"Yestem kobietą!" to radosna i pełna dowcipu książka o nas, kobietach. O sprawach najwyższej wagi, m.in. o tym, jakie jesteśmy i jak istotne jest, byśmy nigdy nie rezygnowały z tego, co dla nas ważne, o spełnieniu, dystansie do siebie, związkach, przyjaźniach, stylu i kobiecości bez względu na wiek… o tym, że wspaniale jest być kobietą, cieszyć się sobą i akceptować siebie, niczego na siłę nie zmieniając. To także bardzo przyjemna chwila relaksu, a jednocześnie zastanowienia, oparta na przykładach wziętych nie tylko z badań i książek, ale również z życia codziennego. Wielka wiedza o tym, jakie jesteśmy my, kobiety, podana tak lekko, że nagle - pomiędzy jednym a drugim uśmiechem - pewne od dawna przeczuwane kwestie stają się jasne jak słońce w letni poranek. To książka o tym, jak radzić sobie z całym bagażem darów i obciążeń narzucanych nam przez biologię i wychowanie. O tym, że nie trzeba się zmieniać, by być szczęśliwą - wystarczy czasem sobie uświadomić to, kim jesteśmy… I o tym, że nie ma sensu porównywanie się do mężczyzn, ponieważ my mamy własne normy. (Rec. Wydawn.)

Autyzm nie jest zaburzeniem nowym - minęło już 70 lat od czasu, gdy po raz pierwszy został opisany jako jednostka chorobowa. Badacze wciąż jednak określają go jako zaburzenie ,,tajemnicze” i ,,zagadkowe”. Mimo iż wiele kwestii nie zostało jeszcze dokładnie zbadanych, a niektóre ustalenia wywołują falę dyskusji, to jednak trudno zaprzeczyć, iż dziś o autyzmie wiemy zdecydowanie więcej, niż jeszcze kilkanaście lat temu. Przekłada się to również na możliwość coraz lepszego i skuteczniejszego pomagania dzieciom, u których zdiagnozowano to zaburzenie. Z drugiej strony, o autyzmie wiemy wciąż za mało. Wielu ustaleń poczynionych na podstawie analizy mowy anglojęzycznych dzieci z autyzmem dziecięcym nie można odnieść do dzieci posługujących się językiem polskim - wynika to przede wszystkim z różnic w budowie obydwu języków. Istotnym elementem są również różnice społeczno-kulturowe. Zmiany (szczególnie technologiczne), które dokonują się wokół dzieci - nie tylko tych z autyzmem również są ważnym czynnikiem wpływającym na postrzeganie pewnych zjawisk obserwowanych w autyzmie. Dlatego też, moim zdaniem, zasadne jest powracanie do problemów, które wydają się być już dość dobrze zbadane i opisane. Prezentowana praca jest próbą opisu kompetencji komunikacyjnej dzieci z autyzmem dziecięcym w wieku przedszkolnym. Została ona oparta na materiale zebranym w latach 2010-2013 w Specjalnym Ośrodku Rewalidacyjno-Wychowawczym dla Dzieci i Młodzieży z Autyzmem. Celem prezentowanych badań jest opis i analiza zachowań komunikacyjnych dzieci z autyzmem dziecięcym oraz ukazanie wpływu zaburzeń w obrębie kompetencji komunikacyjnej na realizację funkcji komunikacyjnej wypowiedzi. Warunkiem dobrego opisu zachowań komunikacyjnych dzieci z autyzmem była indywidualna, szczegółowa obserwacja. Przedmiotem badania są kompetencje komunikacyjne czworga dzieci z autyzmem dziecięcym na podstawie obserwacji ich zachowań komunikacyjnych w warunkach naturalnych, w tym konkretnym przypadku - podczas pobytu w ośrodku dziennym. Praca składa się z siedmiu rozdziałów. Trzy pierwsze mają charakter teoretyczny. Rozdział czwarty zawiera ustalenia metodologiczne, natomiast w pozostałych dwóch zamieszczono wyniki własnych badań. (Fragment wstępu)