Niniejsza książka to drugie, poprawione i rozszerzone wydanie rozważań Romana Zaziemskiego nad dziejami 1. pułku strzelców podhalańskich w Nowym Sączu. Jej autor jest obecnie najstarszym wiekiem i rangą oficerem tegoż Pułku. (Fragment Przedmowy)

Wehrmacht składał się ze zmotoryzowanych pancernych dywizji, które Polacy atakowali uzbrojoną w szable kawalerią. Linia Maginota kończyła się bezsensownie na granicy z Belgią co pozwoliło Niemcom bezkarnie ją objechać. Armia Czerwona atakowała piechotą umocnienia wroga, nie zważając na koszmarne straty w ludziach. Niepokonany czołg T-34 wygrał wojnę na froncie wschodnim, a odrzutowy Messerschmitt Me-262 mógł okazać się przełomową Wunderwaffe, gdyby nie ślepy upór Adolfa Hitlera, który widział w nim bombowiec. Z takich mitów, kłamstw i uproszczeń, powtarzanych bezrefleksyjnie w tysiącach kolejnych publikacji, składa się powszechnie uznana historia II wojny światowej. W swojej głośnej książce Aleksiej Isajew bezlitośnie punktuje te błędnie interpretacje, kreśląc zupełnie nowy, zdumiewający, a przy tym doskonale udokumentowany obraz największego konfliktu w dziejach świata. (Rec. Wydawn.)

5/25 to podstawowa procedura saperskiej kontroli bezpieczeństwa podczas działań bojowych. Po zatrzymaniu pojazdu w miejscu, które wzbudziło podejrzenie, saperzy szczegółowo przeszukują teren w promieniu pięciu metrów od wozu, a następnie powiększają strefę do dwudziestu pięciu metrów. Od ich dokładności i skupienia zależy bezpieczeństwo całej kolumny. Od ich opanowania i czujności – życie wojskowych i cywili. Dziennikarz i korespondent wojenny Bogusław Politowski z pasją i szacunkiem opisuje trudne zadania oddziałów saperskich. Opowiada o niebezpiecznej służbie polskich saperów i zadaniach bojowych, jakie wykonywali między innymi podczas misji w Afganistanie. Pisze o wykorzystaniu do poszukiwania min pułapek specjalistycznego sprzętu i wyszkolonych psów. (Rec. Wydawn.)

Dramatyczna podróż przez postapokaliptyczny krajobraz Stanów Zjednoczonych. Adam Sawyer to pod wieloma względami wybraniec - ma bronić Amerykanów przed wojną atomową, a gdyby jednak wybuchła, przez udział w tajnym projekcie "Arka", przyczynić się do odrodzenia życia na Ziemi. Przyszłość wydaje się określona, bezpieczna, wręcz pewna... dopóki wojna rzeczywiście nie wybucha. Okrutny los sprawia, że po kilku latach kriogenicznego snu Adam rusza do odległego centrum "Arki", które jest dla niego jedyną szansa na przetrwanie. Samotna podróż przez wyludnioną Amerykę to jednocześnie wyprawa w głąb siebie, a także nieustanna walka z nieubłaganymi siłami natury i najskrytszymi lękami. Obie drogi prowadzą jednak do odkrycia prawdy po stokroć gorszej od wszystkiego, z czym zetknął się człowiek. Czy Adam zdoła ją udźwignąć? (Rec. Wydawn.)

Organizacji państwowej od samego początku powstania towarzyszyło kształtowanie się różnych realnych form zapewnienia obrony, bezpieczeństwa i ochrony przed zagrożeniami, które z upływem czasu stawały się rzeczywistością. Do największych niebezpieczeństw należały kataklizmy wojenne, które wywoływały wielorakie skutki, zagrażając nie tylko państwu, ale i całemu społeczeństwu. W obliczu tych niebezpieczeństw państwo organizowało sobie ochronę w postaci sił zbrojnych, armii i wojska. Jednak z upływem czasu, wobec zmian charakteru zagrożeń i pojawienia się nowych, wyodrębniły się wyspecjalizowane służby, inspekcje i straże. Stąd jednym z podstawowych zadań Rzeczypospolitej Polskiej jest zapewnienie obywatelom bezpieczeństwa i porządku publicznego, które zależą od sprawności struktur organizacyjnych państwa, gotowości sprostania im oraz możliwości przeciwstawienia się i walki z różnymi zagrożeniami. Z uwagi na to niniejsza publikacja poświęcona jest najważniejszym rządowym wyspecjalizowanym służbom ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, odpowiedzialnym za bezpieczeństwo wewnętrzne: Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Obronie Cywilnej i Biuru Ochrony Rządu, a więc organom wchodzącym w skład Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Rzeczypospolitej Polskiej. Opracowanie ma na celu diagnozę, opis i analizę zagrożeń oraz przedstawienie szczegółowych zadań, organizacji, sposobów i środków funkcjonowania wyżej wymienionych organów. Celem publikacji jest także zobrazowanie podejmowanych działań i przedstawienie osiąganych wyników poszczególnych służb w zakresie utrzymania i zachowania bezpieczeństwa i porządku publicznego w ramach bezpieczeństwa wewnętrznego państwa. (Fragment wstępu)

Od 2003 roku Irak kojarzy się z permanentną wojną. Gdy w 2014 roku przy niemal zerowym oporze armii irackiej dżihadyści zajęli Mosul i Tikrit, podniosły się liczne głosy, że Irak jako państwo jest już skończony, a rozpad na trzy regiony kontrolowane przez Kurdów, szyitów i sunnitów - pewny. W 2017 roku sytuacja wyglądała już jednak zupełnie inaczej. Armia iracka stała się silna i wyparła Państwo Islamskie z Mosulu, a Kurdowie - nawet pomimo przeprowadzenia referendum niepodległościowego - nie zdecydowali się na secesję. Sytuacja w Iraku zaczęła się poprawiać, choć nie zawsze chciano to dostrzec za granicą. Witold Repetowicz, znany dziennikarz i specjalista do spraw Bliskiego Wschodu, przez lata podróżował po Iraku, by poznać wszystkich liczących się graczy. Był na linii frontu z szyickimi milicjami Al-Haszd asz-Szaabi, w Nadżafie, religijnym centrum szyitów, przyjął go sam mardża Muhammad Sa’id al-Hakim. Spotykał się też z turkmeńskimi uchodźcami z Niniwy i jako pierwszy zachodni dziennikarz pojawił się w wyzwolonej od dżihadystów starożytnej Hatrze. Allah akbar to nie tylko opowieść o ostatnich etapach kampanii odbijania Mosulu, lecz także próba zmierzenia się z fałszywym obrazem Iraku - państwa, zdaniem Zachodu, sztucznego i skazanego na wojnę, gdzie na każdym rogu czai się terrorysta, szyici i sunnici skaczą sobie do gardeł, a między zniszczonymi budynkami przejeżdżają pancerne wozy stacjonujących wojsk. (Rec. Wydawn.)

Książka stanowi użyteczne narzędzie w praktyce prowadzenia analizy strategicznej w dziedzinie bezpieczeństwa adresowane zarówno do praktyków zajmujących się planowaniem strategicznym, jak i do studentów studiujących bezpieczeństwo na studiach I i II stopnia, do słuchaczy studiów podyplomowych, zwłaszcza kierunków związanych z zarządzaniem strategicznym bezpieczeństwem, wreszcie do pracowników instytucji centralnych, przygotowujących narodowe strategie bezpieczeństwa i obronności. (Rec. Wydawn.)

Książka zawiera syntetyczną analizę zmieniającego się znaczenia żywności w życiu współczesnego człowieka, zarówno w wymiarze pozytywnym, jak i negatywnym. Podkreśla jej zasadniczą funkcję odżywczą, ale podejmuje też tematykę antropogenizacji żywności. Człowiek bowiem ingeruje we wszystkie etapy powstawania żywności: "od pola rolnika do stołu użytkownika". W żywności zatem mogą się znaleźć: obce i naturalne nieodżywcze substancje związane z produkcją i obrotem, związki pochodzące z emisji przemysłowych, środków transportu i obróbki termicznej, a także dodatki do żywności celowo dodane oraz alergeny pokarmowe. Dlatego zasadniczego znaczenia nabiera poruszany w podręczniku problem bezpieczeństwa zdrowotnego żywności, zarówno w skali krajowej, jak i międzynarodowej. Prof. dr hab. n. med. Emilia Kolarzyk. Tematyka podręcznika jest różnorodna, a przedstawione zagadnienia wymagają interdyscyplinarnego ujęcia, stąd też Autorzy opracowujący poszczególne problemy reprezentują różne dziedziny wiedzy medycznej i przyrodniczej. Sprawia to, że poziom merytoryczny podręcznika jest wysoki, a rozdziały opracowane są w sposób rzetelny i kompetentny. Zostały uwzględnione najnowsze osiągnięcia naukowe oraz aktualne piśmiennictwo i uregulowania prawne, obowiązujące zarówno w Polsce, jak i w innych krajach Unii Europejskiej. Tak napisany podręcznik znajdzie na pewno szerokie grono odbiorców. Z recenzji prof. dr. hab. n. med. Andrzeja Borzęckiego. Z satysfakcją pragnę podkreślić, że rozdziały związane z toksykologią prezentują szczególnie wysoki poziom naukowy, i wyrażam przekonanie, że takie będzie również odczucie Czytelników. Z całą odpowiedzialnością rekomenduję Czytelnikom podręcznik Antyodżywcze i antyzdrowotne aspekty żywienia człowieka pod redakcją Emilii Kolarzyk, stworzony przez interdyscyplinarne grono wysokiej klasy specjalistów. Z recenzji prof. dr. hab. n. med. Janusza Pacha (Z okł.)

„Donieck to miasto jak każde inne - pod warunkiem że nie weźmie się pod uwagę wojny na jego przedmieściach, pustek na ulicach i strachu z tyłu głowy”. Mamuka jako czternastoletni chłopiec brał udział w wojnie w Gruzji, po latach wylądował na froncie w Donbasie, gdzie strzelał do Rosjan z automatu, walczył z nimi wręcz i namierzał ich pozycje przed ostrzałem z moździerzy. Jura to przestępca, który trafił w szeregi prorosyjskich bojowników. Liza żyła na przedmieściach Ługańska. Kiedy wyjechała na kilka tygodni, żeby schronić się przed atakami separatystów, nie podejrzewała, że już tam nie wróci. Tomáš Forró opowiada o wojnie w Donbasie z samego serca konfliktu. Rozmawia z ludźmi po obu stronach frontu, niejednokrotnie naraża życie i potajemnie jeździ tam, dokąd nie zapuszcza się żaden dziennikarz. Wnikliwie opisuje sytuację polityczną na wschodzie Ukrainy i rosyjską taktykę wojny hybrydowej, w której walka konwencjonalna miesza się z partyzantką, a fakty z propagandą. Jego analizy są nieodłącznie związane z historiami ludzi, dla których wojna i jej skutki są bolesną codziennością. Wielka polityka przeplata się tutaj z małą, a losy żołnierzy z losami zwykłych rodzin, którym konflikt odebrał wszystko. (Rec. Wydawn.)

Wydawnictwo jest efektem ponad 20-letnich poszukiwań i gromadzenia informacji przez autora. Długo też trwały przygotowania edytorskie, zmierzające do wydania drukiem tego materiału. Prace nad przejrzeniem, sprawdzeniem danych i uporządkowaniem tekstu prowadzili: Leszek Zakrzewski, Grzegorz Olszewski, Tomasz Podgórski i Bogdan Potoniec, zaś konsultacji specjalistycznych udzielili: Jerzy Giza i Paweł Terebka. W wyniku podjętych prac redakcyjnych, powstała książka o objętości 720 stron, na których autor zamieścił 3407 biogramów żołnierzy, zmobilizowanych przez 1 PSP latem i jesienią 1939 r., w obliczu zagrożenia wojną. I trzeba podkreślić, że nie jest to wykaz pełny, lecz informacje o tych żołnierzach, których autorowi udało się odszukać i których nazwiska ustalić w toku prac. (Rec. Nowosądecki 24, 05.02.2019)

Rola, którą w Wielkiej Wojnie odegrała armia monarchii austro-węgierskiej, pozostanie niemal nieznana wśród czytelników w Polsce, a to zapewne dlatego, że koniec wojny wiązał się z upadkiem tego państwa. Rola ta była jednak kluczowa: wojska austro-węgierskie stanowiły znakomitą większość sił państw centralnych na froncie włoskim, dużą część na froncie rosyjskim, a na Bałkanach biło się siedem austro-węgierskich korpusów. Monarchia wysłała także, o czym mało kto wie, kontyngent do Turcji i Palestyny. Pierwszą część opowieści o losach tej skomplikowanej, wielonarodowej organizacji podczas wojny stanowi zwięzły, ale szczegółowy tekst, uzupełniony tabelami i zestawieniem dystynkcji, zilustrowany rzadkimi fotografiami oraz kolorowymi planszami prezentującymi umundurowanie. (Z okładki)

Rola, którą w Wielkiej Wojnie odegrała armia monarchii austro-węgierskiej, pozostanie niemal nieznana wśród Czytelników w Polsce, a to zapewne dlatego, że koniec wojny wiązał się z upadkiem tego państwa. Rola ta była jednak kluczowa: wojska austro-węgierskie stanowiły znakomitą większość sił państw centralnych na froncie włoskim, dużą część na froncie rosyjskim, a na Bałkanach biło się siedem austro-węgierskich korpusów. Monarchia wysłała także, o czym mało kto wie, kontyngent do Turcji i Palestyny. Część 2, który trzymają Państwo w ręku, opisuje dzieje armii austro-węgierskiej od wstąpienia na tron cesarza Karola I w listopadzie 1916 roku po zwycięstwa pod Caporetto i porażkę ofensywy nad Piawą. Tekstowi towarzyszą tabele, zestawienia dystynkcji oraz rzadkie fotografie i kolorowe plansze. (Rec. Wydawn.)

W pierwszym tomie swej monumentalnej trylogii o wyzwoleniu Europy w czasie II wojny światowej zdobywca Nagrody Pulitzera Rick Atkinson przedstawia porywającą opowieść o kampanii w Afryce Północnej. Oswobodzenie Europy i zniszczenie Trzeciej Rzeszy to historia bohaterstwa i nieprzemijającego triumfu, katastrof i błędów. W „Armii o świcie” Rick Atkinson wykazuje, dlaczego współczesny czytelnik nie może w pełni zrozumieć ostatecznego zwycięstwa Aliantów, nie zgłębiając dramatu, jaki rozegrał się w Afryce Północnej w latach 1942-1943. Pierwszy rok udziału w wojnie u boku sojuszników stanowił przełomowy punkt w amerykańskiej historii. To wtedy Stany Zjednoczone zaczęły postępować jak wielkie mocarstwo. Zaczynając od śmiałej inwazji w listopadzie 1942 roku, „Armia o świcie” śledzi działania wojsk amerykańskich i brytyjskich, w miarę jak walczą one z Francuzami w Maroku i Algierii, by w końcu stanąć naprzeciwko Niemców i Włochów w Tunezji. Z bitwy na bitwę niedoświadczone i niekiedy kiepsko dowodzone oddziały przekształcają się stopniowo w doskonałe jednostki bojowe. W centrum opowieści znajdują się niezwykli, lecz nie pozbawieni wad generałowie, którzy zdominowali pole walki: Eisenhower, Patton, Bradley, Montgomery i Rommel. Praca Atkinsona, oparta na dogłębnych badaniach, bogata w nowe materiały i wnikliwe spostrzeżenia, to kompletna historia wojny w Afryce Północnej.

Dla polskiej armii początek lat dziewięćdziesiątych był bardzo trudny, a środków brakowało dosłownie na wszystko. Jednak gdy przyszła prośba o pomoc, wojsko się nie zawahało. W bałkańską misję ruszył największy od czasów II wojny światowej Polski Kontyngent Wojskowy. Na miejscu czekało żołnierzy ważne zadanie - przywrócenie spokoju i normalnego życia po krwawej wojnie domowej. Pierwszy kontyngent wysłano do Chorwacji. Krótko potem powołano kolejny dla Bośni i Hercegowiny. Wreszcie pod koniec lat dziewięćdziesiątych utworzono siły pokojowe dla Kosowa. Misje w dwóch ostatnich krajach wciąż trwają. Na początku głównym zadaniem żołnierzy stacjonujących na Bałkanach było rozminowywanie. W efekcie szaleństwa wojny domowej miny były wszędzie: na szkolnych placach zabaw, nadrzecznych plażach, leśnych dróżkach i cmentarzach. Dzień w dzień, metr po metrze, w górach i dolinach polscy saperzy przeczesywali ziemię. Niektórzy podczas tej ofiarnej służby stracili życie. Dzisiejszy kontyngent składa się między innymi ze służb rozpoznania i wywiadu. Każdego dnia ruszają w teren po cenne informacje. Odbywają setki rozmów, weryfikują pogłoski, oceniają zagrożenia. A tych wciąż nie brakuje na Bałkanach, zwłaszcza w czasach rozkwitu nacjonalizmu i fundamentalizmu religijnego. To właśnie misje w krajach byłej Jugosławii otworzyły naszą armię na świat i choć nadal trwają, bez wątpienia można stwierdzić, że żołnierze podołali swoim obowiązkom. Książka pułkownika Grzegorza Kaliciaka to rzetelny raport z polskich misji na Bałkanach, o których rzadko pamiętamy, choć każdego dnia zapisują się w historii polskiego wojska. (Rec. Wydawn.)