Książka Agnieszki Olechowskiej to interdyscyplinarne kompendium wiedzy o specjalnych potrzebach edukacyjnych, przydatne nauczycielom i innym profesjonalistom, rodzicom oraz studentom przygotowującym się do pracy w przedszkolu i w szkole. Autorka omówiła w niej teorię oraz praktykę kształcenia dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, odwołując się do polskich realiów, procedur oraz obowiązujących regulacji prawnych. Nakreśliła nowe kierunki rozwoju systemu edukacji – uniwersalne projektowanie w edukacji oraz zarządzanie różnorodnością w szkole. Szczegółowo przedstawiła przyczyny, objawy oraz możliwości dostosowania wymagań edukacyjnych i pomocy dydaktycznych dla dzieci doświadczających: · niepełnosprawności intelektualnej oraz ruchowej · uszkodzeń słuchu i wzroku · niedostosowania społecznego · specyficznych trudności w uczeniu się · zaburzeń komunikacji językowej · chorób przewlekłych (epilepsji, cukrzycy, astmy, mukowiscydozy i innych) · sytuacji kryzysowych lub traumatycznych · niepowodzeń edukacyjnych · zaniedbań środowiskowych · trudności adaptacyjnych · autyzmu (Rec. Wydawn.)

Autyzm jest jednym z najpoważniejszych i najczęściej diagnozowanych zaburzeń rozwojowych. Z niemal 100 rodzajów oferowanych terapii do najefektywniejszych należy stosowana analiza zachowania. Jej skuteczność potwierdza 50 lat badań naukowych i doświadczeń praktycznych. Autorzy omawiają zagadnienia teoretyczne dotyczące autyzmu i stosowanej analizy zachowania, podstawowe założenia radykalnego behawioryzmu, oceny behawioralnej i pomiaru zachowań. Opisują także metody nauczania osób z autyzmem i rozwijania u nich pożądanych zachowań. Podają wiele zaleceń praktycznych dotyczących korzystania ze strategii proaktywnych w pracy z dziećmi z autyzmem, motywowania ich do nauki, treningu różnicowania i redukowania zachowań niepożądanych.

Helen Hoang, ulubienica czytelników i laureatka Goodreads Choice 2018, wraca z romantyczną opowieścią o uczuciach, które przekraczają wszelkie granice i łączą ludzkie serca… Khai Diep ma problemy z emocjami. Kiedy ktoś dotyka jego rzeczy, robi się poirytowany, a największą satysfakcję sprawiają mu starannie wypełnione księgi rachunkowe, w których wszystko zgadza się co do jednego centa. Nie potrafi jednak przeżywać głębszych uczuć takich jak miłość i żal. Jego kłopoty związane są z zaburzeniami autystycznymi, ale Khai nie chce przyjąć tego do wiadomości. Dochodzi do wniosku, że jest wybrakowany i powinien unikać angażowania się w związki z kobietami. Jego mama, doprowadzona do ostateczności, postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Leci do Wietnamu, żeby znaleźć synowi idealną kandydatkę na żonę. W slumsach Ho Chi Minh mieszka śliczna dziewczyna, pół-Azjatka, pół-Amerykanka. Esme Tran zawsze czuła się nie na miejscu. Kiedy pojawia się możliwość ślubu z obcokrajowcem, po chwili wahania decyduje się podjąć ryzyko, licząc, że będzie to szansa na poprawę losu jej rodziny. Żeby wyjść za mąż, musi najpierw uwieść Khaia, ale niestety nie wszystko idzie zgodnie z planem. Lekcje miłości okazują się skuteczne, ale tylko… w jej przypadku. Dziewczyna beznadziejnie zakochuje się w mężczyźnie, który uważa, że nie jest w stanie odwzajemnić jej uczuć. Esme musi go przekonać, że jest inaczej. Khai nie ma wiele czasu, żeby wreszcie zrozumieć, jak działa jego serce. Inaczej Esme wróci do domu, na drugi koniec świata. Test na miłość to rozkosznie zachwycająca lektura. Inteligentnie napisana, szczera i bardzo romantyczna. Idealne połączenie seksu i słodyczy. (Rec. Wydawn.)

„Wśród lektur na temat autyzmu szczególne miejsce zajmują książki napisane przez rodziców. Na polskim rynku wydawniczym wciąż jest to bardzo rzadki rodzaj publikacji, a ma on ogromną wartość. Z tym większym zadowoleniem należy więc przyjąć książkę Anny Niklewskiej: poruszającą, szczerą, piękną opowieść matki o życiu i rozwoju Oli, dorosłej już dzisiaj kobiety z autyzmem. Jest to historia poszukiwania drogi do własnego dziecka, coraz lepszego rozumienia jego potrzeb oraz budowania silnej, opartej na zaufaniu i bliskości więzi” (fragment recenzji prof. dr hab. Ewy Pisuli)

Obawy i mity, które narosły wokół szczepień ochronnych, krążą w przestrzeni publicznej od dekad. Rozstrzygnięciu wątpliwości nie pomagają media szukające skandali, a internet – choć może stanowić źródło wiedzy – często wprowadza jedynie chaos, niczym wirus rozprzestrzeniając błędne i niesprawdzone wiadomości. Mimo że naukowcy od dekad pracują nad ulepszaniem szczepionek, wiedza wciąż przegrywa z pogłoskami. Dlaczego zagrożenia związane z brakiem szczepień są lekceważone, a w siłę rosną teorie spiskowe? A może kwestia szczepień nie jest wcale tak czarno-biała, jak twierdzą media na całym świecie? Amerykański dziennikarz Seth Mnookin merytorycznie i klarownie rozkłada na czynniki pierwsze antyszczepionkowe fobie i ich źródła. Prowadzi czytelnika przez historię medycyny, objaśniając kolejne etapy rozwoju nauki oraz równoległego tworzenia się grup opierających swoją działalność na lęku i podejrzeniach. Uzasadniona obawa czy kaprys klasy średniej? Prawdziwe zagrożenie czy brak wiedzy? Wirus paniki to opowieść o tym, jak strach potrafi pokonać rozsądek, a emocje – logikę. (Rec. Wydawn.)

Autyzm nie jest zaburzeniem nowym - minęło już 70 lat od czasu, gdy po raz pierwszy został opisany jako jednostka chorobowa. Badacze wciąż jednak określają go jako zaburzenie ,,tajemnicze” i ,,zagadkowe”. Mimo iż wiele kwestii nie zostało jeszcze dokładnie zbadanych, a niektóre ustalenia wywołują falę dyskusji, to jednak trudno zaprzeczyć, iż dziś o autyzmie wiemy zdecydowanie więcej, niż jeszcze kilkanaście lat temu. Przekłada się to również na możliwość coraz lepszego i skuteczniejszego pomagania dzieciom, u których zdiagnozowano to zaburzenie. Z drugiej strony, o autyzmie wiemy wciąż za mało. Wielu ustaleń poczynionych na podstawie analizy mowy anglojęzycznych dzieci z autyzmem dziecięcym nie można odnieść do dzieci posługujących się językiem polskim - wynika to przede wszystkim z różnic w budowie obydwu języków. Istotnym elementem są również różnice społeczno-kulturowe. Zmiany (szczególnie technologiczne), które dokonują się wokół dzieci - nie tylko tych z autyzmem również są ważnym czynnikiem wpływającym na postrzeganie pewnych zjawisk obserwowanych w autyzmie. Dlatego też, moim zdaniem, zasadne jest powracanie do problemów, które wydają się być już dość dobrze zbadane i opisane. Prezentowana praca jest próbą opisu kompetencji komunikacyjnej dzieci z autyzmem dziecięcym w wieku przedszkolnym. Została ona oparta na materiale zebranym w latach 2010-2013 w Specjalnym Ośrodku Rewalidacyjno-Wychowawczym dla Dzieci i Młodzieży z Autyzmem. Celem prezentowanych badań jest opis i analiza zachowań komunikacyjnych dzieci z autyzmem dziecięcym oraz ukazanie wpływu zaburzeń w obrębie kompetencji komunikacyjnej na realizację funkcji komunikacyjnej wypowiedzi. Warunkiem dobrego opisu zachowań komunikacyjnych dzieci z autyzmem była indywidualna, szczegółowa obserwacja. Przedmiotem badania są kompetencje komunikacyjne czworga dzieci z autyzmem dziecięcym na podstawie obserwacji ich zachowań komunikacyjnych w warunkach naturalnych, w tym konkretnym przypadku - podczas pobytu w ośrodku dziennym. Praca składa się z siedmiu rozdziałów. Trzy pierwsze mają charakter teoretyczny. Rozdział czwarty zawiera ustalenia metodologiczne, natomiast w pozostałych dwóch zamieszczono wyniki własnych badań. (Fragment wstępu)