"Nie twierdzę, że od treści przedstawionych w tej książce zadrży ziemia, ale wierzę, że poruszą one Twoje serce. Wierzę, że odmienią Cię choćby w małym stopniu i pokażą Ci sposób, jak budować szczęśliwy związek z drugim człowiekiem." "Mnie udało się stworzyć udane małżeństwo. Od lat jestem szczęśliwym mężem i mam świadomość, jak ważna w budowaniu naszego domu była wiedza o małżeństwie i relacjach damsko-męskich. Długo studiowałem te zagadnienia i chciałbym się teraz tą wiedzą z Tobą podzielić. Wierzę bowiem, że dobro, którym obdarowujemy innych, wraca do nas wcześniej czy później ze zdwojoną siłą. Poza tym widzę, jak niewielu małżonków jest szczęśliwych, mimo że chyba wszyscy chcieliby, by było inaczej. A potrzeba tak niewiele, by to zmienić. Książkę tę napisałem z myślą o osobach, które znajdują się już w związku małżeńskim i chcieliby go poprawić czy ulepszyć, jak również o tych, którzy dopiero stworzą udany związek. Dotykam w niej tych przestrzeni życia małżeńskiego, z którymi stykają się małżonkowie w ciągu wspólnego życia (a nawet wcześniej), a które – zaniedbane i nieuporządkowane – mogą doprowadzić małżeństwo do rozpadu. Dotyczy to takich sfer, jak: miłość, kryzysy, różnice charakterów czy temperamentów, płciowość, dzieci, teściowie, pieniądze, duchowość i wiele innych. Treść zawiera moje prywatne przemyślenia, ale również, a może przede wszystkim, zebrane mądrości innych ludzi. Bardzo duży wpływ na moją filozofię małżeńską, co pewnie można rozpoznać w poniższych treściach, mieli: ks. Marek Dziewiecki, Jacek Pulikowski, Adam Szustak OP, ks. Piotr Pawlukiewicz, Wanda Półtawska, Jacek Krzysztofowicz OP, Tadeusz Hajduk SJ, Józef Augustyn SJ i wielu innych. Każdy rozdział składa się z dwóch części. Pierwsza zawiera konkretne rady, które porządkują daną sferę życia małżeńskiego (treść ta jest wyróżniona większą czcionką). Druga część zawiera opowiadanie nawiązujące do części teoretycznej. Każdy rozdział tej książki jest oddzielną opowieścią. Nie trzeba koniecznie czytać wszystkiego po kolei. Poszczególne rozdziały uzupełniają się wzajemnie, choć oczywiście zachęcam do zapoznania się z treścią od początku do końca. Każdy rozdział ma innego narratora, który przedstawia różne wydarzenia i przemyślenia ze swojego życia.

Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny to najsłynniejsze dzieło intrygującego świętego i kapłana Ludwika Marii Grignon de Montforta, stanowiące wyraz jego oddania w dobrowolną niewolę Matce Bożej. Wielokrotna lektura tej książki, pozwala odkrywać na nowo jej bogatą treść oraz głębię myśli autora. Kilkadziesiąt razy wydawana w samej Francji i przetłumaczona na wiele języków, stała się jedną z najbardziej poczytnych książek religijnych XX wieku. Kształtowała pobożność Maryjną wielu pokoleń w tym świętych, jak Jan Paweł II czy Maksymilian M. Kolbe. To właśnie za sprawą lektury tego dzieła Karol Wojtyła uczynił zawołaniem swojego życia najpiękniejsze hasło zawierzenia: Tottus Tuus.

Ludzie popełniają wciąż ten sam błąd… szukają w pierwszej kolejności tego, co potrzebuje świat, zapominając o samych sobie i o tym, że świat najbardziej i w pierwszej kolejności, potrzebuje ludzi żywych, którzy robią to, co ich ożywia. Ty jesteś MARKĄ. Bądź marką jakiej potrzebuje świat. Świat potrzebuje Twojego świadectwa.

Pisana sercem i na zbudowanie serca książka "W Bieczu doczekam poranka" trafia do każdego, kto w zadumie nad życiem poszukuje Boga i zapragnie wynagradzać, uwielbiać i zagłębiać się w miłości Ukrzyżowanego Pana...To przymyślenia, które budzą struny sumienia, ale i rozbudzają wyobraźnię i emocje, pobudzają do refleksji, ożywiają współczucie, miłosierdzie, ale i pragnienie współcierpienia ze Zbawicielem Świata. To wiersze pisane o Bieczu, zahartowane rosą poranka, w deszczu i słońcu nad Bieczem skąpane, ukryte w nocy oświetlonej modlitwą, co łączy prośby wysłuchane przed świtaniem... (Fragment wstępu)

Mało jest w Polsce osób, które wzbudzają tak skrajne opinie. Ona jednak wydaje się tym zupełnie nie przejmować. Taki ma charakter, podobno niełatwy. Ponad 60 lat temu jako młoda kobieta, była więźniarka obozu w Ravensbrück, podeszła do konfesjonału Karola Wojtyły w bazylice Mariackiej w Krakowie. Szybko zostali przyjaciółmi. Połączyła ich niezwykła duchowa i intelektualna więź. Wielu twierdzi, że Wanda Półtawska stała się z czasem jedną z najbardziej wpływowych osób w otoczeniu Jana Pawła II – miała współtworzyć encykliki, inspirować papieską teologię ciała i wpływać na personalne roszady w polskim Kościele...(Z okładki)

Niekiedy nasze doświadczenie, wiedza i nauka mówią, że nic już nie możemy zrobić, że wyczerpane zostały wszelkie możliwości. Tymczasem nasze zmysły – wzrok, słuch i dotyk – informują nas o czymś zupełnie odmiennym… Człowiek był umierający, a widzimy go żywym; zdjęcia rentgenowskie pokazują nogę krótszą o kilka centymetrów, a my widzimy ją takiej samej długości jak druga, zdrowa kończyna; poparzony ciężko chłopiec stracił niemal całą skórę na twarzy, a trzeciego dnia sam zdejmuje sobie opatrunki, pokazując zdrowe, bez żadnych blizn oblicze; mózg młodego sportowca został nieodwracalnie uszkodzony, trzy czwarte kory mózgowej zostało zalane krwią w wyniku upadku z dużej wysokości i badania dowodzą jednoznacznie, że do niedalekiego końca życia będzie „rośliną”, a chłopak dziewiątego dnia budzi się i wychodzi ze szpitala o własnych siłach, w pełni sprawny umysłowo… Widziałam cuda! Dotykałam osób, które zostały uzdrowione w niewytłumaczalny sposób – całkowicie, natychmiastowo i bez nawrotów choroby. O tym jest ta książka. (Rec. Wydawn.)

To nie będą tylko pogadanki księdza i ojca rodziny, tylko bardzo konkretna, praktyczna zachętą do zmiany. Mówiąc językiem bardziej pobożnym, chcemy zaproponować Ci nawrócenie. Chcemy to zrobić na dwóch płaszczyznach: na płaszczyźnie osobistej, indywidualnej oraz na płaszczyźnie wspólnotowej, czyli dotyczącej bycia z ludźmi. To nasze gadanie nieprzypadkowo ma podtytuł „W obronie stada”, ponieważ nawet wtedy, kiedy zajmujemy się tylko sobą, działamy w obronie stada. Gdy bowiem jesteśmy na właściwym miejscu, gdy jesteśmy szczęśliwi, nawróceni, to inni na tym korzystają. Właśnie to chcemy wspólnie zrobić, właśnie do tego Cię zaprosić. To będzie szybki kurs nawrócenia - bo w sumie, co to jest kilkadziesiąt czy kilkaset stron?… To mało czy dużo? Przecież można się nawrócić jednym słowem. (Rec. Wydawn.)

W autobiografii m.in: Jak to się stało, że papież Jan Paweł II wygłosił przemówienie autorstwa Piotra Pawlukiewicza? “Pawlukiewicz od kuchni” - o tym jak został księdzem, jak powstawały jego kazania i skąd ks. Piotr czerpał wiedzę do nagrania “Seks - poezja czy rzemiosło?” Co miał wspólnego z o. Szustakiem? W czym był lepszy od Grechuty? Kim był dla niego Skrzek? Co myślał o innych księżach, biskupach i siostrach zakonnych? Historia jego dotkliwego pobicia oraz najtrudniejsze kazanie, jakie miał do wygłoszenia w całym swoim kapłańskim życiu… To wszystko i wiele więcej… znajdziesz w jedynej autobiografii ks. Piotra Pawlukiewicza, wydanej właśnie w RTCK! (Rec. Wydawn.)

"Tak było w minioną sobotę, kiedy zobaczyłem 500 osób żyjących od tygodnia bez prądu: dzieci, kobiety w ciąży. Jak do tej pory oddawałem krew tylko do badań. Kiedy cierpiałem dla Kościoła? Nigdy! To ja mam iść do swojego mieszkania, włączyć ciepłą wodę, usiąść w fotelu, wyciągnąć kiełbasę krakowską i oglądać dziennik? Zawróciłem. Wszedłem do bloku, poprosiłem, żeby wszyscy poszli, bo to co zamierzałem zrobić to przestępstwo. Nie chciałem, żeby ponosili konsekwencje. Po wielu problemach włączyłem prąd, zostawiłem kartkę z informacją, że to zrobiłem ja. A do wojewody napisałem sms-a, że ponoszę wszystkie konsekwencje: nie byłem pijany, nie byłem pod wpływem narkotyków, to jest rzecz związana z Ewangelią." Szokujące? Konrad Krajewski robi to, bo uważa, że ludziom trzeba pomagać dziś, a nie jutro, że trzeba się dzielić tym, co mamy najdroższego! O sobie mówi, że jest jak „pogotowie ratunkowe Franciszka”. O nim mówią - kardynał ubogich, biskup ulic i cierpienia, jałmużnik i „Robin Hood papieża”. Konrad Krajewski, choć woli pozostać w cieniu, w sposób konkretny pokazuje, czym jest chrześcijaństwo, bo sam na co dzień żyje Ewangelią. A to, co mówi i to, co robi zobowiązuje do naśladowania i działania. Szokuj! Bądź wolny i rób dobro! (Z okł.)

Ksiądz Piotr Pawlukiewicz jak nikt inny potrafił poruszyć słowem, dotykając najodleglejszych zakamarków naszych serc. Teraz, w nigdy nie publikowanych, bardzo osobistych tekstach, z lekkim przymrużeniem oka bierze na warsztat najważniejsze dla nas tematy. Miłość, wolność, cierpienie, nadzieja – wszyscy używamy tych słów, ale czy kiedykolwiek zastanawialiśmy się nad ich znaczeniem? Czy potrafimy nazwać uczucia, z którymi musimy się mierzyć? Czy potrafimy kochać i rozumiemy, dlaczego dotyka nas cierpienie? Co tak naprawdę daje nam siłę? Kim jest Bóg i dlaczego warto dla Niego zwariować? Jesteście rozsądnymi ludźmi, a przecież, na litość boską, na mszy klękacie przed białym chlebkiem. (...) Potem ja z tym białym chlebkiem przechodzę przez kościół i kładę go wam na język. Wy zamykacie oczy i robicie taką poważną minę. Zwariowaliście? Albo inny przykład: przynosicie swoje dzieci do kościoła, a my, księża, polewamy je wodą z buteleczki. Wy się na tę okazję odświętnie ubieracie. Co więcej, czytamy na mszach w kółko tę samą jedną książkę. Ja ją jeszcze całuję. Przecież to jest wariactwo. Totalna głupota. Warto byłoby mszę świętą zaczynać od słów: „Pan z wami, wariatami". „I z duchem twoim, idioto". I tu nie ma powodu do obrazy. Dobry chrześcijanin jest dla świata głupi. (Rec. Wydawn.)

Najbardziej lubiany polski ksiądz w rozmowie życia. Ceniony za swój autentyzm, odwagę i szczerość. Podziwiany zarówno przez katolików, jak i niewierzących. Sam o sobie mówi, że jest onkocelebrytą, czyli człowiekiem znanym z tego, że ma raka. Zanim się o tym dowiedział, wybudował hospicjum w Pucku. W szkole nie chodził na religię. Gdy już zyskał pewność co do swojego powołania - odrzucili go jezuici (Niech żałują!). Kłopoty ze wzrokiem prawie uniemożliwiły mu święcenia (- A pieniądze widzi?; -Widzi!; -To święcić!). W inspirującej rozmowie z Piotrem Żyłką ks. Jan zdradza źródła swojej niesamowitej energii i nieskończonych pokładów optymizmu. O swoim życiu i polskim Kościele mówi z odwagą i dystansem osoby, który nie ma już nic do stracenia. Wzruszające do łez świadectwo człowieka, który wie, że nie zostało mu wiele czasu. Wydanie poszerzone o wzruszającą rozmowę Piotra Żyłki z rodzicami ks. Jana. (Rec. Wydawn.)

Utrata dziecka nienarodzonego to jedno z najtrudniejszych przeżyć, jakie może spotkać rodziców. Często oprócz bólu związanego ze stratą kogoś, kogo już zdążyli pokochać, doświadczają braku zrozumienia. Nieraz brakuje im wsparcia najbliższych, a także osób, które powinny udzielić im fachowej opieki medycznej i duszpasterskiej – personelu szpitalnego oraz księży. Książka jest przeznaczona zarówno dla osób po stracie, jak i dla tych, którzy pomagają im przebyć to trudne doświadczenie. Stanowi połączenie świadectw rodziców oraz głosów specjalistów w dziedzinie teologii, psychologii i prawa. Przełamują oni tabu panujące wokół tematu utraty dziecka i odpowiadają m.in. na takie pytania: W jaki sposób przywrócić nadzieję rodzicom po stracie i jak z nimi dobrze rozmawiać? Jak towarzyszyć im w żałobie? Do jakich miejsc oferujących profesjonalną pomoc psychologiczną można ich kierować? Jak zgodnie z prawem powinna wyglądać opieka szpitalna nad matką? Jak wyglądają procedury konieczne do uzyskania prawa do urlopu i zasiłku? Jak według przepisów liturgicznych powinien wyglądać pochówek dziecka utraconego? W książce znajdują się rozmowy z: ks. Krzysztofem Porosło, Joanną Piątek-Perlak, Katarzyną Łodygowską (matkaprawnik.pl), Mają Komasińską-Moller (chrzescijanskamama.pl) oraz Agnieszką i Ksawerym.

Śmierć dotyka nie tylko osoby najbardziej związane ze zmarłym, ale także ich bliskich. Szok, rozpacz, cierpienie, gniew, bezradność, a jednocześnie konieczność zorganizowania najpierw pogrzebu, a potem - życia na nowo. Jak to wszystko udźwignąć? W formule Q&A, zwięzłych pytań i nieco bardziej rozbudowanych odpowiedzi, z tematem zmierzyły się dwie doświadczone psychoterapeutki oraz ceniony dominikański duszpasterz. Dzięki kompetencjom autorów wymiar psychologiczny przeplata się z teologicznym i w efekcie lektura Życie zmienia się, ale się nie kończy. Chrześcijańskie przeżycie żałoby stanie się pomocą w trudnym doświadczeniu straty. Książka jest potrzebnym ABC (elementarzem) radzenia sobie ze śmiercią, stratą i żałobą. Jej atutem jest pokazanie tych zagadnień z perspektywy teologicznej oraz psychologicznej. (Rec. Wydawn.)

„Książka ta powstała z fascynujących rozmów Katarzyny Jabłońskiej z Mistrzem życia aż do końca, ks. Janem Kaczkowskim – zmarłym po ciężkiej chorobie nowotworowej, wypełnionej męstwem bycia. Odpowiadając na trudne i dociekliwe pytania, ks. Jan opiera się na autentycznych doświadczeniach życia z chorobą – własną i pacjentów hospicyjnych, którym posługiwał przez dziesięć lat. Żyć aż do końca to bezcenny, pierwszy tego rodzaju wszechstronny przewodnik po chorowaniu i umieraniu. Jego wartość praktyczną podnoszą niezbędniki z podstawowymi wskazówkami dla chorych i ich bliskich, personelu medycznego, szpitalnych i hospicyjnych kapelanów oraz wolontariuszy. Ks. Jan uczy, jak rozpoznać fizyczne, psychiczne oraz duchowe potrzeby chorych i ich bliskich – tak często zatajane. Radzi też, jak znajdować pomoc ukierunkowaną na poprawę jakości życia w każdej, nawet najtrudniejszej sytuacji – również wtedy, gdy śmierć jest bliska. Ta pasjonująca lektura, chociaż podejmuje bardzo bolesne tematy, pełna jest optymizmu, a nawet charakterystycznego dla ks. Jana humoru”. (Prof. n. med. Jacek Łuczak) (Z okł.)

Przyjaciel kardynałów, artystów i bezdomnych Grzesiek nie ma prostego życia: od dzieciństwa choruje, stracił nogę, jego tata chciał go zabić. Mimo to trudno spotkać człowieka bardziej pogodnego, zawsze gotowego do rozmowy, rady i modlitwy. Człowieka, który zaraża swoim pozytywnym nastawieniem, osobiście zna papieży Benedykta XVI i Franciszka i dwa razy pomimo swojej niepełnosprawności doszedł do Santiago de Compostela. Ta książka to opowieść o jego drodze, a także o Twojej, choć teraz wydaje Ci się to nieprawdopodobne. (Rec. Wydawn.)

Na pytania Aliny Petrowej-Wasilewicz o życie wieczne niezwykle ciekawie i odkrywczo odpowiada znany i ceniony duszpasterz, 96-letni dominikanin o. Joachim Badeni. Ogromne doświadczenie życiowe, wiedza teologiczna, bardzo przenikliwe myślenie, prosty język trafiający do czytelników i pogłębiona refleksja na tematy ostateczne to atuty o. Badeniego, a tym samym książki. (Rec. Wydawn.)