Jeśli chodzi o liczebność populacji Zaatari to drugi po kenijskim Dadaab tułaczy obóz na świecie. Najlepiej opisany i zmapowany. Czwarte miasto Jordanii. Dwieście dwadzieścia siedem ulic. Szesnaście tysięcy domostw. Na mapach zaznaczono każdy budynek. Oprócz namiotów i kontenerów - trzy tysiące innych rozmaitych punktów: sklepy, małe biznesy, szkoły, kliniki, tereny rekreacyjne, biura, centra rejestracji, łazienki, kuchnie, zbiorniki na wodę pitną, kosze na śmieci, meczety, a nawet latarnie. Wybrano jedynie te najważniejsze, zorientowano mapę wobec Mekki i rozdano uchodźcom - niech wiedzą, gdzie są. Ale mapy powstają głównie dla tych, którzy obozem zarządzają. Tylko w Jordanii jest trzysta tysięcy niepełnoletnich Syryjczyków. Setki, jeśli nie tysiące, wędrują bez opieki dorosłych. Każdy uchodźca z Syrii, mały czy duży, kosztuje trzy i pół tysiąca dolarów rocznie. Świat, który w tej sprawie Jordanię wspiera, pokrywa jedynie trzydzieści procent wydatków. Gospodarze boją się, że przybysze zabiorą im pracę i wodę. Przybysze narzekają, że nie wszyscy tutejsi rozumieją ich ból, że z ich cierpienia czerpią korzyści. Tak bywa. Ale jest też współczucie, zrozumienie, cierpliwość. Każdego dnia zjawiają się nowi tułacze. Nie dla wspaniałych jordańskich krajobrazów wloką się nocą przez kamienną pustynię, nie dla słodkich pomidorów. Tam mieli swoje. Przychodzą, by żyć. I tęsknić. Kiedy Arab opuszcza ukochaną kobietę albo drogą mu ojczyznę, czuje gurbę. To nostalgia, wyobcowanie, świadomość wygnania i żal za utraconym. Dręczące poczucie bycia nie u siebie. Słowo gurba wywodzi się od ciemnego słowa garaba znanego w islamie jako przeciwieństwo jasnego słowa szaraka. Szaraka - wschodzące słońce, obcowanie z Bogiem. Garaba - ciemność. Tego nic nie ukoi. Tylko powrót. (Rec. wydawn.)

Niełatwo być kotem Karima. Trzeba przepłynąć morze, wspiąć się na najwyższą górę i przewędrować pół świata. Trzeba być mądrym i odważnym. Taki jest właśnie Biss, kot Karima. A kim jest Karim? Syryjskim chłopcem, który ucieka przed wojną z małym kociakiem w kieszeni. Kiedy dotrą do Polski, Biss przeżyje wiele zabawnych przygód. Tutaj pozna też nowych przyjaciół – mysza Akysza, muchę Kluchę i chomika Migmiga, którym opowie o swojej niezwykłej wędrówce. A Karim ją namaluje na siedmiu obrazkach. (Z okł.)

Ta historia wydarzyła się naprawdę. I skończyła happy endem. Rodzina uciekająca z Iraku ruszyła do Europy wraz ze swoim kotem, Kunkushem. W trakcie wędrówki zgubili ukochanego zwierzaka. Na szczęście jednak nie na zawsze… Kot, który zgubił dom to pozycja dla dzieci w wieku 3-7 lat, ozdobiona ilustracjami Adama Pękalskiego. Jest to również książka z serii „Poczytaj ze mną”, która ma na celu przybliżenie dzieciom, czym charakteryzują się poszczególne formy i gatunki literackie. Poprzez kontakt z literaturą najwyższej próby, od najmłodszych lat kształtują one i rozwijają swoje estetyczne i literackie gusta. Wspólne czytanie to także doskonały sposób na wartościowe spędzenie czasu z dzieckiem, poszerzenie lub ćwiczenie zakresu jego słownictwa oraz pobudzanie wyobraźni. Seria obejmuje różnorodne gatunki literackie, w tym powieść przygodową, reportaż, powieść fantasy, kryminał, biografię, dziennik, baśń i wiele innych! (Rec. Wydawn.)

Dlaczego w Szwecji płoną ośrodki dla uchodźców? Dlaczego w holu największego instytutu badawczego w kraju, Karolinska Institutet, nadal znajduje się popiersie Gustava Retziusa, pioniera teorii czystości rasy? Jak to się stało, że zaledwie trzy lata po II wojnie światowej mieszkańcy Jönköping postanowili wypędzić z miasta tattare - skandynawskich Romów? Słowo „nacjonalista” od drugiej wojny światowej stało się w pewien sposób wyklęte. Ale dzisiejszy nacjonalizm nie ma nic wspólnego z nazizmem - mówi Lasse, jeden ze Szwedzkich Demokratów, którzy są bohaterami tej książki. To partia, która ubrała nacjonalizm w garnitur i ładne słowa, prezentując coraz liczniejszym wyborcom uśmiechniętą twarz. Chcą budować nowy Dom Ludu, po swojemu rozumiejąc ideę szwedzkiej równości. Wiktoria Michałkiewicz szuka źródeł wzrostu poparcia dla nacjonalistycznych idei i ugrupowań w kraju uznawanym za oazę szczęścia. Szuka ich nie tylko w rozmowach ze współczesnymi szwedzkimi nacjonalistami, ale też przywołując duchy przeszłości. Ta książka to ważne ostrzeżenie, że we właściwych okolicznościach niewiele trzeba, by wyzwolić nienawiść, która zatruwa całe społeczeństwa. (Rec. Wydawn.)

Świetnie wykształcona Ukrainka sprzątająca polski bazar, Turek, który przywiózł Polsce kebab i w odpowiedzi na gusta kulinarne Polaków zaczął serwować go z kapustą, czeczeńskie dzieci uczące się wraz z polskimi w wiejskich szkołach, Albanka, która wstąpiła do klasztoru, Chińczycy robiący u nas interesy życia, Cygan z Andrychowa planujący zostać polskim superbohaterem. Oto historie zderzeń i zdziwień, w których oswojone spotyka nieznane. Otwartość poplątana z nieporozumieniem, sympatia podszyta wyższością, niechęć ubrana w poprawne politycznie ględzenie lub bluzgi z internetu. Polacy i cudzoziemcy - patrzą na siebie, choć nie zawsze się widzą, żyją obok siebie, choć nie zawsze razem. Marta Mazuś przygląda się im z bliska. Przenikliwym portretem udowadnia, że jest nie tylko świetną obserwatorką współczesnej Polski, która z dnia na dzień przestaje być kulturowym monolitem, ale ma też niebywały literacki słuch. Dzięki z talentem spisanym, szybującym w kierunku literatury historiom, możemy podejść wyjątkowo blisko opisywanych bohaterów. Podejrzeć kawałek codziennego życia tego Czeczena, tej Albanki, tej Ukrainki, których na co dzień mijamy w milczeniu na ulicy. Zajrzeć na lekcję w polsko-czeczeńskiej szkole we wsi Berezówka, zobaczyć jak się robi interes po chińsku w Wólce Kosowskiej, a w tanim warszawskim barze wypić cienką kawę z uciekinierką z Gruzji. Król kebabów to aktualna opowieść, stawiająca pytania o Polaków i „tych obcych”. Pytająca o „polskość” i „europejskość”. Podglądająca i podsłuchująca Polskę zawieszoną między dążeniem do nowoczesności, a zakompleksieniem, ksenofobią i stereotypowym postrzeganiem świata. Pokazująca bardzo złożony i prawdziwy obraz Polski: irytującej, zaściankowej, ale też barwnej, ciekawej, pełnej sprzeczności. Polski, która staje się scenerią dla spektakularnych karier i jeszcze bardziej dramatycznych upadków. Brawurowy debiut Marty Mazuś to trzynaście reportaży o sukcesach, porażkach, determinacji I rozczarowaniach życiem w Polsce. O codzienności tych Innych, Obcych. A może bardziej o nas samych? (Wydawca)

Hiperpodróż autora Głodu śladami wykluczenia, biedy i cierpienia. Martín Caparrós na zlecenie Organizacji Narodów Zjednoczonych ma w krótkim czasie odwiedzić kilkanaście miejsc na świecie. W każdym z nich spotyka się z ludźmi naznaczonymi migracją. To ofiary wykluczenia i wojen. Zadaniem argentyńskiego dziennikarza jest spisanie przeprowadzonych rozmów i nadanie im formy obiektywnych reportaży. Coś jednak każe reporterowi postępować niezgodnie z narzuconymi odgórnie instrukcjami…Kiszyniów w Mołdawii. Natalia przeszła piekło. Jej mąż sprzedał ją albańskim handlarzom żywym towarem. Trafiła do domu publicznego w Libanie. Udało jej się uciec, teraz próbuje zapomnieć. Monrovia w Liberii. Richard jako jedyny ocalały członek rodziny nie otrzymał amerykańskiej wizy, marzy o tym, aby uciec z kraju, w którym przeżył kilka wojen domowych. Widział, jak rebelianci zabijali bliskie mu osoby i wypijali ich krew. Amsterdam. Jadiya jest Holenderką urodzoną w rodzinie marokańskich imigrantów. Ma dwie ojczyzny, ale żadna z nich nie chce jej w pełni zaakceptować. Martín Caparrós w Księżycu… okazuje się reporterem w najwyższej formie. Podobnie jak w głośnym Głodzie także w tej książce poszerza granice gatunku. Argentyńczyk opowiada historie spotkanych ludzi i miejsc, a jednocześnie zastanawia się nad sobą. Czy on - człowiek Zachodu - kiedykolwiek zrozumie, co to znaczy być wykluczonym? Jak zachować się w obliczu takiego cierpienia? I dlaczego pod jednym księżycem dzieją się tak nieprawdopodobne rzeczy? Wstrząsająca - i jak zawsze w przypadku Caparrósa - bardzo potrzebna książka. (Rec. Wydawn.)

Pietro Bartolo jest lekarzem z Lampedusy, który od ponad dwudziestu pięciu lat pomaga migrantom. Jego historia splata się w niezwykły sposób ze wstrząsającymi historiami tych, którzy uciekając od wojen lub głodu, cudem przeżyli straszliwą podróż przez pustynię oraz niewyobrażalne akty przemocy i którzy nierzadko widzieli śmierć swoich bliskich, a mimo to nie poddają się, zdecydowani rozpocząć nowe życie w Europie. To historia młodej Jasmin, która rodzi córeczkę, otoczona serdecznością kobiet z Lampedusy; Hassana, który przez całą drogę dźwiga na plecach sparaliżowanego brata; Fadumy, która musiała opuścić siedmioro dzieci, aby zarabiać na ich utrzymanie; Jerusalem, którą przemytnicy ograbili z beztroskiego życia; Kebrat, cudownie wyrwanej ze szponów śmierci… Ale są tu też historie tych, którzy na Lampedusę dotarli martwi, przywiezieni w okropnych zielonych workach. (Rec. Wydawn.)

Dadaab oznacza "miejsce twardego kamienia". Jednak dla mieszkańców Rogu Afryki to przede wszystkim nazwa jednego z największych obozów dla uchodźców na świecie. Założony w 1992 roku miał chronić osoby uciekające przed wojną domową w Somalii od głodu, nędzy, a później również od terrorystów z Asz-Szabab. Niewielki i tymczasowy azyl z biegiem lat przekształcił się w ogromną, otoczoną drutem kolczastym metropolię, kuszącą tysiące ludzi wizją lepszego jutra i darmową opieką organizacji pomocowych. Dziennikarz i wieloletni współpracownik Human Rights Watch Ben Rawlence zebrał historie osób, które wskutek niesprawiedliwości losu znalazły się w sytuacji bez wyjścia. W jego książce głos mają rodzice, którzy zostawili za sobą całą przeszłość, ich dzieci - "pokolenie '92" - nieznające rzeczywistości innej niż obóz, i ich wnuki, często umierające z powodu niedożywienia i szerzących się w Dadaab chorób. Gwałty i wymuszenia, obławy, wewnętrzny terror i klanowy ostracyzm, a wszystko pod czujnym okiem ONZ i kenijskiej policji. Miejsce, które wydawało się rajem, dość szybko okazało się gettem, z którego ucieczka graniczy niemal z cudem. (Rec. Wydawn.)

Przedmiotem zainteresowania autorów publikacji są zarówno ogólnie ujęte migracje zarobkowe czy studenckie, jak i skutki napływu fali uchodźców szukających azylu w różnych państwach. Globalizacja zachęciła wielu ludzi do większej mobilności i tworzenia grupy współczesnych dobrze wykształconych nomadów. Jednocześnie konflikty wojenne zmusiły ogromne rzesze uchodźców do opuszczenia swoich krajów i szukania bezpiecznych miejsc. Europa - tradycyjnie otwarta, tolerancyjna i wielokulturowa - stanęła dzisiaj przed nieznanymi dotychczas wyzwaniami. Nie wszystkie kraje potrafią sobie z nimi poradzić, a radykalizacja nastrojów wobec imigrantów i określanie ich jako „obcych” nie jest najlepszym rozwiązaniem. (Z okładki)

Małą Amelkę śpiewającą w schronie poznaliście na pewno z filmików krążących w sieci. Dziewczynka stała się symbolem wszystkich dzieci w Ukrainie, którym wojna zabiera dzieciństwo. Amelka, tak jak tysiące ukraińskich dzieci, musiała uciekać przed bombami, wybuchami, czołgami wjeżdżającymi do miast i miasteczek. Swój nowy dom znalazła w Polsce, tu chodzi do szkoły, rozwija swoje talenty, śpiewa i maluje. Może w waszej klasie też zjawili się nowi uczniowie? Pewnie na początku nie można się było z nimi dogadać? A nauczyciele nie bardzo wiedzieli, jak prowadzić lekcje? To skomplikowana i niełatwa sytuacja dla nas wszystkich, dorosłych i dzieci. Najważniejsze, żeby nowe koleżanki i nowi koledzy poczuli się tu bezpiecznie. Tak jak Amelka, dziewczynka, której moc powoduje, że ludziom miękną serca.

Stefano Liberti poświęcił wiele lat na rozmowy z tymi, których największym pragnieniem jest ucieczka. Na południe od Lampedusy opowiada o przyczynach i motywacji popychających afrykańskich emigrantów do ruszenia w niebezpieczną podróży przez cały kontynent aż do niepewnego europejskiego celu. Liberti zrywa ze stereotypowym postrzeganiem uciekinierów, nie ulega też mitowi łatwej i skutecznej integracji, a jego głównym celem jest na własne oczy zobaczyć realia tranzytu między Sahelem a Maghrebem. Poznaje więc "podróżników rozpaczy", pośredników, pracowników agencji i instytucji, mających na celu zatrzymanie napływowej fali. Z jednakową uwagą słucha emigracyjnych recydywistów, którzy wydalani raz po raz z europejskiego raju, wciąż nie mogą przestać marzyć o lepszym życiu, rzutkich biznesmenów, dla których uciekinierzy stworzyli niszę legalnego bądź nielegalnego zarobku, wreszcie tych przegranych, utykający gdzieś po drodze - nie stać ich na dalszą podróż, ale ze wstydu, z lęku przed przyznaniem się do porażki nie chcą też wrócić do domu. Pokazuje nam kontynent wykorzystany i porzucony przez sytych, zazdrośnie strzegących własnego dobrobytu Europejczyków.

Porywająca historia miłosna z dramatycznym tłem historycznym pióra autorki licznych bestsellerów Sarah Lark. Persja, obóz uchodźców w okolicy Isfahanu, 1944: Tu właśnie znalazła się osiemnastoletnia Polka ze swoją młodszą siostrą Lucyną, najpierw po deportacji całej rodziny ze Lwowa na Syberię i potem po odysei obu dziewcząt przez Rosję i Persję. Kiedy kilkaset polskich sierot ma otrzymać azyl w Nowej Zelandii, Helena czuje budzącą się nadzieję i radość. Ale ponieważ okazuje się, że jest za stara, na emigrację wybrano tylko jej siostrę. Ona jednak nie zamierza wyjeżdżać - ma w obozie przyjaciela. Helena zazdrości siostrze takiej przepustki do nowego życia, choć prześladuje ją z powodu rozstania poczucie winy. Nie daje jednak niczego poznać po sobie i przekonuje Lucynę, aby ta zaczęła przygotowywać się do podróży. I wreszcie Helena trzymając w ręce niewielki bagaż Lucyny czeka na nią w punkcie zbiórki przed transportem. Ale Lucyna nie zjawia się w wyznaczonym czasie… W tym samym czasie, kiedy Helena z nadzieją liczy na podróż do Nowej Zelandii, James McKenzie nocą opuszcza potajemnie Kiward Station, aby wstąpić jako ochotnik do brytyjskich sił powietrznych. W Anglii zostaje wcielony do eskadry brytyjskich bombowców i bierze udział w walce o Zagłębie Ruhry. Kiedy jednak ma zrzucić bomby na Essen, Duisburg i Bochum, czuje wewnętrzny sprzeciw. Zdaje sobie sprawę, że nie po to wyruszył na wojnę, aby zabijać bezbronne kobiety i dzieci. I nagle grozi mu sąd wojenny… (Rec. Wydawn.)

Przepiękna, wzruszająca, nostalgiczna opowieść o myszy, która rozmawiała z drzewem. Nieśmiały, nieco strachliwy Myszak wraz z mamą, babcią i rodzeństwem został zmuszony do opuszczenia swojego dotychczasowego domu. Wyrusza w drogę w nieznane, obawia się, jaki będzie nowym dom, czy znajdzie przyjaciół i zostanie zaakceptowany. W nowym miejscu dzieje się rzecz nadzwyczajna, okazuje się, że Myszak słyszy i potrafi rozmawiać z Mądrym Drzewem – drzewo jest bardzo stare, wiele przeżyło i wiele widziało, dlatego okoliczni mieszkańcy obdarzają je zaufaniem i ogromnym szacunkiem. Niezwykła jest również relacja Myszaka z jego babcią, to stara mysz jest najlepszą przyjaciółką swojego wnuka i jego opoką, to ona sprawia, że malec z nadzieją patrzy w przyszłość i czuje mniejszy strach przed niebezpieczeństwem. Myszak jest świadkiem potężnej burzy nad miastem, która sprawia, że mieszkańcy pobliskiego zoo zostają ewakuowani, a na łąkę, na której mieszkają myszki przybywają tłumy nowych osobników w poszukiwaniu nowego i bezpiecznego domu. Myszak angażuje się w pomoc nowym i odkrywa w sobie nową tożsamość, odtąd nie jest już strachliwy, lecz odważny, nabrał pewności siebie i dowiódł, że jest kimś wyjątkowym.

Weronika wiedzie na pozór szczęśliwe życie jako jedyna spadkobierczyni fortuny Skarbierskich. Zdradzona przez narzeczonego, stara się unikać miłości, ciągle żyjąc wspomnieniami nieudanego związku. Po nagłej śmierci dziadka wspierana przez współlokatorkę, a zarazem przyjaciółkę, Milenę Bielską, wraca w rodzinne strony, jednak na miejscu okazuje się, że nic nie jest już takie samo, jak kiedyś. Weronika nagle znajduje się w samym centrum dziwnych wydarzeń, które ukazują otaczających ją ludzi w zupełnie innym świetle. Być może śmierć dziadka nie była przypadkowa. Być może starszy pan skrywał pewien sekret, który zaważy na dalszym życiu dziewczyny. Być może nie każdemu przyjacielowi można ufać. Czy poznany przypadkiem syryjski uchodźca, Jusuf, okaże się cudownym wybawcą, który ocali Weronikę i sprawi, że jej serce otworzy się na miłość? A może to on stanie się jej najgorszym koszmarem? (Rec. Wydawn.)

Ósma książka bestsellerowej serii o Departamencie Q. Przez ponad dziesięć lat Assad był pełną tajemnic siłą napędową Departamentu Q, ale seria tragicznych wydarzeń doprowadziła go w końcu na skraj całkowitego załamania. Tylko ciężko doświadczona przez życie Rose może mu pomóc poradzić sobie z mrocznymi demonami, które budzą się dzięki relacji hiszpańskiego dziennikarza Joana Aiguadera na temat tragicznej śmierci pewnej uchodźczyni. Zaczyna się trwające trzynaście dni nerwowe odliczanie do ostatecznej katastrofy w samym sercu Europy wywołanej przez bezwzględnego irackiego oprawcę Ghaaliba, w których to wydarzeniach Assad odgrywa główną rolę. W tym samym czasie Departamentem Q wstrząsa wieść o śmierci jednego z kolegów, a ekipa Carla Mørcka podejmuje desperacką próbę zapobiegnięcia bezkompromisowemu morderczemu czynowi, którym grozi zamknięty w sobie, szalony chłopak. W walce o ratowanie ludzkiego życia i rozwiązanie traumatycznego dylematu Assada Carl i reszta Departamentu Q trafiają prosto w oko cyklonu, w którym nikomu nie będzie dane uciec od drastycznych decyzji i w którym walczy się, nie przebierając w środkach. Ofiara numer 2117 to pierwszorzędny thriller i absolutny „must-read” dla wszystkich fanów Jussiego. Bogfidusen.dk (Rec. Wydawn.)

Wojna, która zmieniła życie. Historia miłosna, która odbije się echem na przestrzeni pokoleń. U progu drugiej wojny światowej w Europie Nicolas i Alex, dwaj owdowiali mężczyźni, wiodą szczęśliwe, spokojne życie w swoich bawarskich posiadłościach, samotnie wychowując dzieci. Jednak na jaw wychodzi skrywana tajemnica pochodzenia Nicolasa, zagrażając bezpieczeństwu jego rodziny. Razem z synami musi opuścić Niemcy i szukać schronienia w Ameryce. Zabierają ze sobą osiem koni czystej krwi, prezenty od Alexa, w tym dwa olśniewające lipicanery. Okażą się one przepustką do nowego życia, zapewniając Nicolasowi pracę w słynnym cyrku braci Ringling. Biały ogier Pegaz i jego pan staną się największą atrakcją pokazu, a piękna, młoda akrobatka wkrótce skradnie serce mężczyzny. Podczas gdy Nicolas z trudem przystosowuje się do nowego życia, Alex i jego córka mierzą się z wyzwaniami wojny w Europie. Jak potoczą się losy obu rodzin?

W pierwszych trzech latach wojny światowej więcej jak 100 tysięcy polskich uchodźców i ewakuowanych z Galicji korzystało z "opieki rzadowej" w barakach choceńskich, libnickich i innych, a tysiące Polaków z Galicji i Królestwa przeszło grozę Thalerhofów, Steinklmmów i innych obozów internowanych w Austrji i na Węgrzech. Zajmując się dolą tych ofiar wojny, zebrałem dość spory materjał do dziejów polskich uchodźców i internowanych w obozach barakowych w Austrji. Dzieje te miałem zamiar opisać zaraz po wojnie. Tymczasem po przewrocie wciągnięty zostałem do pracy publicznej jako szef prowizorycznej administracji politycznej, a niedługo potem samorządowej dla Małopolski, wreszcie jako przedstawiciel Rzeczypospolitej Polskiej w Wiedniu i Pradze. Po dziesięciu dopiero latach, jako emeryt, zacząłem wydobywać z pak moje szpargały i na ich podstawie skreśliłem dzieje Polaków w barakach austrjackich, jako dokument nędzy, a także głupoty i nikczemności ludzkiej, wreszcie miłosierdzia ludzkiego z czasów wojny światowej. (Ze wstępu Autora)

Halszka z córką w pośpiechu opuszczają Iran, który w 1979 zmienia się w państwo wyznaniowe rządzone przez Chomeiniego. Przylatują do Paryża i zatrzymują się w skromnym mieszkaniu Stefanii i Jędrzeja Walickich. Elżbieta źle się czuje w towarzystwie siostry i szwagra. Człowiek, którego kiedyś kochała, dzisiaj ją przeraża... Pocieszenia jak zawsze szuka w pracy naukowej i wciąż wierzy, że niebawem dołączy do nich Mehrdad. Natomiast Stefania oddaje się opiece nad siostrzenicą. Między nią a małą Anią rodzi się wyjątkowa więź. Żadna z sióstr nie czuje się w Paryżu jak w domu, coraz częściej mówią o powrocie do Polski. Trwają przygotowania do kolejnej ważnej podróży w ich życiu. Czy w peerelowskiej Warszawie kobiety odnajdą wreszcie spokój i szczęście? (Rec. Wydawn.)