Małopolskie Dni Dziedzictwa Kulturowego – zatytułowane Brzmi dobrze – przenoszą nas tym razem do świata muzyki. Spośród wielu małopolskich zabytków powiązanych rozmaitymi nićmi z muzyką właśnie wybraliśmy te, które pokażą miejsca nie całkiem w tym temacie oczywiste. Opowiemy o związkach przestrzeni i muzyki w niej wykonywanej, przywołamy także historie ludzi, którzy ją tworzą: wielkich kompozytorów, błyskotliwych wirtuozów, uzdolnionych samouków, cudownych uczniów i ich genialnych nauczycieli. Brzmi dobrze? Autorem niniejszej książki jest Jakub Puchalski – historyk sztuki, krytyk muzyczny, autor audycji w Polskim Radiu Chopin, współpracownik „Tygodnika Powszechnego” i czasopism poświęconych muzyce klasycznej. Z urodzenia wrocławianin, od ponad dwudziestu lat związany z Krakowem. (Z okł.)

Był sobie czas to tytuł nowej książki Katarzyny Kobylarczyk, która towarzyszy XVII edycji Małopolskich Dni Dziedzictwa Kulturowego. Składa się na nią dziesięć opowieści rozgrywających się w Krakowie oraz w większych i mniejszych miejscowościach historycznej Małopolski (Książ Wielki, Jędrzejów, Dalewice, Chełmek, Bobrek, Oświęcim). Historie łączy postać narratora – wędrowca i zegarmistrza, który pragnie zgłębić istotę czasu. Książka obfituje w barwne anegdoty, pełno tu sugestywnych, plastycznych postaci o wyrazistych charakterach. A w tle głośniej lub ciszej tykają zegary, a czasem wybijają kuranty.

Katalog towarzyszy wystawie prezentowanej od października 2014 do grudnia 2015 r. w miastach: Tarnów, Limanowa, Nowy Sącz, Stary Sącz, Grybów, Bobowa, Biecz, Przemyśl, Jarosław, Zamość i Kielce. Zostały one przygotowane na podstawie utworów Ferenca Molnára i Lajosa Szádeczkyego.

Polityka przekładu jest polityką wielogłosowości; nie może zgodzić się na wizję świata, w którym relacje z innym/obcym są równoznaczne z „zanieczyszczeniem” tego, co rodzime i „czyste” – pisze Tadeusz Sławek w inspirującym eseju, w którym udowadnia, że refleksja nad przekładem może być użytecznym narzędziem myślenia o świecie. Podstawowe zadanie tłumaczy, twierdzi Sławek, to poszukiwanie porozumienia przy zachowaniu różnic, praca nad konstruowaniem wspólnoty uwzględniającej odrębność jej członków i zawsze gotowej do twórczej zmiany. Jak się to odbywa w praktyce? Odwołując się do dziesiątków przykładów z historii literatury – od Homera po Joyce’a, od Biblii po Baudelaire’a i Kafkę ­– autor zastanawia się nad filologicznymi, ale także filozoficznymi, etycznymi i politycznymi implikacjami postaw tłumaczek i tłumaczy.

Czy w Polsce jest dziś za dużo obrazów? Albo czy mnogość obrazów na naszych ekranach i ulicach świadczy o ich potędze? I jak opowiadać o obrazach w języku, który na ten temat mówił dotąd tak niewiele? "Obrazy wychodzą na ulice" to próba rekonstrukcji dominującego porządku wizualnego dokonana w oparciu o analizę konfliktów o obrazy: usuwania pomników około 1989 roku, ataków na sztukę w galeriach około roku 2000 i sporu o "śmietnik wizualny" w jego najnowszej odsłonie. W momentach sporów o obrazy ujawnia się wielość opinii o nich – na co dzień niewypowiadanych, przeoczanych lub znaturalizowanych. W najnowszej książce w "serii wizualnej" Fundacji Bęc Zmiana i Instytutu Kultury Polskiej UW Łukasz Zaremba wykorzystuje perspektywę studiów nad kulturą wizualną, by opowiedzieć o nieoczywistych formach zapełniających dziś polskie ulice: o bilbordach przekształcających się w krajobrazy, o świętych obrazkach zamieniających się w dzieła sztuki i ponownie w święte obrazki, o pomnikach zmieniających się w bilbordy, a także o obrazach tych pomników. (Rec. Wydawn.)

Gra inspirowana historią dziewiętnastowiecznych pionierów przemysłu naftowego z Galicji. Jest ona symulacją prowadzenia biznesu dla 9-30 osób od 13 roku życia. Gracze wchodzą w role historycznych przedsiębiorców i działają w trzyosobowych spółkach. Uczestnicy podczas rozgrywki uczą się współpracy w grupie, zarządzania ryzykiem, inwestowania i planowego działania w warunkach gwałtownych zmian cen surowców. Oil City to planszowa ekonomiczna gra symulacyjna o początkach przemysłu naftowego w Galicji. Gracze wcielają się w postacie autentycznych dziewiętnastowiecznych przedsiębiorców. Działają w trzyosobowych spółkach. Kupują działki, zatrudniają wiertaczy, rozbudowują infrastrukturę, prowadzą wydobycie i sprzedaż wagonów z surowcami (nafta uzyskana z ropy naftowej, gaz, wosk ziemny). Prowadzą firmy w warunkach gwałtownie zmieniających się cen surowców. Inwestują w rozwój własnych działek i nawiązują współpracę z innymi spółkami. Wygrywa spółka, która po sześciu turach gry uzyskała największą wartość.

Podręcznik "Projektuj z dziećmi! : edukacja kulturowa w praktyce" powstał w ramach trzyletniego wielopoziomowego programu "Synapsy" - program rozwoju edukacji kulturowej w Małopolsce, realizowanego przez Małopolski Instytut Kultury w Krakowie. Program ten zaprojektowaliśmy z myślą o nauczycielach i animatorach kultury oraz odbiorcach ich działań. Chcemy wspólnie tworzyć nowoczesną edukację kulturową, łącząc edukację szkolną z aktywnością pozaszkolną, projektując działanie skierowane do dzieci i młodzieży, w których młody człowiek jest nie tylko widzem i odbiorcą, ale też czynnym uczestnikiem i współtwórcą. Synapsy to miejsce styku edukacji i kultury, przestrzeń przenikania się, wymiany i ścierania poglądów oraz doświadczeń z dziećmi i młodzieżą - w szkole, domu kultury, w kinie czy teatrze, w internecie i na podwórku. Łącząc siły, żeby budować dialog społeczny i tworzyć działania edukacyjne i tworzyć mądre działania edukacyjne, wykorzystujące kulturę jako narzędzie ekspresji i refleksji nad światem. (Z okł.)

W poszukiwaniu śladów Zuzanny Ginczanki dotykam ściany milczenia albo przemilczeń, niepamięci, kreacji i odkształceń, obcuję z obrazem i anegdotą - archeologicznym fragmentem, pozbawionym narracyjnej ciągłości. Nieustannie przekonuję się o niewczesności własnych pytań i prób rozszyfrowania tropów, o zaniedbaniu i opóźnieniu - przecież nie jedynym - nas, historyków literatury, zajętych rozważaniem metodologii, teorii, konwencji i struktur, zajętych uniwersytecką krzątaniną - niespiesznych kochać zapomnianych, porzuconych poetów… Jak pisać znów o Zuzannie, jak przygotować się do kolejnego z nią spotkania, by reprezentacji nie uczynić przywilejem władzy: mojej nad Ginczanki teraźniejszością; mojej wyobraźni nad jej doświadczeniem; mojego współczucia i mojej empatii nad jej autentycznym - niewyobrażalnym, na nic nieprzekładalnym - cierpieniem; mojego słowa nad jej milczeniem. Potrzeba odwagi, by w obliczu wiedzy o skomplikowanych mechanizmach pamięci, wspominania i zapominania (nazywanej memory studies, pamięciologią lub pamięcioznawstwem, a może ładniej, bo metaforycznie i literacko - archeologią pamięci, nawet - archeologią ruin) podejmować trud poszukiwań, wykopalisk, rekonstrukcji, budowania historycznej (tu: biograficznej) narracji. Podejmować rolę poręczyciela, tego, który daje rękojmię - prawdy przeszłości, nie-własnego doświadczenia, cudzego losu. Być może odwagi jeszcze większej trzeba, by opuścić bezpieczną przestrzeń gabinetu badacza, zrezygnować z przywileju profesjonalnego egzegety słów. I sięgnąć do własnego doświadczenia przeszłości, swojej, najbardziej indywidualnej historii, odtwarzania z pamięci okruchów codzienności, zdziwienia ponowną lekturą i odnawianiem dawnych znaczeń. Wreszcie - by rozpoznać i zaakceptować pułapkę nostalgii. (Rec. Wydawn.)

Zbiór tekstów zachęca do dyskusji, choćby tylko wyimaginowanej, we własnej głowie. (...) Kiedy rozmawiamy o tabu w sztuce dla dzieci, problem zawsze sprowadza się do zasadniczego pytania: czy dziecko trzeba chronić? czy dla dziecka jest dobre, aby przekroczyć wszelkie granice?(...) Uważam, że istotne jest, aby rodzice mieli świadomość trendów we współczesnej literaturze dla dzieci, żeby mieli swoje zdanie.

Jest to wydawnictwo towarzyszące XIV edycji Małopolskich Dni Dziedzictwa Kulturowego. Składa się na nią cykl reportaży historycznych, które opowiadają o niezwykłych losach miejsc i przedmiotów eksponowanych podczas wydarzenia.