Pierwszy tom serii, którego ekranizacja pojawi się na platformie Netflix! Lara Jean właśnie zaczyna naukę w klasie maturalnej. Jej starsza siostra wyjechała na studia do Szkocji, zrywając przy tym z chłopakiem, a młodsza robi wszystko, aby zaszczepić w ojcu chęć posiadania psa. Dziewczyny Song, jak same siebie nazywają, kilka lat wcześniej straciły matkę i dbają o to, aby nie zapomnieć o swoich koreańskich korzeniach i najbardziej ułatwić ojcu wychowanie trójki dorastających córek. Lara Jean w pudle na kapelusze, które dostała od matki, trzyma listy miłosne. I to nie byle jakie! Dziewczyna napisała je sama i skierowała słowa do swoich byłych obiektów westchnień, by ten sposób wyleczyć się z niechcianego uczucia. Łącznie powstało pięć listów, które nigdy nie miały trafić do adresatów. Jednak ktoś ukradł pudło i wysłał spisane na papierze słowa, które miały wyleczyć złamane serce dziewczyny. Wszyscy chłopcy, w których kiedyś kochała się Lara, otrzymują wiadomości. Całą sytuację można by obrócić w żart, gdyby nie to, że jednym z nich, jest były chłopak starszej z sióstr Song. (Rec. Wydawn.)

Jan Paweł II otrzymuje codziennie setki listów. Wierni zostawiają je na jego grobie. Pragną - jak bliskiemu przyjacielowi - zwierzyć się ze swoich pragnień, radości, nadziei, prosić o znak czy poradę. Inni, przekonani, że znajduje się blisko Pana, powierzają mu osobiste dramaty, licząc na cud. Listy te, jako świadectwa i pamiątki, przekazywane są do archiwum postulacji. Włoska dziennikarka, Elisabetta Lo Iacono, bada ich treść, odkrywa tajemnicę niezwykłej więzi, jaka wciąż łączy polskiego papieża z milionami ludzi na całym świecie. Potwierdzają ją zarówno świadectwo księdza postulatora Sławomira Odera, jak i rozmowy z innymi osobistościami, m.in. z kard. Zenonem Grocholewskim. (Rec. Wydawn.)

Prawdziwa historia wielkiej miłości. Bardzo osobista, przejmująca opowieść wybitnej dziennikarki i laureatki Nagrody Pulitzera. Dana przeżyła tragedię: jej mąż, sierżant Charles King, zginął w Iraku. Osierocił malutkiego syna, dla którego pisał dziennik na wypadek, gdyby nie wrócił. W książce-liście do synka Dana połączyła ów dziennik z własnymi wspomnieniami o trudnym i szczęśliwym związku z jego ojcem na tle życia we współczesnej Ameryce. Wzruszająca historia o miłości, wojnie, stracie i nadziei, którą jest mały Jordan. To dla niego Dana musi żyć... (Rec. Wydawn.)

Dzienniki i listy małżonków to dokumentacja życia klasyka literatury XX wieku. To świadectwo tragicznego losu artysty w państwie owładniętym totalitaryzmem i jednocześnie historia życia zwyczajnych ludzi w okresie, kiedy prowadzenie dzienników było wyrazem odwagi. Książka jest podzielona na dwie części. Pierwsza z nich to prowadzony od 1921 roku dziennik Bułhakowa, w którym opisuje swoją aklimatyzację w wielkomiejskiej i drogiej Moskwie. Nie jest to jednak tylko zapis dokumentalny jego życia. Pisarz jest świadomy, że jego notatki mogą być czytane przez pokolenia, dba więc o szczegóły. Rejestruje pozornie niemające znaczenia detale ľ ceny produktów, zmiany tras tramwajów czy kursy walut. Drugą część tej książki stanowią zapiski żony, Jeleny Bułhakowej, która od 1933 roku aż do śmierci pisarza na jego prośbę i często pod dyktando skrupulatnie prowadziła wspólny dziennik małżonków. Zapiski Jeleny to gromadzone z miłością i szacunkiem słowa, myśli i wspomnienia czynów człowieka, któremu poświęciła życie.

Dziennik wojenny jest dokumentem mało znanego fragmentu życia autorki. W krótkich, sugestywnych obrazkach opisuje ona ostatnie miesiące II wojny światowej, nie ukrywając nienawiści do nazistów, piętnując absurdy i chaos końca wojny, a także pierwszego roku okupacji brytyjskiej w Austrii. Roku, który zaowocował niezwykłym spotkaniem z brytyjskim żołnierzem Jackiem Hameshem. Dla tego wiedeńskiego Żyda, który w 1938 roku uciekł do Anglii, poznanie Ingeborg stało się głęboko poruszającym doświadczeniem. Wspólnie spędzone lato znajdzie kontynuację w listach, które zakochany Jäcki będzie pisał po wyjeździe do Izraela. Listach odsłaniających jego dojmującą samotność, poczucie wykorzenienia, tęsknotę za rodziną, zamordowaną w obozach koncentracyjnych, ale także opisujących pierwsze lata tworzenia się państwa Izraela i realia życia pierwszych lat jego istnienia. Dziennik pokazuje nieznaną twarz przyszłej autorki Maliny, a uzupełniony przez poruszające listy napisane ręką wrażliwego, głęboko poranionego wojną jej przyjaciela, staje się przykuwającym uwagę dokumentem odradzania się Europejczyków po zakończeniu II wojny światowej. (Rec. wydaw.)

Wydana w 80-tą rocznicę urodzin biografia Haliny Poświatowskiej (1935 -1967), złożona jest ze wspomnień rodziny, przyjaciół, kolegów po piórze i niezwykle bogatej korespondencji poetki. Halina Poświatowska była autorką zaledwie czterech tomików. Hymn bałwochwalczy, dzień dzisiejszy, Oda do rąk i wydany pośmiertnie tom jeszcze jedno wspomnienie zapewniły jej trwałe miejsce w literaturze polskiej i w sercach czytelników. Podobnie jak autobiograficzna proza Opowieść dla przyjaciela, pisana dla Ireneusza Morawskiego, którego wspomnienia po raz pierwszy ukazują się właśnie na łamach tej książki. Jaka była na co dzień autorka niezwykle zmysłowych wierszy o miłości? Jej życie - naznaczone nieuleczalną chorobą serca, toczyło się w cieniu śmierci… Mimo to, a może tym bardziej mocno i żarliwie kochała, dbała o siebie i swój wizerunek, kreując go czasem w pamięci spotykanych ludzi. Jak zapamiętali Halinę Poświatowską - poetkę-legendę, zdolną ambitną filozofkę - zafascynowani nią mężczyźni: Stanisław Grochowiak, Tadeusz Nowak, Jan Adamski? Jak wspomina ją ks. prof. Józef Tischner? A jak Wisława Szymborska? Jaka była w oczach mamy a zarazem swojej przyjaciółki i admiratorki twórczości? W oczach brata, który nieustannie dba o pamięć o swej niezwykłej siostrze nie tylko w ich rodzinnej Częstochowie. Poświatowska to jedno z najciekawszych zjawisk polskiej poezji powojennej - a jej biografia pozwala lepiej poznać tę fascynującą kobietę. Jak wszystkie biografie złożone ze wspomnień, które zbiera i opracowuje Mariola Pryzwan, również i ta jest bogato ilustrowana - zdjęciami, dokumentami niejednokrotnie publikowanymi po raz pierwszy. (Rec. wydaw.)

Stowarzyszenie "Maryan" wysłało list intencyjny do projektu "Seniorzy w akcji" Towarzystwa Inicjatyw Twórczych "ę" z Warszawy, współpracującego z Polsko-Amerykańską Fundacją Wolności. Projekt "Seniorzy w akcji" jest realizowany w Polsce od kilku lat. Stara się aktywizować starszych ludzi i budować więzi międzypokoleniowe. Udało się nam znaleźć w gronie 35 projektów do realizacji. Nasz projekt miał polegać na tym, aby starsi ludzie opowiedzieli nam własne wspomnienia z Piekła rodem, po to, aby zbudować "historię mówioną" nowosądeckiej dzielnicy Piekło. (...) Na pierwsze spotkanie w dawnej Szkole Podstawowej nr 3 przyszło 16 osób. (...) Na tym spotkaniu wszyscy się sobą ucieszyli, a niektórzy nie widzieli się od kilkunastu lat. (...) Równocześnie zrobiliśmy dwudniowe warsztaty reporterskie "dla historii mówionej" w Małopolskim Towarzystwie Oświatowym, w których wzięła udział licealna młodzież. (...) Przy pomocy Towarzystwa Inicjatyw Twórczych zaprosiliśmy pamiętnikarza pana Walldemara Smaszcza, aby poprowadził dwudniowe warsztaty pisania pamiętników. (...) O naszym projekcie opowiadaliśmy w mediach ogółnopolskich i lokalnych. (...) Dyrektor Szkoły nr 3 ma pomysł założenia Klubu Seniora na Piekle. A my zredagowaliśmy książkę z Waszej historii mówionej, "Historii z Piekła rodem". Obiecaliśmy ją Wam. (Fragmenty "Przez trzy lata spotkań")

Historia nowosądeckiej dzielnicy Piekło jest pasjonująca. Początkowo była to wieś, którą zamieszkiwali Polacy i Żydzi, innowiercy i włóczędzy, wagabundy i rzezimieszki. A także rzemieślnicy, piekarze i krawcy... I choć pewnie o tak dawnej historii mieszkańcy Nowego Sącza już nic nie opowiedzą, to warto wysłuchać wspomnień wojennych i powojennych, równie cennych. Gdzie chodzili do szkoły, skąd zjeżdżali na sankach, kto miał powodzenie, a kto był mistrzem gier zespołowych? Kto poszedł na wojnę, a kto z niej nie wrócił? Uczestnicy warsztatów dotrą do seniorów, wysłuchają i spiszą opowieści o czasach minionych, które opublikują w książce. Przespacerują się szlakiem wspomnień Gustawa Ostera, sporządzą mapę Piekła, nanosząc na nią miejsca związane z losami mieszkańców dzielnicy.