Zarządzanie w procesie rozwoju gospodarczego w ujęciu teoretycznym i praktycznym jest przedmiotem zainteresowań autorów niniejszej monografii. Jej celem jest przedstawienie wybranych kwestii ekonomicznych, środowiskowych oraz finansowych mających istotne znaczenie w procesie zarządzania strukturami mikro- i makroekonomicznymi w ujęciu różnych strategii ? od globalnej poprzez międzynarodową do krajowej. Monografia obejmuje dwie części: pierwszą związaną z problematyką ekonomiczną i środowiskową oraz drugą poświęconą problematyce finansowej.

Wśród wyzwań, które stoją przed współczesnymi przedsiębiorstwami, szczególnie ważna jest rosnąca rola zasobów ludzkich jako źródła przewagi konkurencyjnej. Istotne jest także dążenie do podnoszenia efektywności, wykorzystywanie możliwości stwarzanych przez nowoczesne technologie, konieczność działania przy założeniu ciągłych zmian. Nowe uwarunkowania wymagają szybkości, elastyczności czy też zdolności uczenia się, które mogą zapewnić kompetentni pracownicy. Inspiracją do napisania książki są systematyczne i ciągłe zmiany zachodzące w obszarze zarządzania zasobami ludzkimi. Wynikają one z przeobrażeń widocznych na rynku pracy, zmian społecznych, ekonomicznych czy pokoleniowych. Wszystkie te modyfikacje powodują, że choć tematyka zarządzania zasobami ludzkimi jest podejmowana od lat, wymaga ciągłego aktualizowania. Książka powstała na podstawie zgromadzonej przez autorów wiedzy w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi, prowadzonych przez nich badań naukowych oraz praktycznego doświadczenia. Dzięki temu w książce opisano najnowsze metody, narzędzia, instrumenty oraz trendy, które stanowią obszar zainteresowania zarówno dla praktyków, jak i teoretyków. (Rec. Wydawn.)

W 2003 roku, kiedy dobiegły końca prace nad kolejną pozycją z serii wydawniczej "Monografie budowli hydrotechnicznych w Polsce" - Monografie Zespołu Zbiorników Wodnych Czorsztyn-Niedzica i Sromowce Wyżne, upływa 99 lat od podjęcia pierwszych studiów nad zagospodarowaniem Dunajca. Wszechstronne prace nad gospodarką wodną dorzecza górnej Wisły, zwłaszcza nad wykorzystaniem potencjału hydroenergetycznego jego rzek, były prowadzone już od początków XX wieku przez wybitnych polskich inżynierów i przedstawiciele nauki. Najwybitniejszym z nich był Gabriel Narutowicz, późniejszy pierwszy Prezydent Rzeczypospolitej, którego imię nadano opisanemu tu zespołu zbiorników. (Fragment przedmowy)

“Złota gałąź” sir Jamesa Georga Frazera uważana jest za jedną z najważniejszych książek antropologii społecznej, a na pewno jest w tej chwili już pozycją klasyczną w tej dziedzinie wiedzy. Przywołując obraz J.M.W. Turnera, zatytułowany „Złota Gałąź” („The Golden Bough”, 1834) Frazer rozpoczyna snuć opowieść o pewnym tajemniczym rytuale, odbywającym się cyklicznie nieopodal jeziorka, zwanego przez starożytnych „Zwierciadłem Diany”. W starożytności ów leśny pejzaż był miejscem dziwnej i powtarzającej się stale tragedii. Na północnym brzegu jeziora, tuż pod przepaścistą skałą, na której osiadła współczesna wioska Nemi, znajdował się święty zagajnik i sanktuarium Diany Nemorensis, czyli Diany Leśnej. Niekiedy zwano je również jeziorem i zagajnikiem Arycji. Lecz miasteczko Arycja (obecna La Riccia) znajdowało się o trzy mile dalej, u stóp Góry Albańskiej, a od jeziora, leżącego na zboczu góry w małym zagłębieniu w kształcie krateru, dzielił je bardzo pochyły stok. W tym świętym zagajniku rosło drzewo, wokół którego można było dostrzec krążącą przez cały dzień i prawdopodobnie do późnej nocy mroczną postać. W ręce dzierżył ów człowiek nagi miecz i bez przerwy rozglądał się wokół, jak gdyby w każdej chwili mógł spodziewać się napaści wroga. Był to kapłan i morderca, wypatrujący tego, który go wcześniej lub później zamorduje i obejmie po nim urząd kapłana. Takie prawo obowiązywało w sanktuarium. Kandydat na kapłana nie miał wyboru. By objąć stanowisko, musiał zgładzić swego poprzednika, a urząd po nim piastował do chwili, gdy sam ginął z ręki następcy silniejszego i bardziej przemyślnego. Ów dziwny rytuał domaga się wyjaśnienia. Autor „Złotej Gałęzi” wyrusza więc w podróż po kulturach, wierzeniach i mitach różnych ludów - jego zdaniem - niecywilizowanych, szukając tam podobieństw i próbując na ich podstawie rzucić nieco więcej światła na ten niezwykły zwyczaj. Jednym z najważniejszych tematów Frazera jest magia. Jego koncepcja magii choć była wielokrotnie krytykowana, zwłaszcza z powodu przeciwstawiania magii i religii, pozostaje jednak niezmiennie ważnym stanowiskiem antropologicznym. Z Frazera wiele zaczerpnął Bronisław Malinowski (choć jego koncepcje określane jako funkcjonalizm antropologiczny są w wielu punktach odmienne od Frazerowskich) pisząc o autorze “Złotej gałęzi”: Frazer pojawia się przed nami jako przewodnik kierujący naszą podróżą przez pustynie Australii, tropikalne dżungle Amazonki i Orinoko, przez stepy Azji lub wyżyny Afryki. Faktycznie przedstawia on opis zjawisk w ich kontekście, w opisie tym różne aspekty kultury i różne ludzkie sprawy są ze sobą powiązane; przygodne komentarze cechuje intuicja w przedstawianiu ludzkich motywów. Nie byłoby trudne wykazać, że Frazer często zbliża się do psychoanalitycznego ujęcia nieświadomych i podświadomych motywów ludzkiego zachowania. A w innym miejscu, w mowie poświęconej Frazerowi pisał antropologia tak jak ją przedstawia Sir James Frazer, jest wielką nauką...I to trzeba przede wszystkim Frazerowi oddać: bez jego “Złotej gałęzi” nie byłoby współczesnej antropologii społecznej – choćby w tym tylko sensie jest to książka fundamentalna. A dodatkowo napisana w świetnym literackim stylu. Lektura obowiązkowa dla każdego, kto chce coś wiedzieć o mechanizmach kierujących ludzkimi obyczajami, myśleniem, kulturą!

Historia związku Goethego z Charlottą von Stein intryguje do dziś nie tylko ze względu na posmak obyczajowego skandalu, ale także jako opowieść o miłości kryjącej w sobie pytania, na które ciągle trudno znaleźć odpowiedzi. Historycy literatury próbują tłumaczyć tę relację za pomocą prostego interpretacyjnego klucza: on – młody szalony poeta, ona – jego muza, która dzięki statecznemu charakterowi i wyższej społecznej pozycji miała go przysposobić do życia dworskiego, umożliwiając tym samym artystyczny i intelektualny rozwój, który uczynił zeń potem klasyka. Niniejsza praca odchodzi od tego schematu. Analiza olbrzymiego korpusu jego miłosnych listów prowadzi do wniosku, że ich romans był rodzajem spektaklu, który opierał się wprawdzie na autentycznych przeżyciach i emocjach, ale wynikające z nich role i zachowania za sprawą wyobraźni i performatywnych możliwości medium pozwalały się formować i przekształcać, tak jak chciało pisarskie ego poety. Adorując panią von Stein na listowym papierze, Goethe wstępował na scenę, na której był jednocześnie reżyserem, scenografem i suflerem. (Rec. Wydawn.)

Ta historia zmagań z niewiedzą i podwójnymi standardami zaczyna się pod koniec XIX wieku, kiedy mężczyźni uczyli się seksu od prostytutek, a powszechność wstydliwych chorób była tajemnicą poliszynela. Jest to pierwsza krytyczna praca o polskim wychowaniu seksualnym w XX wieku. Dowiemy się z niej, jak to się stało, że nagle na początku stulecia bocian przestał podrzucać dzieci, a opowieści o kwiatkach i pszczółkach już nie wystarczały dorastającym dziewczętom i chłopcom. Poznamy kobiety i mężczyzn, którzy mieli odwagę zmienić to, jak pisano o seksie. Zrozumiemy, co wspólnego z pożyciem ma obserwacja łosi. Zajrzymy do podręcznika szkolnego, który komuniści skazali na przemiał, by nie urazić wiernych, i zobaczymy, że nie wszystkie spiżowe postacie polskiej seksuologii zasługują na bezkrytyczny kult. Wreszcie usłyszymy ludowe pieśni dostarczające więcej informacji niż postępowe poradniki. (Rec. Wydawn.)

Książka biograficzna o życiu króla Zygmunta Augusta na tle wydarzeń historycznych.

Czterotomowy cykl poświęcony myśli wybranych polskich filozofów – od Witelona po Karola Wojtyłę. Bohdan Urbankowski to jeden z najwybitniejszych pisarzy współczesnych, poeta i dramaturg, twórca i teoretyk Nowego Romantyzmu, laureat wielu nagród literackich. W jego dorobku są liczne zbiory poezji i dramatów, powieść, rozprawy z dziejów polskiej filozofii, szkice z tajnej historii Polaków, a także monografie: Józefa Piłsudskiego, Adama Mickiewicza, Karola Wojtyły i Zbigniewa Herberta. Książka rozpoczyna się od przywołania tajemniczej postaci - średniowiecznego myśliciela Witelona (urodzonego na Dolnym Śląsku a działającego w XIII wieku), który uważał się za przedstawiciela Polski. Witelon był m.in. autorem "Traktatu o najgłówniejszej przyczynie skruchy i o naturze demonów” (1268). Był także prekursorem estetyki. Urbankowski przypomniał także polską szkołę filozofii prawa, związaną z Uniwersytetem Jagiellońskim, Stanisława ze Skarbimierza, Pawła Włodkowica, a także twórców polskiej demokracji, takich jak Jan Ostroróg czy Jan Frycz Modrzewski.

Czterotomowy cykl poświęcony myśli wybranych polskich filozofów – od Witelona po Karola Wojtyłę. Bohdan Urbankowski to jeden z najwybitniejszych pisarzy współczesnych, poeta i dramaturg, twórca i teoretyk Nowego Romantyzmu, laureat wielu nagród literackich. W jego dorobku są liczne zbiory poezji i dramatów, powieść, rozprawy z dziejów polskiej filozofii, szkice z tajnej historii Polaków, a także monografie: Józefa Piłsudskiego, Adama Mickiewicza, Karola Wojtyły i Zbigniewa Herberta. Książka rozpoczyna się od przywołania tajemniczej postaci - średniowiecznego myśliciela Witelona (urodzonego na Dolnym Śląsku a działającego w XIII wieku), który uważał się za przedstawiciela Polski. Witelon był m.in. autorem "Traktatu o najgłówniejszej przyczynie skruchy i o naturze demonów” (1268). Był także prekursorem estetyki. Urbankowski przypomniał także polską szkołę filozofii prawa, związaną z Uniwersytetem Jagiellońskim, Stanisława ze Skarbimierza, Pawła Włodkowica, a także twórców polskiej demokracji, takich jak Jan Ostroróg czy Jan Frycz Modrzewski.

Czterotomowy cykl poświęcony myśli wybranych polskich filozofów – od Witelona po Karola Wojtyłę. Bohdan Urbankowski to jeden z najwybitniejszych pisarzy współczesnych, poeta i dramaturg, twórca i teoretyk Nowego Romantyzmu, laureat wielu nagród literackich. W jego dorobku są liczne zbiory poezji i dramatów, powieść, rozprawy z dziejów polskiej filozofii, szkice z tajnej historii Polaków, a także monografie: Józefa Piłsudskiego, Adama Mickiewicza, Karola Wojtyły i Zbigniewa Herberta. Książka rozpoczyna się od przywołania tajemniczej postaci - średniowiecznego myśliciela Witelona (urodzonego na Dolnym Śląsku a działającego w XIII wieku), który uważał się za przedstawiciela Polski. Witelon był m.in. autorem "Traktatu o najgłówniejszej przyczynie skruchy i o naturze demonów” (1268). Był także prekursorem estetyki. Urbankowski przypomniał także polską szkołę filozofii prawa, związaną z Uniwersytetem Jagiellońskim, Stanisława ze Skarbimierza, Pawła Włodkowica, a także twórców polskiej demokracji, takich jak Jan Ostroróg czy Jan Frycz Modrzewski.

Czterotomowy cykl poświęcony myśli wybranych polskich filozofów – od Witelona po Karola Wojtyłę. Bohdan Urbankowski to jeden z najwybitniejszych pisarzy współczesnych, poeta i dramaturg, twórca i teoretyk Nowego Romantyzmu, laureat wielu nagród literackich. W jego dorobku są liczne zbiory poezji i dramatów, powieść, rozprawy z dziejów polskiej filozofii, szkice z tajnej historii Polaków, a także monografie: Józefa Piłsudskiego, Adama Mickiewicza, Karola Wojtyły i Zbigniewa Herberta. Książka rozpoczyna się od przywołania tajemniczej postaci - średniowiecznego myśliciela Witelona (urodzonego na Dolnym Śląsku a działającego w XIII wieku), który uważał się za przedstawiciela Polski. Witelon był m.in. autorem "Traktatu o najgłówniejszej przyczynie skruchy i o naturze demonów” (1268). Był także prekursorem estetyki. Urbankowski przypomniał także polską szkołę filozofii prawa, związaną z Uniwersytetem Jagiellońskim, Stanisława ze Skarbimierza, Pawła Włodkowica, a także twórców polskiej demokracji, takich jak Jan Ostroróg czy Jan Frycz Modrzewski.

Publikacja generała Latinika zajmuje poczesne miejsce w polskiej historiografii I wojny światowej. Przede wszystkim była ona pierwszym fachowym studium wojskowym, w którym analizie poddano wycinek niezwykle ważnej dla frontu wschodniego bitwy pod Gorlicami. Dziś stanowi ona klasyczne opracowanie, do którego odwołują się nowe pokolenia historyków i regionalistów [...]. Latinik koncentruje się na działaniach piechoty, podając jedynie podstawowe fakty na temat roli artylerii w bitwie o wzgórze Pustki [...]. W przeciwieństwie do wielu autorów monografii pułkowych, Latinik nie wyolbrzymia roli swojej jednostki, nie przemilcza także zasług sąsiadów [...]. Pracę Latinika cechuje precyzja i obecność licznych terminów wojskowych. Momentami styl autora staje się nieco bardziej literacki [...]. Czytając te fragmenty trudno nie poczuć narastającego napięcia. (Fragment "Spojrzenia po stu latach" S. Kułacza)

Inspirująca podróż w czasie przez krakowskie życie literackie - od kawiarń Młodej Polski przez kultowe miejsca PRL-u po alternatywną cyberkulturę XXI wieku. Owoc wieloletnich badań Jacka Olczyka, który przeczesywał pamiętniki, korespondencję, dobrą i złą prasę, by stworzyć pierwszą tego rodzaju panoramę w historii miasta. Składają się na nią soczyste plotki, barwne domysły, donosy, dyskusje i kłótnie, wzloty i upadki, walka o wolność i o stolik w modnym miejscu - czyli wszystko to, czego nie znajdziecie w podręcznikach i opracowaniach naukowych. To opowieść o wielkiej i mniejszej literaturze tworzonej przez mieszkańców, miłośników i przeciwników Krakowa na przestrzeni przeszło 120 lat. Książka może z powodzeniem służyć jako literacki przewodnik po kulturalnej stolicy Polski, który prowadzi czytelnika szlakiem nie tylko ważnych stron polskiej literatury, ale także jej kulis i zapleczy. (Z okł.)

Życie rzeczy w powojennej Polsce to opowieść o kilku latach po drugiej wojnie światowej z perspektywy codziennych przedmiotów - nie tylko tych rzeczywistych, ale również wyobrażonych. O poszukiwaniach ukrytego skarbu, o gościnnych przedmiotach na Ziemiach Odzyskanych, o szabrze wprawiającym rzeczy w nieustanny ruch z rąk do rąk, o zachodnich darach płynących do Polski, wreszcie o wizjach nowych przedmiotów kształtujących nowy socjalistyczny porządek. To również opowieść o długu zaciągniętym u poprzednich właścicieli przejmowanych przedmiotów, który staje się nieusuwalną częścią polskiej tożsamości. Nie jest to jednak historia rzeczy, ale próba dotarcia do historii w rzeczach - nie rekonstrukcja biografii konkretnych przedmiotów, ale poszukiwanie zastygłych w nich pragnień i fantazji polskiej kultury. Jakie emocje i pragnienia rzeczy pobudzały? W jaki sposób nadawano im nowe znaczenia? W jaki sposób przedmioty były używane do organizowania i przekształcania emocji - niepewności, obaw, ale i nadziei? Jaką rolę widziała w nich nowa władza i jak wykorzystywała je do budowy nowego porządku? (Rec. Wydawn.)