Znana dziennikarka i pisarka kontynuuje swoje niezwykłe szczere i zaskakujące rozmowy z komunistycznymi decydentami i dygnitarzami. Wśród rozmówców są: Wojciech Jaruzelski, Michał Jagiełło, Jerzy Urban, Krwawy Maciek czyli Maciej Szczepański, prezes Radiokomitetu w latach 1972-80, minister kultury Jezef Tejchma i szef Urzędu do spraw Wyznań Kazimierz Kąkol.

„Chiny to kraj zarazem nowoczesny i starożytny, komunistyczny i kapitalistyczny, bogaty i biedny, reformujący się i opierający się reformom, jednolity i zróżnicowany, represyjny i wolnomyślicielski, konserwatywny i rewizjonistyczny, pasywny i agresywny, mocny i słaby”. Jak wytłumaczyć ten „chiński paradoks”? W jaki sposób kraj pogrążony w biedzie w czasach „wielkiego skoku” i „rewolucji kulturalnej” wyrasta w ciągu ostatnich dekad na mocarstwo? W swym porywającym eseju prof. Góralczyk, autor bestsellerowego „Wielkiego Renesansu”, próbował już przed ponad dekadą wyjaśnić fenomen chińskich reform i spróbować przewidzieć, jak Państwo Środka będzie się zachowywało dalej. „Niniejszy tom pojawił się na naszym rynku w 2010 roku, a więc przed ponad dekadą. Napisany w formie osobistego eseju, był efektem kilkuletniego pobytu na placówce dyplomatycznej w Azji – co prawda nie w Chinach, ale właśnie wtedy wielokrotnie tam jeździłem, z uwagi na swoje zainteresowania i sinologiczne wykształcenie. A im częściej jeździłem, tym bardziej nie mogłem się nadziwić temu, co tam obserwowałem. Już wtedy stało się bowiem dla mnie jasne, że ta wielka cywilizacja – w ostatnich dwóch stuleciach będąca w odwrocie lub politycznej zawierusze – teraz znalazła się na ścieżce prawdziwego odrodzenia. […] Niech ten Chiński Tryptyk będzie dowodem, że polska sinologia (oraz nauki polityczne) też mają jakiś wkład w rozważania na temat współczesnych Chin, że nie muszą czerpać tylko i wyłącznie z tłumaczeń czy obcych źródeł. Ale nade wszystko ważne jest to, by pokazać, jak bardzo i jak szybko Chiny się w ostatnich ponad czterech dekadach zmieniały. Oddawany tutaj w Państwa ręce tom Chiński feniks ma właśnie taki cel – pokazać odbiorcy, jak i dlaczego Wielkie Chiny ponownie się obudziły i skąd się wziął fenomen tamtejszego Odrodzenia – niczym feniksa właśnie”. Prof. Bogdan Góralczyk, fragment Wstępu do drugiego wydania

Bronisław Wildstein, uczestnik i obserwator najnowszej historii Polski, opowiada o swoich doświadczeniach od wczesnego dzieciństwa po chwilę obecną, koncentrując się głównie na ostatnim ćwierćwieczu losów naszego kraju. "Cienie moich czasów" są więc także rodzajem eseju, w którym autor próbuje się zmierzyć z dziejami III RP oraz pokazać Polskę na tle gwałtownie zmieniającej się cywilizacji Zachodu. Historia oglądana jest z bliska poprzez losy konkretnych ludzi i wydarzenia, w których sam Wildstein brał udział, a pokazywana jest w wielu wymiarach: od anegdotycznej warstwy wydarzeń przez szkice biograficzne jej głównych aktorów po historiozoficzną refleksję. "W trakcie pisania "Cieni moich czasów" pierwotne zamierzenia uległy zmianie i właściwie to nie ja konstruowałem tę opowieść, ale kształtowała się ona sama. To pierwsza moja książka, która powstała bez planu i kolejnych szkiców-przybliżeń. Chciałem, żeby prowadziła mnie sama pamięć, która może pozwoli zobaczyć mi życie na nowo. Ale i tak szlak opowieści kazał przedzierać się przez gąszcz atakujących mnie reminiscencji, wyrąbywać sobie drogę i zostawiać je, odrzucać. I wreszcie muszę się zatrzymać". (Rec. Wydawn.)

Ostatnia kampania wyborcza obnażyła wszystkie problemy, słabości i lęki Ameryki Dorota Warakomska pokazuje je oczami zwykłych ludzi. Ta książka to zapis jej podróży, podczas których pokonała tysiące kilometrów i odwiedziła 20 stanów, zgłębiając niezwykle wysoki poziom rozczarowania jednych Amerykanów, nadzieję drugich, tęsknotę trzecich, niezdecydowanie innych. Jak to się stało, że na Donalda Trumpa, multimilionera i gwiazdora show-biznesu, znanego z dość lekceważącego stosunku do kobiet, oskarżanego o seksizm, rasizm i ksenofobię zagłosowała (nieznaczna, ale jednak) większość białych kobiet? Dlaczego doskonale przygotowana do objęcia prezydentury, kompetentna, obyta w świecie Hillary Clinton nie zdołała wytłumaczyć się ze swoich powiązań z biznesem, odeprzeć oskarżeń o kłamstwa i ocieplić wizerunku? Kampania zmieniła Stany Zjednoczone. Podzieliła naród, jak nigdy dotąd. Co dziś jest ważne dla Amerykanek i Amerykanów? Za czym tęsknią? Czego chcą? I co się stanie z Ameryką? Dorota Warakomska - dziennikarka, wieloletnia korespondentka TVP w USA, autorka Drogi 66, fotograficzka i podróżniczka. Aktywnie działa na rzecz równości kobiet. (Rec. Wydawn.)

Socjalista przed wojną, więzień Auschwitz w czasie wojny, czołowy komunista po wojnie. Konformista, bohater dowcipów, wieczny premier. Szara eminencja, figurant. Ulubieniec wielu Polaków. Stał na czele rządu przez ponad dwadzieścia lat, od 1947 do 1970 roku, z przerwą w latach 1952-1954, kiedy stanowisko zajmował Bierut. Wówczas był wicepremierem. Żartowano, że jest najtańszym politykiem w PRL-u, bo do urzędów nie trzeba zamawiać nowych portretów. Po rozstaniu z fotelem premiera został przewodniczącym Ogólnopolskiego Komitetu Pokoju. „Żołnierzem na froncie walki o pokój” był do 1986 roku. Dopiero wtedy ostatecznie zakończyła się jego polityczna kariera. Miał 75 lat. Korzystał z przywilejów władzy. Kochał życie, zmieniał kobiety, jeździł szybkimi samochodami i pijał drogie trunki. Mówiono na niego Car Ankiewicz.Dowcipy o sobie lubił, nawet kolekcjonował, a niektóre podobno sam wymyślał. Jedni zapamiętali, że był wysoki, drudzy, że niski, trzeci, że średniego wzrostu. Większość nie wątpi, że był łysy. Zmarł 20 stycznia 1989 roku. Niecałe pół roku później zakończył się w Polsce komunizm. Książka Piotra Lipińskiego to oparta na solidnej podstawie źródłowej próba rozwikłania zagadek i tajemnic, jakie narosły wokół Józefa Cyrankiewicza - jednej z najciekawszych postaci peerelowskiego establishmentu. (Rec. Wydawn.)

Drodzy Czytelnicy! Przekazuję do Waszych rąk, na Wasze życzenie piątą książkę, którą napisało samo życie ostatnich kilku lat. "Czy dajemy radę". Nawiązuje ona do wydanej w 2017 r. "Musimy dać radę - niezawisłość czy samowola." Czy dajemy radę? Odpowiedz należy do każdego z nas. Jaki jest bilans. Więcej jest plusów czy minusów? Na podstawie moich obserwacji i kontaktów z ludźmi oraz własnych doświadczeń mogę stwierdzić, iż obecnie rządzących już drugą kadencję realizują składane przed wyborami obietnice... (Fragment wstępu)

Fidel Castro nie żyje. Umarł już dawno, z nudów. Nie ma już bowiem na Kubie nic, co mógłby jeszcze zniszczyć. Przy okazji pogrzebał mit rewolucji, którą uosabiał. I samego siebie - Fidela Castro, jeden z największych mitów światowej lewicy XX wieku. Po obu mitach pozostał zabobon i jego samotny, zdziwaczały szaman. Oraz kraj na krawędzi. Katastrofy? Wyzwolenia? Wkrótce się okaże. (Z okł.)

Donos na Wojtyłę. Karol Wojtyła w teczkach bezpieki to pierwsze książkowe opracowanie materiałów, które tajne służby PRL zgromadziły podczas trwającej kilkadziesiąt lat inwigilacji przyszłego papieża. Marek Lasota analizuje mechanizmy działania bezpieki, wzrastający strach władz partii przed charyzmatycznym kapłanem, próby ograniczania wzrostu jego autorytetu czy prowokacje mające na celu skłócenie go z prymasem Stefanem Wyszyńskim. Przedstawia sposoby werbowania agentów zarówno wśród ludzi Kościoła, jak i świeckich oraz metody wykorzystania informacji pozyskanych od donosicieli. Jednocześnie Donos na Wojtyłę ukazuje kompletną bezsilność bezpieki wobec wyzwania, jakie stanowił dla niej krakowski ksiądz, a potem biskup, arcybiskup i kardynał. Ponadto książka prezentuje galerię współpracowników tajnych służb i odsłania często bardzo niskie pobudki ich działania. Wartość Donosu na Wojtyłę dodatkowo podnoszą obszernie cytowane fragmenty dokumentów: donosów agentów i operacyjnych analiz pisanych przez funkcjonariuszy. Książkę uzupełniają reprodukcje archiwalnych zdjęć oraz skany najciekawszych dokumentów. Książka otrzymała nagrodę FENIKS 2007. (Rec. wydaw.)

Artur Cegiełka w pracy Działania MSW wokół olimpijskich zmagań Moskwa'80 przedstawia działania PRL-owskiego aparatu bezpieczeństwa wypełniającego zadania de facto zlecane przez sowieckie państwo, gospodarza igrzysk. Poznajemy mniej lub bardziej skuteczne akcje SB, ich konfidentów ulokowanych w ekipie sportowców, działaczy, czy dziennikarzy. Czytelnicy poznają odpowiedź na pytanie, jak to się stało, że służby nie uchroniły się przed słynnym "gestem Kozakiewicza". W aneksie rewelacyjna spowiedź życia jednego z najznakomitszych dziennikarzy sportowych ostatnich dziesięcioleci.

"Dzienniki" Stefana Kisielewskiego, obejmują lata 1968-1980. Tekst tyczy materii świeżej, wiele osób żyje. Tożsamość postaci - szczególnie gdy idzie o krąg przyjaciół - jest przeważnie oczywista, podana w ten czy inny sposób przez Autora. Materia "Dzienników" odznacza się pewną prawidłowością. Gdy Kisiel zaczyna pisanie (31 maja 1968 roku), było to po tak zwanych wypadkach marcowych. I po całkowitym zakazie druku. Kisiel - zakneblowany - miał nieodpartą potrzebę wyrażania i utrwalenia swoich opinii. Jednocześnie obawiał się, że dzienniki wpadną w ręce władz bezpieczeństwa i posłużą za swoisty materiał dowodowy przeciwko niemu. Stąd z jednej strony wielka odwaga w sprawach ogólnych i ostrożność w sprawach personalnych i osobistych. Ciekawe, jak z biegiem lat - szczególnie po objęciu władzy przez Gierka i stopniowej erozji systemu - pióro Autora staje się swobodniejsze, kamuflaż mniejszy. (Fragment wprowadzenia)

Chciał uciec i się ukryć, ale od zabijania nie ma ucieczki Dla byłego lekarza Armii Krajowej gęste mazurskie lasy są idealnym miejscem, aby nie rzucać się zanadto w oczy władzom nowej, komunistycznej Polski. Mazury to też nowa ziemia obiecana dla polskich osadników. Pierwsi z nich zaczynają się osiedlać. Jednak coś wywołuje w nich ciągły lęk. COŚ niezwykle silnego i okrutnego rozszarpuje w puszczy kolejne ofiary… Tymczasem w Moskwie referat Nikity Chruszczowa ujawnia bezmiar zbrodni Stalina. Zszokowany Bolesław Bierut umiera na miejscu. W Warszawie rozpoczyna się gra o władzę między „betonem partyjnym" a zwolennikami reform. To wszystko jednak mało interesuje Ingę Ochab, córkę najważniejszego człowieka w państwie. Nastolatka wraz z przyjaciółmi planuje szalony wyjazd nad jezioro Śniardwy, aby uczcić Dzień Wagarowicza...(Rec. Wydawn.)