"Jest to historia piątki emerytów, którzy jadą do Ciechocinka pociągiem Tanich Linii Kolejowych. Spędzają tam szalony miesiąc. Później już nie wracają do domu, tylko idą w stronę horyzontu". Tak o swojej książce mówi Jan Nowicki, wybitny aktor i autor wydanej już przez Bellonę książki Mężczyzna i one. Nowa publikacja, pełen uroku tekst z pogranicza eseistyki i beletrystyki obyczajowej, nosi cechy wcześniejszego pisarstwa Jana Nowickiego - zaduma nad człowiekiem, ciepło, humor, dobre pióro. Lektura obowiązkowa dla miłośników ciekawej literatury, a także miłośników - i miłośniczek - Jana Nowickiego.

Pierwsza biografia Bogusława Meca piosenkarza, artysty plastyka i kompozytora. Książka ta nie jest opowieścią o estradzie, o piosenkach i piosenkarzach. To przejmująca historia człowieka, który od najmłodszych lat musiał walczyć o akceptację. Kochał i niszczył. Budził podziw i zrażał do siebie innych. To także zapis niezwykłej i trudnej miłości do żony, która przez długie lata wyciągała go z różnych piekieł. Życie Bogusława Meca było ciekawsze niż jego twórczość - mówią bliscy. Piosenkarz, który zasłynął utworem Jej portret, nie akceptował wad ani u siebie, ani u innych. Istnieje tylko czerń i biel powtarzał.

Buchheim po przybyciu do portu La Pallice podejmuje próbę przedostania się do Paryża. Mimo katastrofalnej sytuacji na froncie - jest już sierpień 1944 roku - w południowej Francji wydaje się, że czas stanął w miejscu. Okupacyjny aparat biurokratyczny działa bez zarzutu, a szef flotylli najchętniej spędza czas na rybach. Buchheim próbuje poruszyć niebo i ziemię, żeby dostać samochód, którym mógłby pojechać do Paryża, gdzie ma zamiar odszukać uwięzioną Simone. Po dotarciu do Paryża okazuje się, że więzienie, gdzie miała być Simone, jest puste, ponieważ Niemcy wywieźli wszystkich do Ravensbrück. Buchheim udaje się więc w kierunku Rzeszy.

Eugeniusz Bodo - przedwojenny aktor, reżyser, producent i celebryta, ikona męskiej elegancji, człowiek, który ze swego nazwiska uczynił markę handlową. Jego nazwisko na afiszu gwarantowało sukces każdego przedstawienia, nikogo też nie trzeba było namawiać do obejrzenia filmu, w którym grał Bodo, a śpiewane przez niego piosenki z miejsca stawały się przebojami, które nuciła cała Polska. Pomimo że nie miał ku temu warunków, okrzyknięto go amantem srebrnego ekranu i przyprawiał wiele kobiet o drżenie serca. Był najpopularniejszym polskim aktorem międzywojnia, którym żywo interesowała się prasa. Tymczasem jego sprawy uczuciowe wciąż kryją wiele tajemnic, które próbuje odkryć autorka niniejszej publikacji. "W publikacji poświęconej życiu miłosnemu najpopularniejszego polskiego aktora filmowego Drugiej Rzeczypospolitej nie może zabraknąć też historii kina ani opowieści o przedwojennych teatrach i kabaretach. Krótko mówiąc, zapraszam Czytelników w sentymentalną podróż do świata, który dawno przeminął i istnieje jedynie we wspomnieniach, na pożółkłych fotografiach czy trzeszczącej taśmie celuloidowej. Świata, w którym niepodzielnym królem kobiecych serc był wielki Eugeniusz Bodo". (Rec. wydaw.)

Słowianie wierzyli, że bogowie sterują kosmosem i naturą, żywiołami takimi jak światło, woda, ogień, odpowiadają za rytm dobowy i zmieniające się pory roku. Autor szeroko opisuje poszczególnych bogów: jak ich przedstawiano w źródłach pisanych i w sztuce, jakie mieli cechy i atrybuty, jak wyglądał ich kult w różnych odłamach Słowiańszczyzny. Sporo miejsca poświęcono demonom i istotom mitycznym, takim jak wilkołaki, wampiry i strzygi. (Rec. Wydawn.)

Break Point to chwila, w której decydujesz, że nic nie stanie między tobą a twoim celem. Moment, w którym wychodzisz ze swojej strefy komfortu, aby iść naprzód. Żołnierze sił specjalnych nie są nadludźmi. Nie trafiają w cel z każdym strzałem. Kule się od nich nie odbijają. Mają takie same słabości i wątpliwości jak każdy z nas. Ale zwykli ludzie też mogą robić rzeczy niezwykłe, pod największą presją, w najtrudniejszych sytuacjach. W życiu Olliego Ollertona wszystko było ekstremalne, nie chodził na skróty. Jest byłym żołnierzem Sił Specjalnych. W wieku 18 lat wstąpił do Royal Marine Commandos. Brał udział w misjach w Irlandii Północnej i Iraku w ramach operacji Pustynna Burza. Po ukończeniu wyczerpującego 6-miesięcznego procesu selekcji SAS Ollie dołączył do Special Boat Service (SBS),gdzie służył 6 lat. Jego życie to dowód na to, że każdy może zrobić coś niesamowitego, ponieważ dopiero wtedy, gdy nadchodzi czas kryzysu, kiedy jesteś w punkcie załamania – dowiadujesz się, kim naprawdę jesteś. A jaki jest twój Break Point? Co musi się stać, żebyś odbił się od dna? Pamiętaj, że sekunda jest tylko tak długa albo tak krótka, jak czuje człowiek, który ją przeżywa. (Rec. Wydawn.)

GROM i Navy SEALs szkolą się tak, by zwyciężać, a nie ginąć, choćby w najsłuszniejszej sprawie. Pod osłoną nocy zdobyli skomplikowane terminale przeładunkowe w pobliżu portu Umm Kasr. Innej nocy zapobiegli wysadzeniu jednej z największych tam rzecznych w Iraku. Bagdad, […], […] i jeszcze wiele innych miast dowiadywało się o pochwyceniu w ich okolicy członków znienawidzonego reżimu Saddama Husajna czy też przestępców, zwących się teraz dumnie bojownikami, dopiero o poranku z miejscowej prasy czy sąsiedzkich plotek. Naval w swojej książce odsłania nam kulisy operacji, które do tej pory były owiane milczeniem, a także udowadnia, jak ważne są braterstwo, współpraca i profesjonalizm w wojskowym fachu. „Bogom nocy równi”, tytuł jednego z rozdziałów Camp Pozzi, został zaczerpnięty z książki pod tym samym tytułem. Jej autor, Sergiusz Piasecki, określił tym mianem pracowników i współpracowników polskiego wywiadu w II RP. Czy bogom nocy równi byli także operatorzy GROM-u i Navy SEALs podczas II wojny w Zatoce Perskiej? Przed bogami nocy nie ma kryjówki, a wojna, podobnie jak i morze, nie wybacza… (Rec. Wydawn.)

GROM to nie jest logo, nazwa obiektu, muru czy uzbrojenia. GROM tworzą ludzie, ludzie z ogromną pasją. Twórca GROM-u Generał Petelicki wiedział, że aby stworzyć tak elitarną jednostkę nie wystarczy przebrać ludzi w wypasione mundury, berety, wyposażyć w uzbrojenie, którego zazdrościł nam świat. Aby powstała nowa żołnierska jakość najważniejsza była zmiana mentalna. Naval opowiada właśnie o takich ludziach, którzy z pasją, wielkim uporem, determinacją ową przemianę przeszli. Stali się elitą, zostali uznani za najbardziej skutecznych żołnierzy jednostek specjalnych. ( Z okładki)

„Polska Walcząca – Historia Polskiego Państwa Podziemnego” to pierwsze w Polsce wydawnictwo przedstawiające, w sposób fachowy i kompletny, heroiczną walkę Polaków o niepodległość, poczynając od ostatnich strzałów kampanii wrześniowej, a kończąc na nierównym boju z oddziałami NKWD i Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. W naszej serii przedstawiamy wszystkie aspekty największej podziemnej armii świata, jaką była konspiracja polska, w jej wszystkich barwach i odcieniach. Zapraszamy do poznania niezwykłej historii ludzi pełnych odwagi i pogardy śmierci, którzy walczyli, często w beznadziejnej walce, o dobro dla nich najwyższe – Niepodległą Polskę.

Zagadkowe, symboliczne morderstwa w rajskiej scenerii. Dwie Szwedki – Erika i Helena spędzają urlop na kursie jogi w ośrodku Samsara na wyspie Gran Canaria. Helena obserwuje zachowanie Eriki, która jest dziwnie niespokojna, zdaje się przed czymś lub przed kimś ukrywać, ale nie chce zdradzić, co wprowadziło ją w stan takiego przerażenia. Kilka dni później ciało Eriki z poderżniętym gardłem zostaje znalezione na skałach, otoczone muszlami i białymi różami. Zagadkowy morderca zaaranżował scenę zabójstwa tak, aby przypominało słynny obraz Sandra Botticellego „Narodziny Wenus”. Wkrótce na Gran Canarii zaczynają ginąć kolejne osoby. Wyjaśnieniem serii tak rzadko spotykanych na tych sielskich wyspach morderstw zajmuje się liczne grono osób. Zbyt liczne… (Z okł.)

"Ciemność wśród nas" to czternasta część bestsellerowej serii Mari Jungstedt, opowiadającej o wstrząsających i tajemniczych zbrodniach rozgrywających się w malowniczej Gotlandii. W czasie regat Gotland Runt rozpętuje się burza. Jeden z jachtów najczęściej typowanych do zwycięstwa zostaje zmuszony do powrotu na ląd. Na brzegu członkowie załogi odkrywają ciało mężczyzny. Jest zakneblowany, a ręce ma związane na plecach. Wkrótce okazuje się, że to Tobias Ström, właściciel popularnej restauracji. Komu tak bardzo się naraził? Komisarz Anders Knutas i współpracująca z nim Karin Jacobsson zmagają się z własnymi problemami w związku, a jednocześnie zostają wciągnięci w kolejną pogoń za mordercą. W ciemność, która jest między nami. (Rec. Wydawn.)

"Kiedyś trafiła do moich rąk ulotka z pytaniem: czy istniałóy komory gazowe? To właśnie ta ulotka, a nie wyłącznie własne przeżycia zdecydowały, że postanowiłem napisać tę książkę, uczcić pamięć pomordowanych dzieci, kobiet, mężczyzn, Żydów, Polaków, Rosjan, Czechów, Cyganów...Zginęli na polskiej ziemi, choć Polska od wieków była krajem tolerancji" (Z okładki)

Pierwsi Piastowie brali sobie za żony księżniczki czeskie lub pochodzące z Rzeszy, w późniejszych czasach, aż do rozbicia dzielnicowego, większość stanowiły mieszkanki Rusi. Jagiellonowie i Wazowie chętnie żenili się z Habsburżankami, uważanymi za płodne. Nasi władcy poślubiali również Litwinki, Francuski, czy Węgierki, w gronie naszych królowych znalazła się także jedna Włoszka. Wszystkie cudzoziemskie księżniczki przybywające do naszego kraju, były na ziemiach swojego przyszłego męża uroczyście witane, co nie gwarantowało im szczęśliwego pożycia, chociaż wiele z nich znalazło miłość i szczęście w związku, niektóre jednak musiały tolerować u boku swego królewskiego małżonka kochanki. (Z okładki)

Czarna śmierć, czyli epidemia dżumy, pojawiła się nagle w 1347 roku na Sycylii i w ciągu 3 lat zabiła połowę ludności Europy. Skąd przyszła? Jakie są jej korzenie? Czy może pojawić się znowu? Autorzy, opierając się na wiarygodnych dowodach, obalili istniejące od setek lat przekonanie, iż za epidemie nawiedzające średniowieczną Europę była odpowiedzialna dżuma dymienicza. Dotarli do bezcennych relacji naocznych świadków. Z informacji zawartych w księgach parafialnych odtworzyli życie w czasach zarazy, prześledzili losy zamkniętych społeczności skazanych na zagładę, ukazali heroizm mężczyzn, kobiet, rozpacz osieroconych dzieci. (Rec. Wydawn.)

Prawdziwy świat bohaterów doktora Żywago. Kiedy w 1907 roku hrabianka Sophy z Bobrinskich i książę Piotr Dołgoruki świętowali narodziny córeczki, wydawało się, że mała Sofka ma zapewniona świetlana przyszłość. Arystokratyczne pochodzenie, płynąca w jej żyłach krew dwóch starych rosyjskich rodów, żyjących w bliskiej przyjaźni z carem i jego rodziną, rozległe majątki, nieprzebrane bogactwa i odpowiednie koneksje gwarantowały, że maleństwu niczego nie zabraknie. Życie pisało już jednak dla niej inny scenariusz. Burzliwa historia tamtych czasów spowodowała, że księżniczka spędziła większość życia na zachodzie Europy w warunkach zgoła odmiennych od tych, do których przywykła w młodości. Niespełna sto lat później jej wnuczka i imienniczka Sofla Zinovieff wyrusza w fascynującą podróż w czasie, zabierając dokumenty, fakty i opinie i swojej niezwykłej babce. Inspirująca do tych poszukiwań stała się lektura pisanego przez Sofkę na emigracji pamiętnika, który podarowała wnuczce na szesnaste urodziny, a owocem przeprowadzonego przez autorkę rodzinnego „śledztwa” jest ta książka. Z jej kart wynika, że obraz kobiety pełnej dumy i słabości, romantycznych uniesień i prymitywnych żądz, która ma odwagę podążać w życiu własną drogą bez względu na opinię otoczenia, nie stroni od alkoholu i zabaw, a przy tym jest osobą bardzo wrażliwą i oczytaną. Rosyjska arystokratka nie zawahała się nawet, ku oburzeniu społeczności imigracyjnej, wstąpić do partii komunistycznej ani porzucić własnych dzieci w imię miłości do mężczyzny. W szerszym kontekście jest to też intrygująca opowieść o złożonym charakterze rewolucji 1917 roku i skomplikowanych losach ludzi znajdujących się po obu stronach rewolucyjnej barykady. (Rec. Wydawn.)

Jest to książka wartościowa z kilku względów. Jej Autorka, aczkolwiek z racji wieku nie uczestniczyła bezpośrednio w opisywanych zdarzeniach, zna je bardzo dobrze z relacji uczestniczących w nich członków swej najbliższej rodziny - ziemiańskiej rodziny Kozińskich, zamieszkałej na Kresach "od zawsze"; stąd jej wartości dokumentalne. Są i wartości inne - humanistyczne i artystyczne. Autorka mocno podkreśla to, co łączy, a nie to, co dzieli narody polski i ukraiński. Uwidacznia się to w jej głębokim uznaniu i podziwie dla bogactwa kultury ukraińskiej - jak choćby w cytowaniu ukraińskich pieśni, opisywaniu obyczajów, szczegółów ubioru, i ukazywaniu i podkreślaniu postaw bohaterów książki.