Czy łatwo jest wyruszyć w podróż dookoła świata? Czy można porwać się na to całkiem spontanicznie? I czy taka podróż może zakończyć się sukcesem? Książka 126 dni na "kanapie". Motocyklem dookoła świata pokazuje, że na wszystkie te pytania można odpowiedzieć twierdząco. Autor książki, nie mając nawet prawa jazdy, wpadł na pomysł, że objedzie świat na motorze. I jak pomyślał - tak zrobił. Uczestnicy wyprawy - dziennikarze radiowej Trójki Tomek Gorazdowski i Michał Gąsiorowski, spędzili cztery miesiące na "kanapach" - motocyklowych siodłach. Odwiedzili 19 krajów, przejechali ponad 21 tysięcy kilometrów. Napisana żywym językiem, pełna humoru książka jest zapisem ich wyprawy - przygód, spotkań z ludźmi, zmagań z upałem, zmęczeniem i biurokracją. Przede wszystkim jest jednak pochwałą życia niestroniącego od wyzwań, obowiązkową lekturą dla niespokojnych duchów i niestrudzonych poszukiwaczy przygód. (Rec. wydaw.)

Lina Bögli (1858-1941) była pierwszą Szwajcarką, która dwukrotnie wyruszyła na tak daleką wyprawę. W latach 1892-1902 odbyła podróż dookoła świata - sama, bez pieniędzy. Rozpoczęła ją w Kwiatonowicach koło Gorlic. Z Brindisi popłynęła do Australii, i dalej - przez Tasmanię, Nową Zelandię, Samoa, Hawaje, Kalifornię, Wschodnie Wybrzeże Stanów Zjednoczonych, Kanadę. Gdy po dziesięciu latach wróciła do Kwiatonowic, napisała książkę, która stała się bestsellerem w języku niemieckim, angielskim i polskim. „Tak, na serio, spróbuję objechać świat, piękny szeroki świat! I spomiędzy milionów ludzi łatwiej mogę to uczynić ja niż kto inny, bo jestem sama - nikomu niepotrzebna, nie mam rodziców ukochanych, którzy by się o mnie troszczyli; gdybym wpadła w biedę, nikt by przeze mnie nie cierpiał, gdybym umarła, nikt by przez to nie zubożał. Naprzód więc! odważnie. Im prędzej, tym lepiej!” AVANTI listy z podróży naokoło świata to reedycja wydania polskiego z 1908 roku. Książka została wydana przy współpracy z Małopolskim Instytutem Kultury, w ramach XVIII Małopolskich Dni Dziedzictwa Kulturowego. Wszystko płynie, dzięki wsparciu Gminy Gorlice oraz rodziny Bögli i ich przyjaciół z Szwajcarii i USA. (Rec. wydaw.)

Dziewczyna znikąd i niczyja. Pozbawiona wszystkiego: rodziców, dzieciństwa, domu, ojczyzny. Wychowana w okrutnej sekcie. Bita, gwałcona, zmuszana do żebrania. Odzierana z własnego ja… Po latach prób znalezienia siebie spotkała miłość - człowieka, który jak ona chciał czuć, że żyje, i przeżywać życie całą pełnią. Podróżnik, odkrywca, przewodnik wypraw ekstremalnych. Mieli być razem. Na trzy tygodnie przedtem jej ukochany zginął... Świat Juliany się zawalił. Pogrążyła się w głębokiej depresji. Wiedziałam, że muszę coś zrobić, żeby się ratować. Śmierć ma swoje sposoby, żeby w ostrym świetle pokazać tymczasową naturę życia, przypomnieć, że czas zawsze gna ku tej jedynej nieuchronności, wzniecić nagłą potrzebę zrobienia wszystkiego natychmiast, kiedy jeszcze można. Wtedy zrodził się pomysł objechania świata na rowerze. To, co zaczęło się jako akt rozpaczy, wkrótce stało się przyćmiewającym wszystko celem... Po co to zrobiła? Żeby dać sobie powód do życia. To była jedyna droga, jaką znałam. Kiedy jadę, czuję, że żyję na 100 procent! Śmierć mnie nie przerażała. Przerażające było życie bez poczucia, że żyję. Swój niezwykły wyczyn Juliana Buhring opisała w pasjonującej i inspirującej książce "Droga, którą jadę" - wydanej w maju 2016 w Wielkiej Brytanii i w USA z wielkim oddźwiękiem medialnym. Juliana zabiera nas w niej w podróż dookoła świata i mówi o rzeczach, o jakich nie powie żaden przewodnik. Daje nadzieję i podnosi na duchu bardziej niż jakikolwiek bestsellerowy poradnik. 23 lipca 2012 Juliana Buhring wyjechała z Neapolu na podarowanym, nie dostosowanym do wyczynowej jazdy rowerze, żeby objechać świat. Po zaledwie paru miesiącach treningu, z 4000 euro od przyjaciół...Po 152 dniach (144 samego pedałowania), 29 070 kilometrach, 4 kontynentach, 19 krajach, 29 przebiciach dętki, 4 załamaniach, 6 pasmach górskich, jednej pustyni i jednym cyklonie w grudniu 2012 Juliana Buhring wróciła do Neapolu, bijąc rekord Guinnessa jako pierwsza i najszybsza kobieta, która objechała świat na rowerze! (Rec. Wydawn.)

Gdyby podczas gwałtownej zmiany wiatru pluszowy zając Zosi - Feliks - nie wypadł z żaglówki, to wszystko by się nie wydarzyło! Feliks po raz kolejny podróżuje. Tym razem odwiedza dzieci w różnych odległych zakątkach świata. Jak zwykle, listy do Zosi zawierają wiele cennych i ciekawych informacji. Feliks opowiada w nich o chłopcu z rodziny Samów, która na dalekiej Północy hoduje renifery, o tuareskiej dziewczynce Aischy, która ze swoim plemieniem wędruje po pustyni. Jest gościem Rosity na strusiej farmie w Południowej Afryce i maoryskiej dziewczynki Hine Iti Moana w dalekiej Nowej Zelandii. Zając-podróżnik odkrywa wraz z bliźniętami, Lionelem i Leslim, San Francisco i razem z rodziną Matana obchodzi w Izraelu żydowskie Święto Świateł. Poruszające i bardzo ciekawe opisy krajów i ludzi, kreślone cudacznym pismem Feliksa, znajdują się w sześciu najprawdziwszych kopertach. (Rec. Wydawn.)

„W osiem i pół dnia dookoła świata” to kolejny tomik z przygodami Hani Humorek. Ta dziewczynka zdobyła serca wielu dzieci w wieku wczesnoszkolnym, zanim wyruszyła w podróż dookoła świata! Hania wie, że jest wyjątkową dziewczynką. Ale czy jest na świecie miejsce na dwie wyjątkowe osóbki? Kiedy w życiu Hani pojawia się Mania Pisania, okazuje się, że wyjątkowość to pojęcie względne. Nowa dziewczynka jest bardzo podobna do Hani, w dodatku interesuje się dokładnie tym, co ona. Wobec takiej sytuacji, Hania Humorek ma tylko dwie opcje: albo zaprzyjaźni się z Manią, albo zostanie jej najgorszym wrogiem. Jaką decyzję podejmie bohaterka? Seria o Hani Humorek to propozycja dla dzieci w wieku 5-10 lat. Uwielbiana od lat, dostarcza radości kolejnym pokoleniom czytelników. Tytułowa bohaterka to dziewczynka, która wzbudzi sympatię zarówno dziewczyn jak i chłopców. Ma ogromne serce, ale wcale nie jest miła i sympatyczna. Wręcz przeciwnie – bywa złośliwa, dokucza bratu, czasem jest zazdrosna, potrafi też oszukiwać. Hania to po prostu… dziecko, z całą gamą typowych dla dzieci zachowań. Dlatego dzieci utożsamiają się z nią i potrafią wyciągnąć wnioski z historyjek, jakie przydarzają się Hani. Książki z serii „Hania Humorek” napisane są prostym językiem. Poręczny format i duża czcionka ułatwiają samodzielne czytanie, dlatego opowieści o Hani są dobrym wyborem dla dzieci trenujących samodzielne czytanie.

Za pomocą magicznej busoli Przedziadek przenosi bohaterów w świat pełen niesamowitych przygód. Zobacz, jak pokonują morskie fale na grzbietach latających ryb i czmychają przed stadem pędzących zwierząt! Hej, Przedziadku! to książka o wspaniałych, magicznych relacjach dziadków z wnukami. Napisana przez jednego z najsłynniejszych dziadków na świecie, legendę muzyki – sir Paula McCartneya z zespołu „The Beatles”. Inspiracją dla autora były jego własne relacje z wnukami. Przedziadek (oryg. Grandude) to przezwisko McCartneya, nadane mu przez jednego z wnuków. Ilustracje do książki wykonała pochodząca z Kanady artystka Kathryn Durst. (Rec. Wydawn.)

Pod koniec wakacji wydarzyło się coś strasznego. Na lotnisku zaginął pluszowy zając Zosi - Feliks. To prawdziwe nieszczęście, ponieważ Zosia i Feliks nigdy się nie rozstają. Gdy zaczynają się lekcje w szkole, do Zosi przychodzi list z Londynu - od Feliksa. Jest to pierwszy list, który pluszowy zając wysyła ze swojej długiej podróży. Kolejne listy przychodzą z Paryża, Rzymu, Kairu, z safari w Kenii oraz z Nowego Jorku. Feliks ma dar obserwacji, pisze ciekawie i z poczuciem humoru. Opisuje mieszkańców i kraje, które odwiedzał. Jego listy znajdują się w sześciu prawdziwych kopertach ze znaczkami. Urocza opowieść pluszowego zająca wprawi wszystkich milusińskich w zdumienie i stanie się źródłem niezapomnianych przeżyć. Prawdziwe listy i walizka ze wspomnieniami z podróży czynią tę podróż realną. (Rec. Wydawn.)

To nie jest kolejna zwykła historia o miłości. Nie jest to też opis tragedii, którą się ta miłość skończyła. Tomek Kowalski i Agnieszka Korpal - dwójka młodych, niezwykłych ludzi, nagradzanych sportowców i podróżników kochających życie ponad wszystko spotyka się i zakochuje. Szaleńczo, na zawsze i na sto procent. Wiedzą, że są dla siebie stworzeni od pierwszego przysłowiowego wejrzenia. I okazuje się, że wszystko, co do tego momentu robili, prowadziło ich spotkania, które byłoby niemożliwe, gdyby nie decyzje podjęte w czasie, gdy byli jeszcze nastolatkami... Tomasz Kowalski, zanim 6 marca 2013 roku zginął podczas zejścia z Broad Peak, przez kilka lat prowadził blog o nazwie Magisterkowalski. Ten właśnie blog oraz wspomnienia jego narzeczonej, Agnieszki Korpal, z tamtego okresu - zanim poznała Tomka i gdy już się pojawił w jej życiu - stanowią oś tej pięknej, napisanej przez życie opowieści, w której nie ma miejsca na łzy, smutek i rozgoryczenia. Radość życia, którą miał w sobie Tomasz, przenika niemal każdą stronę, dodaje energii i przywraca wiarę w to, że marzenia mogą się spełniać. „Magisterkowalski.blog. Historia przerwanej miłości” nie jest kolejną książką o Broad Peak. Jest historią o tym, jak piękne jest życie. (Rec. wydaw.)

Majubaju to filozofia życia realizowana w podróżach. Stan świadomości, wrażliwej otwartości oraz ciekawości. Każdy rodzaj podróżowania jest dobry, ważne żeby odpowiadał tobie, skrojony był na twoje potrzeby, przewidywał element ryzyka, ale dawał poczucie komfortu. Majubaju jest takie i nie inne, śmieszne, promienne, ujmująco szalone. Czasami hostel, czasami plebania wuja, trafia się kurort, bywa i chmurka. Majubaju przejawia się z wszechogarniającym zachwytem w nowo odwiedzanych miejscach. W chwilach, gdy ogarnia cię poczucie radości, gdy chwytasz się za głowę i chłoniesz cuda na kiju. To marzenia o spełnianiu marzeń, takich z rozmachem, o skokach ze stratosfery, o niebieskich migdałach...

Kto powiedział, że nie możesz uciec od swoich problemów? Artur Marny niedługo skończy pięćdziesiąt lat, jego życie jako powieściopisarza jest co najmniej nieudane. Gdy otrzymuje zaproszenie na ślub od swojego byłego chłopaka, z którym był przez dziewięć lat, nie wie, co ma zrobić. Nie może go przyjąć, bo sytuacja będzie niezręczna, nie może tak po prostu odmówić, bo wyglądałoby to żałośnie. Zaczyna więc akceptować zaproszenia na konferencje, wykłady i inne wydarzenia literackie na całym świecie. W czasie podróży przez Francję, Indie, Niemcy i Japonię Artur prawie się zakochuje, niemalże umiera i nie chce stawić czoła trudnej sytuacji, z którą musi się zmierzyć. Mimo wszystkich nieszczęść, wpadek, nieporozumień i błędów tytułowego bohatera, "Marny" to przede wszystkim wzruszająca historia miłosna. (Rec. Wydawn.)

Podczas wycieczki szkolnej w dużym muzeum stało się coś dziwnego: nagle zniknął pluszowy zając Zosi. To bardzo smutne, ponieważ Zosia i Feliks są nierozłączni. Kilka dni później nagle przychodzi prawdziwy list, wiadomość od Feliksa prosto ze Średniowiecza. Jest to pierwszy list, który pluszowy zając wysyła z podróży po przeszłości. Kolejne listy przychodzą z czasów Wikingów, Indian, starożytnych Greków, z Dalekiego Wschodu, a także z epoki kamiennej. Listy Feliksa w ciekawy, pouczający i pełen humoru sposób przenoszą nas w dawno minione czasy. Każdy z sześciu listów znajduje się w oddzielnej, prawdziwej kopercie ze znaczkiem pocztowym. Urocza opowieść pluszowego zająca wprawi wszystkich milusińskich w zdumienie i pozwoli im przeżyć niesamowite chwile. Prawdziwe listy i duża mapa z ważnymi datami w historii świata pomogą w odkrywaniu tajemnic przeszłości. (Rec. Wydawn.)

Zimą Wilkowi trochę się nudzi. Nawet zabawy z przyjaciółmi nie sprawiają mu radości. Co tu robić? Wyruszyć w podroż dookoła świata! W Egipcie Wilk o mały włos nie stanie się obiadem krokodyla, na Madagaskarze spotka się pyskiem w pysk z rekinem, a w Nepalu będzie musiał salwować się ucieczką przed zalotami panny Yeti. Czy Wilkowi uda się wrócić do domu w jednym kawałku? (Rec. Wydawn.)

Magda i Tomek Bogusz przemierzyli prawie cały świat. Ich podróż trwała dokładnie 1405 dni, a zaczęła się 14 lipca 2010 roku na lotnisku w Warszawie, gdzie z biletem w jedną stronę polecieli do Stanów Zjednoczonych. Byli na 4 kontynentach, w 27 krajach. Przebyli 700 mil autostopem, 8 000 mil samochodem, 14 000 kilometrów autobusem, 21 163 kilometry motorem, 8200 mil morskich żaglówką i 5 324 kilometry rowerami. Zardzewiałym samochodem i trochę stopem przejechali Stany Zjednoczone. „Mieliśmy wrażenie, jakbyśmy byli w jakimś Kingsajzie, jakby ktoś jednym pstryknięciem powiększył świat dookoła. Duzi ludzie jeżdżący dużymi samochodami do dużych supermarketów, żeby kupić ogromne paczki chipsów. Małe były chyba tam tylko ceny paliwa”. W Meksyku stali się gringos i zrozumieli, że nie wszyscy na świecie mówią po angielsku, w Gwatemali uczyli się więc hiszpańskiego. W Kolumbii kupili motor, którym jechali przez Ekwador, Peru, Boliwię i Chile, w ten sposób dotarli aż do Patagonii. Przez następne kilka miesięcy żeglowali jachtostopem po Pacyfiku. Odwiedzili Indian Kuna na archipelagu San Blas, później Galapagos, Tahiti, Bora-Bora, Fidżi, Vanuatu. W Australii pracowali, aby zarobi na podróż po Azji. W Tajlandii kulili rowery i przez Kambodżę, Laos i Chiny, aż do Hong Kongu przejechali na dwóch kółkach. Ostatecznie dotarli do Nepalu, trzy miesiące spędzili w Himalajach. Pod Everestem poczuli, że czas wracać do kraju, i po blisko 4 latach wrócili do Polski. (Rec. Wydawn.)

Południki szczęścia to wyprawa do świata emocji, rytuałów, pragnień i spełnień. Szukanie radości życia na krańcach świata i w samym sobie. Smakowanie chwil od dżungli na Borneo po Broadway. Dotykanie sacrum i profanum. W wonnym dymie sziszy w irańskim Isfahanie, na szlaku pielgrzyma w Birmie i Dubrowniku, na ścieżkach badacza w Bengalu, czy w czasie masażu na wyspie Lombok. Tym poszukiwaniom nieustannie towarzyszy zarówno radość życia, jak i głęboka refleksja nad światem. Elżbieta i Andrzej Lisowscy: Podróżowanie jest dla nich formą istnienia. Ona - badaczka mistycznego islamu i religii Iranu, on -dziennikarz wnikliwie oglądający i fotografujący świat. Elżbieta i Andrzej Lisowscy są twórcami telewizyjnego Światowca i radiowego Południka Café, członkami The Explorers Club.s (Z okładki)

Tiziano Terzani - wybitny, światowej klasy reportażysta - ostrzeżony w Hongkongu przez wróżbitę, że nadejdzie rok, gdy latanie samolotem będzie dla niego śmiertelnym zagrożeniem, postanowił przemieszczać się tradycyjnie, jak dawni podróżnicy. Powiedział później: "Decyzja okazała się znakomita, a rok 1993 - jednym z najbardziej niezwykłych. Przepowiedziano mi śmierć, a tymczasem odżyłem". Pieszo, łodzią, autobusem, samochodem i pociągiem odwiedził Birmę, Tajlandię, Laos, Kambodżę, Wietnam, Chiny, Mongolię, Indonezję, Singapur i Malezję. Wszędzie szukał kontaktów z wróżbitami, jasnowidzami i szamanami, co sprawiło, że z coraz większym zrozumieniem i szacunkiem odnosił się do dawnych zwyczajów i przekonań, dziś zagrożonych przez agresywne formy zachodniej nowoczesności.

"Chyba od zawsze marzyliśmy też o tym, aby Podróże stały się sposobem na życie. Żeby już nie trzeba było wybierać. Jednak poznaliśmy, że to cel niesłychanie trudny do osiągnięcia. Ale nie niemożliwy…" - napisali Danuta i Tomasz na swojej stronie internetowej. Więc podróżują. W 2005 wyruszyli na podbój świata, ale ostatecznie „ugrzęźli” na kilka miesięcy w Azji. Wrócili, napisali o tamtej podróży książkę, ale... wciąż marzyli o objechaniu całego globu. Po trzech latach spakowali plecaki i wyruszyli znowu. Z Polski do Turcji, dalej do Nepalu, do Wietnamu, Australii, Nowej Zelandii... Jak sami piszą, „to było dziesięć miesięcy ciągłej i fantastycznej przygody, dziesięć miesięcy szkoły pokory i dziesięć miesięcy spełniania marzeń dzień po dniu”. Dziesięć miesięcy przemieszczania się autostopem, czasem lokalnymi autobusami czy pociągami. Dziesięć miesięcy spania w namiocie, w zagrzybionych hostelach albo u tubylców. Dziesięć miesięcy żywienia się zupkami z torebki. Ale przede wszystkim dziesięć miesięcy spotkań z ludźmi, podziwiania niezwykłych widoków, odwiedzania nieprawdopodobnych miejsc... Pierwszą część tej podróży opisali w tej książce. Czytając ją, przemierzamy wraz z nimi kolejne kraje, odwiedzamy parki narodowe, trochę pracujemy „na czarno”, chłoniemy otaczający świat wszystkimi zmysłami. Szukamy wyjścia z sytuacji, kiedy łódka nam „właśnie odpłynęła” albo kiedy podczas trekkingu w Himalajach rozsypują nam się podeszwy butów. Uruchamiamy pokłady wyobraźni, kiedy najpiękniejsze widoki toną w chmurach lub strugach deszczu. I powoli, niepostrzeżenie, zaczynamy planować własną podróż… (Rec. Wydawn.)