Pełna napięcia historia dwojga ludzi, których los zetknął ze sobą tuż przed wojną. Książka opowiada o zawiłych losach polskiej nauczycielki i niemieckiego oficera SS oraz ich potomków. Akcja powieści rozgrywa się na przestrzeni niemal osiemdziesięciu lat, przenosząc czytelnika z przedwojennego Wolnego Miasta Gdańska i pruskiej arystokratycznej posiadłości w Szlezwiku-Holsztynie do wojennego Krakowa i Olkusza, powojennego Berlina Wschodniego i Warszawy, następnie do prowansalskiej wsi i Paryża lat sześćdziesiątych, aż wreszcie do Polski po roku 1989. Barwnie kreśląc postacie i umiejętnie dawkując tajemnice, autorka stworzyła wzruszającą opowieść o wybaczaniu, miłości, trudnych wyborach i dylematach moralnych, nienawiści, żądzy zemsty, chciwości i skomplikowanych relacjach rodzinnych. (Rec. Wydawn.)

Nowa powieść autora „Domu tęsknot” to sensacyjna polsko-niemiecka rodzinna epopeja, z wielką miłością, polityką, sztuką, zdradą i tajemnicą w tle, rozgrywająca się w nazistowskich Niemczech oraz w dzisiejszej Polsce. Charlotte, przedwojenna Berlinianka i córka znanego antykwariusza, zakochuje się w Adolfie Zieglerze, znacznie od niej starszym malarzu i kobieciarzu, protegowanym Hitlera malującym akty „prawdziwych, niemieckich kobiet”. Wkrótce, pod pretekstem pozowania, staje się jego kochanką, odrzucając zaloty Kristiana. Doroślejący, wciąż zakochany w Charlotte chłopak zaczyna pracę w urzędzie bezpieczeństwa, w tzw. białym wywiadzie szukającym „haków” na znane niemieckie osobistości. Losy bohaterów osobliwego trójkąta splotą się wielokrotnie m.in. w czasie wojny w słynnym „salonie Kitty” - ekskluzywnym burdelu, w którym specjalnie przeszkolone dziewczyny wydobywały informacje ze swych wysoko postawionych klientów, a potem w Łodzi, gdzie mieściła się placówka Lebensbornu, tytułowa „Ferma blond”, w której rodziły się przyszłe pokolenia Niemców i do której porywano jasnowłose dziewczęta różnych narodowości w celach…prokreacyjnych. Tam właśnie po latach skieruje się syn Charlotte, któremu, jak się okaże, ktoś ukradł życiorys i być może nie jest prawdziwym Niemcem. Tajemniczy ośrodek, wymazany z kart historii, stanie się przedmiotem intrygującego śledztwa.. Powieść Adamczyka to nie tylko świetna, trzymająca w napięciu rozrywka ale także doskonały kryminał historyczny, pełen prawdziwych postaci, zdumiewających ciekawostek i plastycznych opisów znanych zdarzeń, w które uwikłani są bohaterowie. Czytelnik nie może też pozbyć się wrażenia, że w swojej wymowie jest to boleśnie aktualna opowieść o ogromnych nadużyciach władzy, tłumaczącej się, że została wybrana w demokratycznych wyborach…(Rec. Wydawn.)

Mieczysław Dobrzański urodzony w Futorze pow. lubaczowski, nie tylko opisał swoje przeżycia na wschodniej Rzeszowszczyźnie, ale na podstawie relacji i wspomnień innych osób oraz dokumentów ukazał tragiczne losy Polaków w latach II wojny światowej oraz po jej zakończeniu, aż do czasu przeprowadzenia "Operacji Wisła", na tych terenach, która powstrzymała zbrodnie UPA. Autor szeroko udokumentował losy Polaków pod okupacją niemiecką i sowiecką. Cenne uzupełnienie książki stanowi wykaz zamordowanych i poległych mieszkańców powiatu lubaczowskiego w latach 1939-1948. (Z okł.)

Jak znosić upływ czasu, gdy jest się zmuszonym do bezczynności? Jak radzić sobie z utratą tych, których się kochało? Kto przekaże dalej nasze dziedzictwo? Richard, emerytowany profesor, dzięki spotkaniu z uchodźcami na Oranienplatz w Berlinie wpada na pomysł, by szukać odpowiedzi na swe pytania tam, gdzie nikt by ich nie szukał: u młodych ludzi z Afryki, których wyrzuciło na berliński brzeg i którzy od lat skazani są na czekanie. I nagle on, mieszkaniec starej Europy, patrzy na siebie oczami ludzi, którzy być może lepiej od niego wiedzą, kim on, Richard, właściwie jest. (Rec. Wydawn.)

"Przez wiele lat uciekałem od mojej historii. Potem wymyśliłem ją na nowo”. Berlin 1932 roku. Sala i Otto zakochują się w sobie, ona ma trzynaście lat, on siedemnaście. Otto pochodzi z klasy robotniczej, Sala z rodziny żydowskich inteligentów. W 1938 roku Sala musi opuścić niemiecką ojczyznę. Zanim Niemcy wkroczą do Francji, będzie mieszkała u swojej żydowskiej ciotki w Paryżu. Niestety, trafia do obozu internowania w Pirenejach. Tam ludzie szybko umierają z głodu albo na choroby zakaźne, a tych, którzy dożyli 1943 roku, wywozi się do Auschwitz. Otto, podchorąży sanitarny, idzie razem z Wehrmachtem na front. Wojenna zawierucha rzuca ich na różne krańce świata....(Z okładki)

Nie był więźniem obozów koncentracyjnych, nie doświadczył osobiście niemieckich represji. W czasie wojny zajmował skromną posadę w stowarzyszeniu restauratorów. A jednak to właśnie on, potomek niemieckich kolonistów osiadłych w Galicji, po roku 1945 stał się wybitnym ekspertem od Auschwitz i motorem polskich rozliczeń z brunatną okupacją. Jako przewodniczący Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Krakowie przesłuchiwał czołowych zbrodniarzy nazistowskich wydanych Polsce: Amona Götha, Rudolfa Hössa, Marię Mandl. I choć później deklarował się jako przeciwnik kary śmierci, wielu katów spod znaku swastyki pomógł posłać na szubienicę. Materiały dowodowe odnajdował nawet w ruinach i śmietnikach. W niekonwencjonalny sposób docierał do świadków, którzy przetrwali piekło obozów. Umiał rozmawiać ze wszystkimi: z komunistycznymi władzami PRL, wojskowymi z USA i prokuratorami z RFN. Tropieniu nazistów poświęcił dwadzieścia lat przedwcześnie przerwanego życia. Filip Gańczak kreśli fascynujący portret profesora Jana Sehna, szukając jego śladów nie tylko w polskich i niemieckich archiwach, lecz także odwiedzając liczne miejsca związane z bohaterem książki - od jego rodzinnego Tuszowa Małego aż po Frankfurt nad Menem. (Rec. Wydawn.)

Johannes Kepler (1571-1630) to jedna z najbarwniejszych postaci w dziejach nauki. Znakomity uczony, zwolennik Kopernika w czasach, gdy Galileusz jeszcze nie miał odwagi otwarcie głosić swoich przekonań, twórca praw ruchu planet, był zarazem ostatnim pitagorejczykiem, niestrudzenie poszukującym w naturze boskich harmonii wywodzących się z muzyki i geometrii. Z jego listów i pism przemawia do nas bezpośrednio nie tylko wielki myśliciel, ale także żywy człowiek, obdarzony poczuciem humoru, żywo reagujący na wydarzenia, interesujący się światem i potrafiący zjednywać sobie przyjaciół. W życiu uczonego, przypadającym na burzliwy okres religijnych kontrowersji i wojen, to, co wzniosłe, przeplatało się stale z przyziemnymi kłopotami życia codziennego. Był astronomem cesarza Rudolfa II i jego następców, najpotężniejszych władców Europy, lecz ustawicznie musiał zabiegać o wypłatę zaległej pensji. Jako dobry ojciec i głowa rodziny był częstokroć zmuszony do trudnego wyboru między drukiem dzieł a wydatkami na utrzymanie dzieci. Parał się astrologią dla zarobku, ale pragnął także naukowo badać, jak ciała niebieskie wpływają na ludzką duszę i zjawiska na Ziemi. Będąc wierzącym, choć nie do końca ortodoksyjnym luteraninem, znalazł się niejako pomiędzy dwoma walczącymi obozami: współwyznawcy wykluczyli go z komunii, jezuici zaś zabiegali o jego konwersję na katolicyzm. Nawet podczas toczącej się wielkiej wojny religijnej, widząc wszędzie wokół siebie śmierć i zniszczenie, nie uległ presji i pozostał przy swoich poglądach, gotów prędzej wyrzec się ukochanej pracy naukowej niż przekonań. Ten drobny, chorowity człowiek, żyjący w niezwykle trudnych czasach, bardziej może wpłynął na losy europejskiej cywilizacji niż najpotężniejsi władcy XVII wieku.

W mroźny, styczniowy poranek 1900 roku przychodzi na świat Róża Wittelsbach, owoc miłości Niemca i Polki. Dziewczyna dorasta w majątku niedaleko Poznania. Kiedy ma 17 lat, umiera jej matka, a ona sama musi bardzo szybko dojrzeć, by pomóc załamanemu ojcu. Dwa lata później, gdy jest już jasne, że Polska wróci na mapę Europy, Róża mimo wielu wątpliwości wyjeżdża z ojcem do Berlina. Sto Lat później, mieszkający w Warszawie Filip Witkowski dowiaduje się, że ma otrzymać spadek po Róży Wittelsbach. Mężczyzna nie zna zmarłej, a nawet nigdy o niej nie słyszał. Mimo to, za namową żony rozpoczyna odkrywanie nieznanych kart z przeszłości swojej rodziny. W ten sposób poznaje niesamowitą historię Róży Wittelsbach. Przekonuje się także, że każda rodzina ma swoje tajemnice pełne kłamstw i sekretów.

Kronikę Dolnej Styrii tworzy wielowiekowe współistnienie dwóch żywiołów narodowych. Do I wojny światowej dominowali mieszkańcy niemieckojęzyczni, próbujący pozbawić Słoweńców równych praw. Gdy w 1919 roku władzę objęli Słoweńcy, zwalniano z pracy niemieckich nauczycieli i urzędników, wielu z nich musiało z dnia na dzień opuścić kraj. Kiedy w 1941 roku Hitler napadł na Jugosławię, natychmiast wydał rozkaz, by Dolną Styrię znowu uczynić niemiecką. W 1945 roku karta ponownie się odwróciła, przynosząc kres niemieckiej mniejszości na tym terenie. W wyniku prześladowań Niemców w Jugosławii w 1945 roku zginęła w obozie w Hrastovcu Pauline Drolc. (Rec. Wydawn.)

"Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego" to utwór poetycko-publicystyczny wydany w 1832 r. w Paryżu (bezimiennie i nakładem autora), adresowany do emigrantów przybyłych po powstaniu listopadowym. Mickiewicz odnosi się w nim do emigracyjnych sporów politycznych. Przedstawia zarys dziejów ludzkości, w którym Polska pełni rolę odkupiciela narodów (idee mesjanizmu). "Księgi pielgrzymstwa" są przypowieściami moralnymi wzorującymi się na stylu biblijnym. Były najczęściej przekładanym na języki obce dziełem Mickiewicza, bo poruszały sprawy wolności wspólne dla narodów europejskich.

Jest to praca imponująca, świadcząca o szerokości horyzontów Autora, zdolności do syntetycznego ujęcia problemów i odznaczająca się odwagą wyrażania własnych oryginalnych poglądów. Profesor Zachariasz odważnie formułuje nowe poglądy, co nie jest powszednie w środowisku naszych filozofów. Kulturozofia, trzeba tu dodać, jest nową dziedziną powołaną do życia przez A. L. Zachariasza, a nie nową teorią kultury. Autor nawiązuje do dawnych tradycji, wiążąc wiedzę z mądrością, przy czym nie absolutyzuje żadnego systemu wartości, podkreślając pluralizm kultur (...). Rozprawa jest wyrazem konsekwentnego rozwoju stanowiska filozoficznego Autora. (Z okł.)

Powieść zainspirowana prawdziwymi historiami wojennymi. Ukradziona bogatym niemieckim rodzicom i wychowana w puszczy polsko-białoruskiego pogranicza młoda kobieta zostaje w 1941 roku sama. Napotyka grupę uciekinierów z żydowskiego getta, chroniących się przed nazistowskimi prześladowaniami. Uczy ich, jak przetrwać w głuszy. Oni w zamian przekonują ją, że warto po latach izolacji otworzyć serce na innych ludzi. Zdradzona, ucieka do okupowanej przez Niemców wioski, gdzie musi skonfrontować się ze swoją przeszłością i odkryć, kim naprawdę jest.