Kwestie związane z szeroko rozumianym bezrobociem są jednym z najbardziej istotnych za - gadnień będących przedmiotem polityki społecznej każdego państwa. Wynika to zarówno z problemów, jakie związane są z samym bezrobociem (wzrost niezadowolenia społeczne - go czy zwiększone obciążenia dla budżetu) jak i tych, które mogą być pochodną jego wystę - powania (np. dezaktywacja zawodowa czy marginalizacja społeczna). Celem niniejszego opracowania jest omówienie najważniejszych zagadnień dotyczących bezrobocia, których znajomość wydaje się istotna w przypadku osób zajmujących się na co dzień pomocą osobom bezrobotnym. (Ze Wstępu)

Dydaktyka ogólna zajmuje się problematyką, której znajomość niezbędna jest nie tylko nauczycielom, ale również wszystkim tym, którzy organizują rozmaite formy kształcenia w różnych instytucjach, zakładach i organizacjach, sami biorą w nich aktywny udział, bądź odpowiadają za ich organizację z racji zajmowanego stanowiska. Na rynku księgarskim znajduje się wiele bardzo dobrych podręczników i innych opracowań z zakresu dydaktyki ogólnej, jak chociażby różne wydania podręczników autorstwa naj znakomitszych aktualnie dydaktyków polskich, tj. Wincentego Okonia, Czesława Kupisiewicza, Tadeusza Nowackiego, Józefa Półturzyckiego czy Władysława Piotra Zaczyńskiego. Były one i są dalej wielokrotnie wznawiane. Ponadto dostępne są również wciąż aktualne podręczniki już nieżyjących, ale wielce zasłużonych dla rozwoju polskiej dydaktyki uczonych w osobach Bogdana Nawroczyńskiego czy Kazimierza Sośnickiego. Powszechnie znane są również opracowania z zakresu dydaktyki ogólnej o charakterze podręcznikowym Krzysztofa Kruszewskiego, Krzysztofa Konarzewskiego, Tadeusza Lewowickiego i wielu innych autorów. Niniejsze opracowanie nie stanowi dla powyższych autorów żadnej konkurencji, co zresztą nie było zamiarem autora. Inspirację do jego powstania stanowiło wciąż duże zainteresowanie, przede wszystkim studentów pedagogiki i nauczycieli wszystkich poziomów i przedmiotów nauczania, problematyką dydaktyki ogólnej. Obecne podręczniki nie zawsze są dostępne w wystarczającej ilości egzemplarzy dla wszystkich zainteresowanych studentów. W wielu uczelniach jest ich tylko po kilka egzemplarzy. Jeszcze mniej jest innych opracowań, ujmujących tylko wybrane problemy z zakresu dydaktyki ogólnej. (Fragment wstępu)

Zaburzenia autystyczne należą do najpoważniejszych nieprawidłowości rozwojowych. pomimo wieloletnich badań nadal nie odkryto ich jednoznacznych przyczyn, co sprawia, że trudno wyodrębnić jedną linię skutecznych metod terapeutycznych i dopasowanych do nich form pracy edukacyjnej. Jest to obszar zaburzeń, które we wszystkich wymiarach prowadzonych analiz stanowią zagadkę i są ogromnym wyzwaniem dla badaczy - nie tylko lekarzy i biologów, ale także psychologów i pedagogów. Z uznaniem trzeba więc witać nowe publikacje, których zasadniczym celem jest pogłębienie lub usystematyzowanie dotychczas wiedzy dotyczących spektrum autyzmu (ASD). Niniejszym opracowanie jest tego typu publikacją. Sądzę, że będzie to książka, która może pomóc studentom - i zapewne rodzicom - w budowaniu wiedzy na temat autyzmu w kontekście sytuacji dziecka w środowisku szkolnym, ale też z uwzględnieniem problemów funkcjonalnych rodziny. Z recenzji prof. zw. dr hab. Małgorzaty Sekułowicz (Z okładki)

Stylu uczymy się od Francuzów, ideę hygge pokazują nam Duńczycy, a co by było, gdybyśmy zaczęli myśleć o szkole tak, jak robią to Finowie? Fińskie szkoły od lat zajmują czołowe pozycje w międzynarodowych testach edukacyjnych PISA. Mali Finowie są świetni z matematyki i nauk przyrodniczych, a do tego czytają więcej niż ich rówieśnicy z innych krajów. Co jednak najbardziej intrygujące, uczniowie z Finlandii należą do grupy, która w ciągu roku poświęca na naukę najmniej czasu. Płatne korepetycje są zakazane, prac domowych prawie nie ma, a znaczną część sprawdzianów uczniowie oceniają sami. Brzmi jak edukacyjny raj? Fińskie dzieci uczą się najlepiej to historia amerykańskiego nauczyciela, który – kompletnie wypalony – wyjechał do Finlandii, gdzie na nowo odnalazł sens swojej pracy, a dziś pomaga przenieść fenomen fińskiego cudu edukacyjnego w inne zakątki świata. Możemy przygotować uczniów do egzaminów albo do życia. Wybieramy to drugie — mówią pedagodzy fińscy. Teraz również polscy rodzice i nauczyciele mogą poprowadzić dzieci ku największemu z sukcesów — ku szczęściu. Jak to osiągnąć? Timothy D. Walker mówi w swojej książce o zaufaniu, dzieleniu odpowiedzialności, budowaniu wspólnoty, uspokojeniu przestrzeni i wielu innych elementach, które na co dzień są pomijane lub traktowane marginalnie, mimo że znaczenie jest absolutnie kluczowe. Z tej książki rodzice dowiedzą się, co mogą zmienić w domu, a nauczyciele — w klasie, żeby nasze dzieci uczyły się lepiej, chętniej i przyjemniej. Cisza, prostota, egalitaryzm i kontakt z przyrodą — to, co tak nam się podoba w kulturze krajów nordyckich, można przenieść do pokoi dziecinnych i szkolnych klas! W Polsce od lat trwają dyskusje na temat kształtu naszego szkolnictwa, a ostatnio ich temperatura rośnie. Jeśli uważnie przyjrzymy się fenomenowi fińskiego cudu edukacyjnego, może się okazać, że i polskie dzieciaki nie będą już musiały wybierać pomiędzy szczęśliwym dzieciństwem a świadectwem z czerwonym paskiem. Inspirująca lektura dla rodziców, dziadków i nauczycieli. Na naukę nigdy nie jest za późno! (Rec. Wydawn.)

Profesor Alojzy Zielecki - wytrwany dydaktyk historii, badacz dziejów regionalnych, współtwórca studium historycznego rzeszowskiego WSP (póżniej Uniwersytetu Rzeszowskiego) - kończy w 2003 r. 70 rok życia. Grono Jego przyjaciół, kolegów i uczniów pragnie niniejszą księgą dać wyraz swego uznania dla dorobku naukowego i dydaktycznego Jubilata, a jednocześnie podziękować Mu za wieloletni trud pracy organizatorskiej, włożony w rozwój rzeszowskiego środowiska historycznego. (Fragment "Wstępu")

Celem niniejszego opracowania jest przybliżenie wiedzy na temat zadań instytucji wsparcia dziecka i rodziny przede wszystkim na podstawie obecnie obowiązujących przepisów prawa, ponieważ perspektywa pedagogiczna ich funkcjonowania jest osadzona w realiach wyznaczonych przez ustawodawcę. Zawarte w aktach prawnych wiadomości dotyczące poszczególnych instytucji mają przy tym charakter elementarny, natomiast ich znajomość wśród pedagogów nie wydaje się powszechna. Dlatego też do przygotowania niniejszej pracy posłużyły źródła prawa oraz możliwie szeroki zakres ogólnych publikacji pedagogicznych, w których opisano poszczególne instytucje wsparcia dziecka i rodziny. Niezwykle przydatne okazały się encyklopedie i słowniki oraz opracowania podręcznikowe na temat subdyscyplin pedagogicznych. Cennym źródłem wiedzy były także prace poświęcone poszczególnym instytucjom. Z uwagi na to, że książka przedstawia zagadnienia podstawowe dotyczące tytułowej problematyki, nie sięgnięto do opracowań szczegółowych na temat poszczególnych podmiotów wsparcia dziecka i rodziny. W pracy zamieszczono przypisy, które wskazują na opracowania istotne dla opisanego zagadnienia i są wskazówką dla osób, które pragnęłyby zgłębiać wiedzę dotyczącą instytucji wsparcia dziecka i rodziny, fragmenty zaś, w których nie wskazano źródła, pochodzą z aktów prawnych. Zastosowano przy tym możliwie pełne opisy wykorzystanych pozycji, zwłaszcza opracowań encyklopedycznych i słownikowych, w przypadku których wskazano nie tylko publikacje, lecz także poszczególne hasła i ich autorów. Znalazło to również odzwierciedlenie w bibliografii, w której w ten sposób uporządkowano poszczególne pozycje, a oprócz nich umieszczono także omówione w tekście akty prawne, ze wskazaniem miejsc ich promulgacji, oraz strony internetowe. (Fragment wprowadzenia)

Podjęcie przez Autorkę w sposób empiryczny problemu szeroko rozumianego dobrostanu psychologicznego nauczycieli, w kontekście potencjalnych oddziaływań profilaktycznych w obszarze stresu i wypalenia zawodowego, uważam za bardzo cenną inicjatywę naukową. Co więcej jej wyniki mogą mieć zastosowanie praktyczne. Bez wątpienia tematyka ta ma ogromne znaczenie społeczne. Funkcjonowanie nauczyciela przekłada się bowiem na jakość jego pracy, także w odniesieniu do relacji z innymi osobami: uczniami, ich rodzicami, jak również ze współpracownikami. Na ten temat mówi się nawet radykalnie: "Nie ma zdrowego psychicznie ucznia bez zdrowego psychicznie nauczyciela". Badania takie i ich wyniki są szczególnie istotne obecnie - w obliczu znaczących reform oświatowych, zmiany sytuacji zawodowej nauczycieli oraz nowych wymagań wobec przedstawicieli tego zawodu, które wiążą się z dynamicznymi przeobrażeniami społeczno-kulturowymi. [...] Ta ważność problemu nie znajduje należytego odzwierciedlenia w liczbie i jakości badań dotyczących kondycji nauczyciela w kontekście jego funkcjonowania w środowisku pracy. [...] Dlatego każdą sensowną próbę takiej diagnozy należy przyjmować z zadowoleniem. Recenzowana książka jest właśnie taką próbą częściowej diagnozy i dzięki dobrze dobranej metodologii badań dostarcza potrzebnej dawki danych, uzupełniając wiedzę o charakterze teoretycznym, jak również dostarczając przesłanek dla działań praktycznych w obszarze szeroko rozumianej promocji zdrowia nauczycieli. (Z recenzji dr. hab. Jacka Pyżalskiego) (Z okł.)

Niniejsza publikacja skupia się na zdefiniowaniu roli nauczyciela wspomagającego. Omówiono w niej jednocześnie zasady i podstawy prawne ich zatrudnienia, współpracy z innymi nauczycielami, rodzicami. Szczególną uwagę poświęcono zadaniom i obowiązkom nauczycieli wspomagających. Z uwagi na potrzeby nauczycieli, którzy dopiero rozpoczynają pracę na stanowisku nauczyciela wspomagającego, w publikacji omówiono również zasady organizacji kształcenia specjalnego. Ostatnia część książki zawiera odpowiedzi na kluczowe pytania dotyczące ich pracy i organizacji edukacji włączającej.