Opowieść paraboliczna o grupie młodych chłopców, którzy ocaleli z katatastrofy lotniczej w okresie nieoznaczonego konfliktu nuklearnego. Rozbitkowie znajdują schronienie na nieznanej, egzotycznej wyspie. Pomimo różnic charakterologicznych, podjęta zostaje przez nich próba rekonstrukcji cywilizacji w obcym zakątku świata. Niestety rozsądne i roztropne wysiłki części chłopców obracane są w niwecz, gdy grupa stopniowo upada w barbarzyństwo i dzikość.

Kiedy stało się to po raz pierwszy, opiekunka powiedziała Charlotcie, że to był sen. George przełamał wstyd i poszedł na komisariat, ale nikt mu nie uwierzył. John usłyszał od pielęgniarki, że opowiada brednie i pewnie musiał się zranić. Takich jak oni były setki. Od swoich opiekunów, policji, personelu sierocińca wszyscy usłyszeli to samo. Że mają siedzieć cicho. W lutym 2008 roku pod schodami Haut de la Garenne, największego sierocińca na wyspie, dr Julie Roberts znalazła niewielki przedmiot. Antropolożka uznała po wstępnej analizie, że jest to fragment dziecięcej czaszki. Od miesiąca na terenie dawnego sierocińca poszukiwano dowodów na zbrodnie popełniane na dzieciach. Tego dnia rozpętało się prawdziwe piekło...(Z okładki)

Dobrze się zastanów, zanim zaczniesz polować na Jacka Reachera. Bo prędzej czy później to ty staniesz się jego zwierzyną. Raczej prędzej niż później. Prywatny detektyw, który na zlecenie pewnej kobiety miał znaleźć Jacka Reachera, zostaje zamordowany. Klientką okazuje się córka niedawno zmarłego generała, z którą kiedyś Reacher miał romans. Jej ojciec zamierzał powierzyć mu zbadanie zagadkowych losów amerykańskiego żołnierza oficjalnie zaginionego w Wietnamie. Jest jednak ktoś, komu bardzo zależy na tym, by prawda o tej starej historii nigdy nie ujrzała światła dziennego. I wyeliminuje każdego, kto będzie chciał ją odkryć.

Wanda ma doświadczenie w byciu ślepą i głuchą wtedy, kiedy tego się od niej oczekuje. Nie zadaje pytań, nie docieka, nie ocenia. W ten sposób zarabia na życie. Za pensję, której pozazdrościć mógłby jej niejeden menedżer z korporacji, Wanda sprząta rezydencję bezwzględnego mafiosa. Czasem oznacza to konieczność poznania wszystkich sposobów na usunięcie śladów krwi z drogich dywanów, ale to praca z gwarancją stałego dochodu. Jednak wszystko, co dobre, szybko się kończy – a zwłaszcza pieniądze i łaska szefa mafii. Kiedy ojciec Wandy traci źródło utrzymania, dziewczyna nie ma wyboru – musi przeprowadzić się za swoim pracodawcą na Sycylię. Na miejscu okazuje się, że zabójczo przystojny Roberto ma wobec niej zupełnie inne plany. Wanda nie może już dłużej pozostawać w cieniu. Oczy przedstawicieli skłóconych sycylijskich gangów zwrócone są właśnie na nią. (Rec. Wydawn.)

Wymarzony dom Ani to kolejna czarująca powieść z cyklu o rudowłosej dziewczynie, która, choć jest dorosła, nie straciła dziecięcego ducha. Właśnie ujmujący charakter Ani sprawia, że od lat bohaterka Lucy Maud Montgomery pozostaje ulubienicą tysięcy młodych czytelniczek, które zaczytują się w jej przygodach i wraz z nią przeżywają zmienne koleje losu. (Rec. Wydawn.)

Wyspy dalekie i bliskie, ludne i bezludne, zapamiętane i zapomniane. Pośrodku wód i pośród skał. Duchowe i bezduszne. Osobliwe - w pamięci, wyobraźni, historii. Geograficzne i wrażliwości - od Madagaskaru do Czech, od Galapagos po Syrię. Od Lampedusy po statek pełen wojennych rozbitków z Polski, niosących zarazki i pasożyty, a życzliwie przez Irańczyków przyjętych. Oto 18 poruszających wyobraźnię tekstów najlepszych polskich autorów. Wyspa jest inna, niedostępna, oddzielna, często odległa. Życie na wyspie toczy się własnym rytmem. Ale czym jest wyspa? Czy zawsze jest otoczona wodą? Czy wyspa może się znajdować na lądzie? Zebraliśmy dla Was zbiór reportaży o wyspach - ciekawych, tajemniczych, dalekich, ale i tych duchowych. Od Madagaskaru do… Czech. Wszystkie one były publikowane w „Kontynentach” w latach 2012-2018. A kryterium ich doboru? Proste, jak to w „Kontynentach”: liczy się opowieść. Zatem - tu opowiada się o wyspach. (Rec. Wydawn.)

Małgorzata Szejnert, autorka książki Czarny ogród, zabiera nas tym razem w daleką podróż na Ellis Island, małą wyspę u wybrzeży Nowego Jorku, która przez lata była nazywana „bramą do Ameryki”. Od końca XIX wieku do lat 50. wieku XX mieściło się na niej centrum przyjmowania imigrantów przybywających do Stanów Zjednoczonych. W tym czasie przez wyspę przewinęło się blisko 12 milionów osób. Większość przebywała na niej zaledwie kilka godzin. Ci, którzy mieli mniej szczęścia, spędzali tam nawet do kilkunastu miesięcy, przechodząc długotrwałą kwarantannę i najróżniejsze badania. Inni zaś byli po prostu odsyłani z powrotem, ponieważ zgodnie z ustawami imigracyjnymi zakaz wstępu obejmował: „idiotów, chorych umysłowo, nędzarzy, poligamistów, osoby, które mogą się stać ciężarem publicznym, cierpią na odrażające lub niebezpieczne choroby zakaźne, były skazane za zbrodnie lub inne haniebne przestępstwa, dopuściły się wykroczeń przeciw moralności” oraz tych, którzy nie mieli pieniędzy na podróż w głąb kraju. Autorka nie tylko śledzi dramatyczne losy emigrantów polskich, żydowskich, niemieckich czy włoskich, ale dzięki ogromnej reporterskiej pasji i dociekliwości ożywia postaci pracowników stacji na Ellis Island - lekarzy, pielęgniarek, komisarzy, tłumaczy oraz opiekunek społecznych, a nawet przyzwoitek. To fascynujący reportaż, bogato ilustrowany unikatowymi zdjęciami archiwalnymi. (Rec. Wydawn.)

Statkiem "Poranna Róża" udaje się na arktyczną Wyspę Niedźwiedzią ekipa wytwórni filmowej Olympus Productions. W czasie rejsu, w podejrzanych okolicznościach, zaczynają umierać ludzie. Tajemniczy morderca snuje swe pasmo zbrodni także na Wyspie Niedźwiedziej, w obozie, gdzie przebywa, z dala od cywilizowanego świata, ekipa filmowa. Śmierć czai się wszędzie... Kto będzie jej następną ofiarą?... Wśród członków ekipy filmowców znajduje się agent, który potrafi wyśledzić zbrodnicze ręce, oplatające paraliżującą siecią strachu swe kolejne ofiary. On sam w każdej chwili może zginąć. Pomoc przychodzi z zewnątrz w ostatniej chwili...

Aby Nowy Jork mógł stać się miastem snów, część mieszkańców skazano na koszmar. Przyprawiająca o dreszcze prawdziwa historia wyspy Blackwell - jednego z najbardziej ponurych eksperymentów społecznych w dziejach Ameryki. W XIX wieku Nowy Jork rozbłysnął - Thomas Edison oświetlił Manhattan elektrycznymi latarniami. Ale nie wszyscy mogli cieszyć się ich blaskiem. Na wyspie Blackwell stworzono szpital i przytułek dla niewygodnych mieszkańców - sierot, biednych, zniedołężniałych, chorych psychicznie oraz przestępców. Mieli tam otrzymać opiekę i szansę na resocjalizację, ale trafili do prawdziwego piekła na ziemi, z którego nie było ucieczki. Prawdę o nim ujawniła reporterka Nellie Bly, która spędziła na wyspie dziesięć upiornych dni. Udając obłąkaną, pozwoliła zamknąć się w szpitalu, by móc opisać warunki na wyspie. Jej relacja wstrząsnęła opinią publiczną i postawiła pod znakiem zapytania moralność rządzących miastem. Stała się także jednym z epokowych dokonań reportażu. Więźniowie przebywali w wykutych w skale celach, które bardziej przypominały rowy niż pomieszczenia. Nie dbano o ogrzewanie i wentylację, wierząc, że osoby obłąkane są niewrażliwe na temperaturę. Sami nadzorcy przyznawali, że wobec przywożonych na wyspę sierot najbardziej humanitarnym rozwiązaniem byłoby podanie śmiertelnej dawki opium. Na pacjentach szpitala przeprowadzano eksperymenty - gruźlicę leczono lewatywą z siarkowodoru lub wstrzykiwaniem mleka do krwi. Stacy Horn pokazuje, co się dzieje, gdy bezwzględna i cyniczna władza spotka się z problemami społecznymi. "Wyspa potępionych" to wstrząsająca opowieść o tym, jak w demokratycznym społeczeństwie zgodnie z prawem można stworzyć instytucję niosącą cierpienie i śmierć. (Rec. Wydawn.)

Porządkując stare listy, Małgorzata Szejnert trafia na rodzinną zagadkę. W maju 1943 roku wuj Ignacy Raczkowski został pochowany na cmentarzu w Rothesay na wyspie Bute. Dlaczego w domu o tym nie mówiono? Czy jego obecność na wyspie mogła być czymś wstydliwym? Szukając odpowiedzi, reporterka rusza w podróż śladami wuja - do londyńskich archiwów i do Szkocji. Stopniowo odkrywa kłopotliwy epizod II wojny światowej: obóz odosobnienia dla polskich oficerów prowadzony przez polskie władze wojskowe. Oficerowie mogli grać w brydża, chodzić na potańcówki i uczyć się angielskiego. Bomby nie spadały na Bute. Czasami widmowe wraki storpedowanych okrętów wpływające do zatoki przypominały, że nie tak daleko świat płonie. Ale przymusowy pobyt na wyspie Polacy przeżywali jako okrutną karę. Wyspa Węży to przełamująca schematy opowieść o wojnie, która częściej niż walką bywa wyczekiwaniem. Skrupulatnie odtwarzając wydarzenia sprzed ponad siedemdziesięciu lat, Małgorzata Szejnert opowiada o naszej sile i bezsilności, o honorze i skazach na nim. A także o pamięci i niepamięci: osobistej, rodzinnej, zbiorowej. Przede wszystkim jednak kreśli nasz poruszająco aktualny, niepokojący portret własny. (Rec. Wydawn.)

Ta historia rozpoczyna się u kresu wojny, kiedy wyspy zostały odebrane wycofującym się Niemcom i włączone do terytorium Polski. Jedni stąd odjeżdżali – wypędzeni, drudzy zajmowali ich miejsca – wygnani. Wygnani przywieźli pamięć Kresów, wypędzeni zabrali pamięć krajobrazów dzieciństwa i setki lat historii. Bohaterowie Wysp odzyskanych układali sobie życie w bezpośrednim sąsiedztwie niepewnej granicy, zmagając się z niestabilną administracją, samowolą wojsk radzieckich, wszechobecnym szabrem i nieoswojonym żywiołem wody. Władze Polski Ludowej podejmowały zaś intensywne wysiłki, by znaleźć kulturowe i historyczne uzasadnienie dla odwiecznej polskości „starych Ziem Piastowskich”. Piotr Oleksy sięga do własnych przeżyć oraz w głąb pamięci swoich dawnych i obecnych sąsiadów, mieszkańców wysp Wolin, Uznam i całego archipelagu u ujścia Odry. Nadając tym wspomnieniom szerszy kontekst, tworzy wciągającą, wielowątkową opowieść o tym, jak historia i geografia stały się siłami kształtującymi dynamiczną społeczność kilku pokoleń wyspiarzy. (Rec. Wydawn.)

Wzruszająca opowieść o poszukiwaniu prawdziwej miłości. Przejmująca historia miłości, która rodzi się w tropikach, a rozkwita na romantycznej wyspie Capri. Pewnego dnia Anna traci wszystko, co miała w życiu najważniejsze. Gdy jej ułożony świat się rozpada, niepodziewanie wygrywa rejs po Karaibach. Spotyka tam przystojnego Włocha. Ale czy nieszczęście da się przekuć w szczęście? Luca to mężczyzna ze zobowiązaniami, życiowy rozbitek uciekający od trudnych wspomnień w pracoholizm. Choć bohaterowie mają się ku sobie od momentu poznania, nie umieją albo – bojąc się porażki – nie chcą otwarcie wyrazić swych uczuć. Czy ten związek ma przyszłość? To opowieść, która uczy, że w życiu pewna jest tylko zmiana. I że nigdy nie wolno porzucać nadziei. Zaś o miłość trzeba umieć zawalczyć, zwłaszcza gdy na drodze do niej stoją inni, własne ograniczenia i demony przeszłości.

Ruth Bemedict (1887-1948) – jedna z najwybitniejszych amerykańskich antropologów, wykładowca Uniwersytetu Columbia, wieloletnia przewodnicząca Amerykańskiego Towarzystwa Antropologicznego, uczennica Franza Boasa, autorka wielu książek i opracowań antropologicznych, m.in. Race: Science and Politics, Chryzantema i miecz (studium o mentalności Japończyków przygotowane dla armii USA), z których najważniejsza to właśnie Wzory kultury. Zajmowała się relacjami pomiędzy osobowością, sztuką, językiem i kulturą. Nacisk kładła na fakt, że żaden z tych elementów nie istnieje w izolacji. Wzory kultury to swego rodzaju socjologiczny hit, książka została przetłumaczona na 14 języków, wydawana w wysokich nakładach. Nie ma kursu antropologii kulturowej, w którym nie byłaby lekturą obowiązkową. Ruth Benedict porównuje kilka różnych kultur w tym m/in kulturę Indian Pueblo z Nowego Meksyku oraz Kwakiutlów (analizuje charakteryzujący to plemię obyczaj potlaczu – swego rodzaju konkurencyjnej wymiany darów) z północno-zachodniej części Ameryki Północnej oraz Dobu z Nowej Gwinei. Na podstawie tych badań doszła do wniosku, że każda kultura jest niepowtarzalną całością, mającą odzwierciedlenie w wypracowanym na jej podstawie stylu życia, a badać kultury, a tym bardziej oceniać je można wyłącznie z ich punktu widzenia. (Rec. Wydawn.)

Bohaterowie bestsellera Dziewczyna bez skóry powracają w kolejnym mrożącym krew w żyłach thrillerze! Mroczna Grenlandia, zagadki z przeszłości, młody dziennikarz i uparta dziewczyna zdeterminowani, by poznać prawdę. PRZYRODNIA SIOSTRA MATTHEW ZNIKA podczas weekendowej wycieczki do opuszczonej grenlandzkiej osady. Tupaarnaq, młoda, niezależna Grenlandka, oskarżona niegdyś o zabójstwo ojca, powraca więc do Nuuk, aby pomóc swojemu jedynemu przyjacielowi Matthew odnaleźć dziewczynę. Ślady krwi na terenie osady świadczą o zbrodni, ale dopiero gdy matka Arnaq otrzymuje telefon od córki, przerażonej i na skraju wyczerpania, staje się dla wszystkich oczywiste, że czasu na odnalezienie zaginionej jest coraz mniej… Ojciec Matthew, Tom, jako młody żołnierz w amerykańskiej bazie w Thule uczestniczył w tajnym eksperymencie o katastrofalnych skutkach. Tom został oskarżony o podwójne morderstwo, zmuszony do ucieczki i życia w ukryciu. W związku ze zniknięciem Arnaq tajemnice z Thule wychodzą na jaw, a Matthew zaczyna zdawać sobie sprawę z tego, że jest pionkiem w grze toczącej się o życie i śmierć. Rozpaczliwie szukając Arnaq i próbując zrozumieć, co naprawdę stało się z jego ojcem, musi stawić czoło grenlandzkiej policji i armii amerykańskiej, która dąży do schwytania Toma. Ale przede wszystkim zmierzyć się ze swoimi wspomnieniami… Nordycka seria kryminalna, która zachwyciła świat. (Rec. Wydawn.)

Kathleen i Michael chcą opuścić Irlandię. Potajemnie zaręczona para snuje plany lepszego życia w nowym świecie. Ale ich wszystkie marzenia nagle się kończą: Michael zostaje skazany na zesłanie do Australii jako rebeliant. Ciężarna Kathleen wbrew swej woli musi poślubić handlarza bydłem i wyjechać z nim do Nowej Zelandii… Michaelowi dzięki pomocy pomysłowej Lizzie udaje się uciec z kolonii karnej - los rzuca oboje także do Nowej Zelandii. Jednak Michael nie może zapomnieć o swej wielkiej miłości… (Rec. Wydawn.)

Sara i jej przyjaciele, których wcześniejsze przygody zostały opisane w "Wakacjach na starej farmie", postanawiają wydawać własną gazetę i relacjonować w niej ważne wydarzenia z życia swojej rodziny i sąsiadów. Zadanie wydaje się łatwiejsze, niż sądzili początkowo młodzi wydawcy, bo wokół dzieje się tyle ciekawych rzeczy... (Z okł.)

Cztery historie, cztery fascynujące podróże w głąb czasu i wyobraźni. Coś czai się w ciemności. Czeka się na właściwy moment, aby gdy ten nadejdzie, uderzyć z właściwą sobie mocą i mroczną desperacją. Na tę chwilę czekało od milleniów, lat, miesięcy... Każdy może zostać ukarany. Robert Storm za uczciwość, Wnuk za winy dziada, Wojskowy Instytut Antropologii Historycznej za walkę o przetrwanie ludzkości... W tych historiach dzieją się rzeczy niemożliwe, a nastrój narastającego zagrożenia otacza czytelnika niczym zamykająca się pułapka. Dodajcie do tego masę historycznych smaczków i ciekawostek a otrzymacie opowiadania w najlepszym, niepowtarzalnym stylu Andrzeja Pilipiuka. Nie zaczynajcie czytać tej książki wieczorem- zarwana noc gwarantowana. Te opowiadania to uczta dla wielbicieli krótkich form. Znajdziesz tu wszystko, co powoduje, że opowieść chwyta za gardło. (Rec. Wydawn.)