Z okazji obchodów 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości, Wydawnictwo Naukowe PWN przygotowało specjalne publikacje rocznicowe. Wśród nich, poza wyjątkowymi tytułami historycznymi, nie mogło zabraknąć słownika języka polskiego – pierwszego od 15 lat tak aktualnego, obszernego i pełnego w opisie. Wielki słownik języka polskiego PWN, t. I–V zawiera słownictwo języka ogólnopolskiego (standardowego, kulturalnego, literackiego) w jego różnych odmianach. Poza słownictwem języka codziennego obejmie m.in. słownictwo książkowe, urzędowe, naukowe czy religijne, określenia grzecznościowe, wyrazy podniosłe, terminologię z różnych dziedzin nauki i techniki, niektóre regionalizmy, słownictwo różnych środowisk, a także część słownictwa potocznego. Rejestruje i opisuje również słowa najnowsze, które weszły do polszczyzny ogólnej w ciągu ostatnich 15 lat Jest słownikiem normatywnym, czyli podane w nim słowa odpowiadają kryteriom kultury języka. Podaje pochodzenie słów, ich znaczenia, związki frazeologiczne, przysłowia i terminy specjalistyczne, a także liczne przykłady użycia zaczerpnięte z autentycznych tekstów pisanych i mówionych. W części gramatycznej przytacza formy odmiany wyrazów, tam, gdzie jest to konieczne, zawiera informacje dotyczące pisowni i wymowy, a w większości haseł czasownikowych - informacje składniowe. Wielki słownik języka polskiego PWN to: 5 tomów, 5814 stron, ok. 100 000 haseł, 150 000 znaczeń, 19 000 terminologii, 1700 przysłów, 24 000 frazeologizmów, szczegółowe informacje gramatyczne – fleksyjne i składniowe, wydanie jubileuszowe – w twardej, płóciennej oprawie z tłoczonym liternictwem oraz białą obwolutą. WSJP łączy w sobie wiele słowników: ortograficzny, etymologiczny, ogólny, frazeologiczny, przysłów, wyrazów bliskoznacznych. Podstawą Wielkiego słownika języka polskiego jest Uniwersalny słownik języka polskiego PWN, t. 1-4, pod redakcją naukową prof. Stanisława Dubisza. Jego recenzentami byli: dr hab. Mirosław Bańko, prof. Stanisław Gajda, prof. Bogusław Kreja, dr hab. Jadwiga Linde-Usiekniewicz, prof. Andrzej Markowski, prof. Jan Miodek, prof. Jerzy Podracki, prof. Bogdan Walczak. Opracowywaniem haseł zajmował się dwudziestopięcioosobowy zespół redakcyjny. Limitowaną edycję specjalną „Wielkiego Słownika Języka Polskiego w 5 tomach” przygotowała Lidia Drabik. (rec. Wydawn.)

Z okazji obchodów 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości, Wydawnictwo Naukowe PWN przygotowało specjalne publikacje rocznicowe. Wśród nich, poza wyjątkowymi tytułami historycznymi, nie mogło zabraknąć słownika języka polskiego – pierwszego od 15 lat tak aktualnego, obszernego i pełnego w opisie. Wielki słownik języka polskiego PWN, t. I–V zawiera słownictwo języka ogólnopolskiego (standardowego, kulturalnego, literackiego) w jego różnych odmianach. Poza słownictwem języka codziennego obejmie m.in. słownictwo książkowe, urzędowe, naukowe czy religijne, określenia grzecznościowe, wyrazy podniosłe, terminologię z różnych dziedzin nauki i techniki, niektóre regionalizmy, słownictwo różnych środowisk, a także część słownictwa potocznego. Rejestruje i opisuje również słowa najnowsze, które weszły do polszczyzny ogólnej w ciągu ostatnich 15 lat Jest słownikiem normatywnym, czyli podane w nim słowa odpowiadają kryteriom kultury języka. Podaje pochodzenie słów, ich znaczenia, związki frazeologiczne, przysłowia i terminy specjalistyczne, a także liczne przykłady użycia zaczerpnięte z autentycznych tekstów pisanych i mówionych. W części gramatycznej przytacza formy odmiany wyrazów, tam, gdzie jest to konieczne, zawiera informacje dotyczące pisowni i wymowy, a w większości haseł czasownikowych - informacje składniowe. Wielki słownik języka polskiego PWN to: 5 tomów, 5814 stron, ok. 100 000 haseł, 150 000 znaczeń, 19 000 terminologii, 1700 przysłów, 24 000 frazeologizmów, szczegółowe informacje gramatyczne – fleksyjne i składniowe, wydanie jubileuszowe – w twardej, płóciennej oprawie z tłoczonym liternictwem oraz białą obwolutą. WSJP łączy w sobie wiele słowników: ortograficzny, etymologiczny, ogólny, frazeologiczny, przysłów, wyrazów bliskoznacznych. Podstawą Wielkiego słownika języka polskiego jest Uniwersalny słownik języka polskiego PWN, t. 1-4, pod redakcją naukową prof. Stanisława Dubisza. Jego recenzentami byli: dr hab. Mirosław Bańko, prof. Stanisław Gajda, prof. Bogusław Kreja, dr hab. Jadwiga Linde-Usiekniewicz, prof. Andrzej Markowski, prof. Jan Miodek, prof. Jerzy Podracki, prof. Bogdan Walczak. Opracowywaniem haseł zajmował się dwudziestopięcioosobowy zespół redakcyjny. Limitowaną edycję specjalną „Wielkiego Słownika Języka Polskiego w 5 tomach” przygotowała Lidia Drabik. (Rec. Wydawn.)

Wielki słownik poprawnej polszczyzny to jedna z najbardziej aktualnych publikacji tego typu na polskim rynku, to niezastąpione kompendium wiedzy o współczesnej polszczyźnie, adresowane do wszystkich jej użytkowników. Słownik jest publikacją wszechstronną - uwzględnia słowa ze wszystkich poziomów polszczyzny - od języka potocznego po oficjalny. Praca notuje wyrazy nowe, liczne zapożyczenia, związki frazeologiczne i najważniejsze przysłowia, a także skróty takie jak NBA, VAT, czy WIG. Publikacja podaje nie tylko poprawną formę wyrazu, ale w wielu przypadkach ostrzega również przed błędami, najczęściej w danym słowie popełnianymi. Układ słownika jest niezwykle przejrzysty, zrezygnowano w nim z fachowej terminologii językoznawczej na rzecz określeń, które przemawiają do odbiorców o różnym profilu wykształcenia. Wielki słownik poprawnej polszczyzny stanowi połączenie wysokiej jakości merytorycznej z prostą, zrozumiałą strukturą, w szczególności polecany jest osobom, które na co dzień pracują z tekstem. (Rec. Wydawn.)

Wielkie kompendium czasów języka angielskiego to kompleksowe repetytorium powstałe z myślą o uczniach szkół średnich, maturzystach i osobach, które chcą samodzielnie powtórzyć i utrwalić wiedzę na temat czasów gramatycznych języka angielskiego na poziomie A1-C1. Idealnie sprawdzi się przed egazminami językowymi, takimi jak FCE, CAE, CPE. Podręcznik składa się z testów poziomujących i podsumowujących oraz 26 rozdziałów tematycznych. Część teoretyczna każdego rozdziału zawiera objaśnienia konstrukcji czasu, jego zastosowanie, okoliczniki czasu oraz opis najczęściej popełnianych błędów. Część praktyczna składa się z różnorodnych ćwiczeń, uporządkowanych według poziomu trudności. Wiele z rodzajów ćwiczeń pojawia się na egzaminach językowych, np. sentence formation, testy wielokrotnego wyboru, transformacje itd. Na końcu książki znajdują się rozdziały powtórzeniowe: Present tenses, Past tenses, Future tenses, Reported speech, Passive voice, Conditionals i Modal verbs oraz klucz odpowiedzi do ćwiczeń i testów. Wielkie kompendium czasów to: ponad 260 różnorodnych ćwiczeń z kluczem odpowiedzi od poziomu początkującego do zaawansowanego (od A1 do C1) materiał wymagany na FCE, CAE, CPE, maturze i innych egzaminach zwięzłe omówienie reguł gramatycznych i testy poziomujące oraz podsumowujące tabele z czasami i wykaz czasowników nieregularnych. (Rec. Wydawn.)

Autyzm nie jest zaburzeniem nowym - minęło już 70 lat od czasu, gdy po raz pierwszy został opisany jako jednostka chorobowa. Badacze wciąż jednak określają go jako zaburzenie ,,tajemnicze” i ,,zagadkowe”. Mimo iż wiele kwestii nie zostało jeszcze dokładnie zbadanych, a niektóre ustalenia wywołują falę dyskusji, to jednak trudno zaprzeczyć, iż dziś o autyzmie wiemy zdecydowanie więcej, niż jeszcze kilkanaście lat temu. Przekłada się to również na możliwość coraz lepszego i skuteczniejszego pomagania dzieciom, u których zdiagnozowano to zaburzenie. Z drugiej strony, o autyzmie wiemy wciąż za mało. Wielu ustaleń poczynionych na podstawie analizy mowy anglojęzycznych dzieci z autyzmem dziecięcym nie można odnieść do dzieci posługujących się językiem polskim - wynika to przede wszystkim z różnic w budowie obydwu języków. Istotnym elementem są również różnice społeczno-kulturowe. Zmiany (szczególnie technologiczne), które dokonują się wokół dzieci - nie tylko tych z autyzmem również są ważnym czynnikiem wpływającym na postrzeganie pewnych zjawisk obserwowanych w autyzmie. Dlatego też, moim zdaniem, zasadne jest powracanie do problemów, które wydają się być już dość dobrze zbadane i opisane. Prezentowana praca jest próbą opisu kompetencji komunikacyjnej dzieci z autyzmem dziecięcym w wieku przedszkolnym. Została ona oparta na materiale zebranym w latach 2010-2013 w Specjalnym Ośrodku Rewalidacyjno-Wychowawczym dla Dzieci i Młodzieży z Autyzmem. Celem prezentowanych badań jest opis i analiza zachowań komunikacyjnych dzieci z autyzmem dziecięcym oraz ukazanie wpływu zaburzeń w obrębie kompetencji komunikacyjnej na realizację funkcji komunikacyjnej wypowiedzi. Warunkiem dobrego opisu zachowań komunikacyjnych dzieci z autyzmem była indywidualna, szczegółowa obserwacja. Przedmiotem badania są kompetencje komunikacyjne czworga dzieci z autyzmem dziecięcym na podstawie obserwacji ich zachowań komunikacyjnych w warunkach naturalnych, w tym konkretnym przypadku - podczas pobytu w ośrodku dziennym. Praca składa się z siedmiu rozdziałów. Trzy pierwsze mają charakter teoretyczny. Rozdział czwarty zawiera ustalenia metodologiczne, natomiast w pozostałych dwóch zamieszczono wyniki własnych badań. (Fragment wstępu)

Nowoczesny, przystępnie i zajmująco napisany podręcznik gramatyki języka polskiego. Autorka ukazuje polszczyznę na tle innych języków, nie tylko słowiańskich, co czyni tę lekturę bardziej atrakcyjną zarówno dla rodowitych użytkowników języka, jak i dla cudzoziemców. Opracowanie odznacza się konsekwencją metodologiczną, jasnym i żywym tokiem wykładu, a wszystkie wprowadzane terminy językoznawcze są przystępnie objaśniane. Zalety książki: - żywy dyskurs, - odwoływanie się do czytelnika, - formułowanie pewnych problemów w postaci otwartych pytań, - rozstrzyganie kłopotów poprawnościowych, - zamieszczenie ćwiczeń wraz z kluczem do ich rozwiązywania, - indeks terminów, - lista lektur. Podręcznik przeznaczony jest dla studentów filologii, szczególnie polonistów; znakomita pomoc dla maturzystów i uczestników olimpiady polonistycznej; niezbędna lektura dla nauczycieli-polonistów, lektorów języka polskiego oraz studentów-cudzoziemców. (Rec. Wydawn.)

Ćwiczenie trudnych głosek, sprawdzenie, czy wymowa dziecka rozwija się poprawnie, dobra, pożyteczna zabawa - to główne, ale nie jedyne cele tej książki. Jest ona skierowana do rodziców, logopedów, pedagogów i nauczycieli pracujących z dziećmi. Na 64 stronach zebrano wiele wesołych ćwiczeń, podzielonych według wieku dziecka i stopnia trudności. Dotyczą one głosek, które w rozwoju wymowy sprawiają najwięcej kłopotu (m.in.: k, g, l, ś, ź, ć, dź, s, z, c, dz, sz, ż, cz, dż, r). Wykonując zawarte na kartach książki zadania, dzieci pracują nad poprawną artykulacją, a rodzice mają okazję do wspólnej zabawy, dzięki której dowiedzą się, czy rozwój wymowy malucha przebiega poprawnie, czy może należy zasięgnąć porady logopedy. Proponowane zadania zachęcają również do ćwiczenia sprawności grafomotorycznej i słuchu fonemowego oraz rozwijania wyobraźni twórczej dzieci. "Zeszytowy trening mowy" jest kontynuacją "Wierszyków ćwiczących języki". Fani "Wierszyków" znajdą tu dodatkowe zadania do wspólnej zabawy. Z książki mogą jednak korzystać także ci, którzy "Wierszyków" nie znają. (Rec. Wydawn.)

Wybitny językoznawca Jerzy Bralczyk w zupełnie innej odsłonie! Tym razem zabiera nas w podróż do świata zwierząt i ich miejsca na językowej mapie. Co ma wspólnego robak z chrobotaniem, czy chrząszcze są żukami czy też odwrotnie, czy dzięcioły są naiwne? Zbiór zabawnych i pełnych erudycji felietonów z finezyjnym kunsztem zilustrowała Zofia Różycka. O tym, że profesor Jerzy Bralczyk jest specjalistą od słów, wszyscy dobrze wiemy, ale fakt, że ma też wiele do powiedzenia na temat zwierząt, będzie dla większości czytelników niespodzianką. Jego najnowsza książka to zbiór kilkudziesięciu felietonów poświęconych przeróżnych gatunkom zwierząt żyjącym w Polsce, od kleszcza po jelenia. Dowiemy się na przykład, co ma wspólnego robak z chrobotaniem, czy chrząszcze są żukami czy też może żuki chrząszczami, dlaczego osoby naiwne kojarzone są z dzięciołem, a mądrale ze starymi wróblami. To książka nie tylko do czytania, zaśmiewania się i zachwycania językowymi aluzjami, którymi Profesor Bralczyk żongluje z lekkością erudyty, ale też do oglądania. Zwierzęce teksty Profesora z finezyjnym kunsztem zilustrowała Zofia Różycka. (Rec. Wydawn.)