Album zawiera, opatrzone wspaniałymi zdjęciami, wyczerpujące i interesujące opisy najlepszych filmów świata. Po raz pierwszy w charakterystyce każdego z nich przedstawiono miejsca kręcenia głównych scen i zamieszczono fotografie tych miejsc. Czytelnik będzie niejednokrotnie zaskoczony informacją, gdzie znajdują się tereny, na których powstawały słynne sceny niezapomnianych filmów. Książka ma przejrzysty układ - została podzielona według kryteriów geograficznych, zgodnie z krajem pochodzenia poszczególnych reżyserów filmowych.

Wychodząc z założenia, że już samo pojęcie tekstu zakłada jego lekturę - praktykę czytania jako podejmowanie wysiłku rozumienia oraz wpisywania w pewien horyzont kulturowego doświadczenia celem przyswojenia sobie tekstu i nadawania mu sensu - równie istotny jak sam tekst (w tym przypadku - dzieło filmowe) staje się problem praktykowania lektury, opatrywania filmu sensotwórczym komentarzem. Wybrane filmy (reprezentatywne dla poszczególnych nurtów, zjawisk i tendencji w kinie XX i XXI wieku) czyta się tu jako dzieła sztuki multimedialnej i intermedialnej - łączące elementy literatury, teatru, malarstwa, fotografii tak w planie treści, jak i struktury oraz estetyki, integrujące różnorodne sztuki oraz własności odmiennych przekaźników. Szkice pomieszczone w książce nie składają się na jakiś pełny, spójny obraz - czy to dwudziestowiecznej kultury filmowej, czy choćby zjawiska intermedialności. Pełnią funkcję raczej wstępnych rozpoznań ustanawiających pewien kulturowy (tekstowy) horyzont, w którym dopiero możliwe staje się czytanie filmu, jego interpretacja oraz autentyczna refleksja. Szkice te zostały tak pomyślane i zredagowane, by mogły służyć jako pomoc naukowa nauczycielom przedmiotów humanistycznych w zajęciach szkolnych nt. kultury XX i XXI wieku czy edukatorom zajmującym się kulturą medialną. (Rec. wydaw.)

Książka przybliża polskiemu czytelnikowi twórczości brytyjskiego reżysera Terence'a Daviesa, która od kilku lat przeżywa renesans w Wielkiej Brytanii, a ostatnio stała się dostępna także w Polsce za sprawą retrospektywy na festiwalu filmowym Era Nowe Horyzonty w lipcu 2008 oraz w TVP Kultura. Do tej pory Daviesowi nie poświęcono w Polsce żadnego szerszego filmoznawczego omówienia (wyjątkiem były dwa niewielkie teksty Ewy Mazierskiej w „Kinie” i „Iluzjonie”). Autor skupia się na systematycznej analizie wszystkich filmów zrealizowanych przez Daviesa na przestrzeni niemal 30 lat. Są to, kolejno: Dzieci (Children, 1976), Madonna z dzieciątkiem (Madonna and Child, 1980), Śmierć i przemienienie (Death and TRansfiguration, 1983), Dalekie głosy, martwe natury (Distant Voices, Still Lives, 1988), Kres długiego dnia (The Long Day Closes, 1992), Neonowa Biblia (The Neon Bible, 1995) oraz Świat zabawy (The House of Mirth, 2000). Swoistym aneksem do wymienionych filmów stała się wydana w roku 1984 autobiograficzna powieść eksperymentalna autorstwa Daviesa, pt. Hallelujah Now. Książkę zamyka obszerna rozmowa z reżyserem. Autor analizuje pięć filmów cyklu po kolei, badając ich wzajemne zależności i wskazując na zdumiewającą jedność formalną i tematyczną, pozwalającą na traktowanie ich w istocie jako jednego tekstu. Zwraca uwagę, że szczególną rolę w Daviesowskiej strategii odgrywa organizacja czasowa jego filmów (jawnie burząca chronologię i nie oferująca żadnej zastępczej linearności) i obecność kina: zarówno metaforyczna, autotematyczna, jak i intertekstualna (liczne cytaty z konkretnych dzieł filmowych). Druga część książki poświęcona jest analizie dwóch ostatnich (jak dotąd) filmów reżysera, stanowiących adaptacje utworów literackich Johna Kennedy'ego Toole'a i Edith Wharton. W obu rozdziałach autor wskazuje na głębokie pokrewieństwa Daviesowskich adaptacji z jego autobiograficznym cyklem. (Rec. Wydawn.)

Kultura niezależna w Polsce 1989-2009 to raport z dziejów rodzimego entuzjazmu ostatnich dwudziestu lat. Subiektywny przewodnik dziewięciorga autorów i autorek (Bińczycki, Dunin-Wąsowicz, Jach, Kornaś, Marecki, Pisarski, Tabaczyński, Wojdas, Woynarowski) po obszarach kultury kreowanej oddolnie, nastawionej na innowacyjność, kreatywność, eksperyment, debiut, rebelię i walkę z Babilonem. Przykłady progresywnych wytworów kultury, nieprzewidywalnych, autentycznych, nieoczywistych, subwersywnych pól rodzimej muzyki, literatury, kina, teatru, komiksu, sztuk wizualnych - nienastawionych na medialne patronaty i fajerwerki, pomoc grantów i promocję urzędników-donatorów. Nowe słowniki, nowe myślenie w kategoriach instytucjonalnych i parainsytucjonalnych, przeformatowanie pola kultury w zakresie rynku i dyskursu. Niezależność jako forma działania i kategoria estetyczna. (Rec. Wydawn.)

Polscy pisarze debiutujący po 1989 roku wchodzili w różnorodne relacje z filmowcami. Jedni dostarczali pierwowzorów do filmowych adaptacji (Tokarczuk, Stasiuk, Huelle, Tryzna, Knapp), inni pisali oryginalne scenariusze (Huelle, Gretkowska), jeszcze inni w filmach występowali (Świetlicki, Siwczyk, Masłowska), byli też tacy, którzy filmy reżyserowali (Shuty, Bart, Tryzna), a nawet produkowali. Nadrzędnym celem publikacji jest przeprowadzenie badań relacji między tymi zjawiskami. Ich zasadność podyktowana jest długą tradycją współpracy literatów i filmowców w historii polskiej kinematografii, której owocem były największe osiągnięcia polskiego filmu. Kolejnym celem jest analiza filmowych adaptacji współczesnej polskiej literatury, znamiennego dla polskiego kina kontekstu literackiego oraz wzajemnego oddziaływania na siebie literatury i kina. Dwie dekady filmu i literatury III RP to okres wystarczająco długi, by można było mówić o występujących w jego ramach nurtach i tendencjach, o wspólnych zainteresowaniach i propozycjach formalnych autorów. Autorzy esejów pragnęli przedstawić polskie kino w szerokim kontekście kulturowym. Zastosowali w tym celu nowatorskie i interdyscyplinarne narzędzia metodologiczne z zakresu współczesnego kulturoznawstwa, czyniąc wyniki swych badań wartościowymi dla wielu dyscyplin naukowych. Wzajemne związki polskiego kina i literatury czytane są przez autorów poszczególnych tekstów poprzez kategorie zaczerpnięte z psychoanalizy, filmoznawstwa, medioznawstwa, studiów postkolonialnych, badań nad pamięcią kulturową oraz kulturą wizualną. Tom zawiera kilkanaście tekstów młodych filmoznawców i kulturoznawców, które można określić mianem kulturoznawczych esejów. Publikacja otwiera nową perspektywę nie tylko badaczom, literatom, scenarzystom i reżyserom, lecz również producentom i osobom odpowiedzialnym za rozwój kina w Polsce. (Rec. Wydawn.)

"Nie tylko Bollywood" to pierwsza książka poświęcona kinu indyjskiemu opublikowana w Polsce. Autorzy przybliżają czytelnikom historię oraz artystyczne i dystrybucyjne osiągnięcia tej z pozoru odległej geograficznie i kulturowo kinematografii, która w ostatnich latach cieszy się w Polsce i na całym świecie coraz większą popularnością. Wychodzą od Bollywoodu - filmowego zagłębia w Bombaju, indyjskiej "fabryki snów" i kolebki największych gwiazd, takich jak Shah Rukh Khan, Kajol, Amitabh Bachchan, Aishwarya Rai - ale przedstawiają również historię filmu indyjskiego, jego społeczno-polityczne konteksty, największe sukcesy, zmieniające się poetyki i ideologiczne uwikłania, szczególną uwagę przywiązując do widocznych w filmach przemian obyczajowych i zmian w definiowaniu kobiecości i męskości. Tom "Nie tylko Bollywood" zawiera 21 artykułów o szerokim spektrum tematycznym, omawiających literackie i teatralne korzenie kina indyjskiego, twórczość wybitnych reżyserów i reżyserek takich jak Satyajit Ray, Deepa Mehta, Aparna Sen czy Mira Nair oraz popularne kino gatunkowe realizowane w języku hindi w Bollywoodzie oraz w języku tamilskim w Madrasie (zwane Kollywoodem). Autorzy drążą także fenomen rosnącej popularności filmów bollywoodzkich, tak zwanych masala movies, wśród widzów zachodnich, sporo miejsca poświęcając społeczności polskich fanów, oraz badają transkulturowy potencjał i przykłady twórczej, obustronnej wymiany między Holly- i Bollywoodem. Zbiór ilustruje ponad 600 zdjęć, ukazujących różnorodność estetyk obecnych w kinie indyjskim, a także kolorowa wkładka ze zdjęciami ekranowych idoli i idolek. (Rec. Wydawn.)

"Polski film dla dzieci i młodzieży" to pierwsza książka, która w wieloaspektowy sposób opowiada o historii popularnych filmów dla młodej widowni, ich bohaterach i twórcach. Kto zrobił pierwszy film dla dzieci w Polsce? Skąd wzięli się Bolek i Lolek, Reksio, miś Uszatek? Jak powstawała Akademia Pana Kleksa i gdzie Stanisław Jędryka znalazł bohaterów swoich słynnych filmów i seriali? Autorzy prowadzą czytelnika przez historię polskiego filmu dla dzieci i młodzieży, opowiadają o dziejach studiów filmów animowanych, rozmawiają z trzydziestoma wybitnymi twórcami. Książka, wzbogacona o biografie reżyserów i pełen indeks filmów dla młodej widowni, jest cennym źródłem wiedzy o tym, co znane i bliskie każdemu z nas - o filmach naszego dzieciństwa. (Z okł.)