Lata PRL-u nie były łaskawe dla twórców filmowych. Reżyserzy, niczym członkowie sekcji gimnastycznej, musieli nauczyć się wielu akrobatycznych figur, by uniknąć starcia z władzą. Jednocześnie to właśnie w tych trudnych czasach powstały największe polskie dzieła fabularne i dokumentalne, rodzime filmy były popularne za granicą, a gwiazdy kina Polski Ludowej do dziś świecą najjaśniejszym blaskiem. Krytyk filmowy i dziennikarz Piotr Czerkawski rozmawia z reżyserami, którzy na stałe wpisali się w historię polskiej kinematografii. Jerzy Hoffman, Kazimierz Kutz, Marek Piwowski, Jerzy Antczak, Jerzy Gruza, Marek Piestrak, Wojciech Marczewski, Janusz Kondratiuk, Agnieszka Holland, Krzysztof Zanussi, Magdalena Łazarkiewicz, Maria Zmarz-Koczanowicz i Janusz Zaorski przedstawiają strategie przetrwania w niezbyt przyjaznym czasie i przeprowadzają nas przez trudny okres transformacji. Drżące kadry to dowcipna i barwna opowieść o życiu i duchu tej pozornie szarej epoki. (Rec. Wydawn.)

Ostatnia część opowieści o Szogunie - niezwykłym koniu na receptę. Tym razem grupa przyjaciół z Dąbrówki staje w obliczu tajemniczych zjawisk występujących w przyrodzie i próbuje rozwikłać zagadkę podejrzanej rośliny, znamion na końskich brzuchach i siwiejących ogonów. Atrakcją wakacji jest wizyta ekipy filmowej z reżyserem Sebastianem Nieziemskim na czele, która zamierza nakręcić dokument o historii Szoguna. Co wydarzy się na planie? Czy zwierzęta wyczują nadchodzące niebezpieczeństwo? Galopem do gwiazd to poruszająca opowieść o wszechświecie, ludziach i zwierzętach, którzy na różne sposoby próbują okazać sobie miłość. To historia prawdziwa, wywołująca zarówno radosny śmiech, jak i łzy. Bo po burzy zawsze wychodzi słońce. (Rec. Wydawn.)

Luke Skywalker, Han Solo, Indiana Jones i człowiek, który ich wymyślił, George Lucas – genialny filmowiec i najbardziej wpływowa postać w historii kina. 25 maja 1977 roku do zaledwie trzydziestu dwóch amerykańskich kin został wprowadzony niskobudżetowy niezależny film science-fiction. Wymyślone, napisane i wyreżyserowane przez mało znanego twórcę George’a Lucasa "Gwiezdne wojny" niespodziewanie pobiły wszelkie rekordy oglądalności. Zmieniły też kinematografię, zapoczątkowując nowy sposób produkcji i promocji filmów, a przede wszystkim zrewolucjonizowały świat efektów specjalnych. Lucas, inspirowany przez innowatorów takich jak Francis Ford Coppola czy Steven Spielberg, korzystał z najnowszych osiągnięć techniki i ciągle ulepszał swoje dzieła. Tak jak jego filmy i bohaterowie weszli do kanonu kinematografii, tak on sam stał się uwielbianą przez miliony ikoną kina. Pierwsza biografia George'a Lucasa. (Z okł.)

"Odejście Krzysztofa to dla mnie wielka strata, ale także ślad, który po sobie zostawił, który razem po sobie zostawiamy.To już się stało. Nawet gdybym nigdy nie zrobiła więcej żadnego filmu, pozostanie to, co zrobiliśmy razem. Możesz powiedzieć o swoim związku z Krzysztofem, że to była wielka miłość? Tak. Ze wszystkim potknięciami, ale tak. Każdemu życzę, żeby przeżył coś takiego". "Dług", "Mój Nikifor", "Plac Zbawiciela", "Papusza" - wybitne filmy, o których słyszał prawie każdy. Za ich sukcesem, obok Krzysztofa Krauze, stoi jego partnerka w pracy i życiu - Joanna Kos-Krauze. Artystka, niezwykły człowiek, silna kobieta. Ostatni film, "Ptaki śpiewają w Kigali", ten chyba najtrudniejszy, w Afryce, zrobiła już sama. Ukończyła go po śmierci męża. Ta książka to nie jest zwykły wywiad rzeka. Osobista rozmowa z Joanną Kos-Krauze przeplatana jest reportażami z Rwandy, kraju, którego mieszkańcy muszą nauczyć się żyć na nowo, a który stał się drugim domem Joanny. Temat tej książki również nie jest błahy. Jest to przepiękna, choć momentami dotkliwa opowieść o sile miłości, determinacji i przebaczenia. O sile kraju, który odbudowuje się po wojnie domowej, i sile kobiety, która przeżywa swój osobisty koniec świata i się po nim podnosi. (Rec. Wydawn.)

Każdy zna Bolka i Lolka, Reksia czy Baltazara Gąbkę, ale nie każdy wie, że wszystkie te postaci są efektem pracy jednego Studia Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej – miejsca pełnego pasjonatów, którzy w szarych latach PRL-u poruszali masową wyobraźnię. A co działo się za zamkniętymi drzwiami? Pojawiali się i znikali tajemniczy milionerzy, a wraz z nimi obiecane pieniądze, rozgrywały się sceny zazdrości, w niewyjaśnionych okolicznościach zniknął też sam dyrektor. A może to tylko fikcja wymyślona przez królów bajek? Jedno jest pewne: w studiu działy się rzeczy nadzwyczajne...(Rec. Wydaw.)

Polscy pisarze debiutujący po 1989 roku wchodzili w różnorodne relacje z filmowcami. Jedni dostarczali pierwowzorów do filmowych adaptacji (Tokarczuk, Stasiuk, Huelle, Tryzna, Knapp), inni pisali oryginalne scenariusze (Huelle, Gretkowska), jeszcze inni w filmach występowali (Świetlicki, Siwczyk, Masłowska), byli też tacy, którzy filmy reżyserowali (Shuty, Bart, Tryzna), a nawet produkowali. Nadrzędnym celem publikacji jest przeprowadzenie badań relacji między tymi zjawiskami. Ich zasadność podyktowana jest długą tradycją współpracy literatów i filmowców w historii polskiej kinematografii, której owocem były największe osiągnięcia polskiego filmu. Kolejnym celem jest analiza filmowych adaptacji współczesnej polskiej literatury, znamiennego dla polskiego kina kontekstu literackiego oraz wzajemnego oddziaływania na siebie literatury i kina. Dwie dekady filmu i literatury III RP to okres wystarczająco długi, by można było mówić o występujących w jego ramach nurtach i tendencjach, o wspólnych zainteresowaniach i propozycjach formalnych autorów. Autorzy esejów pragnęli przedstawić polskie kino w szerokim kontekście kulturowym. Zastosowali w tym celu nowatorskie i interdyscyplinarne narzędzia metodologiczne z zakresu współczesnego kulturoznawstwa, czyniąc wyniki swych badań wartościowymi dla wielu dyscyplin naukowych. Wzajemne związki polskiego kina i literatury czytane są przez autorów poszczególnych tekstów poprzez kategorie zaczerpnięte z psychoanalizy, filmoznawstwa, medioznawstwa, studiów postkolonialnych, badań nad pamięcią kulturową oraz kulturą wizualną. Tom zawiera kilkanaście tekstów młodych filmoznawców i kulturoznawców, które można określić mianem kulturoznawczych esejów. Publikacja otwiera nową perspektywę nie tylko badaczom, literatom, scenarzystom i reżyserom, lecz również producentom i osobom odpowiedzialnym za rozwój kina w Polsce. (Rec. Wydawn.)

Życie młodego filmowca, Evana Cashera, nigdy nie układało się lepiej. Przynosząca sukcesy i satysfakcję praca, wspaniała dziewczyna, Carrie, kochający rodzice… Niespodziewany telefon od matki, która prosi go o natychmiastowy przyjazd do domu sprawia, iż jego rzeczywistość rozsypuje się w drobne kawałki. Evan znajduje matkę na kuchennej podłodze – brutalnie zamordowaną. Nim zdąży ogarnąć sytuację, sam ledwie unika śmierci. Nieznajomy mężczyzna ratuje mu życie, ale tajemnicza organizacja pozbawionych skrupułów zabójców nie odstępuje go ani o krok. Ojciec przepada bez wieści, Carrie przechodzi na stronę tajemniczych prześladowców. Evan staje twarzą w twarz z przerażającą prawdą – całe jego dotychczasowe życie było tylko iluzją, przemyślnie wyreżyserowaną fikcją, pajęczyną kłamstw. Dlaczego? Odpowiedź na to pytanie kryje się w przeszłości rodziny, ale dotarcie do niej nie będzie proste…

Jak daleko sięgam pamięcią, granica między fantazją a rzeczywistością była u mnie zawsze beznadziejnie zamazana. Potrzebowałem niemal całego życia, by zrozumieć, że właśnie w tym tkwi klucz do istoty mojej egzystencji. To zatarcie stało się wprawdzie przyczyną wielu zmartwień, spięć, rozczarowań, a nawet prawdziwych katastrof życiowych, ale również otworzyło przede mną drzwi, które w przeciwnym razie pozostałyby na zawsze zamknięte... (Fragment tekstu)

Jeden z najważniejszych polskich dokumentalistów, twórca legendarnej „Defilady” i autor kultowego cyklu „Czas na dokument” opowiada o swoim szalonym świecie. Gdy jego ekipa trafiła do Korei Północnej, filmował świat takim, jakim chciał go widzieć Wielki Wódz. Zastosował się do najbardziej absurdalnych zaleceń propagandy. Ani tamtejsze władze, ani polska cenzura nie zorientowały się, że dzięki temu zrobił film, który odsłonił prawdziwe oblicze totalitaryzmu. Kiedy Związek Radziecki walił się w gruzy, sfilmował byłych aparatczyków, którzy zakładali w Moskwie… szkołę striptizu. W Indiach dołączył do niezwykłego objazdowego kina, a w Kazachstanie podglądał ekipę BBC, która - w ramach krzewienia demokratycznych ideałów - uczyła, jak wyprodukować telenowelę. Andrzej Fidyk zabiera nas w podróż we wszystkie zakątki świata - od Białorusi przez afrykańskie królestwo Suazi aż po Brazylię. Przywołuje mrożące krew w żyłach wspomnienia i przede wszystkim uczy patrzenia na świat. A przy okazji zdradza tajniki sztuki filmowej. Lektura obowiązkowa dla każdego wielbiciela reportażu i kina. „Fidyk wniósł nowe tchnienie w polski film dokumentalny. Wyszedł poza klasyczną szkołę polskiego dokumentu, kiedy ten zaczął się już dusić w obroży swojej definicji”. Rec. Wyd.

Po publikacji reportażu Marty Witeckiej o Mille miasteczko staje się obiektem zainteresowania turystów, a historia przez nią opisana inspiruje filmowców. W miasteczku pojawiają się scenarzyści, producent i polska gwiazda filmowa odnosząca sukcesy w USA. Mieszkańcy zachłystują się popularnością, ale przy okazji tracą czujność i ujawniają rzeczy, które nie powinny ujrzeć światła dziennego. Pewnego poranka znaleziono nad rzeką zwłoki. To kobieta ubrana na czerwono. Kim jest ofiara? Dlaczego zginęła? Mille pojawia się na ustach całej Polski. Zabójstwo budzi ogromne zainteresowanie opinii publicznej, a naciski "z góry" sprawiają, że sprawca musi zostać szybko złapany i przykładnie ukarany. Wśród podejrzanych są mieszkańcy, goście ze świata filmu i sama Witecka. Wszyscy mają motyw. Mroczna atmosfera Mille powraca… (Rec. Wydawn.)

Znany amerykański producent filmowy, Jesse Craig, od kilku lat pozostający na uboczu życia zawodowego, zjawia się w Cannes w czasie festiwalu. Dlaczego przyjechał? Kim naprawdę jest Gail McKinnon, podająca się za dziennikarkę i znająca szczegółowo przeszłość Craiga? Jakie niespodzianki potrafi zgotować ojcu dwudziestoletnia córka? Co weźmie górę w chwili, gdy dojrzały mężczyzna dokona rekapitulacji życia: uczucia czy kolidująca z nimi potrzeba tworzenia? W malowniczych plenerach francuskiego Lazurowego Wybrzeża, w otoczeniu ludzi kina, stanąwszy na rozdrożu, Jesse Craig szuka odpowiedzi na dręczące go pytania.

Statkiem "Poranna Róża" udaje się na arktyczną Wyspę Niedźwiedzią ekipa wytwórni filmowej Olympus Productions. W czasie rejsu, w podejrzanych okolicznościach, zaczynają umierać ludzie. Tajemniczy morderca snuje swe pasmo zbrodni także na Wyspie Niedźwiedziej, w obozie, gdzie przebywa, z dala od cywilizowanego świata, ekipa filmowa. Śmierć czai się wszędzie... Kto będzie jej następną ofiarą?... Wśród członków ekipy filmowców znajduje się agent, który potrafi wyśledzić zbrodnicze ręce, oplatające paraliżującą siecią strachu swe kolejne ofiary. On sam w każdej chwili może zginąć. Pomoc przychodzi z zewnątrz w ostatniej chwili...

Detektyw Harry Bosch nie ma już policyjnej odznaki. Ale wciąż ma dość determinacji, by odkryć tajemnicę morderstwa sprzed lat. Harry Bosch, po odejściu z policji, na własną rękę wraca do sprawy sprzed czterech lat. zamordowano wtedy asystentkę producenta filmowego. Gdy postanawia rozwikłać zagadkę tamtego zabójstwa, pozbawiony otwierającej wszystkie drzwi odznaki, na nowo odkrywa obojętność świata. Kolejne rozmowy, strzępy dowodów mówią mu, że za całą tą sprawą kryje się coś większego: organizacja potężniejsza niż studia filmowe i bardziej bezlitosna niż policja. Harry trafia na najniebezpieczniejszego przeciwnika w życiu i wcale nie ma gwarancji, że przeżyje to starcie.

W młodości podróżował po Polsce z Markiem Hłaską, pisał wiersze i bił się na pięści. Potem studiował w łódzkiej szkole filmowej i siedział w więzieniu. Po wyjściu na wolność współtworzył Studio Filmowe „Tor”, gdzie współpracował z Krzysztofem Zanussim, Krzysztofem Kieślowskim, Stanisławem Różewiczem i wieloma innymi. Równocześnie realizował własne filmy i przez wiele lat zmagał się z bolesną chorobą. Gdy ta przeszkodziła mu w dalszej karierze, poświęcił się nauczaniu - wychował kilka pokoleń filmowców. W swoim Alfabecie filmowym Kazimierz Kutz napisał o nim: „Edward Żebrowski jest - jak Duch Święty - za potylicą niejednego, gdzie amortyzuje głupotę. Słowem, prawdziwy rebe”. Nazywano go także profesorem. I hipnotyzerem. Edward Żebrowski - wielki samotnik polskiego kina - już za życia stał się legendą, choć nigdy o to nie zabiegał. (Rec. Wydawn.)

Bufon, kabotyn, wizjoner, skandalista, grafoman, czarujący uwodziciel, bon vivant, arbiter elegancji - określenia można by mnożyć. Jaki był naprawdę Andrzej Żuławski? Dziennikarka Aleksandra Szarłat przenika za zasłonę mitu, również tego, który jej bohater budował na własny użytek. Żuławski tak jak formułował sądy, tak też żył - według własnych zasad. Nic więc dziwnego, że przypięto mu łatkę skandalisty. Gdy autorka wyjawiała, że zamierza napisać jego biografię, rozmówcy reagowali zdumieniem: „Ależ to niemożliwe, ponieważ on się składał z samych sprzeczności”. Andrzej Żuławski hipnotyzował ludzi. Miał niesłychaną umiejętność ich uwodzenia i odkrywania słabości. Ta wiedza w jego rękach stawała się bronią, którą potrafił bezwzględnie ugodzić. Jednocześnie potrafił być wspaniałomyślny i uroczy. O dobrych i złych stronach jego charakteru mówią bohaterowie tej książki. Wszyscy zgadzają się co do jednego: był człowiekiem fascynującym. On sam mawiał, że każdy jego film to jedno dodatkowe życie. Ale życie Żuławskiego jest ciekawsze niż wszystkie te filmy razem wzięte. (Rec. Wydawn.)