Czy agresja u dzieci jest zła? Jak należy na nią reagować? Jak uczyć dzieci radzenia sobie z silnymi emocjami? Co robić, gdy rodzeństwo ze sobą walczy? Niemal wszyscy zgodnie potępiają agresję i próbują ją wyeliminować z przedszkoli i szkół. Czy słusznie? Agresja u dzieci nie jest przejawem złego charakteru, lecz ważnym sygnałem dla rodziców i nauczycieli. Ich obowiązkiem jest zrozumienie tego przekazu i nauczenie dzieci radzenia sobie z emocjami w konstruktywny sposób. Zamiast potępiać agresję ‒ mówi Jesper Juul ‒ trzeba ją przekształcać jej w pozytywne działanie. Tłumienie i potępianie może prowadzić tylko do negatywnych skutków w życiu dorosłym: począwszy od nieumiejętności radzenia sobie w konkurencyjnym środowisku świata współczesnego, a skończywszy na wybuchach niekontrolowanej i brutalnej przemocy. Jesper Juul pokazuje, jak najlepiej postępować z przejawami agresji u dzieci, jak wspólnie rozładowywać dziecięcą frustrację i jak zamieniać ją w pozytywną energię. Agresywnym dzieciom należy się przede wszystkim zrozumienie, a nie potępienie ‒ pisze ‒ ponieważ one tylko naśladują agresywnych dorosłych. Duński pedagog zwraca także uwagę na dwa rodzaje przemocy u dzieci: przemoc skierowaną na zewnątrz ku innym ludziom oraz przemoc skierowaną ku sobie, czyli tak zwane zachowania autodestrukcyjne. Ta ostatnia bywa często lekceważona przez dorosłych, ponieważ jest mało kłopotliwa dla otoczenia. Dzieci, które tłumią agresję, pogłębiając swoją frustrację, bywają wręcz chwalone za spokój i posłuszeństwo. Tymczasem autodestrukcyjna przemoc zasługuje na szczególną uwagę, ponieważ idzie w parze z bardzo niskim poczuciem własnej wartości u dzieci i stanowi poważne zagrożenie dla ich zdrowia duchowego.

W jaki sposób dokonuje się zmiana z "ci ludzie" na "my, ludzie"? Co sprawia, że ludzie się lubią? I jeszcze większa tajemnica - co sprawia, że zakochują się w sobie nawzajem? Jako istoty społeczne jesteśmy zdolni do traktowania siebie nawzajem w sposób najróżniejszy-możemy być uprzejmi, okrutni, pomocni, samolubni, troskliwi, czuli, opryskliwi itd. Najnowsze wydanie książki Elliota Aronsona-światowej sławy psychologa społecznego-jest przekładem znacznie zmienionego, zaktualizowanego, dziesiątego już wydania amerykańskiego...(Z okładki).

Częścią poznawania świata przez dzieci jest mierzenie się z emocjami - często trudnymi, przykrymi, niełatwymi do zrozumienia i kontrolowania. Ważne, by w takiej nauce dziecko otrzymało pomoc od dorosłych i znalazło wskazówki, z których może korzystać. Niniejsza książeczka będzie doskonałym wsparciem w chwilach, gdy potrzeba oswoić szczególnie trudną emocję, jaką jest gniew. W przystępnej formie opowiada o tym, czym ów gniew jest, skąd się bierze i jak można go opanować... a także co zrobić, jeżeli się to już nie udało. Dzieci poznają wiele pożytecznych metod wyładowywania złości, które nie wyrządzają szkody innym, i zrozumieją, że odczuwanie wściekłości samo w sobie nie jest niczym złym i że odczuwa ją każdy. Polecamy rodzicom i wychowawcom, a także samym dzieciom. (Rec. Wydawn.)

Fascynująca i oryginalna analiza ludzkiej przemocy. Nowe hipotezy poparte dowodami z badań nad naszymi małpimi kuzynami oraz ludzkimi i przedludzkimi przodkami (i ludźmi żyjącymi współcześnie). — STEVEN PINKER

Publikacja zawiera omówienie podstawowych pojęć i prawidłowości kierujących procesem socjalizacji, charakterystykę jego przebiegu w poszczególnych okresach życia dzieci i młodzieży oraz analizę występujących w nich zaburzeń. We wprowadzeniu w problematykę wyjaśniono, na czym polega socjalizacja, oraz rozpatrzono pojęcia rozwoju społecznego, uspołecznienia, dojrzałości społecznej, działania prospołecznego i aspołecznego. Następnie zanalizowano wpływ różnych grup społecznych oraz procesów motywacyjnych na socjalizację dzieci i młodzieży. Trzy dalsze rozdziały zawierają rozważania na temat procesu socjalizacji zachodzącego w rozwoju dziecka w wieku 0-7 lat i młodszym wieku szkolnym oraz u młodzieży w okresie dorastania. Przedstawiono ponadto zasadnicze formy zaburzeń w tej dziedzinie zaliczając do nich agresywne zachowanie się oraz bierność społeczną. Opisano ich objawy, określono przyczyny powstania oraz sformuowano dostosowane do nich wskazania wychowawcze. (Fragment wstępu)

Publikacja powstała z myślą O potrzebach tych pedagogów (nauczycieli, wychowawców, opiekunów), którzy borykają się z rozmaitymi trudnościami w relacjach z podopiecznymi i w socjoterapii szukają inspiracji do swojej pracy wychowawczej. Książka zawiera propozycje pracy z dzieckiem, jednak należy pamiętać, że podstawowym warunkiem projektowania zajęć socjoterapeutycznych jest diagnoza dziecka oraz wnikliwa analiza warunków jego życia (tj. kontekstu zaburzonych zachowań). W pierwszej części opracowania zamieszczono opis najważniejszych sposobów postępowania diagnostycznego, uwzględniającego indywidualne konteksty życia dziecka i jego problemy. Natomiast w części drugiej znajdują się scenariusze zajęć socjoterapeutycznych do pracy z dziećmi agresywnymi, przeznaczone dla dwóch grup wiekowych uczniów (6-9-letnich oraz 10-12-latków). Proponowane bloki zajęć inspirowane są wieloletnimi doświadczeniami dydaktycznymi i terapeutycznymi Autorek w pracy z dziećmi i młodzieżą. (Z okł.)

Grupa strażników alpejskiego parku przyrodniczego z zapałem obserwuje watahę wilków, które powróciły po latach nieobecności. Sielankę zakłóca seria napaści na stada owiec, bestialsko zagryzanych i porzucanych przez jakieś oszalałe, ogromne zwierzę. Wszystko wskazuje na wilki z Mercantour, trudno tylko pojąć okrucieństwo i bezsens tych rzezi. Rośnie wrogość wobec watahy, ludzie obawiają się o siebie i swój dobytek. Echa sprawy docierają do komisarza Adamsberga. I on, wychowany w Pirenejach, gdzie żyły wilki, nie może pojąć tak nietypowych napaści. Zaczyna śledzić sprawę, ogarnięty dziwnym przeczuciem. Tymczasem w alpejskiej wiosce dawna dziewczyna Adamsberga, Kamila, związana z kanadyjskim badaczem przyrody, także wciąga się w „prywatne” śledztwo. Ścieżki Kamili i Adamsberga znowu się skrzyżują. Razem ruszą tropem zabójcy, podejmując walkę wbrew nakazom zdrowego rozsądku. Historia nieco przewrotna, balansująca na granicy zabobonnej opowieści i twardej analizy psychiki ludzkiej.