadzą do jego spraw codziennych, uczuć i literatury. Dlaczego tak obsesyjnie notował w tanich brulionach? O czym rozmawiał z psem? Czego wstydził się przed ukochanym? Niczym w filmowym scenariuszu, drobiazgowa dokumentacja pozwala stworzyć fabularyzowane sceny z życia Iwaszkiewicza i być z nim w najintymniejszych momentach. Autorka podróżuje krok za pisarzem, towarzyszy mu przy kąpieli w niewygodnej wannie, podczas wieczornych rozmów z żoną i w chwili dramatycznego pożegnania z umierającym kochankiem. Jeździ z nim kolejką, spogląda przez ramię na kaligrafowane ołówkiem notatki. Jak nikt dotąd przybliża człowieka, który żyjąc w wielu rolach i nietuzinkowych związkach, przerastał swoje czasy. Intensywna i splątana biografia została w książce ukazana jako ulotność - kilka chwil, zapach starej wody kolońskiej. To piękna historia o tym, jak przemijamy i co po nas pozostaje. I jak niespodzianie czyjaś ciekawość może po latach przywrócić do istnienia. Książka ilustrowana jest fotografiami autorstwa Olgi Świąteckiej z PUAP collective, wykonanymi dzięki uprzejmości Muzeum im. Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów w Stawisku. Tytuł wyróżniono nagrodą Promotorzy Debiutów, przyznawaną przez Instytut Książki i Fundację Tygodnika Powszechnego za wydanie debiutanckiej książki. (Rec. wydaw.)

Książka zapowiada i komentuje wydarzenia festiwalowe poświęcone pisarzowi. O stosunku do biografii „wielkiego Iwaszkiewicza” piszą m.in. biograf autora Radosław Romaniuk oraz jego prawnuczka Ludwika Włodek. Czym był „zestaw zdrowotny”, co oznaczało w męskim języku „idziemy się przejść” i gdzie szukać zagubionej legitymacji poselskiej? Książka to sześć osobistych esejów oraz wywiady: z córką Marią Iwaszkiewicz, Wiesławem Kępińskim, przybranym synem pisarza i Zofią Dzięcioł, długoletnią gosposią rodzinnego domu na Stawisku. A w nich Iwaszkiewicz sportretowany jako: „Stary” - podjadający słodycze w kuchni, ojciec, autor wpadający w odwiedziny do kawiarni Czytelnika oraz prezes, kompan, zakochany mężczyzna, mentor, „Iwacha” i wrażliwy poeta. W książce znajdzie się także niepublikowana dotychczas korespondencja Jarosława Iwaszkiewicza, m.in. z jego osobistym sekretarzem - Szymonem Piotrowskim, przyjacielem - kompozytorem Zygmuntem Mycielskim i adwersarzem - Stefanem Kisielewskim.

Miłość, która przyszła późno. Nieoczekiwana i nieobyczajna. Trwała na przekór wszystkiemu. W 1953 roku Jarosław Iwaszkiewisz miał sześćdziesiąt lat, był sławnym pisarzem, szanowaną figurą i głową wielopokoleniowej rodziny. Wtedy w jego domu zjawił się piękny, chory na gruźlicę chłopak. Przypadek, od którego rozpoczęła się namiętna i tragiczna historia miłosna. Przez siedem lat napisał do Jerzego Błeszyńskiego kilkaset listów. Czyta się je jak powieść, gorący zapis uniesień, cierpienia, kłamstw i czułości, których nie przerwała nawet śmierć. Okryte tajemnicą przez pół wieku, ukazują się po raz pierwszy. Jak odnaleziony na dnie szuflady intymny klucz pozwalają dostrzec w wybitnym autorze rozpalonego uczuciami mężczyznę. Nie ma w polskiej literaturze równie poruszającego obrazu męskiej miłości, którą rządzą uniwersalne prawa romansu i tragedii. Oto anatomia bliskości, od pierwszego błysku po gasnącą powoli żałobę. (Rec. Wydawn.)