Przemiany globalizacyjne sprawiają, że krajobraz kulturowy Małopolski staje się coraz bardziej złożony. Obok szlaków papieskich i Szlaku Architektury Drewnianej powstały parki dinozaurów i indiańskie wioski. Dawne i nowe znaki oraz symbole pokrywają region gęstą siatką znaczeń. Czy można wykreślić ich mapę? Łatwo jest skonstruować mapę geograficzną, chociaż nawet w tym wymiarze granice Małopolski nie pokrywają się z podziałami ani administracyjnymi, ani historycznymi. Trudniejszym zadaniem jest sporzadzenie mapy, która pomoże poruszać się w kulturowej przestrzeni regionu, ułożenie przewodnika po tym, co dla mieszkańców Małopolski jest częścią codzienności, jak na przykład obwarzanek z makiem czy bułka z kajzerka. Nasza "mapa" nie opisuje wszystkich kulturowych artefaktów regionu. Skupiamy się na wybranych wątkach, podejmując próbę ich zbadania z perspektywy semiotyki, która zajmuje się wszystkim, co może zostać uznane za znak, czyli element niosący znaczenie. Przedstawiciele władz województwa kreują jej oficjalny wizerunek. Jednocześnie reprezentację regionu współtworzą różnorodne narracje jego mieszkańców. (Rec. wydaw.)

Za główny cel badawczy rozważań zawartych w niniejszej książce autorka przyjęła omówienie współczesnego systemu politycznego Republiki Serbii, państwa bałkańskiego relatywnie „młodego” i „nowego”, wybierając za punkt odniesienia serbską ustawę zasadniczą z 2006 roku (która została przez autorkę przetłumaczona z języka serbskiego). Ciekawą kwestią są bowiem zapisy w owej konstytucji dotyczące zasadniczych problemów ustrojowych. Biorąc pod uwagę proweniencję Republiki Serbii, słuszne wydaje się ustalenie, w jakiej mierze udało się ustrojodawcy serbskiemu w projektowaniu nowej przestrzeni politycznej wprowadzić te idee, które powszechnie przyjmuje się za najbardziej typowe zasady państwa demokratycznego. Kolejne pytanie dotyczy modelu ustrojowego zawartego w zapisie tej nowej serbskiej ustawy zasadniczej, a także ustalenia, czy Konstytucja Republiki Serbii z 2006 roku wpisuje się w poczet nowoczesnych ustaw zasadniczych. W tym celu została ona poddana szczegółowej analizie. Każdy niemal jej artykuł, a już na pewno zawarte w niej podstawowe zasady ustrojowe zostały opatrzone komentarzem o charakterze zarówno prawnokonstytucyjnym, jak też politologicznym. Prowadzone badania i rozważania mają bowiem na celu ustalenie, czy współczesny system polityczny Republiki Serbii, wykreowany przez ustawę zasadniczą z 2006 roku, może być efektywny i stabilny i czy dzięki temu będzie mógł być gwarantem stabilizacji i przewidywalności w regionie, który jeszcze do niedawna wzbudzał niepokój z powodu rozgrywających się na jego terenie dramatycznych wydarzeń, rozchwianego systemu zachowań społecznych i chaosu polityczno-gospodarczego. Niekwestionowaną powinnością politologa jest próba odpowiedzi na pytanie, czy istotnie elity polityczne są odpowiedzialne za porządek konstytucyjno-ustrojowy. Doświadczenia bowiem utwierdzają w przekonaniu, że nieostrość aktów prawnych, w tym także konstytucji, będącej nadrzędnym aktem prawnym, niejednokrotnie sprzyja najpierw destrukcji aparatu państwowego, a w następnej kolejności szerzeniu się „spustoszenia” w szeroko ujmowanym systemie politycznym. (Ze wstępu) (Z okł.)

Wyjątkowość tej publikacji polega, jak się wydaje, na tym, że łączy ona namysł normatywny, właściwy rozważaniom filozofii polityki, z obrazem świata będącym owocem refleksji antropologicznej, socjologicznej i wreszcie politologicznej. Pozwala to czytelnikowi uzmysłowić sobie, po pierwsze, pewnego rodzaju uniwersalność tej problematyki, gdyż wyzwania związane z rywalizującymi ze sobą wizjami ładu społecznego obecne są dziś we wszystkich zakątkach naszego globu. Po drugie jednak, refleksja skierowana ku analizie konkretnych rozwiązań instytucjonalnych ujawnia lokalność wielokulturowości, w każdym środowisku i społeczeństwie właściwie odmiennej. Obraz ten wzbogacony jest rozważaniami nad tożsamością, stereotypem i przesądem, jako warunkującymi nasze widzenia świata przez pryzmat "swojskości" i "obcości".

Niniejsza książka powstała w znacznej mierze z incjatywy nieżyjących już oficerów Inspektoratu Nowosądeckiego i Pułku Strzelców Podhalańskich Armii Krajowej - Jana Cieślaka (ps. Maciej) i Stanisława Siemka (ps. Świerk). Podstawą opracowania stały się relacje bezpośrednich uczestników wypadków oraz materiały archiwalne zdeponowane w archiwach krajowych i zagranicznych. Przede wszystkim mowa w tym wypadku o aktach Inspektoratu i 1 PSP. Jest to tym bardziej cenne, że działająca przez wiele lat w Polsce cenzura wywarła bardzo negatywny wpływ na niektóre, zwłaszcza dawniej publikowane opracowania i relacje aktorów wydarzeń. Ogólny ich obraz z uwagi na preferencje stosowane przez władze PRL wobec działalności ugrupowań skrajnie lewicowych i dążenie do pomniejszenia roli ZWZ-AK w ogólnym wysiłku konspiracyjnym i zbrojnym narodu polskiego był w świetle wcześniejszej literatury przedmiotu częściowo wypaczony. Obecne opracowanie stara się maksymalnie wiernie relacjonować istniejący w czasie okupacji stan rzeczy oraz przybliżyć go zwłaszcza młodszemu czytelnikow.