Organizacji państwowej od samego początku powstania towarzyszyło kształtowanie się różnych realnych form zapewnienia obrony, bezpieczeństwa i ochrony przed zagrożeniami, które z upływem czasu stawały się rzeczywistością. Do największych niebezpieczeństw należały kataklizmy wojenne, które wywoływały wielorakie skutki, zagrażając nie tylko państwu, ale i całemu społeczeństwu. W obliczu tych niebezpieczeństw państwo organizowało sobie ochronę w postaci sił zbrojnych, armii i wojska. Jednak z upływem czasu, wobec zmian charakteru zagrożeń i pojawienia się nowych, wyodrębniły się wyspecjalizowane służby, inspekcje i straże. Stąd jednym z podstawowych zadań Rzeczypospolitej Polskiej jest zapewnienie obywatelom bezpieczeństwa i porządku publicznego, które zależą od sprawności struktur organizacyjnych państwa, gotowości sprostania im oraz możliwości przeciwstawienia się i walki z różnymi zagrożeniami. Z uwagi na to niniejsza publikacja poświęcona jest najważniejszym rządowym wyspecjalizowanym służbom ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, odpowiedzialnym za bezpieczeństwo wewnętrzne: Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Obronie Cywilnej i Biuru Ochrony Rządu, a więc organom wchodzącym w skład Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Rzeczypospolitej Polskiej. Opracowanie ma na celu diagnozę, opis i analizę zagrożeń oraz przedstawienie szczegółowych zadań, organizacji, sposobów i środków funkcjonowania wyżej wymienionych organów. Celem publikacji jest także zobrazowanie podejmowanych działań i przedstawienie osiąganych wyników poszczególnych służb w zakresie utrzymania i zachowania bezpieczeństwa i porządku publicznego w ramach bezpieczeństwa wewnętrznego państwa. (Fragment wstępu)

Rzadko zdarzają się publikacje o tak przekrojowym charakterze, które jednocześnie zachowują spójność merytoryczną i zachęcają do lektury całości, a nie tylko wybranych fragmentów dzieła. Być może najciekawszym wnioskiem z lektury jest, podkreślana przez niektórych autorów tomu, umowność relacji między członkostwem w UE a zachodzącymi w Polsce przemianami. Przyzwyczailiśmy się myśleć o Unii jako o sile sprawczej wszelkich reform i osiągnięć, a czasem także zmian na gorsze. Tymczasem książka „Dekada członkostwa…” uświadamia czytelnikowi, że choć Unia Europejska jest dla Polski ważnym źródłem inspiracji, funduszy i regulacji, to rozległe obszary życia społecznego są kształtowane niezależnie od tych wpływów, w wyniku autonomicznych decyzji polskich rządów, podążania za globalnymi trendami, czy też po prostu na skutek spontanicznych procesów społecznych. /Dr hab. Mikołaj Herbst/ Każdy, kto parał się w ostatnich latach konstruowaniem programów pomocnych w rozwiązywaniu problemów społecznych albo pisaniem dokumentów strategicznych służących państwu na różnych jego poziomach, wie doskonale, jak bardzo doskwiera brak całościowego i kompetentnego omówienia zmian w obszarze polityki społecznej oraz równie kompetentnego przeglądu nowych narzędzi w rozmaitych obszarach życia społecznego, którymi polityka społeczna się zajmuje. Otrzymujemy w końcu takie dzieło - czytelnie omawiające politykę społeczną w poakcesyjnej Polsce, w klarownej, uporządkowanej formie i przystępnej „pigułce”. (…) W książce odnajdziemy poakcesyjne, społeczne bolączki, ale i opisy relatywnych sukcesów w zakresie polityki społecznej. Obok niskiej dzietności, migracji, rekonstrukcji życia rodzinnego, kłopotów w ramach systemu zdrowia publicznego czy nowych wymiarów ubóstwa, które spędzają sen z powiek politykom społecznym. (Z okł.)

Gwara to język rodzinny, to język żywy, to język dzieciństwa, domu rodzinnego, środowiska. Opracowanie, które przedkładam Czytelnikom, to opis gwary i słownik mojej rodzinnej wsi Bugaj, wsi położonej w okolicach historycznego Biecza, miejscowości o długiej tradycji, obecnie niewielkiego miasteczka nieco zapomnianego, w którym jednak do dziś czuje się powiew historii. Słownik został poprzedzony opisem uwzględnionych wsi - Bugaja oraz wsi okolicznych: Sitnicy, Rożnowic, i Racławic, wchodzących w skład parafii rożnowickiej, a także opisem całego regionu - dawnej ziemi bieckiej na Pogórzu oraz gwary tych okolic. Gwarę tę pamiętam z dzieciństwa i choć od dawna już nią czynnie nie władam, to dzięki moim pasjom dialektologicznym (i mojej pracy zawodowej jako językoznawcy - dialektologa i historyka języka) pozostała żywa do dziś w mojej pamięci i bliska memu sercu. (Fragment wstępu)

Książka prezentuje nowy sposób identyfikacji utworu literackiego jako autobiografii, określony mianem interpretacji autobiograficznej. Retoryczna interpretacja autobiograficzna, zamiast poszukiwać odniesienia tekstu literackiego do zewnątrztekstowej rzeczywistości i centralnie usytuowanego do niej autora, ujawnia działające w wypowiedzi mechanizmy tekstowe (zespoły tropów i figur) oraz wyjaśnia, dlaczego ewokują one efekt prawdziwości relacjonowanych przeżyć i wydarzeń. Autorka sprawdza operacyjność retorycznej interpretacji autobiograficznej na przekładzie utworów Andrzeja Bobkowskiego, Zygmunta Haupta i Leo Lipskiego, które stanowią przedmiot różnych, nierzadko sprzecznych ze sobą opinii badaczy autobiografizmu. Interpretuje przy tym zarówno opublikowane teksty pisarzy, jak i te pozostające w rękopisach i maszynopisach. (Z okładki)

Książka w wartościowy sposób wpisuje się w dyskusję na temat stanu i dalszego rozwoju samorządu terytorialnego w Polsce w 25 lat po odrodzeniu tej instytucji i w kilkanaście lat po ukształtowaniu obecnego modelu władz lokalnych i regionalnych. Treści dotyczące koncepcji ustrojowej i praktyki polskiego samorządu terytorialnego zestawione zostały w tej publikacji z doświadczeniami w reformowaniu samorządu w innych państwach. Ukazano pojawiające się współcześnie nowe wyzwania dla samorządu terytorialnego. Ważny element pracy stanowi analiza wyborów samorządowych w 2014 r. Decentralizacja została przedstawiona jako wartość i zadanie. Książkę można polecić wszystkim, którzy interesują się dokonaniami polskiego samorządu terytorialnego i zastanawiają się równocześnie czy dające o sobie znać w tym obszarze napięcia i dysfunkcje powinny stanowić punkt wyjścia do korekt rozwiązań czy też do radykalnych zmian systemowych. (Z okładki)