Powieść utrzymana w stylu i klimacie baśni ludowej, napisana w formie wyznania głównego bohatera, opowiadająca o życiu chłopca, który wkracza w dorosłość przed wybuchem wojny; jako rekrut bierze udział w kampanii wrześniowej 1939r., a potem walczy w partyzantce. Motywem przewodnim, symbolicznym jest tu przejęty z tradycji biblijno-ludowych znak jabłka: atrybutu katowskiego i jednocześnie królewskiego. Jabłko katowskie symbolizuje sprzeczności tkwiące w ludzkiej naturze, w której walczą siły dobra i zła. Jabłko królewskie symbolizuje dobro, władzę i pomyślność.

Prezentowany Czytelnikowi Leksykon resocjalizacji stanowi zbiór kilkudziesięciu alfabetycznie ułożonych haseł, które dotyczą: etiologii, symptomatologii, typologii, diagnostyki niedostosowania społecznego, a przede wszystkim profilaktyki społecznej i resocjalizacji oraz zjawisk związanych z patologiami społecznymi, zachowaniami ryzykownymi i przestępczością. W oddzielnych hasłach omówiono problematykę zachowań dewiacyjnych w rodzinie i szkole, wskazując na ich skutki i możliwości przeciwdziałania im. Książka zawiera także przegląd teorii oraz zagadnień definicyjnych związanych z resocjalizacją. Znajdujące się w leksykonie hasła obejmują także aspekty prawne i organizacyjne, dotyczące historii, współczesnej polityki reintegracji społecznej w Polsce oraz funkcjonowania placówek i instytucji resocjalizacyjnych.

Życie trzynastoletniej Lizzy Carbon nie jest usłane różami, dziewczyna nie dogaduje się ze swoją rodziną, a w szkole niemal wszyscy traktują ją jak odmieńca. Na dodatek zbliża się święto szkoły, co jeszcze bardziej przygnębia Lizzy, gdyż takie osoby jak ona i jej najlepsza przyjaciółka Kristine mogą pełnić w projektach, przygotowywanych przez uczniów, na święto szkoły tylko podrzędne role. Lizzy ma dość takiego życia i pewnego razu wpada na pomysł, aby założyć Klub Straceńców, do którego wstęp będą miały tylko osoby nieakceptowane przez innych… Autor Mario Fesler z humorem, ironią, ale też dużym zrozumieniem porusza ważne problemy współczesnych nastolatków. Opowiada o zastraszaniu i marginalizacji osób słabszych, odmiennych, przez ich rówieśników, a także przygląda się problemowi braku zrozumienia w rodzinie i trudnościom towarzyszącym dorastaniu. (Z okładki)

Odrzucenie dziecka przez rówieśników powinno być dla rodziców i wychowawców sygnałem ostrzegawczym. Zapowiada bowiem problemy na kolejnych etapach rozwoju dziecka: niedostosowanie społeczne w okresie dorastania, trudności w życiu dorosłym. Książka Marii Deptuły pozwala zrozumieć przyczyny odrzucenia rówieśniczego i jego przejawy. Czytelnik znajdzie w niej analizę działań, jakie można podjąć, by skutecznie pomóc dzieciom odrzucanym przez rówieśników w przedszkolu, szkole, świetlicach środowiskowych czy terapeutycznych. Autorka zwraca uwagę na zapobieganie odrzuceniu, czemu służyć może wczesne wspomaganie rodziców w wypełnianiu ich opiekuńczej i wychowawczej roli, praca z grupą rówieśniczą w przedszkolu i szkole sprzyjająca rozwojowi tolerancji oraz pomaganie dziecku, gdy pojawią się problemy w relacjach z rówieśnikami.

Monografia Iwony Chrzanowskiej to praca jakiej w ostatnim dziesięcioleciu nie opublikowano. To gigantyczne zadanie twórcze z szeregiem subdyscyplinarnych i interdyscyplinarnych wątków. Warto zwrócić uwagę, że książka ma aspiracje „wyjścia” poza tradycyjny podręcznik. Między innymi temu ma służyć podział książki na dwie części. Pierwsza niejako wprowadzająca w podstawy i tradycję pedagogiki specjalnej, druga traktująca o najważniejszych problemach dzisiejszej pedagogiki specjalnej. Autorka unika w dyskusji domniemań, posługuje się twardymi danymi empirycznymi i poprawną terminologią naukową. Przy czym autorce, co uważam jest niesłychanie ważne dla tego typu publikacji, udało się znaleźć kompromis pomiędzy naukowością a zrozumiałością tekstu. Książkę czyta się dobrze bez względu na poziom rozwoju naukowego. Będzie ona zapewne pomocna nie tylko dla studentów pedagogiki specjalnej, ale również dla wszystkich innych osób stykających się w swojej pracy zawodowej z osobami niepełnosprawnymi. Z recenzji Prof. dr hab. Amadeusz Krause (Z okładki)

Stwierdzam, że recenzowana praca odpowiada potrzebom intelektualnym i praktycznym, i w związku z tym - ze wszech miar - opowiadam się za jej opublikowaniem i rozpowszechnianiem. W uzasadnieniu chciałabym raz jeszcze podkreślić wysoki poziom naukowy zawartych w pracy publikacji, ich walory poznawcze, praktyczne, a często również oryginalność wyrażającą się w prezentowaniu wielu interesujących rozwiązań. I na koniec jeszcze jedna refleksja. Myślę, że to bardzo dobrze, że w jednym tomie znalazły się teksty ukazujące różne rodzaje aktywności młodzieży, zarówno te pozytywne, jak i negatywne. W ten sposób można było pokazać, że współczesna młodzież - wbrew obiegowym opiniom - potrafi angażować się w wiele cennych inicjatyw, że może być twórcza i kreatywna, a przez to bardziej wartościowa. Jestem przekonana, że lektura tej książki będzie stanowiła poważny wkład w ogólnopolską dyskusję nt. problemów młodzieży oraz że przyczyni się do rozwoju i poszerzenia pól badawczych pedagogiki społecznej. Prof. dr hab. Elżbieta Łuczak

W pracy resocjalizacyjnej pedagog nie tylko posługuje się posiadaną wiedzą i zdobytymi kompetencjami, lecz także wyciska na podopiecznym piętno własnej osobowości i stylu funkcjonowania, żeby pomóc mu zmienić swoje życie. Zadaniem wychowawcy jest dopasowanie posiadanej wiedzy i wykorzystywanych technik pracy z osobowością własną i podopiecznego. W niniejszej książce omówiono głównie kluczowe umiejętności i techniki stosowane w pracy resocjalizacyjnej z nieletnimi. Opisane umiejętności mogą być wykorzystywane zarówno w warunkach środowiska otwartego, placówkach resocjalizacyjnych pobytu dziennego, jak i ośrodkach całodobowych. Przedstawiona propozycja jest wynikiem przemyśleń i doświadczeń autora zdobytych w pracy z dziećmi i młodzieżą. Autor uważa, iż teorie poznawczo-behawioralne są godne uwagi w pedagogice resocjalizacyjnej. Wskazują na nieadekwatne treści poznawcze osób niedostosowanych społecznie, zalecają określone strategie zaradcze oraz uczą specyficznych sposobów rozwiązywania problemów wykorzystując instrukcje, modelowanie, ukierunkowane ćwiczenia i informacje zwrotne. Dla pełniejszego zilustrowania problemu oraz ze względu na poruszany obszar i cel opracowania w książce zostały podane przykłady zaczerpnięte z doświadczenia zawodowego autora. W książce autor chce pokazać Czytelnikom możliwości wykorzystania w pracy resocjalizacyjnej empatii, autorytetu, asertywności, sposoby motywowania wychowanków oraz rozwiązywania problemów. Oddana do ich rąk książka opisuje między innymi, jak kształtować prospołeczne umiejętności u nieletnich niedostosowanych społecznie. Uwzględnia wiele technik i umiejętności psychokorekcyjnych, takie jak: aktywne słuchanie, odzwierciedlanie, rozmowy motywacyjne czy praca zorientowana na rozwiązanie problemu. (Rec. wydaw.)

Książka Agnieszki Olechowskiej to interdyscyplinarne kompendium wiedzy o specjalnych potrzebach edukacyjnych, przydatne nauczycielom i innym profesjonalistom, rodzicom oraz studentom przygotowującym się do pracy w przedszkolu i w szkole. Autorka omówiła w niej teorię oraz praktykę kształcenia dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, odwołując się do polskich realiów, procedur oraz obowiązujących regulacji prawnych. Nakreśliła nowe kierunki rozwoju systemu edukacji – uniwersalne projektowanie w edukacji oraz zarządzanie różnorodnością w szkole. Szczegółowo przedstawiła przyczyny, objawy oraz możliwości dostosowania wymagań edukacyjnych i pomocy dydaktycznych dla dzieci doświadczających: · niepełnosprawności intelektualnej oraz ruchowej · uszkodzeń słuchu i wzroku · niedostosowania społecznego · specyficznych trudności w uczeniu się · zaburzeń komunikacji językowej · chorób przewlekłych (epilepsji, cukrzycy, astmy, mukowiscydozy i innych) · sytuacji kryzysowych lub traumatycznych · niepowodzeń edukacyjnych · zaniedbań środowiskowych · trudności adaptacyjnych · autyzmu (Rec. Wydawn.)

Wiele osób niedostosowanych społecznie doświadczało zdarzeń, które zakłócały ich rozwój i prawidłowe funkcjonowanie. Nadane tym doświadczeniom znaczenia mogą stanowić źródło dalszych problemów. Dodatkowo osoby niedostosowane społecznie nie zostały przygotowane (przez rodziców szkołę, grupę rówieśniczą) do radzenia sobie z trudnymi sytuacjami. Kiedy więc doświadczają konfliktów, trudnych sytuacji i stresu, brak przygotowania na tego typu okoliczności może powodować u nich wzrost poczucia dyskomfortu i aktywować dysfunkcyjne przekonania, co w konsekwencji przejawia się w ich zachowaniach niedostosowanych społecznie. Zaburzenia zachowania u młodych osób stanowią problem społeczny, a radzenie sobie z nimi jest wyzwaniem dla wielu specjalistów. (Rec. Wydawn.)