Lekarze są prawdziwie szczęśliwymi ludźmi. Szczęśliwymi w najszlachetniejszymi tego słowa znaczeniu. Dzięki wiedzy, doświadczeniu i oddaniu swemu zawodowi dysponują darem przychodzenia ze skuteczną pomocą człowiekowi w najważniejszej dla niego potrzebie: życia i zdrowia. Błogosławione są Wasze umysły i dłonie. (Z okładki)

Życie zawodowe jest zupełnie inne niż wszystko to, czego dotychczas dane Ci było doświadczyć. I nie chodzi tu o samą pracę, ale o to, że Twoi zwierzchnicy mogą się bardzo różnić od uznanych autorytetów napotkanych przez Ciebie w życiu do tej pory. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że wielu młodych ludzi w chwili podjęcia pracy doświadcza potężnego szoku kulturowego. Ta książka ma Ci pomóc w podejmowaniu wyzwań, które mogą się pojawić na Twojej drodze do obranego celu. Ona pomoże Ci posiąść umiejętności pozwalające świetnie sobie radzić w pracy. Wykorzystując wyniki wieloletnich badań, stworzyliśmy coś, co naszym zdaniem powinno się okazać być przydatnym w identyfikowaniu potencjalnych barier i przeszkód stojących na drodze Twojej kariery i sprawi, że w chwili napotkania wszelakich przeciwności będziesz wiedzieć, jak się zachować i co należy robić.

Młode ciemności są kontynuacją znanej już Czytelnikom dylogii: Syberiada polska i Czas kukułczych gniazd. Tak więc to kolejny, już trzeci z kolei tom powieściowej sagi rodu Dolinów. Sagi o niezwykle dramatycznych, kresowo-syberyjskich losach czasów wojny i tuż powojennych dziejach tej rodziny. Autor stara się wiernie podążać za jednym z głównych bohaterów tej trylogii, Staszkiem Doliną. Towarzyszy mu w latach jego chłopięcego dojrzewania, burzliwej, często niepokornej, młodości "durnej i chmurnej". W chwilach jego neofickiego społecznego zaangażowania i entuzjazmu, ale też w momentach miłosnych zauroczeń i doznań. Słowem, we wszystkich młodzieńczych wzlotach i upadkach. Tak więc Czytelnik Młodych ciemności ma okazję sporo dowiedzieć się nie tylko o Staszku Dolinie, ale i o tak dawno minionych czasach i o ludziach w nie uwikłanych.

äMuzyka życiaö to jedyny w swoim rodzaju zbiór wspomnień znakomitej, wrażliwej wokalistki, aktorki i dziennikarki, której zawdzięczamy niezapomniane wrażenia muzyczne- jazz i piosenka francuska w jej wykonaniu sprawiły, że polscy słuchacze mogli z przyjemnością posmakować światowego poziomu tych gatunków. Fascynujący życiorys Joanny Rawik będzie nie lada gratką dla wiernych, wieloletnich odbiorców sztuki w jej wydaniu. Sztuki na najwyższym poziomie.

Kaktusy w tysiącu odmian – od miniatur do wielkich słupów. Na horyzoncie szczyty wulkanów. Wśród nich słynny, od czasu do czasu aktywny Popocatépetl, tytułowy bohater wybitnego dzieła literackiego. Wielobarwne pływające ogrody na wodach, ponad którymi wyrosła dwudziestomilionowa stolica nowoczesnego państwa, rozłożona między wulkanami na wysokości polskich Rysów. Matka Boska z Guadalupe – otoczona legendami graniczącymi z prawdą. Do niej z pierwszą pielgrzymką podążył Jan Paweł II. Z całego Meksyku i krajów Ameryki Środkowej zdążają do niej tłumy, które umieją łączyć swą katolicką pobożność z dawnymi wierzeniami; bo przecież od rodzimych bogów i bogiń nie odchodzą, choćby ze strachu przed ich gniewem. Ofiary z ludzi składane Bogu Słońcu na ołtarzach licznych piramid. Tajemnica kryjąca się za opuszczaniem przez Azteków i Majów miast, które wcześniej sami zbudowali... Toltekowie, Olmekowie, Taraskowie, Zapotekowie… Diego Rivera i Frida Kahlo. José Clemente Orozco, David Alfaro Siqueiros, Rufino Tamayo. Murale opowiadające historię dumnego narodu, stawiającego czoła potędze północnego sąsiada – znienawidzonego, ale także tego, do którego się zmierza w poszukiwaniu lepszego życia. Niezapomniane Museo Nacional de Antropología e Historia, architektoniczne dzieło Pedra Ramíreza Vázqueza; bogactwo kultury Azteków i Majów. Plac Garibaldiego i dolatujące zewsząd dźwięki mariachis i marimbas. (Rec. Wydawn.)

"Sto lat temu przyszła na świat Monika Żeromska. Wedle zapisu w testamencie jej ojca, stało się to 31 maja, według metryki - dzień wcześniej. Tyle że metryka nie jest w tym przypadku godna zaufania. Zawiera informacje najoczywiściej fałszywe. Na przykład taką, że urodziła się w Warszawie, a jej rodzicami są małżonkowie Anna i Stefan Żeromscy. Tymczasem, jak wiadomo, żyli oni w związku nieformalnym, a narodzin córeczki doczekali się we Florencji. Celem nadrzędnym, któremu podporządkowano zapisy metrykalne, było to, by dziecko mogło otrzymać nazwisko ojca. Sytuacja rodzinna Stefana Żeromskiego była wówczas boleśnie zawikłana. Wypalająca się zwolna, już od pierwszych lat dwudziestego wieku, jego miłość do żony, Oktawii, matki ich synka, Adasia, urodzonego w 1899 roku, straciła szanse na przetrwanie z chwilą, gdy nagle spadło na czterdziestokilkuletniego pisarza namiętne uczucie do młodszej o dwadzieścia cztery lata, pięknej i utalentowanej Anny Zawadzkiej..." Książka jest bogato ilustrowanym zbiorem wspomnień, listów, dzienników, wywiadów, pamiętników, opowiadań, notatek o życiu Anny i Moniki Żeromskiej, które były wspaniałymi strażniczkami pamięci i spuścizny Stefana Żeromskiego.

Tradycyjny piramidowy model zarządzania organizacją jest na tyle przestarzały, że firmy powinny z niego zrezygnować. Do takich wniosków doszedł coach biznesu, Frederic Laloux, autor książki „Pracować inaczej”. Jego koncepcje już przyjmują się na londyńskiej scenie start-upów, i to z wielkim sukcesem. Laloux w fascynujący sposób opisuje historię organizacji z punktu widzenia rozwoju ludzkiej świadomości. Opiera się m.in. na teorii integralnej Kena Wilbera. Zbadał firmy, które są na rynku przynajmniej pięć lat i zatrudniają przynajmniej 100 pracowników. Wszystkie firmy działają wykorzystując nowy poziom świadomości człowieka, który przekłada się na całkowicie odmienny sposób zarządzania organizacjami. Wyróżnione zostały trzy przełomowe aspekty: samozarządzanie, oparcie w pełni na człowieku, szukanie ewolucyjnego celu organizacji, który zastępuje próby przewidywania i kontrolowania przyszłości. Przytoczone studia przypadków same w sobie są intrygującą lekturą. To bardzo ważna pozycja i być może będzie przyczynkiem do kolejnych badań, a wielu szukających zainspiruje, by poszli w ślady tych firm, które już od lat działają w świecie i przełamały stary paradygmat zarządzania. Nic więc dziwnego, że stała się bestsellerem i została uznana przez niektórych uczonych w dziedzinie ludzkiego rozwoju i zarządzania za „przełomową”, „błyskotliwą”, „niezwykłą”, „imponującą” i „zmieniającą świat”. (Rec. Wydawn.)

Powieść Zbigniewa Domino jest jednym z najobszerniejszych i najpoważniejszych w piśmiennictwie polskim ujęć tematyki zesłańczej, to znaczy losów ludzi przesiedlonych w głąb ówczesnego Związku Radzieckiego z zajętych przez Armię Czerwoną we wrześniu roku 1939 w wyniku paktu Ribbentrop-Mołotow ziem wschodnich II Rzeczypospolitej. Syberiada... to utwór ambitny, zrodzony z autentycznego trudu pisarskiego i wiernej pamięci własnych doświadczeniach życiowych autora. Będzie dla czytelników nieocenionym źródłem wiedzy o tym dramatycznym rozdziale polskich losów i silnym, głęboko wzruszającym przeżyciem. Narracja powieściowa w całości jest silna i czysta w wyrazie, przykuwa uwagę, zjednuje bohaterom powieści życzliwość i współczucie czytelnika. A obraz losów zesłańców, ukazany w szerszym kontekście sytuacji w ówczesnym ZSRR, postaw, nastrojów i lęków jego mieszkańców, uznać trzeba za sprawiedliwy i uczciwy, wolny od wszelkiej demagogii, urazów i uprzedzeń

Publicystyka prof. Mariana Stępnia z lat 1978-2010 jest dowodem przeświadczenia, że do obowiązków profesora uniwersyteckiego należy również reagowanie na ważne zjawiska społeczne. To nie tylko komentarz do tego czasu, ale także dokument wnikliwego, właściwego autorowi, postrzegania polskich spraw. Z dystansem do "Solidarności" łączy się wraźliwość na wartości, które ona wniosła; krytycyzmowi wobec PZPR towarzyszy zaangażowanie w jej nurt reformatorski; aprobata transformacji ustrojowej nie przesłania elementów zła, które jej towarzyszą. (Z okładki)

W "Tajdze" autor jeszcze raz wraca do tematyki syberyjskiego zesłania. Wraca posłuszny pisarskiej intuicji. Nie dawały mu bowiem spokoju własne wspomnienia, pogubione ważne wątki fabularne, czytelniczo ciekawe. Namawiali go do kontynuowania tej tematyki Czytelnicy, którzy licznie sięgnęli po "Syberiadę polską" i "Czas kukułczych gniazd". Przede wszystkim zaś współtowarzysze niedoli, Sybiracy. To ich listy, wzruszające spotkania po latach, znacznie "Tajgę" wzbogaciły i nasyciły ją realiami. A co najważniejsze, zaludniły ją autentycznymi postaciami tych, "którzy na wieki wieków w syberyjskiej zmarzlinie pozostali". (Z Wydawn.)

"W kręgu polityki" to zapis długoletnich doświadczeń autora, wyniesionych ze zdarzeń politycznych, w których aktywnie uczestniczył. Otwiera książkę opis wypadków z lat 1956-1958 na Uniwersytecie Jagiellońskim. Dla Mariana Stępnia Październik 1956 był przeżyciem, które wywarło decydujący wpływ na dalszą aktywność polityczną jego pokolenia: na styl, w jakim reagowało na wydarzenia roku 1968, a także na refleksję i poczucie odpowiedzialności towarzyszące utworzeniu w połowie lat 70. Stowarzyszenia Twórców i Działaczy Kultury „Kuźnica”. Opis skomplikowanych dziejów Stowarzyszenia dopełnia autor odnoszącymi się do niego fragmentami prowadzonego przez siebie dziennika. Wiele uwagi poświęca ukazującemu się pod egidą „Kuźnicy” periodykowi „Zdanie”; obraz towarzyszących temu miesięcznikowi decyzji redakcyjnych i politycznych przynosi rozdział Za kulisami „Zdania”. W książce zarysowuje się wyrazista konsekwencja między przedstawioną w pierwszych rozdziałach postawą autora, a późniejszą jego decyzją o podjęciu obowiązków sekretarza Komitetu Centralnego PZPR do spraw kultury. Nastąpiło to w czasie, gdy reformatorski nurt w partii skutecznie wypracowywał program przechodzenia od ustroju autorytarnego do demokracji parlamentarnej; o tym m.in. w rozdziale Wspomnienia sekretarza KC. Z tą funkcją łączy się rzeczowy, nieunikający ukazania błędnych meandrów polityki kulturalnej, ale oddający też sprawiedliwość twórcom i działaczom kultury tego czasu, tekst Kultura w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Z pewnością mogą zainteresować czytelników prowadzone przez lata Potyczki z cenzurą, a także zapis telewizyjnych Rozmyślań autora, skupionych na sprawach kultury polskiej na obczyźnie, ale ujawniających też motywację postawy przyjętej po wprowadzeniu stanu wojennego oraz pierwsze rozczarowania po 1990 roku. (Rec. Wydawn.)

Książka ta jest drugą częścią "Poznaj swój głos" z której czytelnik znajdzie kilka cytatów. Tym razem niewiele będzie o głosie, choć tak naprawdę niemal zawsze zaczyna się od głosu, a raczej od problemów z głosem i kończy się na odnalezionym własnym głosie. Każdego, kto chce więcej na ten temat przeczytać i poznać ćwiczenia na uwalnianie głosu, odsyłam do "Poznaj swój głos". Tu zajmę się tym, jak dziecku dać głos. Termin "wewnętrzne dziecko" nie jest nowy - spotykamy go w wielu terapiach i technikach pracy w wyobraźni. Najczęściej dotyczy on wykonywania doraźnych ćwiczeń, natomiast ja proponuję (i być może w tym nowość pomysłu) wziąć dziecko za rękę i prowadzić je całe życie. To daje inną perspektywę i bardzo ożywia nasze zdolności twórcze i opiekuńcze, a także ułatwia nam planowanie życia - w jego podstawowych zarysach - na wiele lat do przodu. (Rec. Wydawn.)