Płyta CD do książki "Do niepodległości" autorstwa Janusza i Marka Cisek.

Galeria potworów to świat Agnieszki Osieckiej – opowieść o ludziach, miejscach i wydarzeniach w jej życiu, tych dawnych i całkiem współczesnych. Agnieszka Osiecka (1936-1997) – poetka, wszechstronnie utalentowana, jedna z najpopularniejszych autorek tekstów piosenek (napisała ich ponad 2000), a także spektakli teatralnych i telewizyjnych – była niespokojnym duchem. Po ukończeniu studiów dziennikarskich na Uniwersytecie Warszawskim, które w jej ocenie były pomyłką, rozpoczęła nowe, w łódzkiej „Filmówce”. Kiedy stała się niezastąpiona w amatorskim teatrzyku STS, spróbowała swych sił w piosence pisanej z zawodowymi kompozytorami dla zawodowych wykonawców. Kiedy już okazała się geniuszem tekstów, napisała widowisko muzyczne „Niech no tylko zakwitną jabłonie”, a potem „Apetyt na czereśnie”. A kiedy odniosła niebywały sukces na scenie, zajęła się przygotowywaniem programów „Listy śpiewające” dla telewizji. Po telewizji przyszły opowiadania, monodramy i powieści. Stale coś nowego, ciągle naprzód – nowe piosenki, nowi kompozytorzy, nowi wykonawcy, teatry, festiwale, ludzie, miejsca – wszystko to składa się na świat Agnieszki. Niczego i nikogo nie trzymała się kurczowo. Gdy wypalał się jeden związek, zawierała nowy, gdy odpływała od jednych przyjaciół – cumowała swą łódkę w innej przystani. Była szczególnie ciekawa ludzi, z których wielu sportretowała w „Galerii potworów”. Od największych artystów i luminarzy Londynu, Paryża i Nowego Jorku po wiejską dziewczynę z Mazur – z każdym rozmawiała równie bezpośrednio, w każdym dostrzegała coś interesującego. Umiała słuchać i uwielbiała opowiadać. Była doskonałą obserwatorką ludzi i obyczajów, czemu dała wyraz nie tylko w poezji i w prozie artystycznej, ale także w książkach wspomnieniowych: Szpetni czterdziestoletni (1985), Rozmowy w tańcu (1992) i Na początku był negatyw (1995). Galeria potworów należy do tego nurtu. Opowieść tę przez wiele lat publikował na swych łamach tygodnik „Polityka” (1988-1992), dziś po raz pierwszy ukazuje się w formie książkowej, wzbogacona o fotografie i przypisy przez Fundację „Okularnicy” im. Agnieszki Osieckiej. Dzięki licznym fotografiom, wyczerpującym komentarzom do tekstu autorki, młode pokolenie dostaje przewodnik po barwnym, choć zgrzebnym życiu w PRL.

Autor (muzykolog, pisarz, inicjator nowego kierunku badawczego – pieśnioznawstwa) dotarł do możliwie najpełniejszych tekstów poszczególnych utworów, zamieszczając zwrotki powszechnie nieznane i niepublikowane w innych śpiewnikach. Każdy z utworów jest opatrzony komentarzem historycznym, dzięki czemu otrzymujemy skróconą syntezę dziejów naszej Ojczyzny. Całość została zilustrowana reprodukcjami dzieł wybitnych polskich malarzy, m.in. Jana Matejki, Leona Wyczółkowskiego, Wojciecha Kossaka, Artura Grottgera, Stanisława Wyspiańskiego, Józefa Mehoffera, Wojciecha Gersona, Józefa Chełmońskiego, Jacka Malczewskiego i Włodzimierza Tetmajera. Publikacja przedstawia również unikalny zbiór wizerunków polskich orłów królewskich oraz biogramy autorów hymnów.

Kora, kobieca ikona polskiego rocka, pozostawiła po sobie wyjątkową, ponadczasową muzykę. Pozostawiła również jedenaście fascynujących Zeszytów – dzienników ujmujących jej pracę nad słowem, intymny świat przelewany na zwyczajne-niezwyczajne kartki papieru. W kilku pięknych Zeszytach, które Kora starannie wybierała w księgarniach lub dostawała w prezencie, przez wiele lat prowadziła notatki. Zeszyty to był jej warsztat literacki. Alembik, w którym wrzały i dojrzewały pomysły na piosenki. Ponad rok po śmierci Kory zdecydowałem się pokazać światu jej intymną pracę nad tekstem. Prezentujemy ją czytelnikowi razem z oryginalnymi skreśleniami. Pokazujemy jej pracę nad słowem, jej wahania oraz różne wersje często tego samego utworu. Mamy zatem teksty Kory głównie z lat 2003–2018, ale także kilka z roku 1983. Czytając uważnie Zeszyty, możemy prześledzić, jak Kora pracowała nad piosenkami, jak tworzyła nowe wersje, jak skreślała, uzupełniała, walczyła o frazę i rytm. Śledzimy, jak powstały utwory zaśpiewane przez nią na płytach Znaki szczególne i Ping pong oraz kilka utworów wydanych jako single. (Rec. Wydawn.)

Niniejszt tom "Dzieł wszystkich" składa się z dwóch części, obejmujacych materiały opublikowane przez Kolberga oraz materiały rękopismienne nie uwzględnione przez niego w druku.

"... Idea ochrony i popularyzacji dziedzictwa kulturalnego przyświeca Małopolskiemu Centrum Kultury "Sokół" w Nowym Sączu od kilkudziesięciu lat, które na tym polu prowadzi szeroką działalność dokumentacyjno-badawczą, edukacyjną oraz wydawniczą, czego przykładem jest niniejszy zbiór pieśni. Został on opracowany i wydany po raz pierwszy w 2003 roku z myślą o uczestnikach Podstawowego Kursu Wiedzy o Regionie organizowanego w latach 2001-2003 i był odpowiedzią na nieustanne poszukiwania repertuarowe oraz zainteresowanie problematyką ludowej kultury muzycznej. Zawarte w śpiewniku sto szesnaście melodii pochodzi z zapisów sporządzonych jeszcze w latach pięćdziesiątych ubiegłego stulecia w ramach Akcji Zbierania Folkloru Muzycznego przez Krakowską Ekipę Regionalną pod kierunkiem dra Włodzimierza Poźniaka oraz z archiwum muzycznego Małopolskiego Centrum Kultury "Sokół", a dokładnie z wywiadów terenowych i prac dyplomowych absolwentów Studium Folklorystycznego. Całość zamieszczonego w śpiewniku materiału pieśniowego została zebrana na terenie Małopolski na przestrzeni lat 1950-2003. ... Pochodzenie wykonawcy (miejsce urodzenia) stało się punktem wyjścia do przyporządkowania melodii poszczególnym regionom etnograficznym." (Fragment Wstępu Jadwigi Adamczyk)

"...Muzycy wiejscy zapomniani lub grywający jeszcze na weselach czy tzw. potańcówkach (już nie tylko ludowe "kawałki") byli poszukiwaniu i zapraszani do grania w zespole. Ci najwierniejsi tradycji stawali się znakomitymi informatorami powracającymi do życia najdawniejsze melodie podsłuchane w dzieciństwie i przejęte od swego "mistrza". (...) Zapisy 98 melodii zgromadzonych przez Jana Szablę to materiał zebrany głównie w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych (z lat pięćdziesiątych jest 10 zapisów). Informatorzy byli wówczas przeciętnie w średnim i starszym wieku. Można więc przypuszczać, że ich repertuar jest odbiciem praktyki wykonawczej lat zaboru austro-węgierskiego i okresu międzywojennego. Mimo, że materiał został zebrany głównie z północnych terenów Sądecczyzny, prezentuje on muzykę funkcjonującą w całym regionie." (Fragment Wstępu)

Repertuar pieśniowy wydawnictwa obejmuje dosyć wąski zakres tematyczny. Możemy tu wyróżnić grupę pieśni obrzędowych (przyśpiewki weselne, w tym oczepinowe) oraz powszechnych (zalotnych, miłosnych, tanecznych, balladowych, rozmaitej treści). Pieśni ułożono w zbiorze według incipitów z wyszczególnieniem tych, które dotyczą obrzędu weselnego. Wykonawczyni podała pieśni w takiej formie, jaką zapamiętała z ulotnych przekazów, w trakcie wywiadu posiłkowała się jedynie odrębnymi notatkami. Zapisy tekstów w większości cytowane są za wykonawczynią, lecz oczywiście nie oddają one wszystkich niuansów gwarowej mowy...(Fragment"Od wydawcy")

Oddajemy w ręce Państwa zbiór 121 popularnych pieśni z różnych epok. Jest wśród nich wiele pieśni żołnierskich. To też nie przypadek. Na żołnierza zwracały się oczy naszego narodu, gdy krajowi groziło niebezpieczeństwo. A że groziło często, więc i pieśni żołnierskich mamy, jak żaden inny kraj na świecie. Przebija z nich umiłowanie wolności, umiłowanie kraju. Kochamy nasz kraj, nasz kraj ojczysty. Dlatego z taką miłośćią o nim śpiewamy. I dlatego pieśń patriotyczna towarzyszy nam od dzieciństwa. Czasem nawet trudno odróżnić, czy to patriotyczna, czy żołnierska, bo miłość ojczyzny jakże często trzeba było dokumentować w walce. Od dzieciństwa znamy "Boże, coś Polskę" czy "Wiwat Maj, Trzeci Maj"... (Fragment wstępu)

Prócz zawartości worka miałyśmy wtedy - dla porównania i uzupełnienia - sprawdzić inne dokumenty przywiezione przeze mnie z Nowego Jorku. Niektóre pochodziły z amerykańskiego okresu życia mojego Ojca i były w o wiele lepszym porządku, ale dla mnie przedstawiały tragedię i nadal ją przedstawiają. Pamiętam, że właśnie w tym ostatnim, tragicznym okresie swego życia wielokrotnie mi mówił, że nie rozumie, jak Polacy w tak strasznych chwilach historii swego kraju mogą się ze sobą nie zgadzać, mogą stawać jedni przeciw drugim. Może mówił to specjalnie dla mnie, myśląc, że nie zapomnę. I to jest po Nim moja scheda, na której mocną stoję... (Fragment wstępu)

Trzecie, aktualne wydanie popularnego Śpiewnika, jedynego wydawnictwa, który pokazuje bogactwo pieśni całej góralszczyzny polskiej: górali śląskich, żywieckich, czadeckich, babiogórskich, kliszczackich, orawskich, zagórzańskich, podhalańskich, spiskich, pienińskich, łąckich i nadpopradzkich. Śpiewnik zawiera też pieśni Andrzeja Knapczyka Ducha oraz współczesne zespołów De Press i Trebunie Tutki. Odrębny rozdział stanowią pieśni z papieskich pielgrzymek Jana Pawła II na Podhale i w Beskidy. Pieśni podane są z zapisem nutowym i w gwarze poszczególnych subregionów góralskich. Obowiązkowa pozycja dla każdego miłośnika góralszczyzny.

Świtem 6 sierpnia 1914 roku I Kompania Kadrowa przekroczyła granicę austriacko-rosyjską i ruszyła w stronę Kielc. Tu polskich ochotników spotkał podwójny zawód: nie tylko nie udało się wzniecić powstania przeciwko Rosji, lecz dodatkowo nie witano ich z otwarymi ramionami.. Nie jest to jednak data klęski, lecz zwycięstwa.... (Fragment przemówienia Jacka Majchrowskiego znajdującego się we wstępie Śpiewnika) Śpiewnik zawiera 20 pieśni legionowych.