„O Iwaszkiewiczu napisano sporo. Do tej pory nie powstała jednak obszerniejsza praca ukazująca autora Sławy i chwały w jego działalności publicznej, nie tylko jako jednostkę – artystę, lecz także jako kogoś, kto pełni rozmaite społeczne funkcje przedstawicielskie, a jego praca nie ma już wyłącznie indywidualnego wymiaru artystycznego, ale stanowi część kierowniczą dokonań zespołowych. Na tle rozległych i złożonych uwarunkowań literatury pokazuje się Iwaszkiewicz jako żywy człowiek, uwikłany, jak każdy, w codzienne i dziejowe troski, kłopoty, tragedie, chwile szczęścia, zachwytu, zwątpień i klęsk. Profesor Stępień, skupiając się na innym aspekcie biografii Iwaszkiewicza niż czysto prywatne i indywidualne twórcze życie, pokazuje go w nowej perspektywie poznawczej, buduje obraz „mniej znany”, często zaskakujący, niejednokrotnie fascynujący, a przy tym niepozostawiający czytelnika obojętnym. Taki Iwaszkiewicz zadziwia, intryguje, czasami budzi współczucie, niekiedy może irytację i Schadenfreude, refleksję nad czysto ludzkimi cechami kogoś co najmniej niebanalnego, jeśli nie zgoła wybitnego”. dr hab. Włodzimierz Próchnicki, prof. em. UJ Marian Stępień – emerytowany profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego, historyk literatury polskiej, krytyk literacki, publicysta, autor dwudziestu dziewięciu książek. Wykładał na uczelniach amerykańskich i w Meksyku. Był stypendystą fundacji Fulbrighta i Kościuszkowskiej, a także redaktorem naukowym „Rocznika Komisji Historycznoliterackiej” PAN, redaktorem naczelnym „Zdania” i współredaktorem „Tekstów”. Członek założyciel Stowarzyszenia Twórców i Działaczy Kultury „Kuźnica”. Laureat wielu prestiżowych nagród naukowych i społecznych, odznaczony wysokimi orderami państwowymi.

Nieznane oblicza Brazylii. Zbiór reportaży Eliane Brum, wielokrotnie nagradzanej dziennikarki, przedstawia przejmujący obraz życia w Brazylii, którego próżno szukać w przewodnikach turystycznych. Autorka odwiedza indiańskie i metyskie akuszerki na północnym krańcu puszczy amazońskiej, opowiada o życiu mieszkańców jednej z faweli w São Paulo i śledzi walkę aktywistów społecznych z międzynarodowymi korporacjami o prawa kobiet, środowisko naturalne i dach nad głową.  Kloszard z Porto Alegre, poszukiwacze złota z Belo Monte, matki straconego pokolenia… Kolekcjoner porzuconych dusz to galeria niezwykłych postaci, do których autorka podchodzi z niezwykłą wrażliwością, pokazując świat z ich perspektywy. Jej wysmakowane literacko teksty nie tylko opisują aktualne problemy społeczne, lecz także stanowią prawdziwe ćwiczenie z empatii.  To książka, wobec której nie można przejść obojętnie.  Jest wiele powodów, dla których warto, a może nawet trzeba przeczytać tę książkę. Eliane Brum jak nikt inny tłumaczy światu Brazylię, a Brazylijczykom ich samych. Jak nikt inny potrafi spleść w całość przemoc i poezję, niesprawiedliwość i piękno, ekstremalne wykluczenie i zwykłe życie. Dla mnie jednym z takich powodów może też być zawarta w tym zbiorze „Karmicielka” - jeden z najpiękniejszych reportaży o umieraniu, jakie kiedykolwiek napisano. ​Aleksandra Lipczak, autorka książki "Ludzie z Placu Słońca" (Z okładki)

Gary Paul Nabhan zabiera czytelnika w podróż w czasie i przestrzeni, pachnącą przyprawami, którymi handlowano już 3 tysiące lat p.n.e. Podąża śladami kupieckich karawan, które wędrowały wzdłuż najważniejszych szlaków handlowych. Fascynująca historia handlu korzennego pomaga zrozumieć procesy globalizacji i życie codzienne ludzi, żyjących z obrotu przyprawami i rozmaitymi wonnościami. Ogromnym walorem książki są także przepisy, zachęcające do przyrządzenia potraw, których tradycja sięga kilku tysięcy lat. "Kumin, kakao i karawana" pokazuje historię ukrytą w szczypcie curry. Książka otrzymała nagrodę w kategorii Kuchnia Arabska w konkursie Gourmand World Cookbook Awards. W 2015 roku nominowana do nagrody The Art of Eating. (Rec. Wydawn.)

Los Angeles - miasto dobrze znane z tysięcy filmów, a jednak pełne niespodzianek. Gdzie indziej można spacerować po plaży i dzikich kanionach pełnych kojotów i grzeszników, by chwilę później cieszyć się urokami wielkiego miasta? Gdzie można skosztować tak urozmaiconej kuchni - od meksykańskich taco, przez kalifornijskie bio-burgery, po dania koreańskie? Gdzie jeszcze można usłyszeć około 128 języków i zetknąć się z bogactwem wielu kultur? Z dużym poczuciem humoru i lekką autoironią autor, który jest znanym również w Polsce aktorem, opowiada o swoim pomyśle zwiedzania miasta na rowerze i o magicznym widoku rozciągającym się ze słynnej Mulholland Drive. Zdradza gdzie można spotkać celebrytów, jak zdobyć miejsce na gali rozdania Oscarów i jak zaznać szczęścia w tym wyjątkowym mieście. Rainer Strecker, którego drugą ojczyzną stało się Los Angeles, zagląda za kulisy fabryki snów. Przemierza bulwary i Freeways, wchodzi do multikin, odwiedza Pacific Palisades i willę Aurora. Odkrywa duchowe aspekty metropolii, w której można cofnąć się do poprzedniego życia, wynająć pogromców duchów. Opowiada o życiu codziennym ludzi, dla których samochód jest drugim domem, a jedzenie beztłuszczowe najwyższym nakazem. (Rec. Wydawn.)

Nabożeństwa naszej Cerkwi prawosławnej nawet przy jednym spojrzeniu na ich piękno wywołują w pokornych duszach uczucie uwielbienia; lecz nieporównanie większe uczucie uwielbienia zarówno u duchownych, jak i modlących się wiernych może wywołać rozumienie tajemniczej mocy i istoty odprawiania nabożeństw cerkiewnych. U celebrujących bezkrwawą Ofiarę wzmacnia ono święty zachwyt, który jest wynikiem świadomego przeżywania nabożeństw, a zebranych z pokorą wiernych, przenosząc myślami niemal do niebiańskich przybytków anielskich, niepostrzeżenie pobudza do pozostawienia w słodkim zapomnieniu wszystkich trosk ziemskich. Wielu bogobojnych chrześcijan szukało sposobności oświecenia umysłu takim właśnie światłem zrozumienia i ? nie znajdując pomocy odpowiadającej ich pragnieniu ? zmuszonych było niekiedy czerpać ogólne wiadomości o cerkwi, nabożeństwie i wszystkich związanych z nimi ważnych rzeczach wyłącznie z księgi dawno wydanej, o nazwie Tablice (?) (okł.)

Tematem tej książki jest skomplikowana relacja miłosna. "Bardziej podoba się panu Pekin czy Szanghaj?" pyta się w Chinach przybysza i w pytaniu tym pobrzmiewa rodzaj religijnego niemal fanatyzmu. W opinii większości Chińczyków te dwie metropolie są bowiem tak różne, że kochać można tylko jedną z nich. Nie trzeba dodawać, że dla większości pekińczyków to Pekin, a dla szanghajczyków... no właśnie. Trudno o coś bardziej frapującego: na północy tradycyjny Pekin, stolica chińskich cesarzy, polityczne centrum Kraju Środka, na południu Szanghaj, dawna rybacka wioska, dziś centrum handlu i oszałamiające megacity. Adrian Geiges, dziennikarz, który w Chinach spędził wiele lat, z poczuciem humoru i doskonałą orientacją w chińskich realiach opisuje obydwie rywalizujące z sobą metropolie, wyjaśniając, która z nich jest stolicą artystów, a która stolicą mody, dlaczego pekińczycy najpierw kupują auto, a szanghajczycy mieszkanie, dlaczego podczas nocy poślubnej w pokoju młodej pary przebywają przyjaciele młodych i gdzie powinniśmy się zatrzymać, żeby opanować mandaryński. Opowiada o ruchu ulicznym, który przybysza z zewnątrz wpędza w psychozę. O tamtejszych mieszkańcach w biały dzień paradujących po ulicach w szlafrokach. O najbardziej monumentalnej budowli świata - Wielkim Murze i o rzece Jangcy stanowiącej granicę, poniżej której w Chinach nie ogrzewa się domów. O stosunku Chińczyków do nas, długonosych. O przysmakach chińskiej kuchni - makaronie kilkumetrowej długości, pijanej kurze i owłosionych krabach. I o języku, w którym słowo "ojciec" brzmi jak "zapora" a "mama" - niemal jak "przeklinać". (Rec. Wydawn.)